Na een nacht die iedereen op zijn eigen manier beleefde, namelijk de ene had lekker geslapen, de andere was helemaal weg van de matrasvering, nog anderen waren druk bezig met de blog, enz. kondigde de morgen zeer vroeg aan. Het weer was ’s morgens even droevig als onze ervaring met dit hotel. Toch werd er zonder zeuren van het beperkte ontbijt genoten.

Vrij snel verdwenen de busjes in de miezerige omgeving om later voorbij Lyon, de grens van de zon, te wisselen voor aangename temperaturen van rond de dertig graden.

Na een gezond broodje werd de tocht verder naar onze verblijfplaats gezwind verder gezet. Ter plaatse was de nood naar afkoeling dan ook hoog maar eerst moesten de slaapplaatsen nog gekeurd en verdeeld worden. Onze gasten kennen nu ook de begrippen slaap- en kookhuisje.

Vooraleer deze begrippen ook praktische toepassingen kregen werd het zwembad met de nodige animatie vereerd.

Daarna kwamen de eerste kennismaking met het koken voor een grote groep. ‘ Meneer, is dat wel voldoende voor zestien man?’ , ‘Moeten er nog kruiden bij?’ , ‘ Moet je echt zoveel water meenemen? ‘, ‘Amai, hebben jullie (de leerkrachten) geen stress om dat hier allemaal zo te regelen?’.

Na de gezamenlijke opruiming van tafel, keuken en bakplaat werd er nog flink gepokerd tussen de maffia en andere oliebaronnen.

De leerkrachten vochten ondertussen tegen een stakende wifiverbinding maar nadat de kleine wijzer opnieuw aan een ronde begon, is deze strijd in het voordeel van ondergetekenden beslecht.