Voor het feestje speelt iedereen wat, nu men achteraan bezig is de toiletten te bouwen spelen de kinderen ook meer buiten en achteraan, er zijn 3 autobanden in de grond ingegraven als speeltuig, stoelen en tafels worden buiten gesleurd om mee te spelen, leuk om hun creativiteit te zien bij het spelen.

Iets later is het tijd om de drankjes en boekjes uit te delen. Drinken uit brikjes is niet eenvoudig, met als gevolg dat de vloer nogal plakkerig wordt, het is een afwasbaar tapijt dus dat komt wel goed.

De kleurboekjes en in het bijzonder het blad met stickers worden goed gesmaakt, ze zijn allen trots op hun boekje met Disney tekeningen, ieder kind houdt van prinsessen kastelen auto’s helden….

Zelfs de leerkrachten zijn een tikkeltje jaloers… ze zouden ook wel zo’n boekje willen, hun telefoons worden opgepimpt met stickers, grappig om ook hun enthousiasme te zien.

Bij de kinderen belanden de stickers op hun voorhoofd en armer, ze staan allen klaar voor een foto. De kinderen mogen in hun boekjes kleuren, namen worden erin geschreven en als de school gedaan is worden de boekjes in de boekentas meegegeven naar huis.

Deze middag hebben we een bezoek aan de goudmijn hier in het dorp, om 11u30 vertrekken we te voet het is niet zo ver. In het kantoor wachten we geduldig, ik hoor iets zeggen over vergadering in Koforidua, tussen het Twi door wordt al eens een Engels woord gebruikt (oa meeting). We blijven geduldig wachten en na ongeveer 20 minuten komt er iemand. Van harte welkom in de kibi goudmijn, maar er is een probleem de persoon die de rondleiding geeft is er niet (had het dus goed begrepen) en de anderen hebben nu geen tijd. Ofwel kom je om 3uur terug of morgen rond de middag. Het zal dan maar morgen worden tenzij er nog iets misloopt. Tis blijkbaar niet evident om er binnen te geraken, de eerste brief was niet ok, de 2e wel, maandag ging de leraar nog ter plaatse om bevestiging voor vandaag te krijgen en toch loopt er iets mis, afspraken en Afrika gaat echt niet samen maar ik weet ondertussen dat je je er niet druk in moet maken ooit wordt het wel opgelost en komt het goed.

Terug naar school om de lunch te helpen opruimen, klas vegen, afwas doen en nog wat met de Kids bezig zijn.

Ondertussen vlotten de werken aan de toiletten behoorlijk goed, een gebouw met 3 toiletten en lavabo, ernaast 2 urinoirs is toch een behoorlijke klus.

Na school voel ik me behoorlijk moe en ga wat op bed liggen en doe een kleine siësta.

Als ik naar Afrika ga neem ik altijd wat kledij mee die nog in goede staat is maar niet meer gedragen wordt, met dank aan mijn nichtjes die hun kleerkast nu en dan eens uitruimen.

Het is niet allemaal kledij voor jonge kinderen, dus gaf ik een paar rokken aan onze lieve huishoudster, ze doet echt wel veel voor ons. Ze was er reuze blij mee en vandaag toonde ze trots dat één van de rokken perfect voor haar past, ze draagt hem en bedankt me heel uitvoerig. Het doet deugd om mensen met iets kleins heel blij te maken, en het kost ons niets, met dank aan mijn zus voor haar rok die ze toch niet meer droeg (of misschien paste die niet meer door de extra kilo’s….. 😂😂).

Nog een wandeling in het bos om de rust op te zoeken, als je wandelt langs de straat of door de dorpen heb je geen minuut rust, iedereen roept je aan “obruni” – madame Vee (velen kennen ondertussen mijn naam en als blanke wordt je overal herkent) – goeiedag – wil je mijn vriend zijn -… maar het is wel fijn de herkenning – de vriendelijkheid die echt wel gemeend is.