Vandaag mag ik naar het huwelijk van de ouders van één van de kinderen op school. Ik denk de ouders maar weet het niet zeker, hier zijn de relaties niet zo duidelijk als bij ons, ik hoor vaak zeggen “de moeder van mijn kind” ipv mijn vrouw ook als ik weet dat ze gehuwd zijn. Heel vaak ook woont men niet samen, soms zorgt de vader voor het kind (zoals in het huis waar ik woon), soms de moeder. De relaties- huwelijken zijn hier minder “strikt” minder monogaam of bindend, er komen minder gevoelens aan te pas, het lijkt mij hier meer een rationele beslissing, niet zoals bij ons waar de gevoelens de overhand nemen de reden zijn voor een huwelijk (toch volgens mijn observerende ogen, niet uit ervaring noch “thuis” noch hier 😉…).

Tussen 10u30 en 11 u zal men mij komen oppikken voor het huwelijk, dus heb ik vooraf nog voldoende tijd om wat te schrijven, achterstallige blog in te halen, maar ik ga toch efkes naar school de arbeiders werken vandaag en ik wil toch zeker zijn (jaja ik heb nog wat beroepsmisvorming, ik weet het… ) , en ja ze zijn druk bezig en zeggen vandaag klaar te zijn, ik zie wel of hun belofte klopt. Gisteren hebben ze goed doorgewerkt, het vordert snel.

Voor men mij oppikt schrijf ik nog wat, volgens Afrikaanse normen zijn ze vrij vroeg rond 11u20 wordt ik al opgepikt.

Net voor we arriveren aan het feest komen we een man tegen, dit is de vader van Denise het meisje bij ons op school , of dit straks ook de bruid zal zijn weet ik niet, durf het ook niet te vragen (pogingen bij anderen over relaties leverden geen antwoorden op).

Ter plaatse zetten we ons aan een tafel, alles is mooi versierd, tafels en stoelen met witte bekleding, “plastieken” rozen op de tafel (echte zijn hier niet houdbaar).

Een man die een soort ceremoniemeester is, spreekt of roept en tiert door de micro, tussendoor wordt muziek gespeeld.

Na een tijd komt het bruidspaar toe, mooi uitgedost in het wit en ja de vader blijkt ook de bruidegom te zijn.

En dan gaat het volgens mij uren door over geld ik begrijp uiteraard niet wat men zegt in het Twi, maar de woorden. 20 cedi, 10 cedi, begrijp ik wel. Men gooit geld naar het koppel, kleeft geld op hun hoofd, een jongen met een teiltje in de hand verzamelt al het geld.

Bizar om te zien.

Dit gaat nog een lange tijd door, er komt een priester iets zeggen maar ik heb de indruk dat niemand luistert, er is van alle kanten gepraat, en plots besef en zie ik dat dit de voltrekking – zegening is van hun huwelijk, in de verte zie ik dat er ringen gegeven worden , de bruidegom zegt iets maar zo stil dat ik er niets van hoor (zou het Twi toch niet begrepen hebben). Bizar moment iets wat voor ons een bijzonder moment zou zijn, passeert hier als een “ fait divers”.

En verder gaat het de hele tijd over geld, ik hoor voortdurend 10 cedi roepen, bizar.

Nog iets over het eten en de drank, iets na de aankomst krijgen we een flesje water, wat later een doosje met nootjes en na het huwelijk is er een “buffet”. Aanschuiven en drummen, ik als enige obruni of blanke, sta geduldig in de rij, plots roept mem mij en Moet ik voorsteken, dit voelt niet goed maar ondertussen weet ik dat je als blanke die deelneemt aan een ceremonie toch altijd speciaal en op handen gedragen wordt.

Het buffet is een paar “soorten rijst” wat pikante saus en een stukje kip.

Nadien nog wat speechen, niemand luistert de genodigden gaan stilletjes naar huis, er worden nog wat foto’s genomen en uiteraard moet de obruni er ook eens bij staan.

Een Afrikaans huwelijksfeest is niet zoals bij ons, net als de andere cérémonies dat ik mocht meemaken (outdooring – begrafenis), het is toch bijzonder om in mijn 2 maand hier alle belangrijke levensmomenten te mogen meemaken.

Terug thuis kan ik het niet laten om nog efkes de werken te zien, ze hebben goed doorgewerkt maar ik vind dat de kwaliteit van de deuren niet ok is, iets om over na te denken voor ik als obruni commentaar lever.

De jongens van gisteren zijn er terug, ik moet nog water halen om te douchen en het toilet door te spoelen , hier houdt dit in dat je met een emmer water uit de put haalt en dan de emmer net 25 liter draagt tot in je kamer, soms doet de huishoudster dit ze draagt de emmer op haar hoofd, soms doe ik dit zelf niet op het hoofd… Vandaag heb ik de jongens “omgekocht “ om het voor mij te doen, een beloning met een pakje koekjes volstond.

Nadien “speelden”, ze nog wat in mijn kamer, deze keer maakten we filmpjes, en plots spraken ze Engels ipv Twi, maar we hadden plezier dat is het voornaamste.