Als ik op school toekom komen de kinderen aangelopen voor hun dagelijkse goeiedag knuffel, is fijn om zo enthousiast te worden ontvangen door hen.

En dan begint het “obruni fa me” we lachen ermee dat dit onze naam geworden is, het betekent blanke (niet negatief bedoeld) til me op. Klein en groot, degene met een grote of kleine mond, de stille brave of ondeugende tot stoute kinderen, allen hebben ze wel hun moment dat ze eens opgepakt willen worden of op de schoot willen zitten voor wat extra aandacht of troost. Als je dit toelaat en dan hun lachende en blije gezichten ziet, dan weet en voel je dit is waarvoor je hier bent, het zijn momenten om te koesteren die altijd zullen bijblijven. Voor mij zal 2018 altijd een heel bijzonder en speciaal jaar zijn , zo’n mooie zaken dat ik mocht meemaken en beleven (niet enkel hier in ghana), even alles loslaten en de dingen doen die je gelukkig maken SUPER, mijn beslissing om (even) te stoppen met werken is de beste die ik ooit genomen heb.

Deze ochtend mochten de oudsten de cijfers 1-2-3 op een blad papier schrijven. Voor hen is dit nog heel moeilijk, ik help hen wat, toon op mijn vingers wat 1-2-3 is. Blijkbaar kennen ze het tellen met de vingers niet en zijn heel enthousiast als ik hen dit toon, ik doe het bij ieder kind afzonderlijk de persoonlijke aandacht doet hen goed, de rest van de dag komen ze me vragen om hun vingers te tellen, yes ik heb ze iets kunnen aanleren!!!

Eén voor één komen ze me trots hun papier tonen, mijn bewonderend antwoord en de high five maakt ze trots.

Na de pauze wordt er verteld uit boeken en leren ze wat je moet doen om jezelf te verzorgen, tanden poetsen – handen wassen – bad nemen….

Ikzelf en mijn kaak – gezicht voelen zich al beter, durf het terug al aan om met de kinderen terug de gekke tante te spelen, maar let er op dat ze toch mijn rechter zijde van mijn gezicht niet aanraken, een toevallige tik ertegen doet nog behoorlijk wat pijn. Ik kan al terug foto’s met mezelf erop in de blog zetten, wie het niet weet of als ik uit de juiste hoek een foto neem ziet de ondertussen lichte zwelling niet.

Na het opdienen van de lunch gaan we op weg naar Koforidua voor het afhalen van het geld voor het toilet en nog wat inkopen. Voor mij blijft het leuk om met de tro-tro onderweg te zijn.

’s Avonds krijgen we een lekkere maaltijd rijst met verse groenten en kip.