ALLEEN TESAMEN LEVEN EN WERKEN ! De belevenissen van BLA6 en BTU6 van VITO Hoogstraten tijdens hun Vendage in de Ardèche
17-09-2017
ZONDAG 17 SEPTEMBER
De nacht had nog vele verhalen gebracht. De juistheid was niet altijd te achterhalen, maar dat was ook niet meer relevant.
Ook de honger werd nog gestild, zodat alle muizen nu doodvallen in de kast.
Ook Peter genoot mee van onze laatste avond en sprak vol lof over de geleverde prestaties, die onze gasten gedurende de afgelopen 2 weken ten beste brachten.
Alhoewel de nacht sommigen verrast had, was er hier toch nog goud van de ochtendstond te vinden. De honger was groot, want vooraleer het verse brood arriveerde waren de magen van velen al gevuld met de harde korsten van de vorige dagen..
Iedereen gooide zich dan snel in de strijd tegen de rommel, de vuile afwas en de rondslingerende kledingstukken. Van deze laatsten zijn er nog steeds enkele exemplaren op zoek naar hun rechtmatige eigenaar. De frietketels waren de minst geliefde kuisobjecten, deze bleven dan ook tot laatst over en de strijd tegen het vet werd uiteindelijk gewonnen door enkele dappere kerels.
Na het verdelen van het nodige kookmateriaal over de 2 huisjes, werden de busjes op hun beurt vakkundig geladen. Rond half 11 konden we ons huisje uitwuiven, nadat we Peter uitgebreid bedankt hadden.
Het bochtige parcours van de aanvangskilometers lag bij sommige passagiers wel erg zwaar op de maag. In de buurt van Lyon werd de lachende zon ingeruild voor huilende wolken, waarbij tevens de temperaturen een duik namen met een 10tal graden. Dit bracht bij enkelen al de gedachte om rechtsomkeer te maken. Moedig voerden de busjes ons, met de nodige tussenstops, veilig en wel naar Nancy.
Het 'In-Hotel' werd snel goedgekeurd, behalve op het aantal stopcontacten. Daarna verplaatsten we ons met grote honger naar de naastgelegen 'Buffalo-grill'. Voor de eerste maal in 14 dagen werden de kamers vrij vlug bevolkt, wachtend op de laatste dag die morgen komen gaat en die hen terugbrengt naar hun geliefden.
Met volle goesting werd de laatste werkdag aangevat. Het waren inderdaad de laatste loodjes waarbij een deel een grove snoei van de scheidingshaag moesten uitvoeren. Maar eerst moesten we een verrassing verwerken. Olivier had ons gisterenavond tijdens onze afwezigheid nog een bezoekje gebracht. Als dankbaarheid voor onze Chatus-arbeid stond er onder de tuintafel een vertroosting voor de komende koude winteravonden. Dit werd door de gasten met heel veel dank aanvaard.
Het andere deel begon met uitvoeren van de grote kuis zodat we morgen met een snelle poets het huis weer netjes op orde hebben. De grote bakpan werd al ontdaan van allerlei resten van de voorbije dagen.
Enig schrob- en veegwerk was hier wel op z'n plaats. De trap die ondertussen vele voetjes had laten passeren in minder optimale omstandigheden werd ontdaan van een grote stoflaag.
Kleding werd terug zoveel mogelijk aan de rechtmatige eigenaar bezorgd. Tuinstoelen en ligbedden genoten ook van een douche zodat ze terug konden blinken in de zon.
De poetsers waren eerder klaar met hun werkzaamheden zodat de lunch ook op verschillende tijdstippen werd genuttigd. De poetsers deden zich tegoed aan een croque monsieur.
De snoeiers waren wel creatief met hun spek en eierenvariant.
Nadat iedereen gegeten had werd de rest van de namiddag ingevuld met een herhaling van het bezoek aan de steen van Les Salelles. Water blijft voor deze groep een sterke aantrekkingskracht uitoefenen.
Hierna werd de kast opengetrokken om te zien wat er nog in ons aanbod zit om de magen te vullen. Uiteindelijk bleek er nog gesneden aardappelen in het vriesvak te zitten zodat deze werden aangevuld met een flinke lap tournedos.
Ook het ijs kreeg weer het gezelschap van een chocoladesausje en eventueel op verzoek een flensje als bodem.
Vele materialen die de koks hadden meegebracht uit het thuisland werden al terug in de kartonnen verpakkingen gestopt nadat ze functieloos werden.
De laatste uurtjes werden ingevuld met het ledigen van de overschotten.
Na een rustige avond waarbij iedereen tijdig naar bed ging volgde een uitgeslapen ochtend. De wekdienst was dan ook werkloos.
Andere werkzaamheden, die meer tot het onderhoud behoren, stonden ons vandaag op te wachten. In de Ardèche staan de wijngaarden veelal op terrassen die omgeven zijn door dikke
stenen muren. Deze vertonen hier en daar verschijnselen die te wijten zijn aan de tand des tijd. M.a.w. herstellingen moeten wel eens gebeuren en onze gasten konden hierdoor zeker hun energie kwijt.
Enerzijds vraagt dit wel veel spierkracht maar anderzijds ook ruimtelijk inzicht om de grillige vormen van de stenen ineen laten te smelten tot een mooie rechte muur die het gewicht van een tractor kan dragen.
Een andere ploeg zorgde voor het verwijderen van stormschade en overtollige takkengroei.
Het enthousiasme van de jongens was zo groot dat men bijna vergat te komen eten. We konden pas naar Balazuc wanneer de muur volledig opgetrokken was.
Maar intussen had de tractor het een beetje begeven en moest er dringend service Vito ingeschakeld worden. De tussenas van de vierwielaandrijving zag het niet meer zitten. Na dit euvel te hebben opgelost
was het tijd om fier bij een afgewerkt deel te pronken.
Het bezoek aan Balazuc en Le Viel Audon, die we als tip meekregen, werd nadien afgesloten met een typisch Belgisch diner bij 'Chez Dirk' in Joyeuse. Met een goed gevulde maag keerden we naar ons huisje terug.
Eerst en vooral is iedereen hier blij met de reacties die we ontvangen via allerlei kanalen die ons bestaan hier in Assions weten te waarderen.
Na wat uitspattingen van de vorige avond gaat het ochtendritueel wat moeizamer. Wanneer de verse bakker terug in het huisje arriveerde was er nog maar weinig activiteit
maar het vertrekuur bleef wel overeind. Dit betekende dat sommigen hun ontbijt in een sneltempo moesten afhandelen. Vandaag is een veld in Champetier Haut aan de beurt.
Opnieuw een Chatus-veld, dat betekent mooie donkerblauwe druiven die een dikke tros vormen, zodat de emmers slechts met enkele trossen gevuld zijn.
Er werd weeral flink gewerkt zodat kort na de middag allen op Amerikaanse wijze thuis werden gebracht.
Het spek en eierenmenu werd deze keer aangevuld met de nodige opties zoals champignons, paprikablokjes en kaas. Voor de volgende activiteit werd aangevangen moesten eerst de huisjes
spik en span gemaakt worden zodat eventuele huisdieren andere oorden gaan opzoeken. Onder de belofte van deze speciale activiteit was dit een kleine klus die snel achter de rug was.
We trokken hiervoor richting Les Salelles met de nodige hilariteit. Uiteindelijk na een kleine sightseeing door het achterland, arriveerden we aan de beach. Veel moed moest hier bij elkaar
geschraapt worden om de hoogte van de rots te trotseren. Een paar wandelaars deden de terugtocht helemaal op eigen krachten en genoten ondertussen van de natuur en de rust van de omgeving.
Waterspelen brengen altijd een hongerige maag met zich mee zodat we snel weerkeerden om ons avondmaal te verorberen. Speciaal vandaag was dat de begeleiders het menu samenstelden met een klein voorgerechtje.
Dit bestond uit gebakken gemarineerde scampi's op een bedje van gemengde salade, omgeven door gedroogde oogstproducten en vergezeld door snoeptomaatjes.
Puree wordt hier wel gesmaakt zodat op aanvraag een wortelpuree met worst op grootmoederswijze van tante Tinne bereid werd. Dit werd dan afgesloten door een flensje met ijs en slagroom.
De afwezigheid van overschotten bewees de smakelijkheid van dit diner.
Het gsm-uurtje versnelde het avondgebeuren waarna enkelen zich nog bezig hielden met allerlei activiteiten.
Ochtendstond heeft meestal goud in de mond maar vandaag betekende dit echter het vertrek van Mr. Sips en Mr. Hollevoet die terug het thuisfront en tevens VITO gingen vervoegen.
Jammer genoeg moest ook Yarno weerkeren omdat zijn gekwetste hand wat opspeelde en wat verder controle vereiste. Ondertussen hebben we vernomen dat alles OK is maar dat rust noodzakelijk is.
We wensen hem van hieruit een vlot genezingsproces toe.
Vandaag stond er terug druiven plukken op het programma. Niet zomaar druiven maar de Chatus, een vrij zeldzame druivensoort die enkel in drie caves in de buurt verwerkt wordt.
Deze soort krijgt zomersnoei met een beperkte hl-productie/ha. Waardoor de aroma's vrij intens worden en na een jaar in eiken vaten zijn ultieme smaak krijgt.
De voorspelling was dat de temperatuur hier terplaatse meer dan 27°C zou bereiken waardoor het ideaal weer was voor een buitenactiviteit in het water: kayaken.
Na een zeer snelle hap werden we aan de Chassezac voor een 10 km lange afvaart verwacht.
Na een introductie werd er vrij snel het sop gekozen maar dat in hoogte op verschillende plaatsen meer een plas was.
Zo laag zelfs dat enkelen bij een moedige poging een applaus van de aanwezige zonnebaders verkreeg of was het meer hoongelach?
Iedereen kreeg wel eens een lading verfrissing over zich heen of door een onhandig manoeuver zorgden ze zelf voor afkoeling.
Dat we gasten met verschillende talenten hebben in onze groep is ons al vaak opgemerkt maar dat er iemand een vis met zijn peddel kan vangen hebben we vandaag mogen ervaren.
Al moeten we zeggen dat door deze intensieve wateractiviteit deze visser reeds in de bus terugwaarts in het dromenland terecht kwam.
Deze activiteit vroeg heel veel energie waardoor de honger groot was bij aankomst. Jeroen had ondertussen de nodige groenten en aardappelen geschild zodat we onmiddellijk met ons avondmaal aan de slag konden.
Het bestond ditmaal uit pompoenroomsoep met balletjes, een keuze uit rijst, puree met cordonbleu en allerlei rauwkost met daarna een crème brulée. De menu werd samengesteld door Jeroen, Roy en Yarno.
Uitzonderlijk vermelden wij hier nog iets van gisterenavond omdat het zo vermeldingswaardig is: de afwas werd rond middernacht nog door enkele wakkere, moedige kerels op eigen initiatief gedaan.
Vandaag stond er weer na het ontbijt een pampersessie op het programma. De druivenstokken werden in een speed-tempo van hun grondscheuten ontdaan die ontstaan na een hagelaanval in de lente.
Doordat dit reeds ruim voor de middag klaar was, werd er nog richting Rosières getrokken om de nodige bewijsstukken voor later in te slaan.
De ene groep volgde een toeristische route door het achterland terwijl de anderen hun wensen voor het middageten gingen inkopen. Het werd een chaud chien en eventueel ons traditionele baksel.
Namiddag was D-day voor onze beruchte berg 'Serre de Barre'. Enkelen, o.l.v. Mr. Sips en Mr. Hollevoet, hadden zoveel moed om de tocht vanuit het huisje helemaal te voet via kleine voetwegeltjes af te leggen.
Anderen bezochten eerst la ville caractère Naves, om dan de voettocht verder te zetten, of beter gezegd te beginnen, aan de voet van de berg. Nog anderen maakten de nodige voorbereidingen voor een smakelijke ontvangst achteraf.
Beide groepen zouden elkaar ontmoeten boven op de top waar ze daarna zouden genieten van een weidse zonsondergang boven de bergen van de Cevennen
Dit huzarenstuk heeft nog geen enkele groep kunnen verwezenlijken. Proficiat aan de vijf moedige mannen.
Omdat de thuiskomst natuurlijk na zonsondergang plaats vond waren de magen uitgehongerd en smaakte taco's en wraps nog beter dan verwacht. Het kookteam bestond uit Larissa, Calvin en Steve.
Ook de brownie met ijs en slagroom kreeg niet de kans om te acclimatiseren ook al kreeg de slagroom wel vele functies achteraf.
Door deze grote geleverde inspanningen kwam het huisje vrij snel tot rust. Morgen staat er immers een zware en grote pluk te wachten.
Na de zonnige dag van gisteren werden we vanochtend weer onthaald op een rijzende zon die op de tegenoverliggende berg, 'Serre de Barre' een gouden gloed tevoorschijn toverde.
Na het ontbijt moesten we eventjes wachten op Peter die ons een technische uitleg in de cave van Payzac zou geven.
Ondertussen was de plaatselijke wachtzaal goed gevuld en anderen maakten gebruik van de tijd om de blog met eigen ogen te aanschouwen.
De eerste opdracht aan de cave was het schatten van het totale lichaamsgewicht van de groep op de mechanische weegbrug die deze cave nog rijk is.
Voor velen lijkt deze ouderwetse methode uit de tijd maar het biedt onder alle omstandigheden de zekerheid dat het geleverde gewicht, ook bij een elektriciteitspanne, kan bepaald worden.
In de cave werd dan de nodige uitleg gegeven zodat men o.a de verschillen tussen eerste en tweede gisting kan onderscheiden, en het nut van de eiken vaten in de rijping van de Chatus.
Na zaterdag waren onze gasten al ervaringsdeskundigen in het degusteren zodat de verschillende voorkeuren voor bepaalde flessen werden ontdekt. Misschien hierover later meer.
Bij thuiskomst na dit interessante bezoek werd er onmiddellijk gestart met het pamperen van de omliggende percelen waarbij Jelle tot chef - d'équipe werd gebombardeerd!
Dit gaf de begeleiders de mogelijkheid om de mooiste kamer te vereren met een medaille van orde en netheid die door bijgevoegde kamer is gewonnen met eenparigheid van stemmen.
Ondertussen werd er duchtig gecommuniceerd over de komst van de geblesseerde Yarno en de 'nieuwe' begeleiders; mevr. Vanhoof en mr. Hollevoet.
Zij waren immers bij nacht en ontij naar Les Assions afgereisd.
Bij aankomst hadden zij geen tijd om te acclimatiseren want ze werden doodgewoon in het dagelijkse gebeuren van de kleine mierennest ingeschakeld.
Het kookteam van vandaag bestond uit Ticho, Guillermo en Robby die voor ons een heerlijke groene soep met ballen serveerden, tagliatelle met romige spinazie en als keuze spek of zalm. Als toetje volgde een pudding.
De digitale verbinding kreeg ondertussen ook nog een onderzoekend oog van mr Hollevoet te verwerken terwijl de leerlingen de opgedane energie verspeelden in een nachtspel in de schaduw van het huisje.
Het is niet omdat het zondag is dat men in het huisje mag uitslapen. Toch waren de eerste zonnestralen al present wanneer Roy de stoelen op het terras van de laatste regendruppels ontdeed.
Een snel ontbijt volgde, de busjes werden ook nog met broodjes, drank en brandstof volgegooid om de afstand naar Aigues-Mortes te kunnen overbruggen.
Vrij snel konden we daar de rondleiding over de zoutwinning per toeristentrein starten. Over een oppervlakte zo groot als Parijs wordt daar in grote indampingsvijvers het zout gewonnen.
De mistral en de hogere temperaturen zorgen ervoor dat in het water opgeloste zout op het einde van het seizoen kan geoogst worden en op grote bergen wordt verzameld.
Op één van deze bergen mochten we op wandelen zodat we enig beeld konden vormen van de omgeving en de grootsheid van het gebied.
Hier opvolgend werd de stevig omwalde stad, die net voor de zoutwinning is gelegen, Aigues-Mortes met een bezoekje vereerd. Ter plaatse werd dan ook nog de innerlijke mens verzorgd.
Na een kort oponthoud trokken we verder tussen de rijstvelden, de wilde paarden en stieren van de Camarque richting Saintes Maries de la Mer. Een toeristische stad met Spaanse invloeden.
Dat we hier nog herinnerd werden aan onze school, hadden we niet durven denken maar misschien is dat een tip voor de toekomst.
Na wat afkoeling in de plaatselijke waterplas was het weeral snel tijd om via kronkelende wegen naar ons huis weer te keren.
De weersvoorspellingen waren voor vandaag volgens Peter heel mild voor de Ardèche. De regen zou het stof nauwelijks doen verdwijnen maar de realiteit was toch eventjes anders.
Bij het ontbijt hebben we het nog droog kunnen houden maar net op het moment dat we klaar stonden om enkele velden te gaan 'pamperen' begon de hemel om welke reden dan ook te huilen van verdriet.
Na enkele minuten werden de geplande werken volgens aloude Belgische traditie uitgesteld tot een niet nader bepaalde datum. We hadden immers nog een halve dag recup staan om dit euvel op te lossen.
Deze ongewilde vrije tijd werd door sommigen ingevuld op horizontale wijze en door anderen met het spelen van gezelschapsspelen. Zelfs de begeleiders werden uitgedaagd om een spelletje poker
mee te spelen. Achteraf hebben onze gasten deze uitnodiging sterk beklaagt want wie is er nu sterk in het opzetten van een pokerface ?
De tijd ging snel voorbij waarbij men uit het oog was verloren dat er voor de lunch moest gezorgd worden.
Met bloem, eieren en melk kan men snel vele hongerige magen vullen. Zeker wanneer deze pannenkoeken versierd worden met enkele bollen ijs en een toetje slagroom.
Ondertussen hadden we ook een professionele proeverij in het néovinum gereserveerd.
Vooraleer hier naartoe te trekken verkenden we eerst nog onze woonplaats Les Vans door middel van een stadsspel waarbij de belangrijkste bezienswaardigheden moesten worden herkend.
In de overkoepelende cave van de coöperatieve in Ruoms kregen we een multimediavoorstelling over de wijnproductie en werd dit bezoek afgesloten met een proeverij van een viertal wijnen.
Aroma's zoals cassis, appel, cacao, frambozen en aardbei konden nu door onze gasten worden herkend in deze degustatie.
Hierna bezochten we nog snel de meest toeristische attractie van de Ardèche; Pont d'Arc.
Ondertussen stond de zon terug aan de hemel en na een gezellige en lekkere maaltijd in de Jardin des Secrets werd deze vervangen door een heldere volle maan.
Dit gaf vertrouwen voor het weer van morgen wanneer we de zoutwinning en de Camarque gaan bezoeken.
Zes uur stipt stond de eerste gast klaar om de ontbijttafel buiten te dekken. Fijn dat men onze opmerkingen positief weet te waarderen. Onze flexibiliteit betekent ook dat we moeten kunnen omgaan met verschillende vormen van ochtendhumeur.
Vooral voor onze gasten is het ochtendhumeur van Mr. Sips niet altijd even vriendelijk. Hij poogt telkens een nieuwe en luidruchtige manier te ontdekken om onze gasten snel aan de ontbijttafel te krijgen.
De echte vendage start vandaag met de pluk van het beruchte 'regenveld'. De uitleg hierover is nu voor onze gasten ook meer dan duidelijk. Andere richtlijnen over de manier van werken werden door de plukkers goed opgenomen zodat de eerste vracht druiven snel naar de cave van Payzac konden vervoerd worden. Tevens bleven de vingers van de vendagisten tijdens de eerste uren nog vrij van verwondingen wat later niet altijd zo is gebleven.
De vendage startte ook direct met een volledige dag plukken. Verrassend genoeg waren ze sneller klaar dan verwacht zodat de hamsterende begeleiders nog tijdens het winkelen werden opgeroepen om snel naar het huisje te komen want de eieren waren reeds ontdaan van hun cocon en lagen te sudderen in gezelschap van lardons fumés.
Tijdens de korte pauze werd er reeds begonnen met de voorbereidingen van het avondmaal dat deze keer door Sam, Jasper en Jonas was opgesteld. Zij gingen voor een 'Mamsie Soepje'' met een typisch gerecht uit Vlaanderen : frit en stoofvlees achternagezeten door rijstpap.
Verse soep vraagt natuurlijk heel wat ingrediënten maar in de voorbereidende fase hadden ze natuurlijk 'Ons Kookboek' kunnen raadplegen. Ondertussen was de vendage net naast ons huisje ook terug van start gegaan.
Soepballen in alle vormen en maten werden gevormd door enkele handen, soepgroenten verdwenen gehakt in de pot die uiteindelijk blijk gaf voor een overdosis aan bestanddelen. M.a.w. deze lekkere soep kunnen we nog enkele dagen laten defileren op onze nieuwe grote tafels.
Ondertussen hadden de leerlingen ook nog een extra gast, namelijk Peter, uitgenodigd om ons te vergezellen aan tafel. Alleen aan de bereidingswijze van de rijstpap hebben ze een paar zinnen ongewild overgeslagen.
Daarna werd er weer gekeuveld en gediscuteerd over wit, roos en rood vlees of was hier misschien een schrijffout aan de orde en ging het verhaal over de wijn. Anderen deden nog een avondwandeling en kwamen terug met veel lof over de mooi verlichtte vergezichten.
Dat vele van onze gasten een zittend gat hebben, hebben we aan den lijve moeten ondervinden. Het gevolg is hiervan dat de rust in het huis vrij snel na het dimmen van de lichten weerkeert.
Gelukkig was het vanmorgen iets later om op te staan want de nacht had velen onder ons verrast. Het geluid van een scheermachine werd tot oorhoogte bij de langslapers gehouden zodat deze toonhoogte het slaapproces snel deed onderbreken.
Na het ontbijt werden de machines naar een lager gelegen perceel in het dal gebracht. Hier had ook de nachtvorst laat in april voor de onnodige snoei van de druiventrossen gezorgd.
Hierdoor was de pluk van het perceel net voor de middag klaar. Via een paar ezelpaadjes keerden onze gasten stapvoets terug naar het huisje om al zingend hun aankomst in het gehucht aan te kondigen. Omdat soms de paadjes van de aardbol verdwenen leken, namen ze zelfs maar de kortste weg tussen twee punten. Ook al lag daar een St.-Apoloniaberg tussen.
Na een verfrissende duik was het weeral tafeltijd en daarna hebben de gasten zelf gekozen voor een gezellige namiddag aan het huisje. Pokeren, kaartspelen, skaten, joggen en zwemmen zijn ideale zaken om deze temperaturen te overleven.
Op tijd en stond verdwenen er figuren voor enkele uren uit het gezichtsveld van de anderen om zich eventjes in een wereld van dromen en inhaalrust te begeven.
Elias, Jelle en Lander zorgden voor een menu met kipfilet met een smeuïg puree overgoten met een peperroomsaus al dan niet met champignons. Een lekker ijsje met chocoladesaus en slagroom gaf deze zonnige dag een waardige afsluiter.
We passen ons al helemaal aan de plaatselijke cultuur aan; vroeg opstaan, 's middags een siësta als het kan en eten als het daglicht is verdwenen.
Na een nacht die iedereen op zijn eigen manier beleefde, namelijk de ene had lekker geslapen, de andere was helemaal weg van de matrasvering, nog anderen waren druk bezig met de blog, enz. kondigde de morgen zeer vroeg aan.
Het weer was s morgens even droevig als onze ervaring met dit hotel. Toch werd er zonder zeuren van het beperkte ontbijt genoten.
Vrij snel verdwenen de busjes in de miezerige omgeving om later voorbij Lyon, de grens van de zon, te wisselen voor aangename temperaturen van rond de dertig graden.
Na een gezond broodje werd de tocht verder naar onze verblijfplaats gezwind verder gezet. Ter plaatse was de nood naar afkoeling dan ook hoog maar eerst moesten de slaapplaatsen nog gekeurd en verdeeld worden. Onze gasten kennen nu ook de begrippen slaap- en kookhuisje.
Vooraleer deze begrippen ook praktische toepassingen kregen werd het zwembad met de nodige animatie vereerd.
Daarna kwamen de eerste kennismaking met het koken voor een grote groep. Meneer, is dat wel voldoende voor zestien man? , Moeten er nog kruiden bij? , Moet je echt zoveel water meenemen? , Amai, hebben jullie (de leerkrachten) geen stress om dat hier allemaal zo te regelen?.
Na de gezamenlijke opruiming van tafel, keuken en bakplaat werd er nog flink gepokerd tussen de maffia en andere oliebaronnen.
De leerkrachten vochten ondertussen tegen een stakende wifiverbinding maar nadat de kleine wijzer opnieuw aan een ronde begon, is deze strijd in het voordeel van ondergetekenden beslecht.
Eindelijk, het uur van de waarheid was aangebroken.
Ons avontuur kon starten nadat alle noodzakelijkheden de kofferruimte van onze busjes hadden ingenomen.
Vrij snel werd een sanitaire pauze ingelast, die gebeurt meestal op aanvraag. Zo konden we ook eventjes ons lichaam en geest laten ontspannen.
Zoals afgesproken reden we Frankrijk binnen via secundaire wegen maar eerst werden we nog militaristisch begroet door de bewakers van deze landsgrens.
De optie van deze gasten was immers Frankrijk verkennen binnendoor.
Deze wegen leidden ons naar verschillende monumenten van Den Groote Oorlog in Montfaucon en langs de wereldstad van de vrede; namelijk Verdun.
Hierna was het onherroepelijk de weg verder naar ons hotel in Chaumont zetten. Een snelle hap zorgde verder voor innerlijk genot waarna we onze kamers gingen opzoeken.
FRANKRIJK 2017 VENDAGE
