Gelukkig was het vanmorgen iets later om op te staan want de nacht had velen onder ons verrast. Het geluid van een scheermachine werd tot oorhoogte bij de langslapers gehouden zodat deze toonhoogte het slaapproces snel deed onderbreken.
Na het ontbijt werden de machines naar een lager gelegen perceel in het dal gebracht. Hier had ook de nachtvorst laat in april voor de onnodige snoei van de druiventrossen gezorgd.
Hierdoor was de pluk van het perceel net voor de middag klaar. Via een paar ezelpaadjes keerden onze gasten stapvoets terug naar het huisje om al zingend hun aankomst in het gehucht aan te kondigen. Omdat soms de paadjes van de aardbol verdwenen leken, namen ze zelfs maar de kortste weg tussen twee punten. Ook al lag daar een St.-Apoloniaberg tussen.
Na een verfrissende duik was het weeral tafeltijd en daarna hebben de gasten zelf gekozen voor een gezellige namiddag aan het huisje. Pokeren, kaartspelen, skaten, joggen en zwemmen zijn ideale zaken om deze temperaturen te overleven.
Op tijd en stond verdwenen er figuren voor enkele uren uit het gezichtsveld van de anderen om zich eventjes in een wereld van dromen en inhaalrust te begeven.
Elias, Jelle en Lander zorgden voor een menu met kipfilet met een smeuïg puree overgoten met een peperroomsaus al dan niet met champignons. Een lekker ijsje met chocoladesaus en slagroom gaf deze zonnige dag een waardige afsluiter.
We passen ons al helemaal aan de plaatselijke cultuur aan; vroeg opstaan, 's middags een siësta als het kan en eten als het daglicht is verdwenen.








|