Aan de oceaan slapen is heerlijk, ik word wakker van mijn wekker om 7:30, of misschien ben ik gewoon echt wel moe en heb de slaap nodig, het voorbije half jaar is heel intensief geweest, heel vaak kon ik de slaap niet vatten.

Vandaag ga ik naar Kakum nationaal park en zal er een nacht in het bos slapen, op een soort camping, het stelt niet veel voor, een houten platform met afdak waar een matras op gelegd wordt, gelukkig is er ook een muskietennet. Ik heb dit gezien toen ik er de vorige keer een wandeling maakte, het leek me wel tof om een nacht in de open lucht in het bos te slapen, midden van de natuur luisteren naar de geluiden van de dieren in de nacht.

Ik wordt er verwacht tussen 3 en 4 uur (of het mocht uiterlijk ook 5uur zijn), zodat ik me voor het donker kan installeren.

In de voormiddag was ik nog een paar spullen uit, mijn laatste handwas, de volgende wasbeurt zal thuis met de wasmachine zijn, wat zal ik deze nu meer appreciëren na bijna 6 maand de was met de hand gedaan te hebben (tijdens mijn Camino en hier in Ghana).

Op mijn terras schrijf en blog ik nog wat verder, het is rustig ik zie geen locals, het weekend is voorbij.

Rond 13u30 neem ik de trotro naar Cape Coast, daar moet ik een andere trotro nemen, maar omdat ik meer dan tijd genoeg heb beslis ik een stukje te stappen. Wandelen in Afrika in deze hitte en vochtigheid zorgt ervoor dat je na 5 minuten je in een sauna voelt, ik begrijp dat de locals hier niet wandelen en alles met de trotro doen. Maar ik geniet van het stappen en de omgeving rond me, ik neem de tijd om wat foto’s van bijzondere dingen te maken.

Deze kalkoen is op weg naar het schoonheidssalon, en tis nodig ook …

Zoals ik al eerder vertelde worden de overlijdens, het feest van het leven en de begrafenissen hier via grote posters aangekondigd. Twee posters sieren het straatbeeld, één persoon is 70 geworden, de andere 99. Ghana is één van de “meer welstellende” landen in Afrika (ik heb in andere Afrikaanse landen veel meer armoede gezien dan hier) dat merk je ook aan de leeftijd van de mensen.

Na een drie kwartier stappen neem ik toch maar de trotro en ga me op een airco-plaats (bij het raam) zetten om wat af te koelen en het zweet te laten opdrogen.

Net aan de ingang van het park vind ik een mooie termietenheuvel.

Rond kwart voor 4 arriveer ik, er wordt me gezegd dat ze mijn gids gaan opbellen, hij zal er binnen 20 minuten zijn. Afrikaanse 20 minuten zijn uiteraard anders dan Europese 20 minuten. Ik zet me aan een tafeltje in de cafetaria en eet er nog wat ananas met een natje erbij. Rond kwart na 4 komt de verantwoordelijke me zeggen dat mijn gids onderweg is en dat hijzelf naar huis gaat, het park sluit om 4 uur.

Iets later gaat ook het personeel van de cafetaria naar huis, het wordt er heel rustig en stil.

Rond 5 uur passeert er nog iemand, jij wacht op je gids, hij zal er rond 5 uur zijn, dus mogelijks komt hij hier snel toe.

Ik hou me wat bezig met schrijven en sudoku’s invullen en het observeren van de fauna en genieten van het bos met zijn geluiden.

Om kwart voor 6 is er nog niemand, en het begint al wat donker te worden, na bijna 2 uur wachten wordt ik toch wat ongeduldig en vraag me af komt er nog iemand, dus probeer ik te bellen, gelukkig neemt de verantwoordelijke op. Is er nog niemand, vreemd, ik kijk het na en bel je terug. 2 minuten later krijg ik telefoon, hij is onderweg en is er bijna, binnen een paar minuten zal hij er zijn.

Uiteindelijk arriveert mijn gids om 6 uur, en het is al wat donker. Blijkt dat hij niet wist dat ik zat te wachten, men had mij al moeten laten installeren voor de nacht …

Dan maar direct op pad richting campsite, we komen er aan en de gids stapt door, ik zeg het is toch hier dat er geslapen wordt. Neen dat was 20 jaar geleden nu is er een boomhut, maar ik wil liever op de “oude campsite slapen” en weet van de vorige gids dat men dit nog doet. Als ik echt wil dan kan hij er een matras leggen, maar zelf zal de gids in de boomhut slapen 200 m verder. Ok ik ga eerst kijken hoe de boomhut eruit ziet en dan beslissen, de boomhut ziet er toch ook al wat verouderd uit, en is gesloten, je zit niet echt midden in de natuur, dus verkies ik toch om op de oude campsite te slapen, jaja ik weet dat ik soms speciale dingen wil doen. En alleen in het bos slapen schrikt me niet af, tijdens mijn camino heb ik ook alleen in het bos geslapen in mijn kleine knusse tentje.

Nog wat gesleur met een matras en dan kan ik me installeren, muskietennet errond maken, schoenen uit en genieten van de geluiden van de natuur.

Morgen vroeg (of eerder nog in de nacht) om 4u30 opstaan om een “nacht-ochtend” wandeling te doen.

Het “slapen” in het bos is zalig, veel slapen doe ik niet, ik luister en geniet van de natuur, het is ook behoorlijk warm, slapen in een tropisch regenwoud is slapen in een sauna. Al luisterend naar de geluiden van het bos en de dieren denk ik na over het voorbije jaar, de vele mooie dingen die ik mocht meemaken, de wonderlijke avonturen en ontmoetingen, het was een bijzonder fantastisch jaar om nooit te vergeten, ik ben er een ander persoon van geworden, rustiger – opener – blijer – gelukkiger. Uiteraard denk ik ook aan de toekomst, wat zal deze me het komende jaar brengen … ik zal uiteindelijk een paar beslissingen moeten nemen, heb er nog geen zin in, dat komt later wel als ik terug in België ben. Eén ding weet ik zeker, ik zal mijn dromen blijven volgen, dingen doen die me gelukkig maken, en hopelijk komen er nog veel mooie avonturen.

Uiteindelijk val ik toch in slaap en word na een paar uurtjes slaap wakker van mijn alarm om 4u30.