Laatste dag aan de kust en nog eens lang slapen of lang in bed blijven liggen, het is al na 9 uur als ik uit bed rol. Ik wandel naar het dorp om nog wat inkopen te doen en koop nog een paar speelgoedjes voor de school.

Vandaag wandel ik eens de andere richting uit, het is een mooie zonnige dag, al gauw ben ik aan het zweten, tijdens het wandelen raap ik wat schelpen op het strand en geniet van de mooie zichten en natuur (als je langs het afval heen kijkt is het toch mooi).

Na een klein uurtje stappen kom ik aan bij het volgende dorpje waar het Fort Amsterdam gelegen is op de heuvel, aan de rosten is een kleine haven, of beter gezegd liggen wat boten op het strand.

Er is veel bedrijvigheid in het dorp, vissers zijn de netten aan het herstellen, overal lopen mensen rond, het valt me op dat de mensen en de kinderen aan de kust meer vragen naar geld. In Juaso het dorp waar ik woonde en de omliggende dorpen was dit veel minder het geval. Vermoedelijk heeft het te maken dat er meer toeristen aan de kust komen dan in de dorpen.

Het fort ligt boven op de heuvel en ik ga er naartoe om een kijkje te nemen, het ziet er wat bouwvallig uit en moet dringend wat gerestaureerd worden.

Ik wandel rond het fort en geniet van de verzichten boven op de heuvel, toch nog eens kijken of de deur open is en ik binnen een kijkje kan nemen, ja de deur is open en tot mijn verwondering is er een gids aanwezig. Een super vriendelijk man, hij is er nog maar 4 maanden, woont in het fort en heeft er al veel opgeruimd en in orde gezet. Hij vertelt vol passie over de geschiedenis van het fort, ook hier werden de slaven in kerkers opgesloten voor ze via de “door of no return”, per schip afgevoerd werden.

Boven op het fort heb je een immens zicht op de Oceaan, ondanks er geen stralende blauwe hemel is, is het toch mooi.

Mijn verblijf in Ghana zit er bijna op, nog even poseren bij de vlag hoort erbij.

Ik wandel terug naar het resort en zie bij aankomst dat de vissers ook vandaag druk in de weer zijn, deze keer zijn ze vlak voor mijn terras aan het vissen, ik kan hen gadeslaan van op mijn terras met een verfrissend biertje.

Even denk ik, moet ik me nu schuldig of de rijke blanke voelen, ik zit hier in de schaduw met een frisse pint te genieten, terwijl men in de hitte zwaar werk aan het doen is waar er heel weinig opbrengst van komt. Ach neen, ik ben geen rijke blanke die neerkijkt op de locals, ik denk te mogen zeggen dat ik hier toch geprobeerd heb om mijn steentje bij te dragen, te helpen waar ik kan en te leven samen met de locale bevolking.

Als ze bezig zijn met de vissen uit te netten te halen, ga ik iets dichter kijken, ik loop weer door het water tussen de mensen, dat dit dan ook door de afval is deert me niet. Ik heb toch wel immens respect voor het zware werk dat ze doen. Enkele schamele vissen tussen al het afval, rond de netten staan nog mensen om de vissen die door de mazen van het net glippen toch nog te vangen.

Genietend van mijn laatste zonsondergang aan de Oceaan schrijf ik nog wat in de blog en blijf ook als het al donker is nog wat buiten in de warmte zitten en geniet van mijn laatste dag aan de Oceaan.