Opening: groepstentoonstelling "KunstMATCH" in gemeentehuis

Vanavond wordt om 19.00 uur het startschot van de WAK gegeven tijdens de opening van de groepstentoonstelling “Kunstmatch” in het gemeentehuis. De Drumband van Nut & Vermaak luistert het gebeuren op. Willy Van de Velde, WAKker van het eerste uur, maakte in het kader van deze WAK-editie én het WAK-thema MATCH indachtig een kunstwerk over het komende EK. Het is zijn vurigste wens om dit kunstwerk te schenken aan de Belgische Voetbalbond. Op het eind van de eerste rondgang van de tentoonstelling wordt even tijd gemaakt voor de officiële overhandiging van dit werk.

Waar: Gemeentehuis, Marktstraat 7, 9990 Maldegem

Meer info: Cultuurdienst

Opening: Expo Afgestudeerden Cum Laude @ KUMA-kapel

4 afgestudeerden Hogere Graad KUMA – Kathleen Adam, Christiane Lampaert, Frank Talloen en Ludwina Pauwels – exposeren hun werk in de kapel van de KUMA. Welkom op de openingsreceptie vanavond om 20.00 uur.

Waar: KUMA (kapel) - Kunstacademie Maldegem, Mevr. Courtmanslaan 82, 9990 Maldegem

Meer info: 050 72 89 50, kunstacademie@maldegem.be, www.academiekuma.be

Christian Mendoza Kwartet in concert

Na het ‘startschot’ in het gemeentehuis, trekken alle muziekliefhebbers naar Huis Wallyn. ‘The Friday Night Blasters’ nodigen er ter gelegenheid van de WAK het Christian Mendoza Kwartet uit. Christian Mendoza, oud-pianist van de Friday Night Blasters, brengt met zijn quartet eigen nummers, improvisaties en interpretaties van jazznummers. Aanvang 20.30 uur.

Waar: huis Wallyn, Marktstraat 10, 9990 Maldegem

Inkom: 10 euro

Meer info: willem.lippens@telenet.be

29-04-2016 om 14:33 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

INGRID FEVERY is geboren in Knokke op 12 mei 1957, als oudste van twee. Zij is opgegroeid in Knokke met haar moeder die een hotel uitbaatte in de Meerminlaan, Knokke en een vader die een bierhandel had. Het was een druk leven voor twee zelfstandigen en de kinderen staken meestal een handje toe in hun vrije tijd. Ingrid liep lagere school in het Heilig Hart College in Knokke en deed middelbare studies huishoudelijke richting in de Sint-Jozefsinstituut (1973 – 1979). Verder studeren zat er niet in voor de meisjes in die tijd, twee helpende handen in een zaak waren zeer welkom.

In haar vrije tijd hield Ingrid zich bezig met tekenen, schetsen en schilderen. Zij was van jongs af aan gebeten door kunst maar kon zich toen niet verdiepen in die richting. Andere zaken gingen voor. Toen haar moeder het hotel overliet aan anderen sprong Ingrid in om de nieuwe zaakvoerders op weg te helpen.

Op een bepaald moment overhaalden enkele vriendinnen haar om toch maar eens een danspasje te wagen in Middelburg onder andere en het was daar dat zij haar toekomstige echtgenoot zou ontmoeten. Het was onmiddellijk een schot in de roos en Ingrid Fevery  trouwde in 1986 met Diederik Kousemaker en kwam in Maldegem wonen. Diederik startte een eigen zaak en weer moest Ingrid aan haar kunst verzaken, om haar echtgenoot te helpen in de eenmanszaak van transport van mineralen en vitaminen voor veevoederfabrieken. Intussen legde zij zich toe op de opvoeding van de zonen, Michael (1991) en Björn (1988).

De kunst werd even opgedoekt maar altijd bleef het verlangen naar een opleiding sluimeren.

In 2010 was het eindelijk zover en kon ze definitief de vurig verlangde scholing volgen. Twee maal per week, tekenkunst en schilderkunst, gaven haar een zicht en inzicht op wat zou volgen.

Zij voelde zich onmiddellijk goed in de KUMA, met uitstekende leerkrachten, Chantal Van Landschoot, Piet Hoens en Jonas die de leiding gaven. De medestudenten stimuleren elkaar en benaderen iedereen zeer positief. Niemand is er afgunstig of grootsprakerig, iedereen helpt er elkaar. “Iedereen is gelijk” is een principe dat gehuldigd wordt onder de cursisten of studenten in de KUMA, een houding die inspireert en stimuleert. De leraren en de medestudenten zijn zeer behulpzaam en geven elkaar tips i.v.m. tekentechnieken wat een boost geeft aan ieder die zich inzet.

Ingrid gaat elke uitdaging aan. Wat moeilijk is lukt na eindeloos worstelen en nadenken, wat gemakkelijk is laat zij links liggen

Portretten liggen Ingrid het best en zij stopt al haar energie in heel mooie werken die vaak bewondering oogsten. Het is moeilijk voor haar om afstand te doen van een creatie, want zij heeft er zoveel energie en denkwerk ingestopt dat het bijna is als zou zij haar kind moeten afstaan.

De thema’s haalt zij uit het dagelijks leven, uit televisieseries, dagbladen en tijdschriften. Met afbeelding vier, de undercover agente Carrie Mathison van ‘Homeland’ vereeuwigt Ingrid wel degelijk actuele thema’s, de terreur die overal loert.

Elke dag is er altijd wel iets dat in ’t oog springt, wat een mens raakt. De schrijnende vluchtelingenstroom naar Europa, raakt haar, beelden van kapotte laarzen, versleten door de lange tochten die ontheemden op weg naar Europa afleggen. Het schilderij gaat over de asielzoekers en  God die bovenaan toekijkt. Ingrid schildert mensen die ijverig aan ’t werk zijn, wat verwijst naar het thuisland van de vluchteling, waar hij werk had en productief was. Door de overtocht over zee, is de vluchteling symbolisch aangespoeld als half mens half vis. Daaronder staan de versleten bottines waar de tenen doorheen zitten, met opzij mensen die zich generen voor hun toestand. Ze beeldt iemand uit die zijn gezicht afschermt, alsof hij beschaamd  is tot die groep te horen of om het lijden van de lange tocht te verbergen.

Kortom INGRID FEVERY, een zeer aangename, boeiende kunstenares is creatief bezig. Zij vult haar vrije tijd met wat zij heel graag doet en zij realiseert mooie kunstwerken die haarzelf en anderen blij en gelukkig maken. Zij wordt gestimuleerd door haar gezin en haar omgeving die meteen een inspiratiebron zijn.

De moderne media, de beelden van elke dag inspireren haar, zij tekent en schildert, zij is gelukkig en maakt anderen gelukkig. Een knappe vrouw en een prachtig leven.

Ingrids werken worden tijdens de Wak tentoongesteld in de Loodgieter- en Sanitair Handelszaak van PIET BOLLÉ, in het lingeriewinkeltje in de NIEUWSTRAAT PICCOBELLO en in het GEMEENTEHUIS.

Link naar fotoreportage:

https://picasaweb.google.com/101511540412618353021/4Maart2016?authuser=0&feat=directlink

Met dank voor de info en de foto’s aan Ingrid Fevery.

28-04-2016 om 07:52 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Als KUNSTSCHILDER kwam WILLY VAN DE VELDE heel regelmatig naar buiten met zijn creaties en werd overal gefêteerd. Zijn verbazingwekkende collectie schilderijen en miniaturen dwingen een immens gevoel van respect en bewondering af. Zijn zuiver scheppingsvermogen stelde hem vaak in de kijker en droeg bij tot een druk sociaal en vriendschappelijk leven.

Willy Van de Velde volgde als jonge knaap een opleiding in de “tekenschool” op de zolder van het huidige gemeentehuis Maldegem, studeerde aan de KUMA in Maldegem en aan de academie in Brugge. Willy Van de Velde heeft zijn kleurrijk miniatuurschildersatelier in de achtertuin van zijn woning. Hij schildert landschappen tijdens alle jaargetijden, havens, gebouwen, vooral kerken, water- en kerktorens, landerijen, hoevedieren op het platteland, kasteeltjes, bloemen, portretten enz. Hij reconstrueerde heel wat huizenrijen in bekende straten. Zijn stadsgezichten zijn authentiek. Hij schilderde alle kerktorens van het Meetjesland. Hij schildert op doek, op panelen en op “Boomse” pannen, wat een ongelooflijke vaardigheid en kennis vergt.

Een van zijn specialiteiten is het beschilderen van spijkerkoppen. Op een kopje van vier millimeter diameter schildert hij landschapjes en dorpsgezichten. Hij maakte een maquette van de Sint-Adrianuskerk in Adegem. Hij restaureerde de “Kruisweg” in de kerk van Adegem en schilderde de prachtige triptiek “Hoop, Geloof en Liefde” in de winterkapel van de kerk. Hij schilderde de decors in de cinemazaal Cecilia, nu Optiek Nele Coens enz.

Honderden creaties heeft Willy gerealiseerd en overal oogst hij bewondering voor de precisie en gevoel voor ‘schoonheid’ waarmee hij tewerk gaat.

Een van de kleinkinderen realiseerde fraaie fotoboeken van alle kunstvoorwerpen die Willy gerealiseerd heeft tijdens zijn leven, een prachtige verzameling onvoorstelbare schone foto’s, waard om gepubliceerd te worden. Indien deze fotocollectie zou verzameld worden in een boek met als titel ‘Willy Van de Velde en onvoorstelbare schoonheid’, zouden er heel wat mensen voor intekenen want het is een schat van interessante informatie naar het verleden en heden.

Hij schilderde volledige hoeven, woning en stallen in een unieke omgeving. Vele van die gebouwen werden gerenoveerd, anderen werden vervangen. Op die manier draagt de fotocollectie bij tot het behoud van het ‘verdwenen’ patrimonium.

Hij kwam regelmatig in beeld tijdens uitzendingen van de Zevende Dag, de Droomfabriek en zelfs de V.R.T. kwam reportages maken over hem, over zijn leven en zijn werk. Willy Van de Velde stelde ten toon overal in Vlaanderen.

In het gemeentehuis exposeert hij een kunstwerk in teken van de MATCH 2016 en de E.K. Voetbal 2016, die toevallig gelijktijdig vallen.

Als opa van vier kleinzonen, allen voetballers en keepers heeft hij zich gefocust op de E.K. Match 2016, gastland Frankrijk, met als symbool de Eiffeltoren waar elke vlag van de deelnemers geschilderd werd op nagelkoppen die in grootte variëren naarmate de grootte van het land. De K.B.V.B. wordt vertegenwoordigd tijdens het startschot door dhr. José Baeten, Voorzitter van het Provinciaal Comité Oost-Vlaanderen en na de WAK 2016 wordt het kunstwerk geschonken aan de K.B.V.B.

Willy Van de Velde is klasse. Samen met zijn echtgenote Annie De Zutter creëert hij voortreffelijke kunstvoorwerpen. Een hartelijk, gastvrij en artistiek gezin die overal welkom is omdat zij vriendschap, liefde en kunstzinnigheid uitstralen.

26-04-2016 om 10:18 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Greta Faelens is fulltime leerkracht in het derde leerjaar en toch kan zij drie keer per week drieënhalf uur schilderen in de KUMA. Haar vriend vraagt zich af wat haar drijft om dit te doen.

In de eerste plaats natuurlijk, omdat zij graag creatief bezig is. Alhoewel zij soms wel moe is, komt zij tot rust tijdens het schilderen, zodat zij helemaal ontspannen naar huis gaat. In de academie krijgt zij de stimulans om zich schilderend te ontwikkelen en beter te worden, met de vrijheid zichzelf te blijven en haar persoonlijkheid in de werken te steken. Genieten!

In 2008 is zij gestart in de KUMA met drie jaar opleiding middelbare graad en zij vervolgde in 2011 die scholing schilderkunst in de hogere graad. Nu zit zij ondertussen in het vijfde jaar.

In het tweede jaar hogere graad heeft zij ook kunstgeschiedenis gevolgd. De lessen hebben een tipje van de kunstsluier opgelicht en haar nieuwsgierig gemaakt naar meer... Ze leerde op een andere manier kijken naar kunst, gerichter, met veel respect en een open blik. Een heel  verrijkende ervaring!  Dit bracht haar bij Sam Dillemans, een bijzondere schilder, die haar respect en bewondering verdient om zijn brute, expressieve en emotionele manier van schilderen. Greta Faelens bezocht de tentoonstelling “Authors” in Gaasbeek in 2013. Zo groeide de idee om haar eindwerk te maken over deze authentieke schilder.

Daardoor bezoekt zij nu ook meer tentoonstellingen, zoekt zij in boeken en geniet zij van het werk van allerlei kunstenaars: van Patrick Ysebaert tot Michaël Borremans, Berlinde De Bruyckere, Jan De Vliegher, Lucian Freud, Piet Mondriaan, Roger Raveel, enz…

In het begin van het jaar schilderde zij enkele stillevens. Zo verplicht zij zich om goed te kijken naar vorm, structuur, kleurtinten en schaduwen. Hoe langer je kijkt, hoe meer kleurverschillen je ontdekt in de dingen.

Daarna vertrekt zij van foto’s die haar aanspreken, die zij vindt in de krant, een magazine, op internet enz. Soms schildert zij portretten van mensen die zij kent of verwerkt zij hun foto’s in een werk.

Greta vindt het een uitdaging om emoties, gevoelens, actie of juist rust te kunnen weergeven. Soms vindt zij een werk niet goed en overschildert dan gevoelsmatig met andere kleuren totdat zij het wel mooi vindt. Zij bekijkt ook werken van andere schilders (in de KUMA een bib vol) en vraagt zich af: hoe schilderen zij bepaalde dingen, wat interesseert mij en wat wil ik ook proberen?

Haar laatste stuk vertrekt van een collage met fotoshop gemaakt, waarbij stukken van foto’s en silhouetten in elkaar overvloeien. Het is verrassend om al schilderend, een waas bovenop een vorm te leggen waarbij de onderlaag door schemert.  

Zij begint altijd met een schets in houtskool, daarna schildert zij een eerste laag met vooral nadruk op schaduwen om zo vorm te geven en diepte te creëren. Daarop komen dan verschillende lagen om er meer leven in te steken. Zij schildert liefst met olieverf, omdat je de kleuren in elkaar kunt laten lopen.

Haar werk wordt gedurfder, vrijer, onderzoekender. Die zoektocht blijft duren want er zijn zoveel boeiende uitdagingen en elke keer is zij benieuwd  naar het resultaat.

Sedert vorig jaar zette zij haar werken met mondjesmaat op facebook en de opmerkingen van vrienden zijn heel bemoedigend. Die reacties stimuleerden haar om uiteindelijk deel te nemen aan de  WAK.

Sommige van haar werken hangen bij haar thuis, geeft zij aan familie of vrienden of verkoopt zij aan geïnteresseerden.

Het is haar bedoeling om volgend jaar af te studeren, jammer genoeg laat het kunstonderwijs niet toe om nog langer verder te schilderen in de academie. Maar zij wil zich zeker graag verder bekwamen want er is nog heel veel te ontdekken!

Ondertussen probeert zij haar passie beetje bij beetje over te brengen bij de kinderen in de klas, zodat ook zij op hun manier durven creatief zijn en kunst leren waarderen.

Tijdens de WAK exposeert Greta in de Sint-Barbarakerk en het gemeentehuis.

26-04-2016 om 10:11 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Marijke Poelman had zeer jong al, het schilderen in haar vingers. Meer dan vijftien jaar geleden startte zij aan de kunstacademie. Intussen heeft zij van schilderen gedeeltelijk haar werk gemaakt terwijl zij ook nog schildert met hart en ziel als hobby.

Zij haalde regelmatig de pers met haar wisselende handelsactiviteiten: lingerie- en kledingwinkel, schoonheidssalon, sauna en wellness, Bed and Breakfast met als hobby: schilderijen maken op vraag, dus de koper kan kiezen wat hij in het schilderij wil enz. Al haar werken worden gemaakt met eigen passie en gevoel maar zij past zich graag aan de wensen van de klant. Indien gewenst komt zij vrijblijvend thuis een kijkje nemen om te helpen bepalen welk kleur, vorm en materiaal er bij het interieur past. In elk huis ligt er een eigen smaak, idee of soort kunst die samen kan besproken worden.

Een merkwaardig maar originele bezigheid van Marijke Poelman is het beschilderen van uitvaartkisten en urnes. Bij het heengaan van een dierbare willen de nabestaanden het beste om een waardig en sereen afscheid te bezorgen aan de persoon die hen voorafging. Het beschilderen van de kist of de urne, met als thema, dat wat de overleden bezighield, wordt uitgebeeld op zijn kist en kan bewonderd worden door de afscheid nemers. Het afscheid persoonlijker maken is haar doelstelling “Het leek haar heel bijzonder om een waardig afscheid van de geliefde persoonlijker te maken en meer kleur te geven”. De kist heeft een meerwaarde als die beschilderd wordt met iets dierbaars van de overledene of wat hij graag deed in het leven zoals hobby, beroep, dieren, bloemen, duiven, paard, moto, vrachtwagen, tennis, voetbal, ballet, gitaar, de zee, een zonsondergang enz. Ook een urn en schilderij met de zelfde schilderwerken kan zij realiseren.

Zij exposeerde in MAP Molenstraat 7 9900 Eeklo, in Kaprijke 2013, in Zomergem-Oostwinkel 2013, enz. Tijdens de WAK 2016 exposeert Marijke Poelman werken bij Brillen De Bree in Adegem, Jet Air in Maldegem, Lingerie Elsenti, Nieuwstraat, Maldegem en op het gemeentehuis. Ze neemt deel aan de kunstmarkt in CC Den  Hoogen Pad op 8 mei. Zij stelt ten toon in de maand juni  in Galerij Dumon in de Westeindestraat,  Maldegem.

Tekst verwoord aan de hand van de notities van Marijke Poelman.

26-04-2016 om 10:05 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

De laatste twee jaar heeft Rita Buysse geprobeerd abstract  te aquarelleren. Dat is geen  gemakkelijke weg! In het verleden  had zij  wel  abstract werk  gemaakt  met acryl.  Dat  is eenvoudiger!  Als je over iets  niet  tevreden  bent  kan je er weer  over heen  schilderen.  Bij  aquarel  gaat dat  niet!  Je  moet  van te voren  goed overdenken   wat  je wil !

Rita Buysse begon abstractere  schilderijen  te  maken  van landschappen.  Ze probeerde niet  het  landschap  zo precies  mogelijk te schilderen maar zij trachtte de essentie  te pakken te krijgen en dit vast te leggen in kleur  en licht. 

Vervolgens  heeft zij voor het thema  “ Versteend hout”  gekozen. Het laten overvloeien van  kleuren in elkaar  en vooral maar laten  gebeuren.

Daarna heeft zij  voor het thema   “Relatie“ gekozen  en vier fases  uitgewerkt:

• aftasten

• contact 

• conflict  en

• loslaten. 

Hiervoor  heeft zij eerst een plan gemaakt.  Omdat  zij met reliëf wilde  werken  heeft zij  eerst  een ondergrond  gemaakt met Japans vloeipapier.   En vervolgens weer  gewerkt  met  veel pigment  en water.

Naar Rita  Buysse; ritab@hetnet.nl

26-04-2016 om 10:05 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Veel Nederlandse Vlamingen nemen deel aan de WAK 2016 in Maldegem, daarom is het ook wel eens interessant om een nabijgelegen historische stad te belichten. Aardenburg met de talrijke musea en historische gebouwen is een aantrekkelijke bestemming voor fietsers en uitstappen van culturele verenigingen uit de omgeving. Maar wat inderdaad opvalt dat Aardenburg bijna geen aantrekkelijke handelszaken meer heeft wat het moeilijk maakt voor de oudere bewoners die zonder auto hun voorraden moeten inslaan in de buurt of misschien wel beroep moeten doen op anderen die wel over een vervoermiddel beschikken. De bekend amateurkunstenaar JOS PARIDAEN die reeds verschillende keren deelnam aan de WAK in Maldegem heeft die bezorgdheid voor zijn stad uitgedrukt in schilderijen.

Jos Paridaen heeft zich kort geleden ook wat verdiept in de WAK Nederland, voornamelijk Zeeuws Vlaanderen en wat bleek? West- Zeeuws Vlaanderen is een blinde vlek in het WAK gebeuren in Nederland. De desbetreffende ambtenaar wil daar wel verandering in brengen, maar dan zullen de kunstenaars zelf initiatief moeten nemen.

  Wat het werk van Jos Paridaen betreft zit er een heel verhaal achter, eigenlijk gelinkt aan de opmerking hierboven. Het gaat over ontvolking en de achteruitgang van de stadskernen in onze omgeving.

Aardenburg wordt langzaam uitgekleed, verwijzend naar de teruggang ouderzorg, openbaar vervoer, winkelbestand enz. Wat eraan te doen? Hoe ziet de toekomst eruit?

Deze drie werkjes hebben best wat losgemaakt. Reacties en verwijzingen naar nog actief bestaande verenigingen, clubs, instanties enz.

Dat betekende opnieuw werk voor Jos Paridaen. Hij schilderde twee grote doeken over actieve clubs, verenigingen, en activiteiten in Aardenburg.

Een geschilderd werk met een compilatie aan activiteiten en een ander werk op geschilderde achtergrond, dansende figuren, tekeningen in houtskool van de clubs en activiteiten die er nog leven.

Het thema waarmee hij zich de laatste tijd heeft bezig gehouden is de leefbaarheid in de kleine kern.In W.Z. Vlaanderen constateren we een achteruitgang van de leefbaarheid in de kleine kernen. Winkels verdwijnen, jongelui trekken weg, het openbaar vervoer is verschraald en er is sprake van sterke veroudering van de bevolking, huizen worden afgebroken en er komen geen nieuwe voor terug en zo kan je nog wel even doorgaan. Naar mening van velen speelt de overheid (gemeente) hier te weinig op in.

Dit was voor Jos P. aanleiding voor de drie werken ‘AARDENBURG WORDT UITGEKLEED’. Op zijn drie schilderijen over ‘Aardenburg uitgekleed’ kreeg hij wel wat reacties over activiteiten die nog levend zijn.

De gemeente heeft hierop wel ingespeeld door een voorlichtingsavond te organiseren die al langer was gepland door de dorpsraad, maar hiermee was niet alle zorg verdwenen. De zaal zat bomvol. Jos P. vond het wel passen in zijn project, niet dat hij daar de aanleiding heeft toe gegeven.

De reactie van de bewoners  was voor Jos Paridaen de aanleiding twee werken te maken waarbij vooral de nog bestaande activiteiten, verenigingen en clubs centraal stonden.

Deze werken worden momenteel geëxposeerd in het gebouw van de Fysio/Fitness in Aardenburg en de bedoeling is deze tentoon te stellen tijdens de WAK in het gemeentehuis of in de etalage van Jan Willems Design.

Dat geldt ook voor de werken van ‘Aardenburg uitgekleed’.

Waar hij momenteel mee bezig is, is een werk in houtskool, een compilatie van de belangrijkste historische gebouwen en de bedoeling is, dat dit werk omgeven zal worden door portretten van mensen die AARDENBURG OP DE KAART HEBBEN GEZET. Dat begint met de Romeinen tot en met een auteur van boeken en artikelen over de geschiedenis van Aardenburg en omgeving. Hij heeft een klein foldertje gemaakt en dat hangt bij enkele etalages voor het raam.

Voor het overige exposeert hij momenteel schilderwerkjes van schapen, in de Schaapskooi, een restaurant in Aardenburg.

Zijn laatste werk is een houtskooltekening op doek op groot formaat van de belangrijkste gebouwen van Aardenburg, gebouwen met geschiedenis.

Zijn streven is de werken te omgeven met de beeltenissen van mensen die belangrijk geweest zijn voor Aardenburg. Het is een eigen keuze, maar elk van deze personages hebben een achtergrond.

1. Overzicht werken Aardenburg uitgekleed

2. groot werk activiteiten in Aardenburg 3. groot werk activiteiten in Aardenburg 2

4. Overzicht Aardeburg op de kaart gezet.

Tekst verwoord aan de hand van de notities van Jos Paridaen.

26-04-2016 om 09:54 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Henriëtte Fierens is geboren op 6 september 1947  in Oostburg, Nederland. Als kind was zij al altijd met tekenen bezig. Ze heeft een opleiding gevolgd aan de Kunstacademie in Tilburg, eerstegraads opleiding docente tekenen.

Zij heeft in het onderwijs gewerkt als docente tekenen, maar zij is ook op andere vakgebieden in het onderwijs lang werkzaam geweest. Inmiddels is zij al weer vijf jaar intensief bezig met haar ontwikkeling als beeldend kunstenaar.

Momenteel is zij  zelfstandig beeldend bezig op de Academie voor Schone Kunsten in Eeklo, waar haar een hoge onderscheiding ten deel viel.

Haar hoofdthema is "mensen", de menselijke figuur en portret. De mens in al zijn facetten vormt een wereld voor haar die ruim voorziet in veel inspiratie. Mensen boeien, mensen zijn altijd mooi. Ze wordt erdoor geraakt en is altijd op zoek naar schoonheid. Zij zoekt naar een combinatie van het ambachtelijke en de emotie.

In portret en model wil Henriëtte Fierens  op een krachtige manier uitdrukking geven aan persoonlijkheid en pose van de mens, expressief.

Ze hecht veel waarde aan het tot uitdrukking brengen van het karakter in het portret. Het wezenlijke, het innerlijke, moet in het uiterlijk zijn af te lezen. Gezicht en vooral ogen zijn immers de spiegels van de ziel. Herkenning en gelijkenis zijn voor haar een must, maar niet fotorealistisch, maar eigenzinnig en uniek. Gevoelige lijnvoering en eigenheid in kleurgebruik.

Ze experimenteert graag met kleur en maakt rustig een portret in rood of blauw. Haar modeltekeningen laten de mens in actie zien, dans, muziek of juist in rust.

Het gaat ook over vorm en compositie, licht-donker en kleurgebruik op een geheel losse maar toch stevige manier.

Zij heeft  deelgenomen aan  de kunstroutes in België. Zij  heeft en onlangs geëxposeerd in het Ledeltheater in Oostburg.

Haar materialen zijn vooral conte, pastel, inkt en veel aquarel. Vooral in aquarel heeft zij zich gespecialiseerd.

Opdracht geven voor een portret naar wens is altijd mogelijk. In samenspraak met de opdrachtgever kan dit tot stand komen.

Tijdens de WAK exposeert zij vijf werkstukken in HOMESTORE VAN CANNEYT,  drie portret aquarel en twee werkstukken muzikanten, een aquarel en een pen en inkt.

Tekst verwoord aan de hand van de notities van Henriëtte Fierens.

Bezoek ook eens de website : www.henriettefierens.com.

26-04-2016 om 09:42 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

Anne-Mie is geen onbekende in Maldegem. Zij heeft deelgenomen aan talrijke imposante tentoonstellingen in binnen- en buitenland. Zij steunt regelmatig projecten en de opbrengst van de veiling van haar werken komt o.a. ten goede aan de vleugel van het kinderkanker hospitaal in UZ Gent. Anne-Mie stelde ten toon samen met andere kunstenaars tijdens de benefietnamiddag ten voordele van het dementiezorg- en alzheimeronderzoek in het CC Den Hoogen Pad, Adegem-Dorp 16 b te Adegem, zij exposeert heel het jaar door in de ‘Dolce Vita’ op de Markt in Maldegem, waar de klanten genieten van haar werken die zij regelmatig eens wisselt. Zij exposeerde op diverse plaatsen en kende veel bijval. Haar tentoonstelling van vijftig werken in het ‘Restaurant Ten Dauwe’, Vaartlaan, 42 in Aalter kende heel veel succes. Alle werken werden verkocht ten voordele van het kinderkankerfonds. Een stapel schetsen en tekeningen werden gepresenteerd aan een prijsje en zo kwam haar voorbereidend werk terecht bij kunstliefhebbers die zich niet echt een authentiek schilderij of tekening kunnen aanschaffen.

Het begon toen zij tien jaar oud was en een prijs voor schilderkunst won die zij mocht afhalen in Sint-Niklaas. Zij had een zicht van de zeedijk van op het strand geschilderd, de meesten doen het andersom. Het waren verticale lijnen van gebouwen en een horizontale lijn die de dijk moest voorstellen. Zij kreeg als beloning (“prijs”) een stapel mooie boeken. Zij kwam thuis zo trots als een pauw, maar jammer voor haar, in het gezin was niemand echt artistiek aangelegd. Alles werd snel verticaal geklasseerd en er werd verder niet meer over gesproken.

Haar moeder was een Oekraïense die tijdens de oorlog naar Duitsland moest om te koken voor de geclaimde werkkrachten, waar zij de vader van Anne-Mie leerde kennen die was tewerkgesteld in een steenfabriek in Alfeld in Duitsland. Na de oorlog kwam haar Russische moeder naar België om te trouwen met haar vader, een Vlaming. Vier jaar na het huwelijk, stierf de vader van Anne-Mie plots op negenentwintig jarige leeftijd. Aangezien de moeder van Anne-Mie er alleen voor stond, moest er brood op de plank komen en dus werken was de boodschap, ook voor Anne-Mie en haar jongste broer van zodra zij er de leeftijd voor hadden.

Langzamerhand ondervond Anne-Mie dat iedereen los van zijn afkomst toch succes, liefde en geluk kon vinden.

Anne-Mie stond al vroeg op eigen benen en vond een baan bij Philips engineering. Zij werd er geconfronteerd met bedrading, lijnen en rechten. Soms was zij bezig een sinus of een frequentie te tekenen en bedrading te bevestigen met overlapping van vierkanten of driehoeken. Het ging allemaal vanzelf als het maar afgelijnd was. Dit lijnen-bedrading-veelhoekenspel wordt weerspiegeld in haar werken en iemand die op de hoogte is van haar techniek zegt spontaan: “Dit is van Anne-Mie!”

Haar kleurenpallet hangt af van haar stemming, maar de sombere kleuren hebben langzamerhand plaats gemaakt voor lichtere tinten, als een zacht aanvaarden. Zij schildert mee met de seizoenen, de kleuren en de thema’s past zij aan. Schilderen weerspiegelen ook gevoelens. Hoe je je voelt op een bepaald moment, begint met een wit blad, de achtergrond weerspiegelt de gemoedstoestand en wat belangrijk is op dat moment maakt het schilderij af.

Anne-Mie was na in een reis door Namibië onder de indruk van het droge onbeweeglijke landschap rondom, Dead Valley, de stilte, de hitte en de zandheuvels die zich verplaatsen. Zij doet indrukken op in verre landen en schildert haar herinneringen in diverse kleuren. Zon, zand, droogte, gemummificeerde bomen door de hitte en een portret of een landschap komt tot stand. Anne-Mie laat de mensen genieten van de warme, natuurlijke kleuren, maar ook van de stilte, van een ingetogen moment die voor iedereen anders is. Zij creëert en verwoordt gewaarwordingen en intense gevoelens op doek.

Je kan serene rust en moedige aanvaarding vinden in de kunstwerken. Anne-Mie drukt haar stilzwijgende en volhardende levensvreugde uit in haar werken doorweven met immens verdriet om het definitieve afscheid.

Het thema van de WAK 2016, de MATCH combineert zij met wielrennen in vrolijke, gele kleuren. Haar levenservaring stelt haar in staat om veelzeggende, doorleefde en boeiende creaties te scheppen. Zij creëert een nieuw en ander leven met een glanzend, gelukkig en blij kind op de achtergrond, als een bewaarengel, als een gesprekspartner, als een van de glanzende sterren in de hemel. Anne-Mie deelt de zachte vreugde van het leven in haar creaties maar ook het bodemloos lijden om het afscheid. Zij is in staat om veelzeggende werken te scheppen.

Zij heeft mooie werken: portretje van moeder en kind, portret van een kind, de vier seizoenen (een kopje in diverse kleuren vormen één geheel), kopje in licht en donker, overdag en ’s nachts, bloot en verborgen, portretjes in zachte kleuren, schilderij met beenderen in mooie zachte contrasterende kleurschakeringen, naakt met harp, ze maakt een Match met muziek, er komen violen in beeld in sprekende kleuren, kinderen in wit-zwart, onschuld in negatief, de ‘hersenbloeding’ met merkwaardig opzetstukje, met scan van hersenen er bovenop.

Annemie schildert op hout of op doek. Op hout is nodig als er composities moeten aangebracht worden.

Voor de WAK 2016 exposeert zij twee werken in het gemeentehuis en in de ‘Dolce Vita’ op de Markt in Maldegem.

Anne-Mie Van Coillie is de mama van Tamara en de echtgenote van Rudi Basslé, tv-technicus, voorzitter sportvereniging WTC Den Akker, een gekende familie in Maldegem. Samen met haar echtgenoot Rudi reist zij de wereld rond om te genieten van nieuwe indrukken en ervaringen met op de achtergrond de herinnering aan hun dochter Tamara als een stralende, liefhebbende ster aan het firmament.

Tekst verwoord aan de hand van de notities van Anne-Mie Van Coillie.

Link naar de fotoreeksen: https://picasaweb.google.com/115021349650121482292/March202016?authuser=0&feat=directlink

  

26-04-2016 om 09:37 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

AN VERMEULEN uit de Brielstraat (Maldegem), is geboren te Roeselare op 18 mei 1962. In haar omgeving was iedereen met kunst bezig. Dus kunst werd haar met de paplepel ingegeven. De interesse voor kunst in al zijn vormen en schilderen in het bijzonder werden aangewakkerd door regelmatige bezoekjes bij kunstschilder Jef (Adolf) Van Loocke. An volgde zeven jaar les aan de kunstacademie te Eeklo bij Dirk Verstraete en zocht dan haar eigen weg.

De laatste jaren schildert zij rond één thema, zoals bv. de vier jaargetijden, olifanten, Egyptische vazen, generaties, dag - nacht, ... terwijl zij vroeger  één gedachte uitwerkte in een schilderij zoals bv. vriendschap, kuddemensen, enz.
Zij tracht een filosofische gedachte beeldend weer te geven.

Haar stijl is gedetailleerd: de vorm van de figuren en de opstelling van het werk moeten in evenwicht zijn, met kleuren kan je spelen, … tot je zelf tevreden bent over de combinatie.

Zij schildert altijd met olieverf op doek en werkt graag met secundaire kleuren. Soms neemt zij eerder gemaakte werken opnieuw ter hand en voegt er iets aan toe of verandert een detail. Een mooi plaatje is geen ‘kunst’ volgens haar, je moet het plaatje een andere dimensie geven.

Haar favoriete oud-meesters zijn Paul Gaugain, Edvard Munch, Picasso (zijn beginjaren), Gustave Van de Woestyne en Paula Modersohn - Becker,...

De hedendaagse levende grote voorbeelden, die volgens haar écht ‘kunst’ maken, zijn onder andere Michaël Borremans, Jan Fabre, Octave Landuydt en Veerle Buys die zij recent zag in Oostende. Onlangs zag zij werk van Marthe (Tour) Donas in Gent, inspirerend voorbeeld.

Dag-nacht

Dag: dansend paar, wakker, bewegen, bij elkaar zijn, zon

Nacht: de gordijnen blijven open, de wereld draait door ook al slapen we, we blijven elkaars gezelschap opzoeken, kleuren zijn anders maar alles blijft hetzelfde.

Olifant met vogel: de weelde van de uitbundige natuur is onophoudelijk en veelzeggend: kind, dier, lucht, aarde, zijn niet los te koppelen. Als je goed kijkt, zie je een vogel IN de olifant. Kleuren komen terug in alle figuren, zoals in de natuur.

Olifantenfamilie: als mens zijn wij slechts toeschouwer. Wij kijken door een bril naar de natuur. Wij worden overmand door de pracht van een dierenfamilie, hoe de moeder voor haar jongen zorgt, gedreven door haar instinkt. Zij leidt hen door de natuur, de jongen stappen mee in volle vertrouwen. De natuur blijft voor ons een mysterie, we kijken vanop een afstand.

Griekse vaas: Atheense kruik waarop vier hardlopers worden afgebeeld. (British Museum Londen).De kruik dateert van de 6^de eeuw voor Chr. Toen reeds werd het lichaam getraind en werd naar schoonheid gestreefd. De vaas op zich is sierlijk, elegant en versierd met rijke kleuren, zwart en goud. An heeft  niets aan de vaas verandert omdat ze gewoon perfect is.

Portret van echtgenoot Kris: geschilderd in zachte tinten, omdat Kris zachtaardig is. Schreeuwerige kleuren passen helemaal niet. Hij heeft een ingetogen karakter, zoals zijn blik benadrukt. Het licht op de achtergrond staat symbool voor zijn intelligentie en inlevingsvermogen als tandarts.

De dans: één werk uit de reeks: Generaties

De tegenstelling ‘oud-jong’ zie je reeds aan de kleuren: roze versus zwart.

De jonge vrouw in de roze jurk danst zwierig in het rond, is trots op haar lichaam, het mag gezien worden.

De zwarte jurk, symbool voor ‘oud’, is statisch, geen lichaam meer te zien. Oude mensen zijn eerder geestelijk aanwezig, minder met het lichaam. Jong en oud gaan perfect samen, zoals de hand en de jurk van de jonge vrouw te zien zijn in de zwarte jurk, minder of meer zichtbaar aanwezig.

Link naar de werken: https://picasaweb.google.com/115021349650121482292/March162016?authuser=0&feat=directlink

26-04-2016 om 09:30 geschreven door uw WAK-blogger van dienst  

JANNEKE MARIANNE KRAMER is geboren in het Zeeuws-Vlaamse Sluis en woont sinds 2011 in Oostburg.

Zij is afgestudeerd aan de Kunstacademie Knokke en volgt nu het laatste specialisatiejaar abstractie aan de KA te Eeklo.

Zij heeft  een aantal jaren realistisch (olieverf) geschilderd met als thema mens en natuur. Later is ze verdergegaan in (geometrische) abstractie, waarin het landschap soms ook een inspiratiebron is.

Onderliggende structuren worden zichtbaar gemaakt met vormen, kleuren, contrasten en ritmes.

De laatste jaren werkt ze vooral met acryl: abstract (geometrie) op grote panelen. Ze schildert ook veel (klein) abstract werk, dat samen weer een geheel kan zijn qua verschuivende vormen, lijnen, vlakken en kleuren.

De gekozen kleurenmix is dan ook weer medebepalend voor de compositie.

Janneke doet tijdens de WAK mee aan de groepstentoonstelling in het gemeentehuis en de kunstmarkt ter hoogte van CC Den Hoogen Pad op zondagnamiddag 8 mei.

26-04-2016 om 09:02 geschreven door uw WAK-blogger van dienst