Nog maar de tweede speeldag en we hebben al een bewogen week achter de rug. De week startte met de afzegging van onze tegenstander Sparta Bubbles. Deze Truiense snaken vonden het nodig om voor een verloren zaak gaan te supporteren en kozen voor het bekijken van de Jupiler League wedstrijd STVV-RSCA i.p.v. zelf een potje te voetballen tegen een gerenommeerde tegenstander. De kalendercommissie schoot meteen in actie en hun oproep vond al gauw gehoor bij de sympathieke veteranen uit het verre Millen. Het was wel even wat werk om voldoende spelers warm te maken om de 75 km lange verplaatsing te overbruggen. Ook het bestuur had er niet veel zin in want enkel Yvan W, voorzitter ad interim, nam de honneurs waar. We hadden uiteindelijk toch een elftal veteranen op de been gekregen aangevuld met verloren zoon Jean-Marie H. die na een tweetal jaar blessureleed zijn rentree maakte en Guy F. een verdienstelijke RGO speler die de kern kwam versterken waarvoor dank. Bij de vaste veteranen kern traden Johan P en Wim A opnieuw aan om zo een (lang, in het geval van Johan P) hoofdstuk van blessureleed af te sluiten Eerste helft:
Voor de gelegenheid hadden onze gastheren nog twee ploegen uitgenodigd zodat er in totaal 4 ploegen kwamen opdagen aan zwembad “De Zeemeeuw”. De bedoeling was een mini-tornooitje te spelen. Op terrein A nam Krom en Stijf Millen het op tegen de veteranen van Winterslag en op het B terrein was onze tegenstander Sint-Lutgarde Tongeren. De twee winnaars van het 40’ durend duel moesten het dan tegen elkaar opnemen in een eveneens 40’ durende finale. De verliezerskonden hun eer redden in een troostings wedstrijd.
Onze eerste tegenstander waren dus de “oude Belgen” uit Tongeren. Deze Eburonen (sommigen leken er echt op) hadden ook te kampen gehad met talrijke afzeggingen en stonden uiteindelijk slechts met 10 spelers tegenover de fiere paars-witte formatie. Met de man meer situatie was het niet onlogisch dat Oplinter meteen het heft in handen nam. Onder impuls van het herenigde Paulussen trio stoomde Oplinter naar voren. Dit liep niet altijd van een leien dakje want de bal waarmee we moesten spelen was keihard en onbespeelbaar waardoor vele controles en passes op het glibberige veld de mist in gingen. Deze handicap was er natuurlijk voor beide ploegen wat het vertoonde spel niet ten goede kwam. Na 5’ viel er toch een voldragen aanval te noteren, niet toevallig opgezet door de oudste van de P’s. Johan P leverder de bal in bij de zich zeer goed vrijlopende benjamin, Stefan P, die op zijn beurt de middenste Geert P de ruimte instuurde. Geert legde de bal gepast terug en de doorgelopen Stefan P had maar binnen te tikken: 0-1!. Het spel bleef vinnig maar echte kansen bleven toch uit, Dave moest de eerste 20’ slechts één keer gepast tussenkomen om met een slepende sliding het gevaar te bedwingen. Na 20’ werd er van kant alsook van spelers gewisseld. Jean-Marie H en Guy F kwamen in de ploeg voor Geert P en Wim A die gaarne hun plaats afstonden. Oplinter bleef in dit tweede deel de meest gevaarlijke ploeg maar de aanvallen waren zelden voldragen omdat de goede laatste pass door de bal quasi onmogelijk gemaakt werd. Zelfs de hoekschoppen geraakten met moeite voor doel. De kleine Oplinterse voorsprong kwam echter op geen moment in gevaar en na 40’ weerklonk het verlossende fluitsignaal. Jammer van de omstandigheden want dit Tongeren was een leuke, sportieve tegenstander.
Tweede helft:
Op het ander veld had Krom en Stijf Millen ondertussen de Genkse Winterslag Boy’s ingeblikt met 3-1. De finale ging dus tussen de thuisploeg en de Oplinterse Veteranen. In tegenstelling tot wat de naam liet vermoeden waren de Millenaars alles behalve Krom en Stijf maar wel een zeer athletische ploeg met heel wat gestalte in de rangen, geen oude Belgen te bekennen dus. Bij Oplinter werden Geert P en Wim A opnieuw in deploeg gedropt ter vervanging van Jean-Marie H en Guy F. Jean-Marie hield het voorzichtigheidshalve meteen helemaal voor bekeken en kon terug blikken op een geslaagde rentree waarin enkel nog conditioneel moet bijgeschaafd worden De finale startte meteen op het scherp van de snee want Patrick P verraste bijna de Millense doelman door de aftrap onmiddellijk richting doel te schieten. De lob werd ternauwernood onschadelijk gemaakt. Millen repliceerde met een felle aanval maar het schot zoefde slechts dreigend voorlangs. Onze jongens waren niet onder de indruk maar moesten op technisch vlak toch hun beter erkennen in de Limburgers. Millen maakte het spel maar Oplinter werd algauw de gevaarlijkste ploeg met een reeks zeer scherpe counters. Zo werd een loeiend schot van Patrick P maar nipt weg gebokst en even later was er opnieuw onze topschutter die op aangeven van Stefan P kon besluiten. De sterke thuisdoelman had de nodige moeite maar kon de bal toch wegslaan uit het doel. Nog zo’n fraaie counter vertrok van de voet van Geert P die net een Millense aanval had afgestopt aan de eigen 16 m. Hij stuurde met een magistrale kruispas de snelle Patrick P weg die zo alleen op de doelman kon afstormen. Een korte kapbeweging schakelde de keeper uit en de 0-1 was een feit. Ondanks de achterstand bleef Millen wel domineren maar de kansen bleven voor Oplinter, zo zagen we ook nog een strak schot van Johan B en nog eens Patrick P door de doelman geneutraliseerd worden. De thuisploeg was nu toch niet meer op z’n gemak en besloot te veranderen van tactiek. Oplinter kreeg een paar minuten de bal zodat ze op hun beurt konden gaan counteren. Dit lukte vrijwel meteen want net voor het wisselen van speelhelft konden ze hun spits alleen afzonderen voor Dave en stond de gelijkmaker op het bord. 1-1 en wisselen van kant. Guy kwam opnieuw in het veld en Wim A mocht weer rusten. De tweede periode begon evenwichtig en het was wachten tot de 9’ minuut op het eerste gevaar. Geert E. kon zijn hoofd zetten tegen een strakke corner. Onze kwelgeest de doelman hield echter opnieuw zijn netten schoon. Na deze kans begon Oplinter wat terug te plooien. Millen kwam furieus opzetten en onze jongens kreunde onder de intense druk. De gaten geraakten niet meer dicht gelopen en de Limburgse aanvallers geraakten steeds dichter in de buurt van Dave. Onze middenvelders moesten overal de bressen gaan dichten zodat er ruimte vrijkwam in het centrum. Deze ruimte werd snel ingenomen door een opkomende Millense middenvelder en met een magistrale trap in de rechter bovenhoek werd Oplinter voor het eerst in deze campagne op achterstand gezet.2-1. Met nog 5’ op de klok probeerden onze veteranen nog de bakens te verzetten maar ze konden er enkel nog een gevaarlijk afstandsschot tegenover stellen. Millen bleef ons nu de baas en ze konden nog een drietal goeie kansen afdwingen maar Dave stond pal. Op het einde moeste Wim A nog invallen voor de moegestreden Stefan B maar het resultaat stond toen al vast. De snelle, snedige wedstrijd eindigde op een al bij al verdiende zege voor de thuisploeg maar Oplinter had zich van zijn beste kant laten zien en kon met opgeheven hoofd het veld verlaten en zich richting hot-dogs begeven.
Met een zilveren medaille op zak konden we nadien de lange terugreis aanvatten maar niet zonder onze sympathieke gastheren uitgebreid te bedanken voor de goede ontvangst en de leuke wedstrijden.
Volgende week:
Na twee weken ongeduldig wachten is het tijd voor de terugkeer aan de Dalweg. Supporters juicht! Eindelijk staat de eerste thuiswedstrijd van de najaarcampagne geprogrammeerd. Het zal jammer genoeg wel zonder nieuwe verlichting zijn maar dat mag de pret niet drukken. De tegenstander is Spalbeek, een ploeg die ons vorig jaar weinig kans liet mede door een wel zeer jeugdig elftal op te stellen. We zullen ze nu vrijdag echter met open armen en vizier ontvangen en dat de beste moge winnen!
Tot volgende week.
Opstelling:
Dave Butiens
Stefan Blockx
Geert Paulussen (JM Hayen)
Geert Everaert
Wim Allard (Guy Filips)
Johan Boffé
Kevin Rappe
Wim Boffé
Johan Paulussen
Patrick Pitschon
Stefan Paulussen
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 1 Geert Paulussen: 1
Oplinter gaat meteen aan het werk en maakt het veld vrij van traingsdoelen...
Topoverleg net voor de aftrap...
Oude nieuwkomer Jean-Marie, nog wat onscherp maar dat komt wel terug...
Een blik op onze Tongerse tegenstander...
Een blik op onze MIllense tegenstander... Meer zat er niet in, onze fotograaf is er in geslaagd om 40! zeer onscherpe foto's te nemen!!
Het was een blij weerzien vorige vrijdag om 18u50 op het Melkerijplein. Onze veteranen bliezen er verzamelen voor de eerste wedstrijd van het najaar. Meteen een stap in het onbekende tegen de veteranen uit Donk. Een ploeg met blijkbaar een rijke geschiedenis maar voor de Oplinterse boys toch onbekend. Niet alle spelers waren komen opdagen (om uiteenlopende redenen) maar wel van de partij na maandenlange blessure leed was Johan B. Dit betekende meteen dat er een andere reporter en fotograaf gezocht moest worden. Ivan W. was het slachtoffer.
Eerste helft:
De wedstrijd kende een snelle start van beide ploegen waarbij het eerste echte gevaar van de kant van Oplinter kwam. Patrick P. trok de lijn van het voorjaar meteen door en zette een snelle aanval op met Kevin R. Patrick ronde af met een schot voorlangs. Donk herstelde algauw het evenwicht waardoor beide doelmannen zo goed als werkloos beleven in het eerste kwartier. Op het middenveld werd er duchtig geknokt maar echte kansen kwamen er niet uit. Tot in de 16e minuut onze jongens nog eens kwamen opzetten met een fikse tempoversnelling. Patrick P kreeg zo plots de ruimte en zag in een oogwenk de thuisdoelman te ver uit het doel staan. Een trap van op 26,5 m en hij liet de doelman vruchteloos grabbelen terwijl de bal achter de lijn verdween. 0-1 voor een stevig Oplinter. Het spel bleef vrij snel op en af gaan maar de verdedigende gordel voor Dave stond stevig te acteren en Donk slaagde er niet in, ondanks een paar goede combinaties, om er door te geraken. Onze mannen controleerden de match maar ook wij konden de doelman niet bedreigen vaak door een falende laatste pas. Op het half uur knokte Dominique W, zich toch in een kansrijke positie maar vrijstaand op de rand van de 16m trapte hij in ware Anderlecht-stijl de bal onhoudbaar maar ver over. De eerste helft van de eerste najaarswedstrijd was een typische veteranen wedstrijd met vlotte combinaties maar het gebrek aan wedstrijdritme was de oorzaak van een al te vaak slordige passing. Op het einde van de eerste helft leidde Oplinter op basis van het iets snellere en agressievere spel verdiend met het kleinste verschil.
Tweede helft:
Door de smalle kern geen wissels tijdens de rust, de conditie werd dus meteen voor iedereen goed op de proef gesteld. Ook nu weer kon het thuispubliek zich vermaken met een snelle start van de wedstrijd waarbij er in tegenstelling tot de eerste helft meer gevaar uit de acties voort kwam. Op deze manier kon onze Dave zich stilaan opwarmen. Na een kleine 10’ kreeg de thuisploeg een vrije trap op een goeie 20m van doel. De technisch begaafde Donkse middenvelder poeierde de bal zeer fraai in de kruising maar Dave gaf meteen zijn visitekaartje af en zweefde de bal elegant uit de bovenhoek. Deze vrije trap was meteen het startschot van een Donks offensief en al snel moest Daveke opnieuw een bal uit het doel ranselen. Oplinter reageerde door zich iets bitsiger op te stellen wat resulteerde in vele overtredingen op het middenveld. Ook de thuisploeg liet zich niet onbetuigd en een aantal stevige trappen en porren deden bij onze Dominique W. het potje overkoken in een verbaal spervuur tussen onze minzame middenvelder en de bijna voltallige Donkse ploeg. Het kostte ons wel wat moeite om Domi te sussen maar even later kon de sportieve wedstrijd toch hervat worden. Het Donkse offensief bleef evenwel aanhouden en Dave moest goed op zijn tellen blijven passen maar hij hield samen met zijn verdedigers goed stand. Na 10’ aanhoudende omknelling prikte Oplinter snedig tegen. Patrick P onderschept de bal en dribbelde zich tussen een resem Donkse verdedigers richting doel. De doelman werd ook omspeeld maar de hoek was te scherp geworden en de ingeschoten bal kon nog van de doellijn gekeerd worden. Meteen daarna opnieuw Oplinter dat een prima voorzet op het hoofd van Geert P toverde maar opgekomen linksback zag zijn kopbal uiteenspatten op de paal. Donk snakte nu naar adem maar kon ook nog dreigen met een goed afstandschot waarop Dave goed plat ging. De aanvallen golfden nu onafgebroken op en neer met onze jongens die toch weer stilaan de wedstrijd begonnen te domineren. De laatste minuten waren bijna volledig voor paars-wit maar er was een twaalfde man die plots roet in het eten begon te strooien. Tot twee maal toe floot hij een prima Oplinterse aanval af voor flagrant onterecht buitenspel, de hoge snelheid van uitvoering brachten hem waarschijnlijk in verwarring. Onze veteranen bleven echter voluit voor het beslissende tweede doelpunt gaan en in de laatste minuut werd Patrick P opnieuw weggestuurd op rechts. Zijn scherpe voorzet bereikte de instormende Kevin R die aan de 2e paal onhoudbaar kon binnen schieten. 0-2, wedstrijd gespeeld. Ironisch genoeg zat aan dit tweede doelpunt wel een buitenspel geurtje zodat de foutjes van de onzekere scheids meteen vergeven waren.
Een fraaie en verdiende overwinning meteen, na een prima match op een uitstekend veld en tegen een leuke tegenstander. Volgende week meer van dat.
Volgende week:
In het weekend na de openingsmatch was er wel even paniek want onze opponent van de volgende wedstrijd belde met een flauw excuus af. Plots was het dus alle hens aan dek voor de kalendercommissie die op zoek moest naar een nieuwe tegenstander. Gelukkig was er maandag al witte rook en kunnen we komende vrijdag terecht bij Krom en Stijf Millen. Samen met onze gastheren, St-Lutgarde Tongeren en Winterslag gaan we een minitornooitje afwerken.
Tot volgende week.
Opstelling:
Dave Butiens
Stefan Blockx
Pascal Vandevelde
Geert Everaert
Geert Paulussen
Johan Boffé
Kevin Rappe
Dominique Weenen
Bruno Vanparijs
Patrick Pitschon
Stefan Paulussen
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 1 Kevin Rappe: 1
Onze nr 14 Johan B. opnieuw op post na maandenlang blessure leed
Altijd even sierlijk ons betrouwbaar sluitstuk.
Qua bank stelt dit niet veel voor...
Een blik op de wedstrijd vanuit het oogpunt van onze Dave...
De nieuwe fotograaf zoekt nog naar de juiste instellingen...
Zoals jullie allemaal al wel weten zijn de Veteranen van Oplinter bekend tot ver over de dorpsgrenzen. Maar wat we nu vonden op Youtube tart toch alle verbeelding.
Klik op bijgevoegde link en u ziet de weergave van een interview uitgezonden op een Russisch prime time programma...
DIEGENE DIE EEN PRINT-OUT VAN DE 10.000ste HIT KAN VOORLEGGEN VERDIENT EEN PRIJS SPECIAAL GESELECTEERD DOOR YVAN "tombola" WILLEMS OF EEN TONGZOEN VAN "DEN DAVE".
AF TE HALEN BIJ DE VOLGENDE THUISWEDSTRIJD AAN DE DALWEG!!!
GEDREVEN OPLINTER PAKT WAARDEVOL PUNT OVER DE TAALGRENS
Vooraf:
Gezien de communautaire spanningen van de afgelopen maanden was het voor onze Veteranen geen gemakkelijke verplaatsing afgelopen vrijdag. We moesten niet alleen op bezoek in het voor sommigen al dan niet vijandelijke zuidelijke deel van het land, de tegenstander was ook nog eens van een fameus kaliber. Het was RFC Orp-Noduwez dat ons partij ging geven. Deze ploeg was een paar weken geleden nog op een diefje 1-2 komen winnen op onze thuisbasis aan de Dalweg en vormt al jaren een serieuze uitdaging voor onze geliefde vereniging. Was dit misschien de reden waarom een aantal van de Oplinterse Veteranen om een aantal dubieuze redenen hadden afgehaakt? De Oplinterse kern die verzamelde aan het Melkerijplein was inderdaad wel erg klein, ondermeer Pascal VDV, Bruno VP, Etienne R en Stefan B hadden om allerlei vage redenen afgehaakt en onze selectieheer had ervoor gekozen om nog eens met een volledig autonome veteranenkern aan de slag te gaan. Zo kwam het dat we met slechts 12 veteranen en een resem supporters de grote oversteek van de taalgrens waagden.
Eerste helft:
Naast de twee rivaliserende teams en een rits supporters was de zon ook van de partij in het prachtig rurale Orp. We konden er even van genieten want voor de aftrap diende er niet veel tijd gestoken te worden in het uitdokteren van een veldbezetting, onze selektieheer kwam hiermee op de proppen: In het doel ‘good old’ Dave B, op de libero opnieuw Marnix R, die vandaag de sterke Stefan B op deze positie moest doen vergeten. Ook achteraan terug te vinden: Geert P, Geert E en Wim A. Middenvelders waren Eddy R, uitzonderlijk op de rechterflank, Wim B en Dominique W centraal en op links Kevin R. Vooraan nog eens het koningskoppel Stefan P en Patrick P. Ondertussen waren we ook nog in blijde verwachting van onze enige wisselspeler Pol C. die nog vast zat in het drukke verkeer op de ring rond Orp. De wedstrijd begon alvast met een kwartier vertraging want ook een aantal van onze Waalse vrienden hadden af te rekenen met enig oponthoud maar ze konden toch in volle slagorde aantreden tegen een toch wel wat verontrust Oplinter. De verontrusting was terecht want al meteen na de aftrap maakte Orp zijn intenties duidelijk met een gevaarlijk schot voorlangs. Het koste de onzekere Oplinterse veteranen toch een paar minuten om wat vat te krijgen op het spel maar al gauw was ook hun eerste halve kans een feit maar het was slechts een afgewaaide bal die de doelman niet kon verontrusten. De thuisploeg kon geen vervolg breien aan de sterke openingsminuut en je zag het Oplinterse vertrouwen snel crescendo gaan. Onze veteranen lieten hun tanden zien en speelden met veel inzet. Zo was een sterke Geert E plots begonnen aan ferme rush naar voren maar terwijl hij doorstoomde verloor hij de bal. Hij keerde dan maar op zijn stappen terug en veroverde opnieuw het leer. Ondertussen had Stefan p zich vrijgelopen en werd daarvoor beloond met een perfecte pas van onze machtige Geert E. Onze lange spits zocht het samenspel met de iets minder lange spits Patrick P die tenslotte met een fraai staaltje van techniek de Waalse doelman met de buitenkant van de schoen tegenvoets vloerde. Prachtige aanval van een sierlijk Oplinter en al meteen op rozen met de 0-1. Er was nadien wel zeer weinig tijd om te vieren want Orp was natuurlijk aan zijn status verplicht om meteen iets tegen te doen en kreeg daarvoor de hulp van hun gelegenheids arbiter in jeansbroek die een DUIDELIJKE buitenspelsituatie niet opmerkte zodat de Orpse stormram uit derde nationale alleen op Dave kon afgaan en al binnen de twee minuten na het openingsdoelpunt kon gelijkmaken: 1-1 na alweer een scheidsrechterlijke dwaling, de zoveelste al dit jaar in ons nadeel. De beroemde weerbaarheid van onze jongens die de laatste weken wat minder was gebleken stak nu wel weer de kop op want de ploeg bleef na deze opdoffer knap in positie spelen en was zeker de evenknie van RFC Orp. Het verzorgde spel leverde ook al snel weer een leuke aanval op toen Patrick P zijn collega Stefan P kon vrijspelen op rechts. Stef ging snel diep maar bereikte daardoor alleen de achterlijn en moest wachten op steun. Wim B kwam afgestormd en Stefan schakelde nog snel een mannetje uit en legde dan gepast terug zodat Wim alleen nog maar moest binnentikken. 1-2 en dolle vreugdetaferelen op de bank! (geen foto’s hiervan helaas). Orp reageerde opnieuw maar ze geraakten niet meer zo vlot vooraan ondermeer omdat ze steeds rekening moesten houden met de constante dreiging van onze twee superspitsen die vandaag beiden een begenadigde dag hadden. Ook achteraan en centraal liep het nodige volk op de tippen van de tenen om in elke Orpse actie tussen te komen zodat we een tiental minuten weinig doelkansen te zien kregen. Oplinter slaagde er als eerste in om uit de stellingen te geraken en via Eddy R werd Patrick P nog eens gelanceerd. De voorzet kwam er maar opnieuw Wim B was ditmaal al iets te ver doorgelopen. Orp probeerde natuurlijk ook om tegen te scoren maar zonder Oplinterse hulp lukte dit aanvankelijk niet. Jammer genoeg was er toch weer een slippertje van onze libero die na ongelukkig uitverdedigen de bal verspeelde aan de tegenstander die in één tijd van ver met een boogbal over de verbouwereerde Dave binnentrapte: 2-2, alles te herdoen. De ploeg liet zijn libero niet in de steek en lanceerde meteen de tegenaanval. Zo pakte Stefan P uit met een snedige individuele actie die twee, drie Waalse verdedigers in de wind zette. Zijn schot werd echter jammerlijk naast de verkeerde kant van de paal gemikt. Orp maakte nu niet meer de fout van voordien en trok zich iets meer achteruit omdat ze nu wel zeer beducht waren geworden voor de snedige Oplinterse counters en de laatste 10’ van de spektakelrijke eerste periode speelden zich af in en rond de middencirkel. De Paars-Witte aanvallers bleven wel op de loer liggen en vormden een constante dreiging waar niet altijd een antwoord op gevonden werd door onze zuiderburen. Een derde doelpunt zat er wel niet meer in en de twee protagonisten konden met een gelijke stand gaan rusten
Tweede helft:
Pol C was ondertussen aangekomen en omgekleed en mocht voor de tweede helft Eddy R gaan aflossen op de rechterflank. Tijdens de rust was het duidelijk dat er bij Orp topoverleg aan de gang was over de te volgen tactiek en ze voerden een aantal wissels door om de ploeg nog verder te versterken. Na de herneming was dit meteen goed te merken. De opening van de thuisploeg was opnieuw furieus en de bal scheerde al gauw Dave's paal. Een minuut later waren ze er alweer maar nu bracht de snelle Kevin R redding op de lijn. Orp was nu al 5’ uiterst dominant maar Oplinter knokte als bezeten om in de wedstrijd te blijven en slaagde er toch in om even uit de omknelling te geraken dankzij een vrije trap die over zeilde. De thuisploeg bleef wel aanhoudend drukken en forceerden zo een zeldzaam mistasten van onze Wim A. Ze gingen echter overhaast te werk en konden zo ook deze kans niet verzilveren. Onze aanvallers konden niet meer voor de nodige verlichting zorgen want Orp paste nu wel een zeer rudimentaire tactiek toe om de aanvallers te neutraliseren. Patrick P kreeg een mannetje op zich geplakt dat hem werkelijk overal volgde. Ook al liep hij naar achter om een balletje op te halen hij werd overal van wel zeer nabij gevolgd. Stefan P op zijn beurt werd helemaal afgezonderd en elke vrije ruimte werd door een ver teruggetrokken libero dicht gelopen. Een onsportieve tactiek dus die deed terugdenken aan het vergruisde catenaccio uit de jaren 60 en 70 en duidelijk niet op zijn plaats in een sportieve en ontspannende wedstrijd op vrijdagavond tussen twee veteranen teams. De supporters waren hier weer de dupe van. Na een dik kwartier begon de Orpse storm wat te gaan liggen want ondanks hun aanhoudend gebeuk vonden ze geen gaatjes meer in de Oplinterse afweer. Met een lang niet meer geziene “grinta” sloegen onze jongens iedere aanval af en gaandeweg herstelden ze opnieuw het evenwicht. Met de aanvallers vooraan in de tang was het zaak dat de middenvelders nu voor wat gevaar konden zorgen dus trok Kevin R nog maar eens van leer met een indrukwekkende rush van op de eigen speelhelft die droeg tot in het doelgebied van de tegenstander. Zijn schot werd ternauwernood met de voet gepareerd door de Waalse goalie. De afvallende bal belandde in de voeten van Stefan P maar hij kreeg het ronde kleinood niet onder controle en weg was de kans. Onmiddellijk hierna was het toch opnieuw Patrick P die twee man aan de praat hield en nog kon afleggen op Pol C die de bal meteen voor doel zwiepte waar Wim B niet besefte dat hij veel vrijheid had en zo de bal voorlangs kopte. De Orpse trainersstaf stuurde weer bij en de wedstrijd ging na een hevige Oplinterse opflakkering weer op slot tot aan het onverwachte slotoffensief van de thuisploeg. Oplinter was al bij al tevreden met het gelijk spel en keek al op de klok toen plots vanuit het niets de thuisploeg nog een grote kans kreeg maar na een goede tussenkomst van Dave belandde de bal op de paal. De hoekschop die hierop volgde zeilde naar een vrijstaande Orpse aanvaller die in één tijd uithaalde richting kruising. Echter, onze redder in nood zweefde de bal sierlijk uit de bovenhoek en stelde zo het duur bevochten punt veilig. De wedstrijd werd na exact 35’ minuten afgefloten door de niet altijd even correcte scheidsrechter maar uiteindelijk hadden beide ploegen vrede met het hard bevochten gelijkspel. Deze sportieve wedstrijd mocht geen verliezer opleveren. De Oplinterse entourage was vooral zeer tevreden met de geleverde strijd van zijn ploeg. Deze gedrevenheid zullen we moeten aanhouden in de slotwedstrijden want in deze fase van de competitie zijn er geen zwakke tegenstanders meer.
Volgende week:
Volgende week ontvangen we de Kanaries. Niet die uit Sint-Truiden maar wel van Kessel-lo. Op 5 maart jongstleden waren we nog bij hun te gast en kregen we een droge 2-0 om de oren. Lees maar na in het archief (onder 08/03/2010 of volgende link: http://www.bloggen.be/veteranenoplinter/archief.php?startdatum=1268002800&stopdatum=1268607600 ) We hadden toen weinig in de pap te brokken dus moeten we nu maar laten zien dat we als team geëvolueerd zijn en voluit gaan voor de drie punten.
Supporters tot dan!!!
Opstelling:
Dave Butiens, Geert Paulussen, Marnix Reniers, Wim Allard, Geert Everaert, Wim Boffé, Eddy Roosen (‘Pol Chaltin), Kevin Rappe, Dominique Weenen, Stefan Paulussen, Patrick Pitschon.
Doelpunten:
Wim Boffé: 1 Patrick Pitschon: 1
Eddy R zoekt de voor hem ongewne rechterflank op...Wim B en Geert P zijn ook nog zoekende...
Oplinter probeert een authentieke Nieuw-Zeelandse 'haka' uit om de tegenstander te imponeren...
"dolle" vreugde na het openingsdoelpunt...
Doffe ellende na de gelijkmaker....
In de verte toont Patrick P zich alweer een kwelduivel voor de plaatselijke verdedigers, Stefan P kijkt aandachtig toe...
Dave onderschept en lanceert in één tijd een nieuwe aanval...
Orp duwt Oplinter achteruit in de aanvangsfase van de tweede helft...
Kevin R duwt hier terug...
Bij deze foto zou ik heel wat commentaar kunnen schrijven maar dit laat ik ditmaal over aan de verbeelding van de lezers. Graag aanvullen in het gastenboek a.u.b.!!!!
OPLINTER MOET OPNIEUW HET HOOFD BUIGEN NA DEGELIJKE MATCH
Vooraf:
Afgelopen vrijdag moesten de Veteranen Oplinter aantreden met een zwaar gehavende ploeg tegen de onbekende tegenstander Mechelen-Bovelingen. De afwezigen hadden allemaal een geldige reden en dus moest onze selectieheer het blik met al dan niet verse RGO spelers opentrekken. Als belangrijkste afwezigen noteerden we, naast de langdurig gekwetsten Johan P en Johan B, ook nog Dominique W., Geert E., Pascal VDV., Patrick P., Pol C., Marnix R. en zelfs onze eigen President Willy W.. Ter compensatie recupereerden we wel Bruno VP die ternauwernood hersteld was geraakt van zijn verrekking opgelopen tegen Rummen. De door RGO afgevaardigde spelers waren Vincent V., David B., Michael D. Guy F. en Kris A. die voor de eerste keer in zijn carrière opgeroepen was voor het echte werk. Het gevolg was dat het ditmaal onze eigenste veteranen waren die een drastische verjongingskuur hadden ondergaan of dit de kwaliteit ook ten goede ging komen was nog maar zeer de vraag. Onze Limburgse opponent deed dus zoals gezegd bij niemand een belletje rinkelen maar de eerste indruk was toch die van een zeer stevig en solide team. Ook in hun kern zaten de nodige jongelingen maar het was belange na niet zo erg als vorige week. De voetbal goden hadden ook nog gezorgd voor een zon overgoten Dalweg zo dat de sfeer opperbest was bij de start van de wedstrijd die vrijdag na een paar weken van gedwongen afwezigheid opnieuw in handen was van de immer autoritaire Etienne R.
Eerste helft:
Gezien de talrijke nieuwkomers was het samenstellen van het fanion elftal ditmaal een extra zware opgave voor onze selectieheer. Het was zoeken naar de beste posities voor de jonge veulens die zelf blijkbaar niet altijd wisten welke positie dit dan wel was. Uiteindelijk werd er voor de volgende samenstelling gekozen: natuurlijk “rots in de branding” Dave B in doel, achteraan moesten Stefan B, Vincent V, Wim A en Wim B de boel gesloten houden. Geert P, Kris A, Bruno VP en Kevin R hadden het middenveld in handen en de aanval werd geleid door Stefan P, bijgestaan door David B. Met enige vertraging werd de wedstrijd op gang gefloten door onze vertrouwde scheidrechter Etienne. De studie ronde was ruim bemeten, de eerste 5 minuten werden er aan opgeofferd. Deze studieronde leerde ons vrij snel dat dit Mechelen-Bovelingen (MB) een zeer lastige tegenstander ging worden. Een relatief jonge en fitte ploeg met een paar zeer sterke individuen, een boomlange en super snelle spits en zelfs een ex-Anderlecht coryfee (P. Dupas) uit de tijd van Arie Haan in de ploeg. Oplinter daarentegen moest het dus stellen met een paar jonge RGO veulens die elk wel hun eigen kwaliteiten hadden maar hadden ze ook voldoende ervaring en speldoorzicht om zich te integreren in en het op te nemen tegen een doorwinterde veteranen equipe? De wedstrijd werd uiteindelijk toch open gebroken door onze eigenste jongens, een vrije trap werd knap binnengekopt door David B maar jammer genoeg gebeurde dit vanuit buitenspel positie zodat het doelpunt terecht afgekeurd werd. Als antwoord hierop toonde MB al snel zijn aanvallende intenties en het spel verschoof stilaan richting ons eigen strafschopgebied. De aanvallen werden aanvankelijk goed opgevangen maar na een tijdje haperde de buitenspelval toch even zodat MB onbedreigd op Dave kon afstormen. Vincent V keerde gelukkig tijdig terug en kon er nog een voetje voor steken. Seconden later lanceerde Stefan P plots David B die na een kort gevecht met de bal toch kon aanleggen maar zijn haperingen gaven de doelman de gelegenheid om zijn hoek gepast te verkleinen en redde de bal nog met de voet. De wedstrijd werd afgewerkt op het scherp van de snee maar wel met de nodige fair-play. Er was wel even een medische interventie nodig om een MB’se bloedneus te stelpen. De intensiteit nam gaandeweg nog toe en MB kon dreigen met een zeer strak afstandschot van een ex-A’lecht voet, het schot scheerde rakelings langs het doelhout. Ook onze mannen lieten zich niet onbetuigd en Kevin R zette een geweldige inspanning op langs de zijlijn. In het zicht van de doellijn verloor evenwel de bal maar knokte zich voorbeeldig terug in balbezit en wist de bal voor te brengen tot bij Kriske A die zijn schot niet kon kadreren. Aan de overkant dwong MB een hoekschop af, de inzet werd slechts ternauwernood over getipt door onze Dave. Het ging daarna snel terug naar de overkant alwaar de bal plots in de voeten van David B. belandde. Die had een mooie pivot in huis maar trapte de bal op de paal, alweer pech voor de ranke aanvaller. Net voor het halfuur sloeg dan het noodlot toe voor onze attente doelman Dave. Hij was knap uit zijn doel gelopen om een gevaarlijk bal te ontzetten maar trapte daarbij ongelukkig de bal op de rug van één van onze Limburgse rivalen en kwam terecht voor de voeten van een klaarkijkende MB’er die meteen de bal los in doel knalde, 0-1 en pech voor Dave B. Drie minuten later had hij zijn halve misser wel al rechtgezet toen een verdwaalde MB-bal net onder de lat dreigde binnen te dwarrelen. Met een ultieme stretch van al zijn ligamenten en pezen kon hij het leer nog net onder de lat uit tippen maar de bal wou niet weg en viel bijna over de doellijn maar daar lag hij alweer net genoeg in de weg om finaal te kunnen opruimen. MB had nu echt de match in handen en dwong de jonge RGO veulens tot een aantal foutjes, zo moest de onder druk gezette Vincent V de bal bij de tegenstander inleveren maar het schot dat daar op volgde vloog gelukkig naast. Vijf minuten voor het rustsignaal was de overrompeling compleet en moest Dave al zijn kunnen etaleren om zijn netten niet nog eens bol te laten staan. De laatste minuut was toch nog voor Oplinter toen Geert P zich uit de omknelling wist te knokken maar zijn schot miste het doel. Een strohalm dus toch nog waaraan Paars-Wit zich kon optrekken om de tweede helft met vertrouwen aan te vatten want Etienne had ondertussen afgefloten.
Tweede helft:
Drie wissels diende doorgevoerd te worden onder de rust. De afwezigen van vorige week Wim B, Bruno VP en Kevin R werden vervangen door Michael D, Guy F en onze eigen Eddy R. Eens de match terug opgang gefloten was wel duidelijk dat MB het verslag van vorige week goed gelezen had want ze zetten meteen hoog druk en probeerden het tweede doelpunt zo snel mogelijk binnen te werken. Eerst werden ze nog gestuit door de vuisten van Dave B maar even later liep de Limburgse sneltrein er iedereen zuiver af en ook Dave kon hem deze keer niet stuiten en zo begon de tweede periode al meteen met een opdoffer: 0-2. MB bleef de wet dicteren en de Oplinterse jongelingen werden onder de voet gelopen alleen Dave bood nog weerwerk en wist opnieuw een doelpunt van de nr. 3 van MB te verijdelen, ditmaal met de voet. Pas na elf minuten kon Oplinter antwoorden dankzij opnieuw de sterke beer Geert P maar zijn te overhaast schot verkoos het luchtruim in plaats van het doel. Na een kwartier zagen de supporters dan toch enig ernstig weerwerk van hun favoriete team. De bal wordt steeds beter rondgespeeld en de druk van MB nam af. Stefan P kon al gauw bijna profiteren toen hij goed het straatje ingestuurd werd. Twee MB verdedigers belegde echter een perfecte sandwich en Stefan had niet meer de kracht om zich uit deze omknelling los te wrikken. Het evenwicht in het spel was hiermee wel hersteld en onze mannen konden wat druk ontwikkelen. Na opnieuw knap samenspel kon zowaar onze trouwste verdedigende krijger Wim A oprukken en een krachtig schot afleveren dat slechts ternauwernood door een MB verdediger van de lijn gekopt kon worden. De wedstrijd was nu uitgegroeid tot een fraai kijkstuk met kansjes langs beide kanten. Van de kant van Oplinter waren er nog mogelijkheden voor Kris A en Stefan P maar de bal wou er net als vorige week niet in. De wedstrijd werd halfweg de tweede helft even opgeschrikt toen Vincent V alweer uitpakte met een ferme sprint. Ditmaal was niet een doorgebroken MB-speler de oorzaak maar wel paar ferme buikkrampen veroorzaakt door niet aangepaste voeding voor de match. Gelukkig kon zijn snelheid voorkomen dat zijn mooi paars-wit broekje ontsierd werd door een bruine streep want hij wist tijdig de pot te bereiken! Proficiat Vincent. Het gat dat door Vincent op het terrein werd opengelaten werd dan maar opgevuld door de eerder gewisselde Wim B. Ondanks dit intermezzo bleef de wedstrijd zeer intens en even later was de aansluitingstreffer een feit. Het was Stefan P die hier alle lof voor verdiende want nadat hij knap aangespeeld werd door Kriske A werd zijn eerste poging in het doelgebied nog afgeblokt maar ditmaal was Stefan wel sterk genoeg om opnieuw in balbezit te komen en kon hij zich door het bos van verdedigers wurmen om de verdiende treffer tegen de netten te werken: 1-2. De uitbundige vreugde was wel van korte duur want MB reageerde onmiddellijk met een vlijmscherpe counter waar Dave eerst nog goed tussen zat maar de snelle bezoekers waren goed gevolgd en konden meteen het genadeschot geven en de 1-3 binnenleggen. Oplinter haalde met het laatste greintje adrenaline nog alles uit de kast maar pech was weer ons deel toen de bal via Kris A en Stefan P bij David B belandde en deze laatste het hoofd niet koel kon houden waardoor de laatste opgelegde kans nog gemist werd. De stand veranderde dus niet meer en Oplinter bleef weer met lege handen achter na een sterke partij. Het moet wel gezegd, dit Mechelen-Bovelingen was een waardige en sterke tegenstander. Wedstrijden en tegenstanders als deze kunnen ons alleen maar sterker maken met het oog op de drie resterende wedstrijden van deze jaarhelft.
Tot slot toch nog eens een dankwoord voor onze RGO vrienden die er alles aan gedaan hebben om samen met ons de overwinning te behalen. Ook voor hen was het een goede leerschool voor hun verdere carrière in het liefhebbersvoetbal.
Volgende week:
Volgende week gaan de weer de communautaire toer op want we trekken naar de sympathieke Walen uit Orp. Alweer een zeer gereputeerde tegenstander die we met open vizier kunnen gaan bekampen. Supporters, de bussen vertrekken om 18u45 aan het Melkerijplein te Oplinter dus allen op post!
Tot dan!!
Opstelling:
Dave Butiens, Stefan Blockx, Wim Allard, Vincent Vranckx (60’ Wim Boffé), Geert Paulussen, Wim Boffé (Guy Filips), Kevin Rappe (35’ Michael Dansaert), Kris Aussloos, Bruno Vanparijs (35’ Eddy Roosen), Stefan Paulussen, David Bex.
Doelpunten:
Stefan Paulussen: 1
Oplinter deed weer goed mee, de omstandigheden waren dan ook optimaal...
De beweeglijkeid van de Oplinterse vedetten kent haast geen grenzen...
Dave B speelde weer op hoog niveau en lanceert hier weer een nieuwe aanval...
Het middenveld werd soms wel prijs gegeven...
Wim B met een bal richting box, MB houdt de Oplinterse aanvallers goed gedekt...
Kevin R knokt zich alweer aan de bal...
Mooie compositie van een fraai kijkstuk... In de verte probeert Geert P met een afstandschot weerwerk te bieden...
Vier RGO'ers in het muurtje, van links naar rechts Guy F, Kriske A, David B en Michael D
Na het debacle van vorige week was er niet veel tijd om te bekomen voor onze jongens. Aan de vooravond van Hemelvaartsdag moesten ze weer de weide in tegen het niet te onderschatten Linkhout. Het was op hun vraag dat de wedstrijd vooruitgeschoven was omdat ze anders niet voldoende spelers bij elkaar konden krijgen. Met spelers bedoelden ze duidelijk niet veteranen want op 3 echte veteranen na bestond hun kern volledig uit jonge snaken die na het einde van de provinciale competities nog eens gauw tegen wat krasse knarren kwamen voetballen. Dit is een fenomeen dat we elk jaar in deze periode weer zien terugkomen dus verbaast het ons niet meer. We lieten het dan ook niet aan ons hart komen want je kunt beter tegen jonge gasten spelen dan helemaal niet spelen. Daarenboven lag de grasmat aan de Dalweg er weer zeer uitnodigend bij en was het goede voetbalweer ook van de partij. De Oplinterse kern had wel wat te leiden onder de verschoven wedstrijddatum want tal van vaste waarden hadden andere verplichtingen of waren niet tijdig fit geraakt. Een kleine greep uit de afwezigen: Bruno VP (nog gekwetst), Dominique W, Kevin R, Wim B, en nog een aantal anderen.
Eerste helft:
De selektieheer had uiteindelijk het volgende elftal uitgetekend: De achterhoede bestond uit Pascal VDV, Stefan B, Geert E en Wim A. Een bijna volledig nieuw middenveld met Etienne R, Arie B, Stefan P en Geert P. Het aanvalsduo van de dag was de terugkerende Patrick P en Eddy R.
De eerste 10’ minuten van de wedstrijd zullen voor altijd een goed bewaard geheim blijven vermits uw reporter nog niet ter plaatse was. Er is mij verteld dat er al meteen een paar goede kansen voor de thuisploeg te noteren vielen maar details wist men mij niet meer te vertellen. Ik had er misschien beter direct naar gevraagd in plaats van te wachten tot diep in de derde helft. Hoe dan ook bij mijn aankomst stond het nog 0-0 en meteen viel op dat Oplinter het knap moeilijk had met de jonge snaken van Linkhout. Vooraan liep dan ook nog eens een dubbele meter in de spits die bij een hoekschop boven iedereen uittorende en dus vrij kon inkoppen 0-1 na ongeveer 12’ spelen. Onze jongens streden echter voor wat ze waard waren en probeerden er alles aan te doen om de bakens te verzetten. Ja, ondanks de vroege achterstand zagen we een ander Oplinter dan vorige week. Het was een schier onmogelijke opdracht tegen dit verjongde Likhout maar ze vochten voor elke morzel grond. Linkhout was technisch beter en fysisch superieur maar Oplinter slaagde er toch in een aantal fraaie kansen af te dwingen. Na de kansen uit het begin van de wedstrijd was het even wachten op nieuw Oplinters gevaar. In de 25’ was er plots Geert P die de dwarsligger van het Linkhoutse doel deed trillen. Oplinter kon na deze fase goed inschuiven en zetten de bezoekers even onder druk. Patrick P pakte uit met een fraaie actie maar zijn inzet strandde alweer op het doelhout en in de herneming vloog de bal over doel. De snelle spitsen van de bezoekers konden toch even aan de omknelling ontkomen en trapten op hun beurt op de lat maar er was voorafgaand reeds gefloten voor een overtreding. Paars-Wit was niet onder de indruk en bleef de bal naar voren jagen. Nu was het de beurt aan Etienne R, die ook vorige woensdag zijn zwart pakje en bijhorende fluit opnieuw aan Yvan W had gelaten, om uit te pakken met een individueel nummertje. Hij speelde zichzelf vrij op zijn flank en zette de bal voor naar Patrick P die iets op zijn stappen moest terugkeren en hierdoor in het doelgebied net niet bij de bal kon. De Linkhoutse jeugd had doorgaans wel het meeste balbezit maar een falende laatste pass en wat jeugdige overmoed zorgde ervoor dat de Oplinterse ervaring voorlopig nog kon stand houden en zelfs de beste kansen kon afdwingen. Zo was er bvb. nog een Oplinterse vrije trap die maar nipt kon overgetikt worden. Onze gelegenheids middenvelder Stefan P kon kort voor rust ook nog eens wat onrust komen stoken in het Linkhoutse strafschopgebied. Hij hield de bal kort aan de voet en zocht slim de fout. Eén van de bezoekers trapte erin en duwde (licht) in de rug van de jonge vader. Yvan W kon niet anders dan de bal op de stip leggen want fout is nu eenmaal fout ook al is het licht. Door de afwezigheid van vaste strafschopnemer Bruno VP riep het publiek nu Dave B naar voren. Onze doelman/teddybeer met het fraaie peroxide kapsel stak het hele veld over om de penalty feilloos om te zetten 1-1, een verdiende tussenstand. Helemaal op het einde zat er zelfs iets meer in want Patrick P kon met een geplaatste kopbal opnieuw Stefan P door de buitenspelval loodsen maar deze moest iets te veel uitwijken waardoor het schuine schot te zwak was om de doelman echte te bedreigen. Seconden later was het tijd voor een welverdiende rustpauze voor het herboren Oplinter na een fraai kijkstuk tegen een sterkere tegenstander.
Tweede helft:
Een smalle kern dus ook slechts twee wissels deze keer. Pol Chaltin en Michael D waren de vervangers voor Wim A en Eddy R, waarbij Michael de plaats van Stefan P in het middenveld innam zodat deze laatste opnieuw in de spits kon postvatten. Iets voor 21 uur werd de tweede periode op gang gefloten en Linkhout greep ogenblikkelijk de thuisploeg bij de keel. Onze jongens worden achteraan koud op snelheid gepakt en de voorzet van op links wordt bijzonder knap verzilverd door de jonge aanvaller: 1-2. Na de aftrap veroveren de bezoekers alweer snel de bal en opnieuw worden we achteraan verrast en er afgelopen. De bal kwam voor en de ongedekte spits maakte er meteen 1-3 van. Oplinter stond perplex, even met de ogen knipperen en zonder individuele fouten twee doelpunten rond de oren krijgen komt zeer zelden voor, tegen dit jong geweld was even niets opgewassen. De weerbaarheid van onze veteranen was echter nog niet gebroken en stilaan kroop Oplinter weer overeind. Stefan P was de eerste die z’n neus aan het venster kwam steken maar kon niet afdrukken. Ook Michael D had al snel een goede actie in huis maar het halve kansje werd gemist. Net als in de eerste helft was het de thuisploeg die stilaan de jeugdige tegenstander ging domineren. Een snelle collectieve aanval werd nog afgestopt door de doelman en opnieuw de deklat. De kansen waren voor Oplinter maar de doelpunten blijkbaar voor Linkhout. Ze wachten geduldig hun kans af en glipten dan met hun gevaarlijkste wapen, hun snelheid, door de buitenspelval. Zo scoorden ze hun vierde doelpunt dat echter afgekeurd had kunnen worden want op de herhalingsbeelden achteraf was er duidelijk sprake van buitenspel. Ondanks de ruime achterstand besluiten onze veteranen er toch nog voor te blijven gaan want ze hadden na Rummen nog iets goed te maken bij hun trouwe supporters. Zo zagen die trouwe supporters alweer Etienne R een paar mannetjes uitschakelen op zijn flank. Hij kreeg ook de bal gevaarlijk voor doel maar de voorzet kon niet voldoende beroerd worden. Even later was er opnieuw pech voor onze mannen toen onze libero Stefan B als achterste man ongelukkig uitgleed en de bal verspeelde aan de attente Linkhoutse jongeling die meteen van ver een beetje overhaast uithaalde richting Dave die zich liet betrappen op een zeldzaam foutje waardoor de bal toch tegen de netten belandde: 1-5 wat een onwaarschijnlijk pech voor een moedig Oplinter. Ook nu brak de Oplinterse veer nog niet. Linkhout moest snel weer achteruit en had de handen vol met het afweren van de Oplinterse aanvalsgolven. Michael D zette Patrick P nog eens op weg naar doel. Met een lobje verschalkte deze de laatste man maar zijn lobje over de doelman dwarrelde ook over de goal. Het superieure aanvalspel verminderde niet maar weer ontbrak het geluk bij Patrick P die na een weergaloze actie net voorlangs trapte. Ook Stefan P kan de ban niet breken nadat hij door Michael D de ruimte in werd gestuurd. Hij nam de bal perfect mee en trapte perfect op doel maar al voor de vijfde keer was het doelhout de spelbreker.
Deze aangename partij kwam zo snel aan zijn einde. Een sterk Oplinter had op het veld bewezen dat het nog steeds kon voetballen hoewel de zeer sterk overdreven eindcijfers dit tegenspraken. Ondanks de ruime zege zal Linkhout toch verlegen moeten terugkijken op deze wedstrijd want de “oudjes” van Oplinter konden ondanks hun fysieke beperkingen eigen aan hun leeftijd toch hun voetje naast die van de Linkhoutse jeugd zetten.
Volgende week:
Volgende week komt het voor mij onbekende Mechelen-Bovelingen op bezoek. Ook dan zal de Oplinterse kern door omstandigheden fel uitgedund zijn maar het vertrouwen is er opnieuw dus verwachten we een aangenaam spektakel aan de Dalweg. Supporters allen op post!!!!
Opstelling:
Dave Butiens, Pascal Vandevelde, Stefan Blockx, Wim Allard (35’ Pol Chaltin), Geert Everaert, Geert Paulussen, Arie Bronckaerts, Stefan Paulussen, Etienne Ruytincx, Patrick Pitschon, Eddy Roosen (35’ Michael Dansaert)
Doelpunten:
Dave Butiens: 1
Klaar voor een leuke wedstrijd in een zeer fraaie omkadering
Oplinter zaait voordurend onrust in de Linhoutse gelederen...
De onherkenbare Etienne zet nog eens voor...
Het was soms even wachten op de bal ...
Om dan plots een snelle Oplinterse aanval te ondergaan...
Bij zoveel pech moet men er wel gaan bij zitten...
Koud was het vorige vrijdag en dat was maar één van de slechte voortekens voor onze wedstrijd tegen een zo al vaak te sterke tegenstander. Er waren ook geruchten dat Rummen mogelijk niet met een volledig elftal zou kunnen aantreden en ook Oplinter was niet op volle sterkte. Dit zorgde al voor een stemming in mineur bij het vertrek van op het Melkerijplein. Eenmaal aangekomen te Rummen bleek de aanpalende weide volledig ingenomen te zijn door een troep Franse zigeuners en niet zoals sommigen dachten door een schare supporters die ons gevolgd waren vanuit Oplinter. Behalve de vrolijke zigeuners was er maar zeer weinig leven te bespeuren in de Rummense accommodaties, slechts 6 spelers waren al aanwezig waarvan er eentje druk stond rond te bellen voor nog extra mannen. Na lang wachten waren ze toch met z’n tienen en onze eigen opportunistische selektieheer Eddy R. stelde zich vrijwillig kandidaat om hun elftal te vervolledigen. Voor de scheidsrechter werd er ook beroep gedaan op onze spelerskern zodat Yvan W. opnieuw de fluit mocht hanteren. Als klap op de vuurpeil lag het terrein, dat bedekt was met een zeer speciale vegetatie (zeker geen gras) dan ook nog eens naast een kerkhof zodat de moreel helemaal in de schoenen van onze anders zo kranige jongens gezakt was.
Eerste helft:
Twintig minuten te laat werd de wedstrijd dan toch op gang gefloten. Al snel was duidelijk dat ondanks de krappe kern van Rummen al de sterkere elementen toch aanwezig waren want na 3’ moest Dave al een bal uit de winkelhaak slaan. Nog meer onheil want na 5’ was de wedstrijd voor onze sympathieke middenvelder Bruno VP al afgelopen. Hij voelde een zweepslag in zijn kuit en moest onmiddellijk stoppen met een verrekking. Zijn plaats werd ingenomen door Wim B. De aandachtige lezer heeft ondertussen al wel door dat het geen aangename avond ging worden voor de Oplinterse jongens en dus zal ik dit verslag zo kort mogelijk houden om niemand in tranen te laten uitbarsten. Wat onze veteranen die avond op de mat legden was beneden alle peil. Was het door alle slechte voortekens of hadden we gewoon een collectieve offday, wie zal het zeggen maar in de eerste periode was het vooral onze Dave die zich kon onderscheiden dankzij zijn falende en blunderende verdediging. Rummen had duidelijk de beste kansen die keer voor keer gepareerd werden door onze jonge, pas geblondeerde, god. Het troosteloze spel van Oplinter werd enkel halfweg de eerste helft even doorbroken toen het op wilskracht maar liefst 5 hoekschoppen op rij wist af te dwingen. Jammer genoeg faalde ook het aanvallend compartiment zodat we na 25’ toch tegen een achterstand moesten aankijken nadat Dave geklopt werd door een fraaie Rummense lob die er kwam, hoe kan het ook anders op zo’n avond, na dom balverlies. Maar gauw afronden deze eerste helft dus, hopelijk bracht de rust beterschap.
Tweede helft:
Van rust was er jammer genoeg geen sprake. De mank lopende organisatie van de thuisploeg schoot op alle vlakken (naast het veld dan toch) te kort want er was geen drank voorzien en de kleedkamers bleven gesloten.
Dan maar snel beginnen aan de tweede helft hoewel menig Oplinteraar al wou beginnen aan “den derden time”. Onze enige overgebleven wisselspeler Pol C kwam in het veld voor Geert E. De tweede helft begon toch hoopgevend. Al snel kon uw verslaggever een “bom” uit de tweede lijn noteren van de voet van Wim B, de bal suisde echter te hoog over. Even later zette diezelfde Wim B een knappe actie op samen met Stefan P. De splijtende aanval werd door onze kalende spits afgerond met een strak schot op de paal. De vreugde keerde stilaan in onze hartjes terug tot dat er centraal achteraan weer eens knullig balverlies werd geleden. Rummen nam het geschenk in dank aan en kon zo de kansloze Dave een tweede maal vloeren: 2-0. Ondertussen was ook al de verlichting uitgevallen dankzij het opzetten van de droogkast van één van de zigeuners. De hoofdzekering zat natuurlijk achter slot en grendel zodat we in de schemering moesten verder spelen. Een op het tandvlees zittend Oplinter bleef wel nog even aandringen maar Stefan P moest iets te veel uitwijken bij zijn penetratie in het Rummense strafschopgebied. Maar even later bleek de bekende emmer van vernedering nog niet vol genoeg want onze jongens probeerde een nieuwe vorm van buitenspelval op te zetten waarbij één van de eigen verdedigers toch maar ver genoeg bleef hangen om te zien of er iemand van Rummen kon doorglippen. Zelfs een vrouwelijke supporter weet echter dat buitenspel zo niet gedefinieerd is in de bondsreglementen dus mocht het spel gewoon doorgaan en kon Rummen ons helemaal uittellen: 0-3.
Einde van de match en gelukkig ook van dit droevig verslag.
Na de wedstrijd duurde het ook nog eens lang alvorens de elektriciteitspanne hersteld was, menig veteraan moest zich in de volstrekte duisternis douchen. Ook de supporters en technische staf werden niet gespaard want in de kantine was tot overmaat van ramp het vat nog niet aangesloten.
Uiteindelijk kwam alles toch nog goed. Het licht kwam terug, het vat werd aangesloten en de derde helft duurde nog lang en vochtig!
Volgende week:
Volgende week spelen we voor de verandering op woensdag tegen een alweer te duchten tegenstander Linkhout. Slechter dan tegen Rummen kan het gelukkig niet zodat we toch weer vol verwachting uitkijken naar deze nieuwe confrontatie aan de Dalweg waar alles gelukkig wel goed geregeld is. Tot Dan!!
Opstelling:
Dave Butiens, Pascal Vandevelde, Marnix Reniers, Wim Allard, Geert Everaert (35’ Pol Chaltin), Geert Paulussen, Dominique Weenen (60’ Geert Everaert), Kevin Rappe, Bruno Vanparijs (5’ Wim Boffé), Stefan Paulussen, Etienne Ruytincx
Doelpunten:
///
Op de "perfecte" grasmat waren de mannen van Rummen moeilijk af te stoppen...
Heel veel Oplinter, maar allemaal zonder man!!!!
Ja, nu weten wij het ook niet meer...
Hoeveel Oplinterse verdedigers staan hier echt te verdedigen????
Gelukkig was er nog de scheidsrechterlijke macht die toch af en toe voor een Oplinters hoogtepunt zorgde... Merci Yvan voor het opnemen van de fluit in deze moeilijke omstandigheden..
OPLINTER TERUG MET DE VOETJES OP DE GROND NA ONNODIGE NEDERLAAG
Vooraf:
Afgelopen vrijdag waren we te gast in het dorpje Mielen-Boven-Aalst ten zuiden van Sint-Truiden. Na een aangename autorit o.a. langs de chaussée d’amour kwamen we aan in hartje Haspengouw. Het was even zoeken naar het tussen de fruitbomen verscholen terrein maar we kwamen ruim op tijd op onze bestemming aan echter zonder Geert E., Dominique W. en Wim B. die waarschijnlijk allergisch waren voor de weelderige bloesems die het veld omringde en dus hadden afgezegd voor deze partij. Eenmaal aangekomen liep het organisatorisch al meteen in het honderd want de sleutel voor de bezoekerskleedkamer was onvindbaar. Ook het terrein bleek maar half gemaaid en was beenhard. Misschien was er hier wel sprake van psychologische oorlogvoering voor de wedstrijd maar onze veteranen lieten het niet aan hun hart komen want ze zweefden nog na de ruime zege van vorige week. Eenmaal de kleedkamers open konden we dan eindelijk het vertrouwde paarswitte plunje aantrekken (wel nog zonder de 3 sterren ) en even later de o zo belangrijke opwarming aanvatten
Eerste helft:
Door de drie afwezigen en ook de niet fit geraakte Etienne R en Eddy R moest er alweer gepuzzeld worden met de beschikbare pionnen. Onze selectieheer toverde het volgende uit zijn mouw: Dave B als certitude in doel met voor zich Marnix R, Pascal VdV, Stefan B en Wim A. Het centrale gelegenheidsduo was Stefan P en Michael D geflankeerd door Geert P en Kevin R. De te duchten voorhoede was Patrick P en Bruno VP. Slechts 2 bankzitters: Pol C en Arie B. Vol goede moed en verwachting werd de eerste helft aangevat maar al gauw was duidelijk dat er twee evenwaardige ploegen op het veld stonden want de studieronde duurde wel heel erg lang. Zelden zo een gesloten wedstrijd aanvang gezien waarin het zeker 10’ wachten was voor er iets te beleven viel en dat was dan nog niet meer dan een hoekschop voor onze jongens. Ondanks het gebrek aan kansen was het wel een intense match met veel strijd langs beide kanten maar het ontbrak beide teams aan precisie en efficiëntie om geregeld doelgevaar te creëren. Het eerste schot op doel noteerden we pas na bijna 20’! Het was van de voet van Patrick P maar was nog steeds niet gekadreerd. Een paar minuutjes later kon ook Michael op doel trappen maar ook hier was geen echt gevaar mee gemoeid. Het stugge Buvingen dat tot dan onmondig was gebleken besloot nu toch ook wat meer naar voren gaan te leunen en plots leverde dat twee gevaarlijke standjes op. Eerst was er een hoekschop die niet ontzet kon worden door de Oplinterse achterhoede een tweede inzet van Buvingen hierop moest door de uiterst koelbloedige Wim A van de lijn gekeerd worden. Even later omzeilden ze de buitenspelval en de thuisspits kon alleen op Dave af. De vol zelfvertrouwen uitgekomen veteranendoelman bleef ook kalm en wist de doorbraak met de voet af te blokken waarop Marnix R kon ontzetten. Meer viel er echt niet te noteren door uw getergde reporter in deze gesloten partij die tot nu toe op voetbaltechnisch gebied een draak was. Zelden zo een stugge tegenstander gezien maar ook onze eigen jongens vonden geen oplossingen. Zo bleven de bordjes op 0-0 staan en moest de welgekomen rust dan maar dienen voor het zoeken naar oplossingen maar dat was werk voor de selectieheer terwijl de supporters al eens op verkenning konden in de plaatselijke kantine.
Tweede helft:
Veel opties waren er niet dus werd er enkel achteraan gewisseld. Pascal VdV werd afgelost door Pol C en Marnix R. door Arie B. De rest van de ploeg had de boodschap gekregen om iets meer initiatief en risico’s te nemen om zo de meegereisde supporters toch nog waar voor hun geld te geven. De instructies hadden blijkbaar impact gehad op de spelersgroep want Oplinter was zeer scherp uit de kleedkamers gekomen. Ondanks het feit dat er nu bergop gespeeld moest worden was het toch onze eigen veteranenploeg die de eerste doorbraak tot in de 16m kon forceren. Het was Kevin R die doorstormde maar hij kreeg de bal niet tot bij de vrijstaande Bruno VP. Seconden later werd Patrick P de ruimte ingestuurd door Michael D. Na een korte dribbel volgde de voorzet op de alweer vrijstaande Bruno VP die jammer genoeg vandaag een technische offday kende en de bal niet kon controleren, weg kans. Oplinter zat nu volop in het offensief en drukte Buvingen volledig weg en speelde de ene na de andere halve en hele kansen bij elkaar. Zo trapte Patrick P na samenspel met Kevin R de bal in de handen van de doelman en het schot van Michael D, na de aflegger van Bruno VP, werd gekraakt. De stormloop van de sympathiekste veteranenploeg leverde voorlopig geen doelpunt op zodat volgens de regels van het voetbalspel de tegenstander stilletjes terug in de match kon komen. De herpakking van Buvingen werd eerst aangekondigd met een bom van op 30m die rakelings naast de kooi van Dave B zoefde. 2’ Later was Oplinter opnieuw in de verdrukking en kreeg de bal niet weg, eerst moest Pol C met zijn gekende flegma de bal ontzetten tussen twee opdringerige Limburgers en seconden later deed Dave hetzelfde ook met het betere voetenwerk. Na de repliek van Buvingen was de wedstrijd nu helemaal losgebarsten. Oplinter had zijn kruit nog niet verschoten en Stefan P stuurde weer Patrick P op weg naar doel maar zijn schot scheerde nu laag over de grond rakelings voorlangs. De supporters snakten stilaan toch echt naar het doelpuntje waarop onze jongens nu toch echt aanspraak op konden maken. Misschien lukte het wel via een standaard situatie, Geert P kon diep op de helft van de tegenstander een inworp nemen en kreeg gauw de bal terug en dook de vrije ruimte in. De bal werd voorgezet op Patrick P die zonder aarzelen de bal richting doel kegelde, even week hij nog af op de libero maar de Buvingse goalie was al geklopt: 0-1, Paars-Wit verdiend op voorsprong! 0-1 Is natuurlijk maar een krappe voorsprong en dus bleef Oplinter de voet op het gaspedaal houden ondermeer dankzij Stefan P die vanuit zijn meer teruggetrokken positie toch eens kon penetreren maar hij werd net op tijd terug gehaald en in de sandwich genomen door een twee Buvingse verdedigers. Ondertussen was de tweede periode al goed gevorderd en moest Oplinter nog zo’n 15’ standhouden. De beste krachten waren wel stilaan verbruikt zodat de snedige aanvallen er minder en minder begonnen uit te komen. Ook het balverlies stak terug de kop op en het technische niveau daalde. Het was dan ook een stom balverlies in het middenveld dat voor problemen zorgde in de eigen defensie. Buvingen kon hierdoor snel omschakelen en de in allerijl openklappende buitenspelval werd vlot omzeild. Dave en Pol waren opnieuw de twee laatste reddingboeien maar konden deze keer toch finaal uitgespeeld worden door het overtal aan Haspengouwse aanvallers met de 1-1 tot gevolg. Er was veel protest na deze gelijkmaker bij de Oplinterse verdedigers die de arbitrage op de korrel namen over het al dan niet omzeilde buitenspel. Het protest was natuurlijk tevergeefs want de spelleiding die terugkomt op zijn beslissing komt slechts uiterst zelden voor. Zo wonden een aantal van onze Veteranen zich onnodig op waardoor natuurlijk ook de concentratie voor de resterende minuten in het gedrang kwam. Dat was er ook duidelijk aan te zien want Oplinter slaagde er niet meer in zijn wil op te leggen en liet ze vaak te gemakkelijk aftroeven door de Limburgers die nu het psychologisch voordeel hadden. Vlak voor affluiten was er weer aarzeling en liet men zich onder het mom van een overtreding te gemakkelijk aftroeven vlak voor de eigen 16m. onze jongens bleven staan na deze fase maar Buvingen begreep wel goed dat zolang de scheids niet gefloten heeft het spel gewoon doorgaat. Zo konden ze in extremisch veel te gemakkelijk de winnende treffer scoren: 2-1, jammer, jammer! Tijd om terug te vechten was er niet meer want luttele seconden na de herneming werd de match afgefloten. Duidelijk een gemiste kans voor onze jongens die na een eerste helft om snel te vergeten toch een wervelende tweede helft speelden om uiteindelijk door concentratieverlies en extra sportieve omstandigheden de 3 punten lieten ontglippen.
De gefrituurde hapjes ons aangeboden na de wedstrijd maakten uiteindelijk wel veel goed zodat we toch voldaan de derde helft konden inzetten en volgende vrijdag kunnen we alweer sportieve revanche nemen.
Volgende week:
De zoektocht naar sportieve revanche komende vrijdag zal wel een zware klus worden want tegenstander van dienst is het beresterke Rummen waar er in het verleden niet teveel punten te rapen vielen, zeker niet op verplaatsing in het hol van de leeuw. Het is ook uitkijken naar een bijzondere verjaardag van iemand in de spelersgroep die van de week een nieuwe voordeur (4) kreeg en zich nu eindelijk volwassen kan noemen.
Opstelling:
Dave Butiens, Pascal Vandevelde (35’ Pol Chaltin), Marnix Reniers (35’ Arie Bronckaerts), Wim Allard, Stefan Blockx, Geert Paulussen, Michael Dansaert, Kevin Rappe, Stefan Paulussen, Bruno Vanparijs, Patrick Pitschon
Doelpunten:
Patrick Pitschon: 1
Oplinter goes Katarakt!!
Oplinter opnieuw in het eigen Paars-Wit was niet op niveau in de eerste periode...
Schoonvader nog eens achter de camera, schoonzoon meteen op de foto en die is daar precies niet content mee...
Mooie Oplinterse verdedigende formatie ter voorkoming van een doelpunt...
Ook hier wordt het gevaar snel geneutraliseerd
De enige echte kans voor Buvingen in de eerste helft, Wim A staat al klaar om de bal van de lijn te keren...
Zie hier het Oplinterse doelpunt, de maker ervan valt wel buiten het kader van deze foto...
Buvingen buigt het hoofd na de wervelende Oplinterse periode...
Daveke ligt in de verte finaal tegen de grond na de winnende treffer voor Buvingen....
Eind vorige week was de hemel net op tijd ontdaan van de vulkanische as zodat de beide teams tijdig ter plaatse geraakt waren. De bezoekende ploeg, afgelopen vrijdag, was Kersbeek. Een volwaardig veteranenelftal zo bleek maar hun gezegende leeftijd had ons al eerder zand in de ogen gestrooid en tot twee maal toe punten afgesnoept. Oplinter was dus op zijn hoede maar kreeg nog voor de wedstrijd al een mentale tik toen bleek dat ze voor de tweede week op rij niet de geliefde paarse tenue mochten aantrekken. De bezoekers traden al aan in afgewassen paars zodat wij ditmaal in het groen(!) moesten aantreden. Deze kleur vloekte vreselijk met onze broek en kousen maar onze jongens gingen niet voor de schoonheidprijs, wel voor de drie punten! In vergelijking met vorige week moest het nu gebeuren zonder David B en Wim B. Ook de vaste arm der wet Etienne R. moest wegens een snelle interventie verstek geven. Yvan W melde zich vrijwillig aan om het zwarte pakje aan te trekken en zou zijn taak, zo bleek later, behoorlijk vervullen.
Eerste helft:
Onder een stralend zonnetje (dat de knieën van onze gelegenheids arbiter nog niet had kunnen kleuren) werd de wedstrijd op gang gefloten. Aan de aftrap voor Oplinter stonden in de verdedigende sector Dave B, Pascal VDV, Marnix R, Geert E. en Wim A. Het middenveld was licht gewijzigd, Geert P, Dominique W en Kevin R werden aangevuld met Stefan B. De voorhoede bestond uit Bruno VP en Stefan P die zijn basisplaats opnieuw had weten te veroveren. Oplinter was op zijn hoede in de aanvangsminuten, het liet Kersbeek komen maar stond te ver van de tegenstander af zodat de eerste kans onvermijdelijk voor de bezoekers was. De actie was gelukkig niet doelgericht genoeg om Dave te kunnen verontrusten. Onze veteranen geraakten maar niet uit de startblokken, de eerste 10’ waren ze nergens en lieten ze zich meeslepen in het warrige spel van Kersbeek. Langs de lijn werd al gevreesd voor een nieuwe blamage maar plotseling sloeg de motor dan toch aan. Oplinter begon meer druk naar voren te zetten en na hoog storen van onze aanvallers leed Kersbeek op eigen helft balverlies. Bruno VP ging ermee aan de haal en zijn voorzet kwam terecht bij de doorgelopen Geert P die volledig vrijstaand zuiver kon binnentrappen, eerste kans = eerste doelpunt: 1-0. Na dit openingsdoelpunt werd de sportieve wedstrijd even ontsierd door een onvrijwillige maar zware tackle van onze Kevin R. op een bezoeker. Kevin ging iets te onstuimig door nadat het leer van zijn voet sprong en raakte de enkel i.p.v. de bal. Gezien de familiebanden met de scheidsrechter kwam hij er goedkoop vanaf, de Kersbekenaar moest jammer genoeg wel de strijd staken. Het incident was gelukkig snel vergeten en de wedstrijd werd hervat. Kersbeek moest even zoeken naar de nieuwe opstelling, Oplinter profiteerde en Stefan P werd centraal goed aangespeeld. De controle was wel moeilijk maar met een gelukje kreeg hij de bal toch mee. Oog in oog met de doelman met de pet faalde hij echter niet en de 2-0 stond op het bord. Deze 2-0 voorsprong zette Kersbeek toch aan tot wat meer weerwerk. Ze raakten niet in de buurt van Dave maar belette wel dat Oplinter de bal kon monopoliseren. De wedstrijd verwaterde hierdoor een beetje voor het Oplinterse supporters legioen en het was wachten tot een haperende buitenspelval van Kersbeek weer wat leven in brouwerij bracht. Stefan P stond positiebuitenspel toen de bal diep gespeeld werd. Hij liep echter, verstandig als hij is, niet naar de bal zodat Bruno VP ermee aan de haal kon gaan. Kersbeek bleef staan zodat het een koud kunstje was voor onze jonge topscorer om de voorzet van Bruno VP binnen te tikken: 3-0, afwerking aan 100% noemen ze dat. De wedstrijd was nu 25’ minuten aan de gang en we konden eindelijk de eerst serieuze kans voor Kersbeek noteren. Het was eigenlijk ook meteen een gemaakt doelpunt maar onze grootste verdediger Geert E. ontzette met een ultieme reflex de bal nog van de lijn. Oplinter bleef het overwicht wel behouden en kon regelmatig verwarring zaaien in de bezoekende achterhoede. De doelpunten bleven nu wel uit maar in de slotminuten zat er zoals zo vaak nog een serieuze angel. Eerst was er de opgejaagde Marnix R die de bal pal in de voeten van een paarse bezoeker speelde. De Kersbeekse spits reageerde gepast en probeerde onmiddellijk onze Dave te lobben wat natuurlijk niet lukte. Met één handje maakte hij de bal onschadelijk. Onmiddellijk hierna was het de beurt aan de scheidsrechter om zich een plaatsje in dit verslag te versieren. Een ferme aanval van Kersbeek werd weeral op de lijn gekeerd, ditmaal door onze kleinste verdediger Wim A. Arbiter Yvan W zag echter handspel in de reddingsactie terwijl de rest van Oplinter gewoon gezichtsbescherming zag. De man in het zwart stond pal en dus was de penalty een feit. De kans voor Kersbeek om iets van hun achterstand weg te knabbelen. Dat was echter buiten Dave gerekend! De penalty werd goed gezet, net in het benedenhoekje, maar Dave strekte zijn pezige lichaam zoals hij dat in het verleden al meermaals gedaan had en sloeg de bal uit het doelvlak. Een ongelofelijke redding van de Oplinterse puntenpakker. De laatste baltoetsen van de eerste helft waren opnieuw voor Oplinter en met een laatste schot van Kevin R dat op de paal uiteen spatte werd er afgefloten voor de rust.
Tweede helft:
Een geruststellende voorsprong aan de rust dus kon er zonder veel nadenken gewisseld worden. Wim A, Dominique W en Bruno VP mochten gaan douchen. Patrick P, Eddy R en Pol C waren de verse krachten. De scheidsrechter werd niet vervangen! In de aanvangsminuten zagen we weer Kersbeek dat de grootste aanvalsdrift vertoonde. Na een gezondheidswandeling van de bezoekende spits belande de bal op de paal van Dave. Het geschrokken Oplinter trok achteruit en werkte zichzelf zo nog meer in nesten zoals bvb op een ongevaarlijke Kersbeekse hoekschop die door onze eigen Pol (die ondanks zijn vele lentes nog niks van zijn sprongkracht verloren heeft) wederom op Dave’s paal gekopt werd. Twee keer op de paal in twee minuten! Dit was het sein voor onze jongens om weer een paar versnellingen hoger te schakelen. Plots werden er vlotte en oogstrelende combinaties op de mat getoverd waarvan eentje eindigde bij Stefan B die de bal diep speelde op de snelle Patrick P. Die was eerst op de bal en wist hem onder de keeper binnen te schuiven: 4-0, prachtig doelpunt. Kersbeek bleef doorvechten en had nog een paar afstandschoten in huis ondanks het Oplinterse balbezit. In de 25’e minuut werden de supporters weer verwend door een bijzondere actie van Stefan P en Patrick P. Samen rolde ze de bezoekende verdediging op (o.a. dankzij een slim duwtje in de rug) en Patrick bracht Stefan P. alleen voor doel. De afwerking van deze torenhoge doelkans had jammer genoeg veel weg van “comedy capers” toen Stefan over onder andere zijn eigen benen struikelde en de bal in twee of drie tijden uiteindelijk in de handen van de doelman kon deponeren. Toen iedereen uitgelachen was konden we ons opmaken voor het volgende doelpunt. Alweer was het Patrick P die centraal kon doorglippen en met een subtiel opwippertje toverde hij de 5-0 uit zijn voeten. Dit was er teveel aan voor Kersbeek. De ploeg kraakte finaal en Oplinter kon nu pas echt zijn duivels ontbinden. Een vluchtschot van Eddy R werd nog onschadelijk gemaakt maar een nieuwe kans voor Stefan P, op voorzet van Kevin R, werd nu wel verzilverd zodat Stefan’s teller op 3 kwam te staan en die van Oplinter op 6-0. Geert P werd ook nog eens de flank afgestuurd en die zag plots voor doel de imposante verschijning van de mee opgerukte Pascal VDV opdoemen. De voorzet werd met veel precisie verstuurd en Pascal kon met een half vluchtschot de netten alweer bol zetten: 7-0. Uw reporter ten velde kon bijna niet bijhouden met noteren want de kansen vlogen ons nu om de oren. De frustratie van de voorgaande duels zat blijkbaar diep want op geen enkel moment werd onze tegenstander gespaard. Het einde van de wedstrijd kwam nu wel snel in zicht maar de man die bij de aanvang van de wedstrijd de debatten had geopend wou toch nog op gepaste wijze afsluiten. Het gaat hier natuurlijk over Geert P die na het openingsdoelpunt ook nog zorgde voor het orgelpunt. Op voorzet van Eddy R, zijn coach en mentor, zette hij met een atoomschot de 8-0 eindstand op het bord. De bezoekers gingen nu smeken voor het einde bij de scheidsrechter. Yvan is de kwaadste nog niet en dus werd Kersbeek op z’n wenken bediend. Finaal dus 8-0, lang geleden dat er aan de Dalweg nog zo een monsterscore op te tekenen was. Ideaal voor de klantenbinding net nu de abonnementsverkoop van start gaat voor volgend seizoen.
Volgende week:
Hopelijk krijgen we volgende week weer zo’n spektakel te zien. Dan gaan we op bezoek bij onze Limburgse rivalen uit Buvingen. Deze atletische ploeg was vorig jaar nog op bezoek in Oplinter en toen bleef de partij in evenwicht: 3-3 na een dol score verloop. Wat ons vooral is bijgebleven van die wedstrijd is de fantastische own-goal van Marnix R. Lees het maar eens na in ons archief in de rechter kolom van deze blog op datum van 26/10/09.
Opstelling:
Dave Butiens, Pascal Vandevelde, Marnix Reniers, Wim Allard (35’ Pol Chaltin), Geert Everaert, Geert Paulussen, Dominique Weenen (35’ Patrick Pitschon), Stefan Blockx, Kevin Rappe, Bruno Vanparijs (35’ Eddy Roosen), Stefan Paulussen
Doelpunten:
Geert Paulussen: 2 Stefan Paulussen: 3 Patrick Pitschon: 2 Pascal Vandevelde: 1
Veldoverwicht en balbezit ondanks dubbele verdedigingslinies...
De scheidrechter ad-interim kwijt zich perfect van zijn taak, alleen jammer van die knieën...
Den Dave zoals hij het graag heeft: niks te doen!
Doelpunt nummer 3 in de maak: de gapende doelmond wacht op Stefan P
Uiteraard vreugde na het doelpunt, het dansje van broer Geert P bracht menig supporter in vervoering
Onze arbiter volgt het spel op de voet
Ondanks het overwicht toch vaak bikkelharde duels...
Pascal VDV wist er ook nog eens eentje tegen de netten te prikken...
De fiere vader, na zijn hatrick, trots poserend met het Veteranen geschenk voor zijn jonge spruit Cara.
