ALLEEN TESAMEN LEVEN EN WERKEN ! De belevenissen van BLA6 en BTU6 van VITO Hoogstraten tijdens hun Vendage in de Ardèche
10-09-2017
ZATERDAG 9 SEPTEMBER 2017
De weersvoorspellingen waren voor vandaag volgens Peter heel mild voor de Ardèche. De regen zou het stof nauwelijks doen verdwijnen maar de realiteit was toch eventjes anders.
Bij het ontbijt hebben we het nog droog kunnen houden maar net op het moment dat we klaar stonden om enkele velden te gaan 'pamperen' begon de hemel om welke reden dan ook te huilen van verdriet.
Na enkele minuten werden de geplande werken volgens aloude Belgische traditie uitgesteld tot een niet nader bepaalde datum. We hadden immers nog een halve dag recup staan om dit euvel op te lossen.
Deze ongewilde vrije tijd werd door sommigen ingevuld op horizontale wijze en door anderen met het spelen van gezelschapsspelen. Zelfs de begeleiders werden uitgedaagd om een spelletje poker
mee te spelen. Achteraf hebben onze gasten deze uitnodiging sterk beklaagt want wie is er nu sterk in het opzetten van een pokerface ?
De tijd ging snel voorbij waarbij men uit het oog was verloren dat er voor de lunch moest gezorgd worden.
Met bloem, eieren en melk kan men snel vele hongerige magen vullen. Zeker wanneer deze pannenkoeken versierd worden met enkele bollen ijs en een toetje slagroom.
Ondertussen hadden we ook een professionele proeverij in het néovinum gereserveerd.
Vooraleer hier naartoe te trekken verkenden we eerst nog onze woonplaats Les Vans door middel van een stadsspel waarbij de belangrijkste bezienswaardigheden moesten worden herkend.
In de overkoepelende cave van de coöperatieve in Ruoms kregen we een multimediavoorstelling over de wijnproductie en werd dit bezoek afgesloten met een proeverij van een viertal wijnen.
Aroma's zoals cassis, appel, cacao, frambozen en aardbei konden nu door onze gasten worden herkend in deze degustatie.
Hierna bezochten we nog snel de meest toeristische attractie van de Ardèche; Pont d'Arc.
Ondertussen stond de zon terug aan de hemel en na een gezellige en lekkere maaltijd in de Jardin des Secrets werd deze vervangen door een heldere volle maan.
Dit gaf vertrouwen voor het weer van morgen wanneer we de zoutwinning en de Camarque gaan bezoeken.
Zes uur stipt stond de eerste gast klaar om de ontbijttafel buiten te dekken. Fijn dat men onze opmerkingen positief weet te waarderen. Onze flexibiliteit betekent ook dat we moeten kunnen omgaan met verschillende vormen van ochtendhumeur.
Vooral voor onze gasten is het ochtendhumeur van Mr. Sips niet altijd even vriendelijk. Hij poogt telkens een nieuwe en luidruchtige manier te ontdekken om onze gasten snel aan de ontbijttafel te krijgen.
De echte vendage start vandaag met de pluk van het beruchte 'regenveld'. De uitleg hierover is nu voor onze gasten ook meer dan duidelijk. Andere richtlijnen over de manier van werken werden door de plukkers goed opgenomen zodat de eerste vracht druiven snel naar de cave van Payzac konden vervoerd worden. Tevens bleven de vingers van de vendagisten tijdens de eerste uren nog vrij van verwondingen wat later niet altijd zo is gebleven.
De vendage startte ook direct met een volledige dag plukken. Verrassend genoeg waren ze sneller klaar dan verwacht zodat de hamsterende begeleiders nog tijdens het winkelen werden opgeroepen om snel naar het huisje te komen want de eieren waren reeds ontdaan van hun cocon en lagen te sudderen in gezelschap van lardons fumés.
Tijdens de korte pauze werd er reeds begonnen met de voorbereidingen van het avondmaal dat deze keer door Sam, Jasper en Jonas was opgesteld. Zij gingen voor een 'Mamsie Soepje'' met een typisch gerecht uit Vlaanderen : frit en stoofvlees achternagezeten door rijstpap.
Verse soep vraagt natuurlijk heel wat ingrediënten maar in de voorbereidende fase hadden ze natuurlijk 'Ons Kookboek' kunnen raadplegen. Ondertussen was de vendage net naast ons huisje ook terug van start gegaan.
Soepballen in alle vormen en maten werden gevormd door enkele handen, soepgroenten verdwenen gehakt in de pot die uiteindelijk blijk gaf voor een overdosis aan bestanddelen. M.a.w. deze lekkere soep kunnen we nog enkele dagen laten defileren op onze nieuwe grote tafels.
Ondertussen hadden de leerlingen ook nog een extra gast, namelijk Peter, uitgenodigd om ons te vergezellen aan tafel. Alleen aan de bereidingswijze van de rijstpap hebben ze een paar zinnen ongewild overgeslagen.
Daarna werd er weer gekeuveld en gediscuteerd over wit, roos en rood vlees of was hier misschien een schrijffout aan de orde en ging het verhaal over de wijn. Anderen deden nog een avondwandeling en kwamen terug met veel lof over de mooi verlichtte vergezichten.
Dat vele van onze gasten een zittend gat hebben, hebben we aan den lijve moeten ondervinden. Het gevolg is hiervan dat de rust in het huis vrij snel na het dimmen van de lichten weerkeert.
Gelukkig was het vanmorgen iets later om op te staan want de nacht had velen onder ons verrast. Het geluid van een scheermachine werd tot oorhoogte bij de langslapers gehouden zodat deze toonhoogte het slaapproces snel deed onderbreken.
Na het ontbijt werden de machines naar een lager gelegen perceel in het dal gebracht. Hier had ook de nachtvorst laat in april voor de onnodige snoei van de druiventrossen gezorgd.
Hierdoor was de pluk van het perceel net voor de middag klaar. Via een paar ezelpaadjes keerden onze gasten stapvoets terug naar het huisje om al zingend hun aankomst in het gehucht aan te kondigen. Omdat soms de paadjes van de aardbol verdwenen leken, namen ze zelfs maar de kortste weg tussen twee punten. Ook al lag daar een St.-Apoloniaberg tussen.
Na een verfrissende duik was het weeral tafeltijd en daarna hebben de gasten zelf gekozen voor een gezellige namiddag aan het huisje. Pokeren, kaartspelen, skaten, joggen en zwemmen zijn ideale zaken om deze temperaturen te overleven.
Op tijd en stond verdwenen er figuren voor enkele uren uit het gezichtsveld van de anderen om zich eventjes in een wereld van dromen en inhaalrust te begeven.
Elias, Jelle en Lander zorgden voor een menu met kipfilet met een smeuïg puree overgoten met een peperroomsaus al dan niet met champignons. Een lekker ijsje met chocoladesaus en slagroom gaf deze zonnige dag een waardige afsluiter.
We passen ons al helemaal aan de plaatselijke cultuur aan; vroeg opstaan, 's middags een siësta als het kan en eten als het daglicht is verdwenen.
Na een nacht die iedereen op zijn eigen manier beleefde, namelijk de ene had lekker geslapen, de andere was helemaal weg van de matrasvering, nog anderen waren druk bezig met de blog, enz. kondigde de morgen zeer vroeg aan.
Het weer was s morgens even droevig als onze ervaring met dit hotel. Toch werd er zonder zeuren van het beperkte ontbijt genoten.
Vrij snel verdwenen de busjes in de miezerige omgeving om later voorbij Lyon, de grens van de zon, te wisselen voor aangename temperaturen van rond de dertig graden.
Na een gezond broodje werd de tocht verder naar onze verblijfplaats gezwind verder gezet. Ter plaatse was de nood naar afkoeling dan ook hoog maar eerst moesten de slaapplaatsen nog gekeurd en verdeeld worden. Onze gasten kennen nu ook de begrippen slaap- en kookhuisje.
Vooraleer deze begrippen ook praktische toepassingen kregen werd het zwembad met de nodige animatie vereerd.
Daarna kwamen de eerste kennismaking met het koken voor een grote groep. Meneer, is dat wel voldoende voor zestien man? , Moeten er nog kruiden bij? , Moet je echt zoveel water meenemen? , Amai, hebben jullie (de leerkrachten) geen stress om dat hier allemaal zo te regelen?.
Na de gezamenlijke opruiming van tafel, keuken en bakplaat werd er nog flink gepokerd tussen de maffia en andere oliebaronnen.
De leerkrachten vochten ondertussen tegen een stakende wifiverbinding maar nadat de kleine wijzer opnieuw aan een ronde begon, is deze strijd in het voordeel van ondergetekenden beslecht.
Eindelijk, het uur van de waarheid was aangebroken.
Ons avontuur kon starten nadat alle noodzakelijkheden de kofferruimte van onze busjes hadden ingenomen.
Vrij snel werd een sanitaire pauze ingelast, die gebeurt meestal op aanvraag. Zo konden we ook eventjes ons lichaam en geest laten ontspannen.
Zoals afgesproken reden we Frankrijk binnen via secundaire wegen maar eerst werden we nog militaristisch begroet door de bewakers van deze landsgrens.
De optie van deze gasten was immers Frankrijk verkennen binnendoor.
Deze wegen leidden ons naar verschillende monumenten van Den Groote Oorlog in Montfaucon en langs de wereldstad van de vrede; namelijk Verdun.
Hierna was het onherroepelijk de weg verder naar ons hotel in Chaumont zetten. Een snelle hap zorgde verder voor innerlijk genot waarna we onze kamers gingen opzoeken.
FRANKRIJK 2017 VENDAGE
