Afspraak om 7u voor de kanotocht op de oceaan, de laatste app gisteren werd niet meer bevestigd maar als ik wakker wordt rond 5u zie ik toch leesbevestiging, nog even proberen te slapen voor de haan me wakker maakt om 6u30.

10 voor 6 gaat mijn telefoon, de kano is al klaar we kunnen al gaan varen, Afrikaanse uren bestaan niet. Dus uit bed en klaarmaken we worden aan ons hostel opgewacht en gaan via kleine steegjes naar de haven net naast het kasteel. Onze kano ligt te wachten, schoenen uit even door het water om in de kano te klauteren. De zon is nog niet volledig op en levert super mooie zichten op. Het varen door en langs de golven is spannend, in het begin even onwennig, de kano zal toch niet kantelen, maar al snel voel ik me op het gemak en geniet. Vooraan staan een man de richting aan te geven, kijkend naar de golven om die op de juiste manier te nemen. We varen langs het kasteel, klieven door de golven, genieten in het kwadraat. Dit staat niet in de toeristische gidsen, lukt enkel via contact met locals, als ik zo’n kans krijg laat ik die niet aan me voorbij gaan, genieten van het leven, carpe diem….

Ik heb massa’s foto’s, selectie maken is moeilijk.

Na de kanotocht tijd voor ontbijt, ik koop wat brood – ananas en een koffie en verorber dit op de rotsen aan het strand.

Ik zie een groep mannen aan een touw trekken die ver de zee inloopt, dit is vissen. In zee is ligt het visnet dat men met mankracht binnenhaalt, het gebeurt al zingend, op dit ritme kan men het lang volhouden, het is nodig ik zit er een uur en het baken in zee is al wat dichter maar het binnenhalen van de vis zal nog een paar uur duren. Is echt een zwaar karwei er wordt nu en dan een pauze genomen om het zweet af te vegen en iets te drinken. Ik hoop dat hun hard labeur veel vis zal opleveren.

Na het ontbijt bezoek aan het kasteel – fort. Langs de kust staan verschillende kastelen – forten, gebouwd door de Europeanen in de koloniale tijden. Het kasteel in cape coast heeft een gruwelijke geschiedenis, gedurende 300 jaar werd het gebruikt voor de slavenhandel en opsluiting voor de deportatie. De slaven werden voor wapens en alcohol verkocht aan de Europeanen. Ze moesten een helse tocht geketend en blootsvoets afleggen, niet enkel vanuit Ghana maar ook van de omliggende landen. In cape coast kregen ze een laatste bad in de rivier, en werden dan opgesloten in de kerkers, een ruimte van ongeveer 30 m2 waar er 200 slaven geketend in opgesloten werden. 3 kleine gaten in de muur zorgden voor licht en lucht. Ze zaten in hun eigen etensafval, kots, pis, kak,… (sorry voor deze gruwel zijn er geen mooie woorden) een brij van 40cm dik. Opsluiting tussen de 2 weken en 3 maanden, wie stierf werd in de oceaan gedumpt als voer voor de vissen. Als we in de kerkers staan krijgt iedereen kippenvel bij het verhaal, het is muisstil…

Vrouwen hadden een aparte kerken en werden massaal veerkracht.

Een cel voor de slaven die opstandig waren, probeerden te ontsnappen, zonder opening voor licht of lucht, eens in de cel bleef je er tot de dood, voer voor de vissen was je laatste bestemming…

Boven de kerkers was een kerk, verblijfplaatsen voor de commandant, een grotere ruimte voor één iemand dan de kerker voor de 200 slaven. Eén verdiep tussen hemel en hel….

Wie de tocht en de kerker overleefde stond een volgende helse tocht te wachten, naar de deur met de naam “door with no return” je komt hier nooit meer terug, ziet je familie nooit meer…

Geketend dicht opeen als boeken in een boekenkast gestapeld een overtocht naar onder andere Amerika of Indië.

Miljoenen slaven lieten het leven… en wie het overleefde stond een nieuwe hel te wachten….

Bij de deur zonder terugkeer besef ik dat wij deze ochtend op exact dezelfde plaats inschepen voor een mooie idyllische tocht “met veilige return” een bizar gevoel dat me terug kippenvel oplevert.

Dit mag nooit vergeten worden…..!!!!

Foto’s :

Deur zonder terugkeer, dubbel gevoel als ze open is heb je een mooi beeld, vroeger (voor het kasteel voor politiek gebruikt werd) was ze veel smaller slechts één uitgemergelde slaaf kon erdoor…

Zicht vanuit de kamer van de commandant, het lijkt wel een idyllische schilderij, 2 verdiepingen lager crepeerden de slaven.

Zicht vanuit het kasteel op de “haven”

Een dag met een heel dubbel gevoel, wat hebben wij een goed en luxueus leven,…. We leven in een super vrij land en zouden best wel minder mogen klagen, en meer genieten van alles en meer dankbaar zijn, ik heb dit de voorbije 6 maand toch een aantal keer beseft….

Na het kasteel toch een drankje om alles door te spoelen, een kleine lunch en dan terug een tocht van 6 à 7 uur in verschillende tro-tro en taxi maar ik klaag niet, dit is luxe in vergelijking wat we de slaven aandeden…

Thuis in ons huis kregen we nog een diner, bord spaghetti met groenten en ei, en dan was het al 21u30 dus tijd om nog wat gedachten neer te schrijven over de voorbije dagen en in bed.