|
Je kunt er
gewoon niet omheen. Het rustige dorp Adegem getuigt van interesse voor kunst en
kunstambachten, van uitzonderlijke vriendelijke en hartelijke, welgemeende
gastvrijheid die een zeldzaamheid is geworden in onze samenleving. De
kunstenaars en ambachtslui presenteren er hun creaties met vrolijke
bereidwilligheid en enorme blijdschap voor de interesse van het publiek in hun
werk. Geen commerciële glimlach, maar een dankbare uitstraling om de
belangstelling van hun bezoekers. Werkelijk een unieke ervaring. De
hartverwarmende sfeer kon je lijfelijk waarnemen als een natuurlijk item van de
prachtige tuin, de locatie van de kunstambachten. Het artiestengezelschap
omarmde bovendien enkele jonge kunstenaars die heel natuurlijk hun kennis en
vaardigheid mochten showen. Yaël Verheire en haar juweeltjes pasten volledig in
het natuurlijk decor en het piepjonge, knappe zoontje van Kurt Plasschaert
demonstreerde als een echte specialist de werkwijze van de gitarenbouw door
zijn vader. Verschillende generaties die samen in blijdschap en vrolijkheid
samenwerken om een boeiende voorstelling te geven. Een ontroerende ervaring.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
BRIGITTA CAMPE, beeldhouwster in marmer en graniet,
was aan het kappen en stelde enkele werken tentoon. Na haar studies snit en
naad, volgde zij jarenlang kantklossen. Als ze haar kinderen naar de
muziekacademie in Eeklo bracht, wandelde ze door de gangen van de academiewaar
ze vooral de stenen beelden bewonderde. Ze bemerkte ook dat de workshop
steenkappen alleen bevolkt was door mannen, toch stelde ze op een dag de vraag
of beeldhouwen niet te moeilijk zou zijn voor haar. De leraar antwoordde:
"Ik ben een doorsnee mens en wat ik kan, kunnen de meeste mensen ook, maar
je moet dan ook de moeite doen om het te leren". Lessen volgen was dus de
boodschap. Brigitta doorliep de hele opleiding steenkapper. Haar voorkeur gaat
uit naar "figuratieve stilering" of "organische geabstraheerde
figuratie". Door haar kennis "snit en naad" en
"kantklossen" was ze gek op beelden met veel incrustaties, plooien en
kanten kragen en paste dit ook toe. Maar ze kan ook genieten van een abstract
diertje of torso. Steenkappen is volgens Brigitte Campe, een steen nemen en
alles wat er te veel aan is afkappen om tot een vooropgestelde figuur te komen.
Andere regels worden gevolgd zoals: "kap van onder naar boven - kap van
links naar rechts - kap van rechts naar links en kap van het licht naar de
schaduw". Maar vooral moet een beeld een uitnodiging tot aanraking zijn,
moet er ook nog een automatische ingeving zijn om nog eens om te kijken en moet
er een sublimatie van uitstraling zijn. Die uitnodiging tot aanraken kon ik
zelf ervaren. Toen ik haar marmeren olifantje zag staan aan de balie van het
onthaal in het gemeentehuis was mijn eerste impuls het te aaien, hoewel ik niet
zeker wist of het mocht. Tijdens de demonstratie in de tuin van Johan Sesselle,
was Brigitta bezig aan een mastodont van een steen en overal rondom stonden
haar beeldjes in de zon, met kanten kraagjes en versieringen. Puik werk,
Brigitta! Contact: dirkvanlandschoot@hotmail.com
HENDRIK VAN DER JEUGT, LETTERS KAPPEN
IN STEEN (keien en
graniet). Hendrik Van der Jeugt was altijd gefascineerd door mooie stenen (gele
zandsteen, riviersteen). Waar hij ook kwam zochten zijn ogen mooie steen, de
kleur, de vorm, de structuur en de hardheid trokken hem aan. Toen hij met
brugpensioen ging schonk zijn lieve echtgenote hem een workshop letters
kappen omdat ze wist wat hem het meest boeide. Het was een subliem idee. Na
zijn opleiding begon hij letters en figuren te kappen in alle soorten steen en
het gaf hem enorme levensvreugde. Nauwkeurig en geduldig kapt hij urenlang aan
de letters, vergeet alles rondom hem heen en geniet van zijn verwezenlijkingen.
Een letter kappen in harde steen (arduin b.v.) neemt gemiddeld drie uur in beslag.
Stel dat hij de naam Anastasia kapt dan duurt dit bijna 30 uur, in zachtere
steen de helft van die tijd. Hij maakte een versierde steen voor elk van zijn
kinderen en kleinkinderen op een gepaste steen. Hij kapte een eersteklas
kunstwerk voor de 80ste verjaardag van zijn moeder, momenteel tentoongesteld in
de trouwzaal van het gemeentehuis. Het is duidelijk dat hij geniet van zijn
rustgevend werk en zijn glanzende stenen. Hij straalt van jeugd en levensgeluk,
deze Heer Van der Jeugt.
YAËL VERHEIRE, de Benjamin van de groep
amateurkunstenaars maakt juwelen uit natuurlijke materialen. Zij kneedt, vormt,
kleurt en bakt op 110°, minuscule figuurtjes en kleine bloemen en verwerkt die
tot prachtige armbandjes, kettingen, oorbellen of ringen. Zij is geboren op 10
februari 1995. Zij volgt het zesde jaar Wetenschappen-Wiskunde bij de Zusters
Maricolen, Markt, Maldegem. Volgend jaar kiest zij hoogstwaarschijnlijk voor de
universiteit, economische richting. Zij volgde enkele jaren Kunstacademie
Maldegem en was van kleins af aan graag creatief bezig. Het getuigt van echte
scheppingskracht je werk te demonstreren bij een kunstenaarskring met
jarenlange ervaring. Jong en ouder samen, talenten delen is een uitstekende
vrijetijdsbesteding. Contact yaelieverheire@hotmail.com
DANIËL DE PREST is segmentair houtdraaier en is lid
van de Vlaamse Gilde Houtdraaiers, die bijeenkomsten organiseert, ideeën
uitwisselt, demonstraties geeft, boeken en videofilms uitleent en instap- en
vervolmakingscursussen geeft. Het tijdschrift De Vlaamse Houtdraaier houdt de
leden op de hoogte van de nationale en internationale visie en via de website
kunnen de kunstenaars wereldwijd hun creaties ten toon stellen in de galerij.
Daniël beschikt over een uitzonderlijke gave en zijn echtgenote deelt de
aandacht en bewondering voor zijn prachtige siervoorwerpen. Bescheidenheid
siert die mensen.
DANNY VAN HAMME MAAKT INDIAANSE
BLOKFLUITEN
Een vijftien
tal jaar geleden volgde Danny een workshop fluit maken en bespelen bij een
Amerikaanse Indiaan Sky, Walkinstik-Man-Alone, die zijn talent had ontwikkeld
bij zijn Indiaanse grootvader. Na zijn huwelijk met een Oost-Duitse vrouw kwam
Sky in Europa wonen. Overal ter wereld doceerde de Indiaan workshops Indiaanse
fluiten maken. Danny vond het fantastisch hoe die man van een stuk hout iets
maakte waar je een stukje muziek van uit het hart, kon mee voortbrengen. Hun
talenten brachten hen samen en ze werden goede vrienden. De Indiaanse leraar
vroeg hem op een bepaald moment om de kits, de stukken hout die je nodig hebt
om deze fluiten te bouwen, samen te stellen. Die samenwerking leidde tot meer
betrokkenheid met de bouw en de historische achtergrond van de blokfluit en
stap voor stap leerde Danny hoe het maken van de fluit in elkaar zat. Sky was
een geweldige leraar en tijdens de 15 jaar dat hij met hem samenwerkte kon hij
dieper in gaan op het maken, stemmen en afwerken van de Native flute. Sky
stopte twee jaar geleden met de workshops en het maken van fluiten en gaf de
kunst en de creatie over aan Danny die met zeer veel respect voor Sky en de
verworven kennis verder bouwt aan de echte, oorspronkelijke Native American
style Flute. Sky gaf zijn kennis door aan Danny waar hij altijd zeer dankbaar
voor zal blijven. Hij hoopt dit verder te blijven doen en mensen warm te maken
voor dit bijzondere instrument met de woorden van Sky op de achtergrond:
Contact: van.hamme.danny@telenet.be
The American Native Flute is truly
one of the instruments
of universal peace.
It allows one to reach within and
express their deepest feelings
It is an instrument of heart and it
reflects the goodness
and
gentleness that can be found in all.
Ongelooflijk
hoe nauwgezet en met liefde, Danny prachtige, glanzende blokfluiten maakt met
de hand. De fluiten produceren melancholische klanken, eigen aan de Native
American flutes.
GRIET DE BOITSELIER, echtgenote van Danny Van Hamme,
stelde haar eigenhandig kunstige werkjes ten toon. Prachtige sjaals, fijne
siervoorwerpen en mooie handtassen heeft zij bij manier van spreken uit haar
weefgetouw getoverd. Deze slanke, heel knappe dame glundert van plezier als ze
trots haar werkwijze demonstreert. Samen met haar echtgenoot brengt zij haar
vrije tijd door met creëren van uitzonderlijke mooie voorwerpen. Het is
adembenemend hoe hun creaties hun leven en dit van een ander kleuren in
allerlei schakeringen.
KURT PLASSCHAERT BOUWT GITAREN.
Kurt is
geboren in 68, en volgde een opleiding hout en bouw in Maldegem en in
Brugge. Hij werkt bij een bouwfirma. Toen hij 17 jaar was had hij geen geld genoeg
om een echte gitaar te kopen en daarom probeerde hij er zelf een te maken.
In 1999
startte hij met het maken van elektrische gitaren. In 2006 volgde hij een
gitaarbouw cursus bij Syntra-West en de werkelijke passie voor klassieke
gitaarbouwen startte onder leiding van Kurt Decorte, wereldberoemd voor zijn
restauraties van gitaren. Hij werkte met oorspronkelijke materialen, warme
huiden, lijm, politoer. De bouw van de folk gitaar heeft hij geleerd bij Marc
De Waey, met als resultaat een dreadnought model, waar hij de eerste prijs mee
gewonnen heeft op de gitaarbouwersmeeting in Barneveld (Nl). Hij beëindigt dit
jaar zijn opleiding en hoopt in zijn atelier verder gitaren te bouwen en
herstellingen te doen. Zijn zoontje Wout Plasschaert hielp hem tijdens de
voorstelling. Als een volwaardig gids leidde hij de bezoekers rond en gaf
deskundige uitleg over de gitarenbouw als een klein expertje. Met talenten word
je geboren maar de omgeving waarin je opgroeit moet je de kans geven die te
ontwikkelen. U kan hem ook op Facebook vinden, voor de bouwprocessen in
fotoreeksen.
https://www.facebook.com/kurt.plasschaert?ref=tn_tnmn
PAUL LAMMENS presenteerde een collectie messen om
u tegen te zeggen. Uit een stuk gewalst staal, zaagt hij het lemmet in de
gewenste vorm. Na het vijlen en schuren volgt het hardingsproces: het lemmet
wordt in een speciale oven meerdere keren verhit tot 1100 graden. Na het
polieren lijkt het lemmet wel een spiegel. Paul brengt daarna het heft of het
handvat aan. Hij versiert het handvat zelf uit welbepaalde houtsoorten. Enig in
zijn soort.
CECILE DE CLERCQ bood fijn porselein aan versierd met
kalligrafische letters, spreuken en gedichtjes. Cecile De Clercq, schoonmoeder
van Kurt Sesselle woont in Assenede en heeft beroepshalve Nederlands gegeven in
Edugo Lochristi, wat voor een groot deel haar liefde voor taal en poëzie
verklaart. Zij heeft altijd met veel plezier geschreven, vandaar de logische
stap naar deze kunstvorm. Jaren geleden heeft zij kalligrafie ontdekt tijdens
een paar workshops en die hebben het vuur aan de lont gestoken. Een workshop
bij een collega-kalligraaf kan haar nog steeds bekoren, iedereen heeft immers
een eigen stijl ontwikkeld. Kalligrafie biedt een waaier van mogelijkheden en
leent zich uitstekend voor een toepassing bij andere kunstvormen: een originele
wenskaart met een veelzeggende tekst, een filosofische spreuk op een
schilderij, een koppeling aan kartonnage enz. Die verscheidenheid aan
mogelijkheden aftasten is haar doelstelling. Je bent nooit volleerd want telkens
weer duiken nieuwe toepassingsmogelijkheden op. Sinds een aantal jaren legt zij
zich ook toe op het schrijven op porselein. De techniek is iets moeilijker maar
het geeft zoveel voldoening als je een verfijnd exemplaar aflevert. Een
tekening of afbeelding is niet altijd een optie, maar kan een meerwaarde
betekenen. Er is geen gevaar voor ontkleuring, omdat het porselein gebakken
wordt op 800 graden. Kalligrafie blijft een uitdaging. Laat ons zeggen dat je,
eenmaal je gestart bent met deze kunstvorm, eraan verslaafd blijft voor het
leven. Cecile de Clercq, Staakstraat 47 a 9960 Assenede,
Cecile.de.clercq@telenet.be
KURT SESSELLE, de dorpsfotograaf van Oosteeklo,
maakt prachtige fotos over dagelijkse taferelen en indrukken die hem boeien.
Samen met enkele andere fotografen beschikt hij over een in het parochiehuis
aangeboden ruimte in het centrum van Oosteeklo om permanent de
verwezenlijkingen uit te stallen. Hij probeert naast zijn baan en zijn gezin,
zijn visie op wat fotografie voor hem betekent neer te pennen en om te zetten
in aangrijpende fotografie.
http://kurtsesselle.blogspot.be/2013/04/wak-2013-adegem-dorp-96.html
Bij deze is
het hoofdstuk WAK 2013 Adegem bijna afgerond. Ik heb heel veel Adegemnaars
leren kennen de afgelopen weken en het waren hartverwarmende ontmoetingen. (Marianne Posman)
|
