Kunstenaar Jos Paridaen heeft de belevenissen van zijn grootvader, zijn vader en zijn ooms tijdens Wereldoorlog II in beeld gebracht in een kunstwerk dat tijdens  de WAK 2014 te  bewonderen zal zijn in het gemeentehuis van Maldegem. Het handelt over de ‘oorlogservaring’ van de familie Paridaen tijdens Wereldoorlog II en sluit dus aan bij het thema ‘De Groote Oorlog’.

De bijdrage van JOS PARIDAEN voor de WAK 2014 bestaat uit:

a. Werk in de vitrine, Nieuwstraat 9: Menselijke figuren, emotie.

b. Tentoonstelling werk over het familieverhaal in het gemeentehuis Maldegem.

c. Deelname aan de kunstmarkt in het centrum op de markt op zondag 27/04/2014.

Zoals operalegende Gerard Mortier (1943 – 2014) het formuleerde: ‘Kunst verzoent je niet met het leven, ze leert je er wel beter mee om gaan.’ brengen de kunstwerken van Jos Paridaen die zalvende troost die het grootste leed van het leven te verzachten. Zijn werk over ‘De Groote Oorlog’ is een bundeling van tekenkunst, schilderkunst en gemengde technieken.

Jos Paridaen is geboren op 19 december 1948 in St. Kruis, Aardenburg. Hij is de kleinzoon van JACOBUS PARIDAEN die op 8 juni 1944 samen met vier van zijn zonen werd opgepakt en op transport gesteld naar het concentratiekamp Amersfoort beschuldigd van illegaal luisteren naar Radio Londen. Vader Bernhard, zonen Georges, René, Staf en Marcel werden gevangen genomen en verbleven in het  Durchgangslager Amersfoort, in de bossen vlakbij Utrecht. Zij hadden zich te schikken naar de meedogenloze machtswellust van de beruchte ‘Drie van Breda’, Duitse oorlogsmisdadigers die na de oorlog een levenslange gevangenisstraf uitzaten.

Het kamp, gelegen in Leusden aan de zuidrand van Amersfoort, werd in 1939 in gebruik genomen als kazernecomplex voor Nederlandse gemobiliseerde militairen. Vanaf 1941 deed het voor de Duitse bezetters dienst als overgangskamp voor uitzending naar Duitsland, een werkkamp of strafkamp. Het waren overigens niet alleen politieke tegenstanders van het naziregime, er zaten ook opgepakte onderduikers die in Amersfoort werden 'voorbereid' op tewerkstelling in Duitsland, zwarthandelaren, sluikslachters, Joden en gijzelaars. Het kamp stond onder commando van SS-Obersturmführer Walter Heinrich.

Amersfoort was een berucht kamp. Kampbeulen als de SS'er Kotälla maakten er de dienst uit en werden door niets in hun barbaarse wreedheid beperkt. De kapo's, gevangenen die leiding gaven aan andere gevangenen, traden meedogenloos op. De gevangenen moesten zwaar werk verrichten en de verstrekte voeding was onvoldoende om daaruit de nodige energie voor het werk te halen.

De familieleden van Jos Paridaen overleefden de afgrijselijke martelingen en werden vrijgelaten in Amersfoort maar moesten dan de weg naar huis te voet aanvatten, praktisch zonder kleding noch schoenen, door een bezet gebied tijdens de lange helse winter. Die voettocht duurde lang, was afmattend en gevaarlijk. Maar ze kwamen terug thuis. Zij konden heel moeilijk over hun ervaringen tijdens de deportatie spreken na hun terugkeer zoals de meesten slachtoffers van gruweldaden hun emoties inkapselden en probeerden te vergeten door te zwijgen. Zij hadden een gruwelijk oorlogstrauma opgelopen die tijd vroeg om te verwerken. Zij hadden teveel gezien en teveel geleden om het ter sprake te brengen zonder lijden en zij behielden er een blijvende aversie tegen de Duitse taal en ieder die de taal sprak. De nakomelingen van de gebroeders Paridaen hebben maar fragmentarisch verhalen gehoord en wat zij toch ‘opgevangen’ hebben is samen met de inhoud van een artikel, Familie Paridaen, “De Duitse overval in Sint-Kruis. Nl.” door G.A.C. van Vooren, uit: Bijdragen tot de geschiedenis van W.Z. Vlaanderen, N° 4, Heemkundige Kring W.Z. Vlaanderen 1976.

Jos Paridaen heeft de belevenissen van zijn familieleden in beeld gebracht in een kunstwerk dat tijdens  de WAK 2014 ten tentoongesteld wordt in het gemeentehuis van Maldegem. Het is een combinatie van olieverf, acryl, houtskool, potlood en gemengde technieken en handelt over de ‘oorlogservaring’ van de familie Paridaen.

Het geheel is het verhaal van de gevangenneming van zijn grootvader en zijn vier zonen. Links zijn de beelden die de angst en de afkeer voor de bezetter uitdrukken en van het verborgen leven van de Nederlander die alles wat hij wil doen in ’t geheim moet doen. Het beeld van de klaprozen in Sint-Kruis Nl. verwijst naar de oorlog, de klaprozen staan immers voor de oorlog. Een ander werk geeft weer wat de mannen meemaakten in het kamp.Wreedaardige Duitse bewakers en bloedhonden die hen die wilden ontsnappen doodden of terughaalden, verwondden, sloegen of martelden. De schijnexecuties maakten de gevangenen nog angstiger. Bepaalde details springen in het oog, het prikkeldraad, de Duitse helmen, de klaproos en de angstaanjagende hakenkruisen. Verder omvat de collage het schilderij van de gekwelde echtgenote en moeder Margriet die achterbleef en die zich zorgen maakte om haar man en zonen. Beelden spookten door haar hoofd van wat er met haar geliefden gebeurde. De achtergeblevenen, de echtgenoten van de zonen vragen zich af of er nog toekomst zal zijn voor hen samen. Verder is er het doodsbeeld van een van de broers die aan tyfus leed. De beelden drukken vertwijfeling uit. De figuren hebben constant een doodsbeeld voor zich. De grafsteen met duifje is het graf van een bemanningslid van een neergehaald vliegtuig. De oorlogsbeelden rechts tonen een sprankeltje hoop. De geallieerden zijn op komst en meteen ook de ondergang van het Duitse Rijk.  De vlaggen duiden op de bevrijding. Als laatste beeld is er de thuiskomst, de margrieten omgeven de beelden van de ouders Paridaen en verwijzen naar, Margriet de naam van de moeder en echtgenote Paridaen.

Het geheel schetst meteen een beeld van eigentijdse conflicten, een teken van de menselijke machtswellust, dwaasheid en ijdelheid.

Zoals beroemde schilders de verwoesting en de meedogenloosheid die de oorlog met zich meebrengen (Guernica van Picasso, 1937) hebben vereeuwigd in een kunstwerk, zo kan Jos Paridaen de gevoelens uitdrukken op doek, die de vernedering van de menselijke ziel door de bezetter weergeven. Troosteloos onheil inspireert kunstenaars tot intensieve creativiteit. 

“Opstaan, klimmen, maar ook struikelen en vallen”, zijn houdingen die gepaard gaan met emotie. Letterlijk, maar ook en vooral in de figuurlijke zin van het woord. Iets voor ogen hebben, de weg zoeken, klauteren, zweten en ploeteren, gedacht hebben de top te hebben bereikt, maar genadeloos naar beneden vallen, soms en maar al te vaak ten koste van heel veel pijn en kopzorgen. Een mens wordt ook in het werkelijke leven geconfronteerd met onmacht en overheersende, absolute dominantie, frictie, conflict en strijd. Helaas zien we daar al te vaak tragische voorbeelden van in Syrië, Azië, N. Korea enz. 100 jaar geleden brak wereldoorlog I uit en nog steeds woeden overal ter wereld oorlog en destructie, het vernietigen houdt nooit op. Ook in de directe omgeving en zelfs verborgen voor de buitenwereld botst de mens op overheersing en wordt teruggeslagen door onmacht. Jos Paridaen probeert op een subtiele manier enkele facetten van deze tragiek van het universele leven weer te geven in zijn indrukwekkende werken. Uiteindelijk zal hulp, medeleven en vriendschap, de negatieve krachten overwinnen, thema’s die weerspiegeld worden in zijn werken. Creatief werken gaat gepaard met zoeken en aftasten, vallen en opstaan, verwerpen en omarmen, verbazen en verachten, vechten en verliezen en soms grandioos verrast worden. De neerslag van een leefwereld, de natuur en de mens, de hoogte- en de dieptepunten van de samenleving, wordt weergegeven in de talrijke soms aangrijpende, maar ook speelse, levensechte doeken van Jos Paridaen.

Amersfoort, informatie via internet.

Link naar  fotoreeks:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/6001080812537938417Picasaweb

24-04-2014 om 00:00 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Tijdens de Week van de Amateurkunsten 2014, stelt LOBKE DANNEELS haar werk tentoon in DE VITRINES van Doremi, Nieuwstraat 37 en in het Gemeentehuis Markt, Maldegem.

Lobke Danneels, student aan de KUMA, tracht expressie en emotie in haar werk door te geven en laat zich inspireren door “De Groote Oorlog” die verdriet, angst, trauma, met zich meebracht.

Oorlog, een thema dat nog altijd zeer actueel is, want “De Groote Oorlog” is eigenlijk nooit beëindigd. In onze streken is het rustig misschien maar elders woedt de oeverloze razernij verder. Oorlog verstilt, brengt dagelijks bodemloos verdriet, mateloos lijden van duizenden, honderdduizenden vluchtelingen op weg naar honger, ontbering en afhankelijkheid van anderen.

Miljoenen soldaten, burgerslachtoffers sneuvelden tijdens ‘De Groote Oorlog’ die begon op 28 juni 1914 maar 100 jaar later is er nog niet veel veranderd. De wereld is nog steeds doorweven van bloedige oorlogstaferelen.

De reddeloze illusieloosheid en de wanhopige gevoelens worden verwoord door de kunstenaars in stijlvolle en ontroerende kunstwerken. Lobke Danneels verweeft in haar werken de verschillende stadia van verdriet, soms integer en ingetogen, dan weer zeer extravert en luidruchtig.

Wat de oorzaak van verdriet kan zijn, de oorlog ligt aan de basis van ontzettend veel diepe ellende en grenzeloze wanhoop bij alle lagen van de bevolking.

Lobke Danneels, geboren in 1989, woont momenteel nog in Oedelem maar komt binnenkort in Maldegem wonen. Zij heeft al zo lang als zij zich kan herinneren graag getekend en geschilderd. In het middelbaar onderwijs kreeg zij plastische opvoeding, daarna heeft zij aan de KUMA de Middelbare graad gevolgd, waarin diverse technieken aan bod kwamen. Zij volgt de opleiding Hogere Graad Schilderkunst aan de KUMA, Maldegem.

Door op een intensieve manier met kunst bezig te zijn voelde dit voor haar aan als een ontbrekend puzzelstuk dat op zijn plaats viel. Zij is intussen niet alleen overgeschakeld van schildermedium, van acryl naar olieverf, maar de lessen kunstgeschiedenis hebben haar aangezet tot het anders bekijken van sommige zaken. Het werken met olieverf biedt haar veel meer mogelijkheden en geeft haar een gevoel van vrijheid.

De hoofdgedachte doorheen haar werken is het thema expressie en emotie.

Lobke begon aan een reeks werken die ze ‘Grief’ (verdriet) noemt geïnspireerd door de oorlog in de Gazastrook. Alles werd uiteindelijk gebundeld in een reeks van werken getiteld ‘Masks of Grief’, maskers van verdriet. Bij de evolutie naar ‘Masks of Grief’ werden de beelden uitgepuurd en bewerkt tot maskers waarin de emotie centraler kwam te staan. Zo kreeg de reeks een heel andere wending dan initieel beoogd en dus ook een andere naam.

Lobke is iemand die op een gevoelsmatige manier schildert en graag met kleuren werkt. Zij vertrekt van een beeld en maakt enkele schetsen en begint dan pas te schilderen. Tijdens het schetsen gaat zij het beeld onderzoeken, kijkt wat ze er mee kan doen en wat het beeld met haar doet. Bij de opzet van het schilderen heeft zij een vaag idee van hoe ze het beeld wil weergeven, maar ze heeft nog geen uitgewerkt resultaat in haar hoofd. Ze vindt het belangrijk om zaken spontaan tot hun recht te laten komen en te zien wat er kan voortvloeien uit een vorige handeling of een toevalligheid. Op een gegeven moment gaat zij het vertrekbeeld loslaten en gaat ze op gevoel verder werken om uiteindelijk haar eigen wending te geven aan het geheel.

Tevens hecht Lobke veel belang aan het leren en onderhouden van (schilder-) technieken en het experimenteren met technische vaardigheden. Soms heeft zij ook momenten waarin zij meer tekent, schetst en experimenteert met verschillende materialen, gewoonweg omdat zij hier nood aan heeft. Het zijn vaak ook heel leerrijke momenten omdat hierdoor verrassende zaken ontstaan die nieuwe en andere inzichten creëren. Doordat ze via deze experimenten op een andere manier gaat kijken naar bepaalde zaken heeft ze het gevoel dat ze in haar schilderen een stap verder komt.

Lobke vindt technische vaardigheden even belangrijk als het ‘iets eigens’ kunnen toevoegen aan een werk. Om expressie en emotie weer te geven heb je beide vaardigheden nodig. Lobke haalt haar inspiratie uit haar omgeving en de indrukken die toevallig ter sprake komen. Vaak vertrekt zij van beelden die ze gezien heeft of die haar beroeren om daar dan iets mee te gaan verwezenlijken.

Het citaat van Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900, draagt Lobke met zich mee omdat er naar haar gevoel een groot stuk waarheid in zit:

“Kunst begint wanneer het kopiëren stopt.”

Verwoord aan de hand van de notities van Lobke Danneels. contact: danneelslobke@gmail.com

23-04-2014 om 10:53 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Tijdens de WAK 2014 komen talrijke kunstvormen en activiteiten aan bod in Groot - Maldegem, van 25 april 2014 tot 4 mei 2014. Magda Van den Abeele exposeert haar beelden in eigen tuin in de Kleine Katsweg 42 b, 9990 Maldegem tijdens de weekends en op 1 mei. Voor haar schilderijen en kleinere sculpturen kan je terecht na afspraak (050 71 69 49).

za 26/04/14 van 13:30 tot 18:00,

zo 27/04/14 van 13:30 tot 18:00,

do 1 mei 2014 van 13:30 tot 18:00,

za 03/05/14 van 13:30 tot 18:00,

zo 04/05/14 van 13:30 tot 18:00.

 
MAGDA VAN DEN ABEELE is geboren in Eeklo in 1946 maar is opgegroeid en heeft heel haar leven in Maldegem gewoond. Van jongs af aan was zij heel handvaardig. Zij had artistieke talenten en volgde schilderkunst aan de KUMA in Maldegem van 1958 tot 1967 o.l.v. de bekende Jozef Van Maldegem, gekend en gewaardeerd kunstschilder en leraar van Maldegem. Zij leerde vooral de kleuren kennen bij Jef Van Maldegem. Magda werkte met olieverf en pastel op zijde of doek. Haar levensdrang om scheppend bezig te zijn manifesteerde zich later onder de vorm van beeldhouwen. Zij volgde beeldhouwkunst in Eeklo en slaagde met grote onderscheiding. Haar creaties zijn grotendeels tuinbeelden maar ook interieurbeelden. De tuinbeelden zijn vereenvoudigd of vervormd, uitgevoerd in beton of polyester en haar interieurbeelden zijn in terracotta of brons vervaardigd.

Zij nam deel aan talrijke tentoonstellingen, in Mere, Zele, Eeklo, Moerkerke, Damme en verschillende keren in Maldegem.

Haar moto luidt als volgt: “Een kunstwerk heeft geen enkele betekenis zonder toeschouwer. Een kunstwerk wordt voltooid in de blik, wordt het niet bekeken dan is het niet af.”

Kunst is een dialoog tussen kunstenaar, kunstvorm en bewonderaar. Alle beeldjes en beelden zijn louter genieten. Niemand kan zich voorstellen hoe een kunstenaar in staat is om deze vormen te boetseren.

In het atelier in haar prachtige tuin werkt Magda Van den Abeele aan haar creaties. Haar tuin ligt te soezen in een overweldigend natuurlijk aanbod van bloemen, struiken en bomen. Niet alleen het decor is aantrekkelijk en bezienswaardig, het is de ideale werkplek voor de kunstenares. Haar kunstwerken sieren de natuurlijke omgeving zonder overweldigend te zijn. De kunstenares heeft oog voor rustgevende harmonie.

In alle rust en stilte kan zij zich uitleven aan het ontwerpen en maken van expressieve sculpturen en tuinbeelden met als thema “De naakte vrouw in al haar schoonheid”, al dan niet vereenvoudigd of vervormd, uitgevoerd in polyester of beton in de authentieke natuur. De grote, rustgevende, originele tuin van Magda is een kunstwerk op zich. De beplanting en de bloemenzee zijn weelderig en het resultaat van jarenlang intens en creatief bezig zijn met de natuur en kunst. Het is een trekpleister geworden voor vele kunstliefhebbers, een oase van schoonheid. De landelijke tuin vol verrassende hoekjes, en plekjes nodigt uit tot genieten tussen bijzondere tuinbeelden en kleine ornamenten. Haar kunstwerken en de tuin worden één, verbonden met de omliggende natuur. Eigentijdse kunst wordt verweven met de natuurlijke achtergrond. De beeldentuin op het mooie plekje grond is het geliefkoosde plekje van de kunstenares. Hier laat zij ook de anderen meegenieten van haar uitzonderlijke talenten.

Haar interieur is doorweven met schilderijen en prachtige beeldjes in terracotta of brons. De kunstenares getuigt van zin voor smaak en conformiteit. Talrijke schilderijen, schilderijtjes, beelden en beeldjes zijn één met het interieur en vormen een evenwichtig, rustgevend, oogstrelend geheel. Ook dat is een kunst.

Magda Van den Abeele is bovendien de mama van Kurt Plasschaert, de gitarenbouwer. Kunst zit in de genen van de familie Van den Abeele en de nakomelingen. Kurt is geboren in ‘68, en volgde een opleiding “hout en bouw” in Maldegem en in Brugge. Toen hij 17 jaar was had hij geen geld genoeg om een echte gitaar te kopen en daarom probeerde hij er zelf een te maken. In 1999 startte hij met het maken van elektrische gitaren. In 2006 volgde hij een gitaarbouw cursus. De werkelijke passie voor klassiek gitaarbouwen startte hij onder leiding van Kurt Decorte, wereldberoemd voor zijn restauraties van gitaren. Hij werkte met oorspronkelijke materialen, warme huiden, lijm, politoer. De bouw van de “folk gitaar” heeft hij geleerd bij Marc De Waey, met als resultaat een dreadnought model, waar hij de eerste prijs mee gewonnen heeft op de gitaarbouwersmeeting in Barneveld (Nl). Zijn zoontje Wout is al een echt gitaarbouwertje. De gitaren van Kurt Plasschaert zijn werkelijk oogstrelend en uniek. U kunt hem ook op Facebook vinden, voor de bouwprocessen in fotoreeksen.

https://www.facebook.com/kurt.plasschaert?ref=tn_tnmn

Link naar de werken van Magda van den Abeele:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5994683892054619953

21-04-2014 om 00:00 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Tijdens de Wak 2014 stelt de Maldegemse kunstenares DORINE TAS haar werken ten toon in haar eigen atelier en tentoonstellingsruimte, Begijnhoflaan 14 te Maldegem.

DORINE TAS werd geboren op 3 december 1943 in Brugge en woonde heel haar leven in Maldegem. De enthousiaste en stimulerende kracht van haar gezin ligt aan de basis van haar gedreven scheppingsdrang op diverse terreinen. Zij is bijna 50 jaar lang de echtgenote van Eric Versieck, bovendien is zij de mama van Annick en Jan en de oma van Laura en Lisa. Allen motiveren haar om haar bruisende creativiteit vorm te geven op verschillende manieren.

Heel haar leven stond in het teken van positieve scheppingskracht. Zij kan mateloos genieten van het vervaardigen van fijne creaties in allerlei kunstvormen. Handwerk, borduren, naaien, breien, haken en knutselen waren van jongs af aan haar lievelingsbezigheden. Jarenlang was zij innovatief en ondernemend bezig in haar handelszaak Breiwol Pinguin in de Markstraat, Maldegem. Zij maakte haar talrijke klanten vertrouwd met de nauwkeurige en de soms ingewikkelde technieken van het handwerk, haken en breien, niet te onderschatten handvaardigheden die precisie, aandacht, geduld en intelligentie vragen.

Zij had daarnaast nog veel uitlaatkleppen die automatisch leidden naar een brede waaier van artistieke activiteiten. Het bloemschikken, het creëren van unieke en stijlvolle bloemstukken lag aan de basis van haar originele doeken. Later wilde zij ontroerende, eenvoudige schoonheid vastleggen op “zijde” en op “doek” en zij slaagde wonder wel in haar opzet.

Deze amateurkunstenares is grotendeels een “selfmade” talent dat getuigt van een indrukwekkende veerkracht en ongebreidelde scheppingskracht.

Zij nam regelmatig deel aan de Week van de Amateurkunsten. Haar talrijke, succesvolle en sfeerrijke tentoonstellingen vormden de kroon op haar werk en stimuleerden haar om jarenlang intensief en geestdriftig bij te scholen. Haar ongebreidelde energie, haar aanhoudende en onuitputtelijke werklust en verbluffende scheppingsdrang droegen zeker bij tot de evolutie van haar werk. Haar creaties zijn een verrijking, een wandeling door een artistieke wereld die bewondering, verwondering, troost en vreugde brengt.

Zij volgde lessen in groep bij Rita Van Loocke waar zijde aanvankelijk haar medium was. Haar echte passie kwam tot leven bij haar lerares Vera Buyse waar ze iedereen verbaasde met haar gevoelige, tere doch stijlvolle creaties en geslaagde felle kleurencombinaties. Het heldere kleurenpalet is duidelijk afgelijnd en straalt rust uit. Het bewonderen van haar werken beroert en geeft zachte, innerlijke vreugde. Wat ongeveer 20 jaar geleden begon als “zijde schilderen” is door haar creativiteit, haar werklust, haar enthousiasme, haar interesse en haar leergierigheid ontwikkeld tot volwaardig acryl schilderen.

Ze gaat geen enkel thema uit de weg. Zij brengt eenvoudige onderwerpen uit het leven gegrepen, tulpen, rozen, klaprozen, zonnebloemen, fruit, sneeuwlandschappen, stillevens, hoevetjes, mensengroepen, kopjes en tere, ranke meisjesfiguren in sierlijke gewaden in al hun beloftevolle schoonheid en in een grote, sprankelende verscheidenheid. Zelfbewust zoekt zij vastberaden een eigen spoor. De nauwkeurigheid waarmee zij schildert vindt haar oorsprong in haar handvaardig verleden. Haken, breien, borduren kortom alle handwerken volgen een bepaald patroon dat nauwgezet gevolgd en weerspiegeld wordt in haar werk.

Zij schoolde zich in beide kunstvormen op een doeltreffende manier. Gestimuleerd door de groep kunstenaars heeft zij een niveau bereikt dat de meesten in haar branche haar niet zullen nadoen. Zij is een vaste waarde in de kunstenaarsgroep en verbaast steeds iedereen met de niet aflatende energie, onuitputtelijke smaak en tomeloze inzet die enkel bewondering en waardering afdwingen. Zij is als een zacht glanzende, hoopgevende ster aan het firmament van de amateurkunst. De bewonderaar ervaart een gevoel van verrijkend welbehagen bij het zien van zoveel fraais.

Dorine Tas is grotendeels een “selfmade” talent dat getuigt van een fantastische energie en geweldige verbeeldingskracht. Haar werken stralen rust uit, zij troosten en geven gelegenheid tot nadenken over alle positieve elementen van het leven. Het thema van de  WAK 2014 staat in het teken van de “De Groote Kunst” geïnspireerd door de “Groote Oorlog”. Klaprozen als symbool van de oorlog. Het creatief talent van Dorine TAS draagt in die mate bij dat het zachte gevoelens opwekt, troost en rust brengt. Een aanvaarding van het leven in al zijn facetten.

De werken van Dorine TAS kunnen bewonderd worden ter gelegenheid van de WEEK VAN DE AMATEURKUNSTEN (WAK) 2014 in haar atelier en tentoonstellingsruimte in de BEGIJNHOFLAAN 14 te Maldegem. (Verwoord aan de hand van notities van de kunstenares).

Iedereen is van harte welkom, de toegang is gratis.

Vrijdag     25 april 2014 van 15 uur tot 18 uur.

Zaterdag  26 april 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Zondag    27 april 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Maandag 28 april 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Vrijdag     2 mei 2014 van 14 uur tot 18 uur.

Zaterdag  3 mei 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Zondag    4 mei 2014 van 10 uur tot 12 uur en van 14 uur tot 18 uur.

Link naar fotoreeks van de werken van Dorine Tas:

https://plus.google.com/photos/116688562905656264433/albums/5994715709761528545ziePicasaweb.

Met dank aan ons regionaal blad “Vrij Maldegem” voor het publiceren van de reportages (Drukkerij-Uitgeverij Van Hoestenberghe N.V. Boudewijn Lippensstraat 11, Maldegem).

10-04-2014 om 00:00 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

 
De Tiendaagse Week van de Amateurkunsten, kortweg de WAK, vormt een steeds terugkerend artistiek bastion waar de kunstenaar zijn scheppende talenten kan exposeren en verspreiden met de steun van het Forum voor Amateurkunsten, overkoepelend orgaan van de WAK. De Gemeentelijke Cultuurdienst coördineert het WAK-programma voor Maldegem en ondersteunt i.s.m. de andere gemeentediensten, de kunstenaars waar nodig en mogelijk. Elk jaar opnieuw, bij het begin van de lente leveren talrijke amateurkunstenaars enorme inspanningen, om verbazingwekkende kunstvormen van
allerlei disciplines naar voor te brengen telkens onder een ander thema. De WAK 2014 staat in het teken van “De Groote
Kunst”, verwijzend naar “De Groote Oorlog” die losbarstte 100 jaar geleden in ons deel van de wereld. “De Groote Kunst” refereert naar het talent van de kunstenaar en naar de oorlog als inspiratiebron. Oorlog gaat en ging gepaard met een reeks van overweldigende gevoelens, variërend van woede, onmacht, angst, vertwijfeling, verdriet en wanhoop. Kunstenaars brengen rust, troost, afleiding en vlucht uit de rauwe werkelijkheid in oorlogstijd. Kunst en oorlog komen tot uiting in veelvuldige
publieke en private tentoonstellingen in heel Vlaanderen.
Tijdens DE TIENDAAGSE WEEK van de AMATEURKUNSTEN 2014 wordt een hele waaier van kunstwerken en activiteiten naar voor gebracht, beleefd en tentoongesteld op diverse locaties in Groot - Maldegem.
 
Van 25 april 2014 tot 5 mei 2014 worden de Maldegemse kunstenaars in de kijker gezet met een spectaculaire reeks activiteiten en tentoonstellingen die het kunstminnend hart niet anders kan dan raken. Alle belangstellende inwoners van Maldegem en omstreken worden uitgenodigd om de amateurkunstenaars tijdens diverse activiteiten te ontmoeten, aan het werk te zien, te horen en te bewonderen. Dit uitzonderlijk initiatief moet elke inwoner van ons dorp er toe aanzetten om de verwezenlijkingen van diverse kunstenaars uit de streek te leren kennen.
Talrijke artistieke activiteiten worden verweven in het straatbeeld van het centrum van Groot-Maldegem. In “KUNST IN DE VITRINE”, wordt elke voorbijganger uitgenodigd tot bewondering en reflectie. Rita Buysse, Lobke Danneels, Albert, Gothard en Luc De Coninck, Genade De Lille, Daniël Deprest, Peter Dezwaef, Martin Evrard, Samya Hamid, Trui Hoste, Annie Matthys, Roos Nuyttens, Jos Paridaen, Lucie Putzeijs, Johan en Maria Sesselle, Dorine Tas, Anne-Marie Van Coillie, Hendrik Van der Jeught, Marc Van Kerschaever, Erika Verbeke, Pol Verheylezoon en Franky Versprille stellen hun kunstwerken tentoon in de uitstalramen in het centrum. De voornaamste evenementen en tentoonstellingen grijpen plaats op de markt en in het gemeentehuis Maldegem, in CC Den Hoogen Pad en in de kerk van Adegem, in de Openbare Bibliotheek en op enkele privé terreinen. Een nauwkeurige lijst van de activiteiten en de openingsuren staat in de Infokrant van de gemeente Maldegem en kan je volgen in de Uitkrant, UitinMaldegem.
 
Op vrijdagnamiddag 25 april 2014 vanaf 14 tot 19 uur wordt op de markt een KUNSTBOM gelanceerd als startschot van de 19^de editie van de WAK. In het gemeentehuis hangen kunstwerken ten toon van Lobke Danneels, Gothard De Coninck, Daniël Deprest, Peter Dezwaef, Samya Hamid, Trui Hoste, Annie Matthys, Jos Paridaen, Lucie Putzeijs, Johan Sesselle, Dorine Tas, Hendrik Van der Jeught en Franky Versprille die het thema DE GROOTE KUNST elk op hun manier geïnterpreteerd hebben. Op zondag 27 april van 14 tot 18 uur demonstreren de lokale kunstenaars hun Groote Kunsten op de KUNSTMARKT voor het gemeentehuis van Maldegem. In het gemeentehuis zelf wordt ondertussen de verfijnde kunst van het haken uit de doeken gedaan in het Crocheercafé van Charlotte en Transitie Maldegem organiseert er een workshop onder leiding van Diego Van de Keere.
In CC Den Hoogen Pad Adegem is er een fototentoonstelling gerealiseerd door Studio ’74 en de Dansschool Movimento geeft er enkele spectaculaire dansvoorstellingen. De fanfare Nut en Vermaak brengt er een concert ‘In Flanders Fields’ en de Verenigde Vrienden van Adegem starten er hun rondgang van de Last Post. In de kerk van Adegem stelt kunstenaar Willy Van de Velde zijn “Groot Oorlogstafereel” voor.
In de bibliotheek is er tijdens de openingsuren een tentoonstelling van het werk van talrijke kunstenaars die De Groote Collages hebben gerealiseerd onder leiding van Catherine De Waele en is er de expositie van “Den Draad” met zelfgemaakte windvangers verwezenlijkt door de kleinste Maldegemnaartjes tijdens de Grabbelpasactiviteiten.

04-04-2014 om 00:00 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

08-05-2013 om 10:51 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Op zaterdag 4 mei werd DE WAK 2013 in Maldegem afgesloten met “LITERATAIRE GRAFFITI IN DE BIBLIOTHEEK”, een eerbetoon aan Maldegems schrijver PAUL DE WISPELAERE. De slotmanifestatie, kunst en natuur verenigd, Moerhuize, Maldegem en Paul De Wispelaere,  vereeuwigd in de hoofdbibliotheek van Maldegem.

Alle kunstvormen kwamen uitgebreid aan bod tijdens de WAK 2013 op diverse locaties en tot slot kwam LITERATUUR in beeld. Een natuurtalent zoals Paul De Wispelaere wordt vereeuwigd in een literair gedenkteken, natuur en literatuur worden verweven.

Op de laatste zonnige dag van de tiendaagse WAK 2013 verdrongen zich talrijke journalisten van diverse dagbladen tussen de menigte om plaatjes te schieten van Maarten Leenknecht die de laatste hand legde aan zijn graffitikunstwerk. Ondertussen zorgde Maldegems gekende DJ-Koen Cauwels voor de muzikale omlijsting met de tekst van Sylvie Marie bewerkt in rapvorm. 

Het kunstwerk is gebaseerd op een modern gedicht “Tussen muur en muur” van Sylvie Marie die in haar eigen dichterlijke woordkeuze verwijst naar de slotparagraaf van het boek “TUSSEN TUIN EN WERELD” van Maldegems schrijver PAUL DE WISPELAERE. De creatie van het kunstwerk past ook bij de specifieke kenmerken van het Maldegems hoofdbibliotheekgebouw.

“Aanschouw dit schiereiland tussen twee vaarten. Wie dit betreedt komt over een brug.”, schrijft Paul De Wispelaere. De brug op tweede verdieping van de gemeentelijke bibliotheek, symboliseert de brug over de kanalen met zicht op het uitgestrekt weids landschap in Moerhuize, afgebakend door water. De ruimte tussen de twee zacht grijsgroene muren nu beschilderd met woorden van de schrijver, tonen een boekenlandschap in de bibliotheek, een eiland vol boeken, de droom van elke lezer, elke schrijver en boekenliefhebber, het resultaat van jarenlang denk- en schrijfwerk ter inzage van iedereen die graag leest.

De muren met panelen in reliëf en in hun oorspronkelijke structuur werden bedekt met drie lagen kleur van aarde, grijsgroen en bomen als spiegel van het landschap waar Paul De Wispelaere bijna een halve eeuw van zijn leven heeft geleefd en intens heeft geschreven in eenzame afzondering. Het gedicht werd aangebracht aan beide zijden van het bibliotheekgebouw en symboliseert de twee kanalen, het Schipdonkskanaal en het Leopoldskanaal. Het veranderde landschap waaraan gebeukt, gesleurd en getrokken wordt zijn de boeken, is de literatuur. Gaan we ermee vooruit of achteruit. De bibliotheek bewijst dat literatuur nog leeft.

Wie denkt aan graffiti denkt aan felle kleuren, gespreide, beweeglijke vormen en woorden maar het kunstwerk als hommage aan de schrijver is sober en ingetogen. Maarten Leenknecht spoot de verf heel voorzichtig, eerbiedig bijna de beeldrijke taal neer, refererend naar Paul De Wispelaere.

Het symbooltje van google maps tussen de letters is een verwijzing naar het vergankelijke, het is een tijdsanker dat binnen enkele jaren verwijst naar de jaren 2013 zodat de mensen weten dat het kunstwerk in die tijd werd gerealiseerd.

De boeken van Paul De Wispelaere worden opnieuw opgenomen in de schoolliteratuurlijst omdat ze universele thema’s aansnijden die onveranderlijk en eigen zijn aan de mens en de natuur. Moerhuize en Paul De Wispelaere, groen natuurlijk oord van gelukzaligheid, van rust en vrede zijn samen vereeuwigd in een blijvend aandenken en huldeteken.

“De nieuwe mens (tot elke verwoesting bereid) voert slaafs uit wat hem wordt opgelegd en afgejakkerd en uitgebuit is hij nog steeds niet in staat om na te denken”.

Paul De Wispelaere drukt het zo mooi uit met beeldrijke taal en wij kennen de evolutie van het landschap in Moerhuize en begrijpen zijn verbijstering en verbolgenheid. Wie zich nog eens wil verdiepen in zijn taal en de betekenis van zijn woorden en zijn boodschap kan zijn romans kopen of lenen in de bibliotheek. Of surfen naar www.pauldewispelaere.be

Het project is en creatie van de verantwoordelijken van de bibliotheek die de betekenis van het kunstwerk toelichten.

Met dank aan De Heer Paul De Wispelaere die in zijn boek de moderne evolutie van een groen landschap van ons dorp vereeuwigde: “Aanschouw dit schiereiland tussen de twee vaarten. Wie dit betreedt komt over een brug. Er wordt met machines in gegraven en gewroet, er wordt aan getrokken en gerukt, er wordt gebeukt en gescheurd, het wordt volgespoten met gif, de boomgaarden worden ontworteld, het wordt ontmanteld, geslecht en gevalkt tot een harde vloer waar wind over raast, de vogels verdwijnen met de hagen en de beschutte houtwallen, de waterdieren sterven in de stank van de sloten. Met de Amerikaanse helmen van de vooruitgang op de verdoofde schedel slaat hij toe met gillende tuigen in de hand, klimt hij in de daverende cabines van de gevaarten, spant hij fluitend de netten van hoogspanningskabels over zijn eigen hoofd. De nieuwe mens met zijn mechanische grijpers en schoppen, zijn pneumatische hamers. Zoals van oudsher voert hij slaafs als een soldaat uit wat hem wordt opgelegd, hij doodt en verminkt op bevel, hij grabbelt de zilverlingen zonder de hand te zien waarin ze hem worden gestoken, wat mooi is grijpt hij aan om te vernietigen, wat rustig is verpest hij met zijn oorverdovend lawaai. Tot elke verwoesting bereid zit hij op zondagochtend nog steeds onder de preekstoel, dommelt hij nu ’s avonds in voor de tv. Hij is er veel op vooruitgegaan er is geen vergelijking bij vroeger zegt men. Afgejakkerd en uitgebuit is hij nog steeds niet in staat om na te denken, zegt men.” Een prachtig schilderij van de onstuitbare modernisering tijdens het leven van Paul De Wispelaere in Moerhuize.

Met dank aan de cultuurdienst voor de steun aan de amateurkunstenaars die met blijdschap en hartelijkheid hun werken konden tentoonstellen. Met dank aan ons regionaal blad “Vrij Maldegem” voor het publiceren van de reportages (Drukkerij-Uitgeverij Van Hoestenberghe N.V. Boudewijn Lippensstraat 11, Maldegem). Met dank aan De Heer Noël Ryheul voor de beelden op www.camob.be.  (Amateurschrijfster “In de herfst van het leven”, Marianne Posman)

08-05-2013 om 10:30 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Tijdens DE WAK 2013 organiseerde TRANSITIE Maldegem diverse interessante acties in verband met duurzaamheid en lokaal leven.

De “Filmvoorstelling – Maldegem in transitie” op 30 april in de conferentiezaal van het gemeentehuis was een voltreffer en na de voorstelling was er de zoomsessie waar de vooral jongere aanwezige deelnemers vragen stelden en er een helder antwoord kregen. Transitie suggereert de mogelijkheden hoe de inwoners van Maldegem daadwerkelijk kunnen deelnemen aan het transitieproces. De mensen achter de organisatie zijn overtuigd van hun visie op de toekomst en kunnen hun denkbeelden uitstekend en met veel kennis van zaken verwoorden. Het ging hoofdzakelijk over de overgang van olie-afhankelijkheid naar lokale zelfredzaamheid. Een buigzame lokale gemeenschap is beter in staat om de schokken van allerlei crisissen op te vangen. De generatie met opgroeiende en kleine kinderen is duidelijk bezorgd voor de toekomst. Wat mogen ze verwachten van de klimaatsveranderingen, het milieu, de werkgelegenheid? Zullen de basisbehoeften betaalbaar blijven? Transitie wil een antwoord geven en streeft naar een goede samenwerking voor een betere leefwereld. De organisatie onderzoekt en biedt alternatieve oplossingen of mogelijkheden aan, die in ieders bereik liggen wat ze dan ook duidelijk maakten met hun twee ludieke acties op 1 mei.

Op 1 mei rond half tien werden natuur- en kunstliefhebbers verwacht aan de ingang van het Sint-Anna Park om “Natuuraltaartjes “ te maken. De deelnemers aan deze actie startten hun wandeling en plukten hier aan daar een bloemetje, een besje, een mooi takje of raapten verdorde bladeren en sparappels op. Aan de CASCO container in het Sint-Annapark werd een “altaartje” gemaakt ter ere van de aarde, van de natuur en ter ere van de creatieve kracht in de mens. Het organisch kunstwerkje wordt nu verder overgeleverd aan de natuurelementen. Tijdens de wandeling werd behoorlijk uitgelegd en gediscussieerd over de bedoeling van het gebeuren, over wat ons nog rest van de natuur. De mensen praatten met elkaar en waren er het allemaal over eens dat we in de toekomst meer natuur-betrokken moeten gaan leven. Er werd verwezen naar de leefwereld van vroeger, een halve eeuw of langer geleden toen de meeste dorpsbewoners over percelen vruchtbare grond beschikten waar ze het voedsel nodig voor mens, huisdier en klein vee, zelf konden kweken. Intussen is de bevolking aanzienlijk gegroeid en werden overal percelen landbouwgrond duur verkocht voor bouwgrond. In de dorpskern werden appartementsblokken opgetrokken en verdween veel groene, natuurlijke ruimte. De centrumbewoners beschikken gelukkig nog over het Sint-Annapark. Voor de jonge mensen ziet de toekomst er minder goed uit. Ze kunnen zich geen flat of woning in het centrum meer veroorloven omdat de woningprijzen enorm gestegen zijn zodat zij noodgedwongen iets moeten zoeken op het platteland en één of twee auto’s nodig hebben om zich te verplaatsen naar hun werk of om de kinderen naar school en naar buitenschoolse activiteiten te brengen.

Het werd allemaal zeer realistisch naar voor gebracht en de kinderen en kleinkinderen van de naoorlogse generatie wacht een onzekere toekomst. Elk mens kan in de huidige over-consumerende maatschappij een beetje plaats en tijd inlassen om de natuur te herwaarderen en de overproductie proberen aan banden te leggen, maar het zal een moeilijk en lastig proces worden.

De actie “Guerrilla Gardening” op 1 mei 14u aan de fontein op de markt in Maldegem trok een jeugdig publiek. Gewapend met spade en hark trokken enkele jongere mensen, vergezeld van kinderen, te voet of met de fiets naar een strook grasgrond aan de omheining van het Sint Annapark, in de buurt van Casco, dicht bij de private moestuinen van de Noordstraat. Een radioreporter volgde alles op de voet en interviewde enkele deelnemers van de actie.

De schepen van Openbare werken nam deel aan de werken, beloofde steun aan de charismatische actievoerders betreffende neerpoten van doorlevende planten in de betonnen bakken die her en der op de voetpaden in het centrum rolstoelen en kinderwagens blokkeren. Hij suggereerde bovendien dat het voetbalplein in Donk dat weinig of niet meer gebruikt wordt, in aanmerking kon komen voor volkstuintjes voor de talrijke inwoners van Donk en omgeving. Voor het centrum kan het dichter bij huis volgens mijn bescheiden mening. Rond het grote Meos complex bijvoorbeeld liggen talrijke groene, vruchtbare percelen grond, waar men volkstuintjes zou kunnen creëren terwijl de kinderen vlakbij een sport beoefenen. Het Meos paradijs zou een natuurlijke ontmoetingsplaats kunnen worden voor de groene vingers van de flatbewoners van het centrum en voor hen die over geen tuin beschikken. Vriendschappen zullen openbloeien, uitwisseling van mankracht en producten zou opnieuw in de mode geraken en Meos zou een plek worden waar iedereen de kans krijgt sportieve en landelijke activiteiten te beoefenen. Hoe dat kostenpakketje moet opgelost worden stemt tot nadenken, maar voor ieder probleem is een oplossing. Er komt actie in Maldegem, naast mijn artikel in het VRIJ MALDEGEM over de WAK van 2 mei staat opmerkelijk gemeentelijk nieuws: “Oud Sint Jozef krijgt m2-bakken op hoogte waar groenten en kruiden geplant kunnen worden. Op vrijdag 17 mei is er een meeting gepland om 14 uur in het lokaal dienstencentrum Oud Sint-Jozef, Mevrouw Courtmanslaan 92.

Transitie werkt! Het eetbare-planten-stuk is uiteraard maar een fractie van het hele concept transitie. Transitie gaat niet enkel over tuinieren. De organisatie zoekt naar manieren om de lokale gemeenschap voor te bereiden op een toekomst met minder energie (uit vnl. fossiele brandstoffen) en dus naar andere manieren om in onze behoeften te voorzien (energie, transport, voedsel, zingeving, vrijetijdsbesteding, water, economie, ....). Transitie begint met kleine, fijne acties zoals tijdens de WAK 2013 om mensen te motiveren om op alle vlakken anders te gaan leven (zie site transitie). Het “voedselteam” vertegenwoordigd door Sandra Van Hoecke (peter.morel1@telenet.be) was aanwezig en bood daadwerkelijke hulp.

In “Kunst in de Vitrine” is nog steeds een doorlopende tentoonstelling van “Transitie Maldegem met kiemkracht” in centrumwinkel Naturelle Nieuwstraat 50, te bewonderen, zoals in tal van vitrines, waar de ene kunstenaar soms heel moeilijk te vinden is terwijl in andere etalages de zaakvoerder zijn groot hart heeft getoond om tijdelijk de amateurkunstenaars te laten exposeren. (info: diegovandekeere@live.be).

(Marianne Posman)

03-05-2013 om 17:47 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Tijdens de WAK 2013 stelt de VIDEOCLUB MALDEGEM eigen filmproducties voor in de Zaal Adegem, op de bovenste verdieping van het gemeentehuis.

Alle filmliefhebbers kunnen nog tot morgenmiddag genieten van de deze filmvertoningen in het gemeentehuis. In de sfeervolle, moderne zaal in de nok van een van onze torens konden reeds talrijke bezoekers genieten van een vleugje nostalgie! Prachtige films over ons koninklijk bezoek (2011) in de mooiste gebouwen van Maldegem, in het Warmhof, de receptie van de genodigden in ons sportpaleis Meos in volle natuur, rijkelijke recepties aangeboden aan vele prominenten en gewone stervelingen in Maldegem, Parkcross in het Park voor de sportliefhebbers, de constructie van het gemeentehuis stap voor stap en films over thema’s die ons nauw aan het hart liggen: klimaat, energie en natuur: “Sing for the Climate” en “Hoog op de Mast” (windmolens).

Een ruim en boeiend aanbod voor een interessant publiek die met de glimlach van herkenning van de beelden kon genieten.

De Videoclub Maldegem is een ontspanningsclub van amateurcineasten met als doel, aanleren, ontwikkelen en samenwerken met het medium video in een kameraadschappelijke sfeer.

De vereniging is ontstaan uit de op 1 augustus 1959 opgerichte Maldegemse Foto- en Film Club (afgekort M.F.F.C.). Toen werd wat film betreft gefilmd met de filmpellicule op rolletjes. In de loop van de jaren zeventig en vooral tachtig deed het videofenomeen zijn definitieve intrede zodat het filmrolletje verdrongen werd. Een naamsverandering bleef dan ook niet uit en in 1989 werd de club omgevormd tot “MALDEGEMSE FOTO- EN VIDEOAMATEURS”, afgekort MAF-VIA. Omdat er in de werking geen eigenlijk 'foto' - aandeel meer was kreeg de club in december 1999 de huidige benaming “VIDEOCLUB MALDEGEM”.

Als amateurcineasten beoefenen zij deze interessante vrijetijdsbesteding door vooral actief te zijn met videocamera (camcorder) tijdens diverse gelegenheden. Ze registreren natuursfeerbeelden, familiefeesten, reizen, uitstappen, plechtigheden, stoeten of andere feestelijke gebeurtenissen bij familie, vrienden of in het dorp.

Deze creaties worden vrij vertoond tijdens de maandelijkse bijeenkomsten en worden beoordeeld door de aanwezige leden.

Vrijwel elk jaar wordt er ook een club film gemaakt, meestal met een humoristische noot waarbij een ledenteam instaat voor het slagen van het geheel. Alle voorbereidingen, scenario schrijven voor de repetities, de opnamen op locaties, de montage enz. worden besproken en gewijzigd, gemodelleerd tot het coherent eindproduct.

Videoclub Maldegem komt maandelijkse bijeen elke vierde donderdag van de maand om 19.30u in zaal De Kesel, Adegem-Dorp 14 te 9991 Adegem (2e verdieping – ingang langs de buitentrap achteraan het gebouw). Alle filmliefhebbers zijn welkom. (Informatie verkregen via Eddy Spillebeen <eddy.spillebeen@telenet.be)

(Marianne Posman)

03-05-2013 om 13:45 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

MIDDELBURG

Open repetitie van de harmonie De Ware Vrienden van Middelburg.

Op 28 april was het zonovergotene, historische bezoekerscentrum Middelburg Groene Markt 8A, het toneel van de open repetitie van de harmonie De Ware Vrienden van Middelburg. De dirigent, Frans Toortelboom ooit wielrenner in de koersen van Eddy Merckx, nu zaakvoerder van een van de grootste fietsenhandels in het Molentje in Maldegem, schetste in het kort mijn rol in het WAK 2013-gebeuren en de rol van mijn jongste broer componist Lucien Posman in de muziekopleiding van vele muzikanten, ongeveer veertig jaar geleden, als dirigent van de fanfare in Maldegem.

Een enthousiaste groep muzikanten onder leiding van de dirigent speelde bekende en minder bekende nummers o.a. “Daar komt ze”, van Koen Wauters, Vlamo Tune (compositie van ’t Kliekske) en andere nummers, gesmaakt door groot en klein. De muziekbeoefenaars gaan voor amusement voor het publiek maar ook voor zichzelf. De samenhorigheid en de kameraadschap staan op hun gezicht geschreven en willen ze doorgeven aan het publiek. Enkele muzikanten waren vergezeld van hun kinderen. De kleinkinderen van de geliefde muzikant Willy De Pestel uit de Gidsenlaan, bespeelden samen met hun papa, trots en deskundig hun klein instrumentje en luisterden ingespannen naar de richtlijnen van de dirigent. Drie generaties musiceren binnen eenzelfde muziekmaatschappij. Kennis, talent, vaardigheid en levensvreugde doorgeven aan kinderen en kleinkinderen en samen muziek naar buiten brengen, dat zijn De Ware Vrienden van Middelburg. De kinderen, de volwassenen van de toekomst, laten delen in de kunst van het musiceren, is een zeer opmerkelijke waarde in Middelburg. Oudere, jonge en kleine mensen brachten samen mooie en melancholische muziek met trompet, bugel, saxofoon, tenor saxofoon, schuiftrompet, hoorn, bombardon, slagwerk en tuba. De open repetitie was een ontdekkingsreis en een aangename kennismaking met een modern fanfareorkest, dat naast muziekcomposities van vroeger, ook eigentijdse muziek op haar programma heeft. Zie ook facebook, Camera Obscura Maldegem, een prachtige beeldreportage over de open repetitie.

MALDEGEM

Verslag open-deur-repetitie Thaleio-Kaleo, maandagavond 29.04.2013.

Thaleia, voormalig gemengd koor van Maldegem en Kaleo, voormalig gemengd koor van Knokke, vormen een nieuw koor dat afwisselend repeteert in Maldegem en in Knokke op maandagavond van 20 tot 22 uur. Zij komen samen om te zingen, om te ontspannen in een vriendschappelijke sfeer en om mooie uitvoeringen te verzorgen.

Tijdens de open repetitie werden vier stukjes gerepeteerd in verschillende stadia van in oefening: 1) “Le Chat” van Jean Absil, wat niet gemakkelijk was gezien het tempo. 2) ”Marc groet ’s morgens de dingen”, tekst Paul Van Ostaijen, wat door velen al gekend was. 3) ”The teddy bear’s picnic”, een speels, vrolijk totaal nieuw Engels nummer. 4)” Wherever you are”, een verhalend liefdevol nummer waarin veel gevoel gelegd werd.

De manier waarop de koorleden met elkaar omgaan was vlot en positief. Muziek en samen musiceren overschrijden alle drempels. Na enige oefening vormde elke stem (sopraan, alt, tenor, bas) een muzikale eenheid onder leiding van een zeer jonge, maar gedreven dirigent. Opmerkelijk veel jongere muzikanten kleuren het koor, heel veel bekende gezichten uit Maldegem zetten hun beste beentje voor om muziek te brengen. Volgens mij een indrukwekkend koor, dat regelmatig optreedt voor een publiek en feestelijke gebeurtenissen extra klank geeft. Het lijkt mij een zinvolle en sociale hobby om uit het niets iets moois te brengen. Voor het publiek was het koor geen onbekende. De uitvoering was fris van zetting, vrolijk ondeugend maar soms uit gepuurd verstild. De bevlogen vertolking was stevig, goed van timing en de sfeerschepping bleef boeien van het begin tot het einde. Verrassend wisten de zangers met aanstekelijke bravoure de zielenroerselen te vatten zonder in overdrive te gaan. Het koor zette een beklijvende, adembenemende uitvoering neer. De zangers profileren zich als een volwaardig en boeiend koor dat niet bang is voor avontuur. Het geheel was een geoliede klankrijke machine met de jonge dirigent als machinist, waarvan ik als verslaggever/passagier getuige was op de open-deur-repetitie ter gelegenheid van de WAK 2013.

ADEGEM

Proeven van Canticorum – open repetitie.

Het Gemengd Koor ‘Canticorum’ onder de kundige leiding van dirigent Jan Wauters gooide de kerkdeuren open en liet iedereen proeven van heerlijke koormuziek en de warme sfeer binnen het koor.

Heerlijk gezang weerklonk al bij het binnentreden van de mooie Sint-Adrianuskerk waar het koor Canticorum open repetitie hield als voorbereiding van talrijke evenementen die op het programma staan. Op 6 mei de Kruisdagen, de eerste communie, de vormselviering op 11 mei, Onze-Lieve-Heer Hemelvaart op 9 mei en op 19 mei Pinksteren.

Ook een optreden in de kerk Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinen in Koksijde staat op het programma. Elke viering heeft een eigen aantal liederen, waarvan elk koorlid een overzichtje kreeg. Het “Halleluja van Händel” beroert al jarenlang vele harten van muziekliefhebbers. Het was voor de bezoekers bijzonder verrijkend om een repetitie te mogen bijwonen en te ervaren hoe de dirigent en koorzangers afgestemd zijn op elkaar.

Tijdens de repetitie werden prachtige psalmen, hymnen, koralen en meerstemmige liederen al dan niet a capella gebracht. Reeds na enkele minuten werd je gewaar dat de koorleden beschikken over uitzonderlijk muzikaal talent. Het koor telt 49 leden en blijft elke week musiceren en realiseert het een na het andere interessante project. Onder leiding van de begenadigde dirigent was de koorklank van een zeldzame naturel en klonk nooit verkrampt. Er is de voorbeeldige dictie, respect voor theorie, inhoud en betekenis van de liederen. De dirigent nam geslaagde tempo- en interpretatie risico’s die aanstekelijk werkten en waardoor het uithoudingsvermogen van de luisteraar geen moment op de proef gesteld werd. De gedurfde, soepele en dynamische contrasten, de feilloze timing en de verfijnde sfeerschepping bewerkte de vele liederen tot een coherent geheel.

De vertolking was een absolute aanrader voor alle koorliefhebbers. Bij de koorleden bemerkte ik ook enkele beeldende kunstenaars wat eens te meer bewijst dat heel veel mensen gezegend zijn met veel talenten. Onze welvaartsmaatschappij, die heel veel kritiek vangt schept toch de mogelijkheid, de locatie en de gepaste begeleiding om zich te vervolmaken. Ik heb nu al enkele keren de dirigent Jan Wauters aan het werk gezien en ik ben telkens weer onder de indruk van zijn enthousiasme, de feilloze beweeglijkheid, zijn aandacht voor de zangers en het publiek, om van de voorstelling een gebeurtenis te maken waar je stil, blij en gelukkig van wordt.

Meer info via http://verenigingen.nieuwsblad.be/vereniging/culturele-vereniging/gemengd-koor-canticorum-adegem

(Marianne Posman)

03-05-2013 om 13:41 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Je kunt er gewoon niet omheen. Het rustige dorp Adegem getuigt van interesse voor kunst en kunstambachten, van uitzonderlijke vriendelijke en hartelijke, welgemeende gastvrijheid die een zeldzaamheid is geworden in onze samenleving. De kunstenaars en ambachtslui presenteren er hun creaties met vrolijke bereidwilligheid en enorme blijdschap voor de interesse van het publiek in hun werk. Geen commerciële glimlach, maar een dankbare uitstraling om de belangstelling van hun bezoekers. Werkelijk een unieke ervaring. De hartverwarmende sfeer kon je lijfelijk waarnemen als een natuurlijk item van de prachtige tuin, de locatie van de kunstambachten. Het artiestengezelschap omarmde bovendien enkele jonge kunstenaars die heel natuurlijk hun kennis en vaardigheid mochten showen. Yaël Verheire en haar juweeltjes pasten volledig in het natuurlijk decor en het piepjonge, knappe zoontje van Kurt Plasschaert demonstreerde als een echte specialist de werkwijze van de gitarenbouw door zijn vader. Verschillende generaties die samen in blijdschap en vrolijkheid samenwerken om een boeiende voorstelling te geven. Een ontroerende ervaring.

BRIGITTA CAMPE, beeldhouwster in marmer en graniet, was aan het kappen en stelde enkele werken tentoon. Na haar studies snit en naad, volgde zij jarenlang kantklossen. Als ze haar kinderen naar de muziekacademie in Eeklo bracht, wandelde ze door de gangen van de academiewaar ze vooral de stenen beelden bewonderde. Ze bemerkte ook dat de workshop steenkappen alleen bevolkt was door mannen, toch stelde ze op een dag de vraag of beeldhouwen niet te moeilijk zou zijn voor haar. De leraar antwoordde: "Ik ben een doorsnee mens en wat ik kan, kunnen de meeste mensen ook, maar je moet dan ook de moeite doen om het te leren". Lessen volgen was dus de boodschap. Brigitta doorliep de hele opleiding steenkapper. Haar voorkeur gaat uit naar "figuratieve stilering" of "organische geabstraheerde figuratie". Door haar kennis "snit en naad" en "kantklossen" was ze gek op beelden met veel incrustaties, plooien en kanten kragen en paste dit ook toe. Maar ze kan ook genieten van een abstract diertje of torso. Steenkappen is volgens Brigitte Campe, een steen nemen en alles wat er te veel aan is afkappen om tot een vooropgestelde figuur te komen. Andere regels worden gevolgd zoals: "kap van onder naar boven - kap van links naar rechts - kap van rechts naar links en kap van het licht naar de schaduw". Maar vooral moet een beeld een uitnodiging tot aanraking zijn, moet er ook nog een automatische ingeving zijn om nog eens om te kijken en moet er een sublimatie van uitstraling zijn. Die uitnodiging tot aanraken kon ik zelf ervaren. Toen ik haar marmeren olifantje zag staan aan de balie van het onthaal in het gemeentehuis was mijn eerste impuls het te aaien, hoewel ik niet zeker wist of het mocht. Tijdens de demonstratie in de tuin van Johan Sesselle, was Brigitta bezig aan een mastodont van een steen en overal rondom stonden haar beeldjes in de zon, met kanten kraagjes en versieringen. Puik werk, Brigitta! Contact: dirkvanlandschoot@hotmail.com

HENDRIK VAN DER JEUGT, LETTERS KAPPEN IN STEEN (keien en graniet). Hendrik Van der Jeugt was altijd gefascineerd door mooie stenen (gele zandsteen, riviersteen). Waar hij ook kwam zochten zijn ogen mooie steen, de kleur, de vorm, de structuur en de hardheid trokken hem aan. Toen hij met brugpensioen ging schonk zijn lieve echtgenote hem een workshop “letters kappen” omdat ze wist wat hem het meest boeide. Het was een subliem idee. Na zijn opleiding begon hij letters en figuren te kappen in alle soorten steen en het gaf hem enorme levensvreugde. Nauwkeurig en geduldig kapt hij urenlang aan de letters, vergeet alles rondom hem heen en geniet van zijn verwezenlijkingen. Een letter kappen in harde steen (arduin b.v.) neemt gemiddeld drie uur in beslag. Stel dat hij de naam Anastasia kapt dan duurt dit bijna 30 uur, in zachtere steen de helft van die tijd. Hij maakte een versierde steen voor elk van zijn kinderen en kleinkinderen op een gepaste steen. Hij kapte een eersteklas kunstwerk voor de 80ste verjaardag van zijn moeder, momenteel tentoongesteld in de trouwzaal van het gemeentehuis. Het is duidelijk dat hij geniet van zijn rustgevend werk en zijn glanzende stenen. Hij straalt van jeugd en levensgeluk, deze Heer Van der Jeugt.

YAËL VERHEIRE, de Benjamin van de groep amateurkunstenaars maakt juwelen uit natuurlijke materialen. Zij kneedt, vormt, kleurt en bakt op 110°, minuscule figuurtjes en kleine bloemen en verwerkt die tot prachtige armbandjes, kettingen, oorbellen of ringen. Zij is geboren op 10 februari 1995. Zij volgt het zesde jaar Wetenschappen-Wiskunde bij de Zusters Maricolen, Markt, Maldegem. Volgend jaar kiest zij hoogstwaarschijnlijk voor de universiteit, economische richting. Zij volgde enkele jaren Kunstacademie Maldegem en was van kleins af aan graag creatief bezig. Het getuigt van echte scheppingskracht je werk te demonstreren bij een kunstenaarskring met jarenlange ervaring. Jong en ouder samen, talenten delen is een uitstekende vrijetijdsbesteding. Contact yaelieverheire@hotmail.com

DANIËL DE PREST is segmentair houtdraaier en is lid van de Vlaamse Gilde Houtdraaiers, die bijeenkomsten organiseert, ideeën uitwisselt, demonstraties geeft, boeken en videofilms uitleent en instap- en vervolmakingscursussen geeft. Het tijdschrift “De Vlaamse Houtdraaier” houdt de leden op de hoogte van de nationale en internationale visie en via de website kunnen de kunstenaars wereldwijd hun creaties ten toon stellen in de galerij. Daniël beschikt over een uitzonderlijke gave en zijn echtgenote deelt de aandacht en bewondering voor zijn prachtige siervoorwerpen. Bescheidenheid siert die mensen.

DANNY VAN HAMME MAAKT INDIAANSE BLOKFLUITEN

Een vijftien tal jaar geleden volgde Danny een workshop “fluit maken en bespelen” bij een Amerikaanse Indiaan Sky, Walkinstik-Man-Alone, die zijn talent had ontwikkeld bij zijn Indiaanse grootvader. Na zijn huwelijk met een Oost-Duitse vrouw kwam Sky in Europa wonen. Overal ter wereld doceerde de Indiaan workshops “Indiaanse fluiten” maken. Danny vond het fantastisch hoe die man van een stuk hout iets maakte waar je een stukje muziek van uit het hart, kon mee voortbrengen. Hun talenten brachten hen samen en ze werden goede vrienden. De Indiaanse leraar vroeg hem op een bepaald moment om de kits, de stukken hout die je nodig hebt om deze fluiten te bouwen, samen te stellen. Die samenwerking leidde tot meer betrokkenheid met de bouw en de historische achtergrond van de blokfluit en stap voor stap leerde Danny hoe het maken van de fluit in elkaar zat. Sky was een geweldige leraar en tijdens de 15 jaar dat hij met hem samenwerkte kon hij dieper in gaan op het maken, stemmen en afwerken van de Native flute. Sky stopte twee jaar geleden met de workshops en het maken van fluiten en gaf de kunst en de creatie over aan Danny die met zeer veel respect voor Sky en de verworven kennis verder bouwt aan de echte, oorspronkelijke Native American “style” Flute. Sky gaf zijn kennis door aan Danny waar hij altijd zeer dankbaar voor zal blijven. Hij hoopt dit verder te blijven doen en mensen warm te maken voor dit bijzondere instrument met de woorden van Sky op de achtergrond: Contact: van.hamme.danny@telenet.be

“The American Native Flute is truly one of the instruments

of universal peace.

It allows one to reach within and express their deepest feelings

It is an instrument of heart and it reflects the goodness

and gentleness that can be found in all.”

Ongelooflijk hoe nauwgezet en met liefde, Danny prachtige, glanzende blokfluiten maakt met de hand. De fluiten produceren melancholische klanken, eigen aan de “Native American flutes”.

GRIET DE BOITSELIER, echtgenote van Danny Van Hamme, stelde haar eigenhandig kunstige werkjes ten toon. Prachtige sjaals, fijne siervoorwerpen en mooie handtassen heeft zij bij manier van spreken uit haar weefgetouw getoverd. Deze slanke, heel knappe dame glundert van plezier als ze trots haar werkwijze demonstreert. Samen met haar echtgenoot brengt zij haar vrije tijd door met creëren van uitzonderlijke mooie voorwerpen. Het is adembenemend hoe hun creaties hun leven en dit van een ander kleuren in allerlei schakeringen.

KURT PLASSCHAERT BOUWT GITAREN.

Kurt is geboren in ‘68, en volgde een opleiding “hout en bouw” in Maldegem en in Brugge. Hij werkt bij een bouwfirma. Toen hij 17 jaar was had hij geen geld genoeg om een echte gitaar te kopen en daarom probeerde hij er zelf een te maken.

In 1999 startte hij met het maken van elektrische gitaren. In 2006 volgde hij een gitaarbouw cursus bij Syntra-West en de werkelijke passie voor klassieke gitaarbouwen startte onder leiding van Kurt Decorte, wereldberoemd voor zijn restauraties van gitaren. Hij werkte met oorspronkelijke materialen, warme huiden, lijm, politoer. De bouw van de “folk gitaar” heeft hij geleerd bij Marc De Waey, met als resultaat een dreadnought model, waar hij de eerste prijs mee gewonnen heeft op de gitaarbouwersmeeting in Barneveld (Nl). Hij beëindigt dit jaar zijn opleiding en hoopt in zijn atelier verder gitaren te bouwen en herstellingen te doen. Zijn zoontje Wout Plasschaert hielp hem tijdens de voorstelling. Als een volwaardig gids leidde hij de bezoekers rond en gaf deskundige uitleg over de gitarenbouw als een klein expertje. Met talenten word je geboren maar de omgeving waarin je opgroeit moet je de kans geven die te ontwikkelen. U kan hem ook op Facebook vinden, voor de bouwprocessen in fotoreeksen.

https://www.facebook.com/kurt.plasschaert?ref=tn_tnmn

PAUL LAMMENS presenteerde een collectie messen om u tegen te zeggen. Uit een stuk gewalst staal, zaagt hij het lemmet in de gewenste vorm. Na het vijlen en schuren volgt het hardingsproces: het lemmet wordt in een speciale oven meerdere keren verhit tot 1100 graden. Na het polieren lijkt het lemmet wel een spiegel. Paul brengt daarna het heft of het handvat aan. Hij versiert het handvat zelf uit welbepaalde houtsoorten. Enig in zijn soort.

CECILE DE CLERCQ bood fijn porselein aan versierd met kalligrafische letters, spreuken en gedichtjes. Cecile De Clercq, schoonmoeder van Kurt Sesselle woont in Assenede en heeft beroepshalve Nederlands gegeven in Edugo –Lochristi, wat voor een groot deel haar liefde voor taal en poëzie verklaart. Zij heeft altijd met veel plezier geschreven, vandaar de logische stap naar deze kunstvorm. Jaren geleden heeft zij kalligrafie ontdekt tijdens een paar workshops en die hebben het vuur aan de lont gestoken. Een workshop bij een collega-kalligraaf kan haar nog steeds bekoren, iedereen heeft immers een eigen stijl ontwikkeld. Kalligrafie biedt een waaier van mogelijkheden en leent zich uitstekend voor een toepassing bij andere kunstvormen: een originele wenskaart met een veelzeggende tekst, een filosofische spreuk op een schilderij, een koppeling aan kartonnage enz. Die verscheidenheid aan mogelijkheden aftasten is haar doelstelling. Je bent nooit volleerd want telkens weer duiken nieuwe toepassingsmogelijkheden op. Sinds een aantal jaren legt zij zich ook toe op het schrijven op porselein. De techniek is iets moeilijker maar het geeft zoveel voldoening als je een verfijnd exemplaar aflevert. Een tekening of afbeelding is niet altijd een optie, maar kan een meerwaarde betekenen. Er is geen gevaar voor ontkleuring, omdat het porselein gebakken wordt op 800 graden. Kalligrafie blijft een uitdaging. Laat ons zeggen dat je, eenmaal je gestart bent met deze kunstvorm, eraan verslaafd blijft voor het leven. Cecile de Clercq, Staakstraat 47 a 9960 Assenede, Cecile.de.clercq@telenet.be

KURT SESSELLE, de dorpsfotograaf van Oosteeklo, maakt prachtige foto’s over dagelijkse taferelen en indrukken die hem boeien. Samen met enkele andere fotografen beschikt hij over een in het parochiehuis aangeboden ruimte in het centrum van Oosteeklo om permanent de verwezenlijkingen uit te stallen. Hij probeert naast zijn baan en zijn gezin, zijn visie op wat fotografie voor hem betekent neer te pennen en om te zetten in aangrijpende fotografie. http://kurtsesselle.blogspot.be/2013/04/wak-2013-adegem-dorp-96.html

Bij deze is het hoofdstuk WAK 2013 Adegem bijna afgerond. Ik heb heel veel Adegemnaars leren kennen de afgelopen weken en het waren hartverwarmende ontmoetingen. (Marianne Posman)

03-05-2013 om 13:40 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Na het officiële startschot op 24 april jl. werd vorig weekend druk tentoongesteld, uitgelegd, gemusiceerd, gedanst in Groot- Maldegem.

De enthousiaste kunstenaars aan het werk zien in Kleit, Hoeve Oude Doorn, in Adegem bij Willy en Annie Van de Velde-De Zutter, bij Sonja De Waele, ten Huize van Johan Sesselle, de dans show S-Pression in CC Den Hoogen Pad, de Performance van Henny Sierens aan het monument Go West, de oude en moderne kunstschatten in de Sint- Adrianuskerk was een echte openbaring.

De wijk Zandakkers Adegem kijkt uit naar een prachtig installatie kunstwerk. Adegem bruist van leven en kunst. Het zachte lenteweer trok talrijke bezoekers aan en de kunstenaars waren tevreden, gelukkig en blij om hun creaties te tonen en hun werkwijze en visie te delen.

In Middelburg was de open repetitie van de harmonie De Ware Vrienden van Middelburg onder begeleiding van dirigent Frans Toortelboom heel interessant voor groot en klein. De muzikanten laten hun kinderen muziek volgen, een instrument bespelen zodat ze kunnen deelnemen aan de repetities en optredens. Heel tof zoals de kleinkinderen van muzikant Willy De Pestel hun instrument bespelen in Middelburg. Zij vertegenwoordigen de schakel naar de volgende generatie. Een verzekering dat talent niet verloren gaat.

Het centrum van Maldegem is momenteel een veilige haven voor kunst en cultuur. De KUMA etaleert de eindwerken van de studenten en laat de echte kunstenaars en vooral de argeloze en ongeremde kleine  kunstenaars – in spe hun ateliers tonen terwijl zij les krijgen. De KUMA focust op jonge kunstenaars.

De Kunst in de vitrines in het centrum van Maldegem en in de modezaak Alibi is een verrijking van ons dorpsbeeld en stemt tot nadenken. Zou het mogelijk zijn dat de creatieve mensen hun werken permanent kunnen etaleren in Maldegem centrum zodat iedereen er te allen tijde kan van genieten?

Met de routefolder kan je wandelen op een pad vol herinneringen in Maldegem dank zij de XXL foto’s van Gothard De Coninck.

De expositie van talrijke schilderijen, beeldhouwwerken, artistieke creaties, fijn handwerk in wol, op stof en porselein, stenen, houten sier- en gebruiksvoorwerpen, handgemaakte gitaren en fluiten, andere creaties in het gemeentehuis en in het Sint-Annakasteel worden druk bezocht. De kantkloskring van Femma Donk demonstreert permanent hun werkwijze en oogst veel bewondering. De filmvoorstellingen van de videoclub hebben succes en de container “Casco” in het Sint-Annapark haalt al na enkele dagen verschillende levendige kunstvormen binnen.

Muziek kleurt de WAK activiteiten. Het Thaleila-Kaleo koor houdt open repetitie in de Academie voor Muziek, Woord en Dans. Het koor Canticorum laat nog eens van zich horen in de kerk in Adegem. De Verenigde Vrienden van Adegem brengen hun concert en laten hun klanken vloeien over de WAK in Adegem.

Op 30 april en 1 mei wordt een grote opkomst en interesse verwacht voor de informatieve Transitie-initiatieven in het gemeentehuis, in het park en in het centrum. Op 4 mei in de voormiddag wordt de beroemde Maldegemse schrijver Paul De Wispelaere gehuldigd in de bibliotheek met “Literaire graffiti in de bib” met graffiti van Maarten Leenknecht en begeleid door DJ-Koen Cauwels. De jongeren duiken slechts sporadisch op tijdens de WAK-activiteiten. Hun interesse gaat vooral naar sport, sportprestaties, jeugdbeweging, festivals en muziek. Zij zijn meer gebonden aan de school en thuis en aangezien de meesten gaan studeren na hun middelbare studies zijn ze minder gebonden aan hun dorp en de activiteiten in hun nabije omgeving. De verbondenheid met een leefgemeenschap is sterk verminderd. De jeugd gaat meer virtueel te werk en neemt niet echt meer deel aan het sociaal leven in een dorp. Ik heb de indruk dat kinderen angstvallig gebracht en afgehaald worden van allerlei activiteiten door de gevaren die hen omringen in het verkeer en in de maatschappij. Als ze dan ouder en zelfstandiger worden slorpt de prestatiedruk op school hen op en een onzekere toekomst verplicht hen veel en hard te studeren om een functie te vinden waarvoor ze aanleg en opleiding hebben. Het dorpsgebeuren gaat meestal aan hen voorbij.

Tot 5 mei kan iedereen blijven genieten van de WAK-activiteiten. 

Uitvoerige info over alle WAK-activiteiten vind je in de infokrant van april (p 6/7) en in de programmakrant, die je kan downloaden via www.maldegem.be/cultuurnieuws/#wak. Videofragmenten zijn te bewonderen op de facebookpagina van Camera Obscura Maldegem en op de blog van http://kurtsesselle.blogspot.be/2013/04/wak-2013-adegem-dorp-96.html. Je kan mijn reportages ook lezen in het Vrij Maldegem.

(Marianne Posman)

03-05-2013 om 13:38 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

30-04-2013 om 12:06 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Anita Verbiest stelt enkele van haar werken tentoon in de etalages van Schoenenzaak DUMON in de Westeindestraat en van Bakkerij DE LILLE in de Noordstraat, Maldegem.

Anita Verbiest werd geboren in Waarschoot, maar zij woont al 50 jaar in de Burgemeester Désiré Demeyerelaan 4 in Maldegem. Zij werkte 32 jaar lang als halftijds redster in het zwembad van Maldegem. Na haar pensionering in 2007 bleef zij actief in de zwemclub Barracuda. Ze is zeer sociaal in de omgang met kinderen en volwassenen en veel Maldegemnaars leerden bij haar zwemmen. Naast deze watersport behoren ook wandelen en fietsen tot haar hobby's. Haar vrijetijdsbesteding bij uitstek blijft echter het creatief bezig zijn. Zijde beschilderen, aquarel en acryl op doek zijn haar stokpaardjes.

In 1992 leerde Anita zijde beschilderen bij Roos Van Acker. De lessen verliepen gezellig en vriendschappelijk, aanvankelijk in het Zaaltje van Edelweiss in de Nieuwstraat, later in het C.C. Den Hoogen Pad, Adegem. Later leerde zij schilderen in aquarel en acryl schilderen op doek.

Vanaf 1995 volgde Anita les in "Zonneheem" bij de kunstschilder Dan Mortier in Eeklo.

In 2000 verhuisde het kunstatelier naar Watervliet en tot op heden komen vijftien amateurschilders van haar kring samen in Sint-Margriete om samen werken te maken. Anita Verbiest heeft ongetwijfeld een eigen stijl ontwikkeld en haar levendige schilderijtjes getuigen van frisheid en natuurlijkheid. Zij heeft een collectie stillevens, landschappen, bostaferelen en schilderijen met zeezichten Contact: Anita Verbiest O50/712247. (Marianne Posman)

30-04-2013 om 12:05 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Het kunstzinnige echtpaar Willy en Annie Van de Velde – De Zutter uit Adegem zijn amateurkunstenaars die heel regelmatig naar buiten kwamen met hun creaties en overal beschreven, gevierd en gelauwerd werden. Het is een hecht koppel dat blijkbaar hun dagelijkse taken kon combineren met het scheppen van kunstwerkjes. Zij genieten van aandacht, van creëren, van mensen ontmoeten en hun creativiteit stelde hen regelmatig in de kijker en droeg bij tot een druk sociaal en vriendschappelijk leven die eigen is aan een kleinere dorpsgemeenschap.

Ondanks zijn leeftijd sprankelt Willy Van de Velde van leven en energie en schildert hij dagelijks in zijn atelier, prachtige landschappen, minuscule nagelkopjes, zelfs figuurtjes uit kinderverhalen, zoals Sneeuwwitje. Zijn echtgenote Annie De Zutter brengt haar vrije tijd door met haken, fijn kant- en patchwork. Zij nemen deel aan het sociaal leven en aan talrijke exposities en zijn overal een bekend en geliefd kunstenaarskoppel. Samen met zijn echtgenote geniet hij van het leven en de kunst geeft er een bijzondere glans aan, die ze overbrengen naar hun gezin, vrienden en kennissen. Hun vier kinderen, hun 8 kleinkinderen en 5 achterkleinkinderen wacht een grote kunstschat. Voorlopig beheert het echtpaar fris en gezond en vol leven de kunstwerken, nemen ze deel aan tentoonstellingen en brengen zij hun vrije tijd door met kunst. Prachtig toch? (Marianne Posman)

30-04-2013 om 12:03 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

30-04-2013 om 12:01 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Voor de dansliefhebbers was de voorstelling van de dansshow “S-PRESSION meets Artists” een voltreffer, de mensen stonden te wachten in rijen voor een ticket voor de eerste voorstelling. De zon en het zachte weer en de aankomst van het publiek voor de dansvoorstelling was een meevaller voor onze vroegere dorpsgenoot HENNY SIEREN, die er met zijn originele PERFORMANCE “Het heden is reeds het verleden” in de belangstelling stond. Jong en oud luisterde wat hij te vertellen had over de betekenis van de houten schoenmallen op het monument GO WEST, dat symbool staat voor de emigratiegolf midden negentiende eeuw. De voorstelling was inderdaad perfect, de talrijke mallen als symbool voor de talrijke moeizame voetstappen van ons dorp Groot-Maldegem naar Canada (of V.S.), uitgestald op het monument, vervolmaakten het idee rond GO WEST. Het is een schitterend idee om dit totaalbeeld in een stevig materiaal uit te werken, het zou echt een historische meerwaarde betekenen voor de idee achter het geheel op het natuurlijk grasplein voor het CC Den Hoogen Pad. Tijdens zijn betoog hield Henny Sierens het schoenmalletje vast van Mathilde, het overleden zusje van een van de kinderen van zijn overgrootouders. Camera Obscura Maldegem heeft een interessante reportage van het gebeuren gemaakt.

In de SINT-ADRIANUSKERK glansde het houten beeldhouwwerk van twee meter hoog (Z)INGEVING van Janel Dhaenens als een schitterende parel in de zon. “De beeltenis van de mens in de boom” is een onvoorstelbaar fraai kunstwerk. JANEL DHAENENS is geen onbekende in de kunstwereld, hij bezit de bijzondere gave om met hamer en beitel van elk stuk ruw hout of marmer een kunstwerk te maken. Hij begon als houtsnijder en bracht het tot bedrijfsleider en meubelontwerper in de firma SMITZ, alom gekend voor degelijk handwerk en kwaliteit. Janel Dhaenens werd bekroond met de “zilveren stoel” (1993-1995). In de winterkapel van de kerk hangt het drieluik “Geloof, Hoop en Liefde” geschilderd door Willy Van de Velde en zijn kleinkinderen, zachtjes te schijnen en “De Kruisweg” in de kerk, gerestaureerd door W. Van de Velde hing sluimerend en nostalgisch tussen de moderne werken van Gothard De CONINCK “De derde planeet, verrassende natuur, dichtbij of ver weg”, een tentoonstelling die een unieke blik werpt op het leven en de natuur op de derde planeet vanaf de zon, dichtbij het hart of verstoten. Het echtpaar Willy en Annie Van de Velde – De Zutter onthaalde talrijke belangstellenden in hun privé-galerij. Willy exposeerde zijn talrijke miniatuur schilderwerken, zijn werkjes met bladgoud en met recyclagemateriaal, terwijl zijn lieftallige echtgenote Annie de gasten onthaalde met koffie en zelfgebakken koekjes. Ondertussen konden de bezoekers haar prachtige handgemaakte tafelkleedjes en kussens in haak- en patchwork bewonderen en een blik werpen op de echte kantwerkjes in de leefkamer waarvan de wandkasten en de plafonds bekleed en geschilderd waren in Empirestijl door Willy Van de Velde. In de vitrine van de kledingzaak ALIBI stonden tussen de topmode, de natuurfoto’s “NATUUR … EVEN ELDERS” van GOTHARD DE CONINCK. SONJA DE WAELE had een schitterende receptie tijdens de opening van haar privé galerij waar de schilderijen, mensen in beeld brengen die kwetsbaar of gekwetst hun omgeving trotseren. Intussen startten de bewoners van de ZANDAKKERS in Adegem hun installatie kunstwerk “Natuurtalent in onze buurt” terwijl de talrijke amateurkunstenaars in de prachtige, bloeiende tuin ten HUIZE VAN JOHAN SESSELLE genoten van een aanzienlijke publieke belangstelling. Overal waar je komt in Adegem stralen de mensen kameraadschap en vriendschap uit omdat je belangstelling toont voor wat ze doen en hoe ze het doen. Een hartverwarmende ervaring. (Marianne Posman)

30-04-2013 om 11:42 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

29-04-2013 om 16:01 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Talrijke kunstvormen komen aan bod tijdens de WAK 2013 en de KANT KLOSSEN  is er ook een van.

29-04-2013 om 14:44 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Onder het motto PROEVEN VAN MALDEGEMS TALENT… NATUURlijk boden alle deelnemende WAKkers tijdens het officiële STARTSCHOT  op woensdagavond 24 april een gevarieerd voorsmaakje van wat de tiendaagse van de WAK 2013 in Maldegem in petto heeft. Het STARTSCHOT kon rekenen op ruime belangstelling en dit op 2 nabij gelegen locaties:

Vooreerst kregen de genodigden in het rustige, historische Sint-Annakasteel een voorproefje van Maldegems talent met werken van Peter Ameel, Boudewijn De Schepper, Noël De Meulenaere, Rita Dhont, Trui Hoste, Jos Paridaen, Robrecht Stormens, Studio ’74, Anne-Mie Van Collie, Erika Verbeke, Anita Verbiest en Gery Wauters. De kunstenaars waren bijna allemaal aanwezig en gaven met trots en met kennis van zaken een woordje uitleg over hun werk.

Aansluitend was er de ontvangst op het gemeentehuis. Onvergetelijk gewoon, prinselijk onthaald worden door onze ranke en knappe mevrouw de burgemeester, volledig in het groen uitgedost, en door schepen van cultuur Frank Sierens, die iedereen liet delen in de roem, al was het maar voor heel even. De gemeentelijke WAK-coördinator Isabel Ginneberge en haar team leidden alles er in goede banen: de avond werd in een natuurlijk groen jasje gestopt en werd professioneel en milieuvriendelijk aangepakt, met uitgebreide informatie over het gebeuren van de avond, een prachtig opgesteld programma en een duidelijk overzicht van de tentoongestelde werken op de verschillende verdiepingen. Het geheel werd opgeluisterd met optredens van de drumband NUT EN VERMAAK en de muziekgroep DE VERENIGDE VRIENDEN ADEGEM. De dirigent van Nut en Vermaak en zijn zoon kwamen aan op de fiets en gaven een voorproefje van hun talent op het marktplein. Voor de inkom aan de receptie, in de inkomhal van het gemeentehuis, helemaal rechts lag sprankelend onder de spots een veelkleurig haak- en breiwerk geëtaleerd als een fascinerend koraalrif, naar een concept van An Benoot, het eindproduct van talrijke Maldegemse breiende dames: Ivette Claeys, Anneke Martens, Dorette Standaert, Erna Van Oost, Jeanine Van Acker, Christiana Roets, Francine De Bleeckere, Anny Vyncke en Ann Benoot zelf. Elk stukje breiwerk was een deeltje van een geheel, het resultaat van een groepswerk. Op diverse plaatsen in de gemeente werd op vaste tijdstippen ijverig gebreid, want breien is terug heel populair geworden en zorgt veel boeiende ontmoetingen waaruit mooie vriendschappen ontstaan. De mensen komen samen en leren van elkaar.

De begeleiding naar het preludium van de avond op het immens mooi buitenterras gebeurde onder trommelgeroffel van de muziekgroepen. Het koor CANTICORUM bracht bekende canons en populaire liederen onder begeleiding van de flamboyante Jan Wauters, die het publiek enthousiast meetroonde in het gebeuren. De verfijnde en roerende dansoptredens van SY-DANSSTUDIO onder begeleiding van de alom gekende, beminnelijke en geliefde Sylvie Van Hulle vielen in de smaak. Overal zag je glunderende en trotse gezichten van het publiek, de organisatoren, de kunstenaars en hun familie.

Veel jong talent trouwens bij de muzikanten met hun originele, gerecycleerde en klassieke instrumenten en bij de meisjes die ritmisch en sierlijk dansten op de tonen van de muziek. Na de voorstelling op het terras werden de gasten begeleid met muzikale klanken van de instrumenten van Nut en Vermaak en van de Verenigde Vrienden Adegem naar de versierde trouwzaal voor het daadwerkelijke “proeven” van een hapje en een drankje.

Als je ziet wat een georganiseerde groep van de Maldegemse bevolking kan creëren tijdens hun vrije tijd word je er stil van. Bijna alle kunstvormen komen aan bod, maar ook handwerk wordt weer opgewaardeerd. Naaien, breien, haken, patchwork en de kroon van deze kunst, het kantklossen, staan terug in de kijker. Op de bovenste verdieping, op de overloop van de zaal Adegem presenteert FEMMA DONK fijne klassieke handwerkjes, echte kunstwerkjes met naald en draad en geeft demonstratie kantklossen. Zoveel talent stemt tot nadenken. Het hoofd werkt geconcentreerd op een taak en leidt je af van de dagelijkse beslommeringen. Het vraagt goed hersenwerk, totale concentratie met als resultaat, niet alleen voor de kenners, alle soorten kantwerk, dat internationale belangstelling geniet en wereldwijd als kunstvorm aanvaard wordt. De kantklosters werken tijdens de demonstratie aan een groepswerk met recyclagemateriaal tijdens de WAK.

In de Zaal Adegem worden ook doorlopend filmprojecten getoond door de VIDEOCLUB MALDEGEM. Film-, video-, fotokunst geven informatie, verwijzen naar evenementen, naar het heden en het verleden en geven beelden die doen nadenken. Ik ken de materie onvoldoende om erover te schrijven maar het is zeker een boeiende, ingewikkelde kunstvorm.

Het is eigenlijk een mooi gebaar om kunstenaars aan het werk te zetten op een plaats, onder het dak van het gemeentehuis, waar veel meer dan vijftig jaar geleden de gemeente, een “tekenschool” inrichtte voor de bevolking. In de jaren veertig-vijftig werd er “tekenles” gegeven op de zolders van het gemeentehuis. Talrijke jongeren kregen er een kunstopleiding: tekenen bij  onder andere meester De Lobel, architecten gaven les in bouwkundig tekenen,  schilder- en beeldhouwkunst volgde men bij de nog steeds gekende Jozef Van Maldegem en vele andere enthousiaste leraars. Later deelden en begeleidden echte kunstenaars zoals o.a. Pol Verheylezoon hun kennis en vaardigheid met hun leerlingen in de academie. De gemotiveerde leerlingen hebben er hun leven mee kunnen uitbreiden op artistiek vlak, professioneel en als amateur. Zij smaken tot op heden de genoegdoening van het eindresultaat.

Tijdens de WAK exposeren de afstuderende leerlingen hun werken in de KUMA, IN VITRO EN IN OPEN ATELIERS. Laten we niet vergeten dat de meeste Maldegemnaars hun opleiding genoten in de academie in Maldegem. Een meerwaarde voor de gemeente waar geen enkele inspanning te veel is om het alle bewoners van ons dorp aangenaam, interessant, levendig te maken. Alle artistiek begaafde mensen hebben de mogelijkheid opleidingen te volgen of te laten volgen door hun kinderen, zodat heel wat talent en levensvreugde niet verloren gaan. Scheppen, creëren en tentoonstellen maken de mensen blij en gelukkig, een meerwaarde voor het leven. Het team van directie en leerkrachten van de KUMA en de Academie voor Muziek, Woord en Dans ondersteunen het talent in Maldegem.

Maldegem, een van de grootste en volgens mij de mooiste gemeente in België, heeft de ruimte en de mogelijkheden om professionele en amateurkunstenaars hun werken te laten uitstallen. Kunstminnende Maldegemnaars worden op de hoogte gebracht van wat groeit en leeft in Maldegem op artistiek vlak.

Het is met schroom en bewondering dat ik probeer verslag uit te brengen over het WAK-gebeuren – het overrompelend aanbod van al die kunstvormen overstijgt mijn kennis en vaardigheden. (Marianne Posman)

29-04-2013 om 00:00 geschreven door uw WAK-blogger van dienst