De nacht had nog vele verhalen gebracht. De juistheid was niet altijd te achterhalen, maar dat was ook niet meer relevant.

Ook de honger werd nog gestild, zodat alle muizen nu doodvallen in de kast.

Ook Peter genoot mee van onze laatste avond en sprak vol lof over de geleverde prestaties, die onze gasten gedurende de afgelopen 2 weken ten beste brachten.

Alhoewel de nacht sommigen verrast had, was er hier toch nog goud van de ochtendstond te vinden. De honger was groot, want vooraleer het verse brood arriveerde waren de magen van velen al gevuld met de harde korsten van de vorige dagen..

Iedereen gooide zich dan snel in de strijd tegen de rommel, de vuile afwas en de rondslingerende kledingstukken. Van deze laatsten zijn er nog steeds enkele exemplaren op zoek naar hun rechtmatige eigenaar. De frietketels waren de minst geliefde kuisobjecten, deze bleven dan ook tot laatst over en de strijd tegen het vet werd uiteindelijk gewonnen door enkele dappere kerels.

Na het verdelen van het nodige kookmateriaal over de 2 huisjes, werden de busjes op hun beurt vakkundig geladen. Rond half 11 konden we ons huisje uitwuiven, nadat we Peter uitgebreid bedankt hadden.

Het bochtige parcours van de aanvangskilometers lag bij sommige passagiers wel erg zwaar op de maag.  In de buurt van Lyon werd de lachende zon ingeruild voor huilende wolken, waarbij tevens de temperaturen een duik namen met een 10tal graden. Dit bracht bij enkelen al de gedachte om rechtsomkeer te maken. Moedig voerden de busjes ons, met de nodige tussenstops, veilig en wel naar Nancy.

Het 'In-Hotel' werd snel goedgekeurd, behalve op het aantal stopcontacten. Daarna verplaatsten we ons met grote honger naar de naastgelegen  'Buffalo-grill'. Voor de eerste maal in 14 dagen werden de kamers vrij vlug bevolkt, wachtend op de laatste dag die morgen komen gaat en die hen terugbrengt naar hun geliefden.