We zijn woensdag dus start de school met samen zingen en musiceren, leuk om te zien hoe sommige kinderen heel enthousiast hun eigen liedje voor de klas zingen.

Na de pauze gaan we samen met de oudste kinderen naar de tuin-bos dat syto in het dorp heeft.

Voor we vertrekken heeft één van de kindjes een “accidentje”, niet op tijd naar het toilet maar het ziet er eerder wat diarree uit (dat komt ook voor), ik zie haar beteuterd staan, de poetsster van de school heeft ook als taak om de kinderen waar nodig te verschonen. Een groepje andere kinderen staat errond te lachen en te zingen, ik begrijp geen Twi maar vermoed wel wat ze zingen. Ik wordt boos en stuur ze weg, het kindjes staat er zo alleen en beteuterd bij ik kan het niet over mijn hart krijgen en begin haar besmeurde kleren al uit te doen terwijl de poetsster bezig is met de vloer te reinigen, ze roept me Stop ik doe dat wel, tot 2 à 3 keer toe, maar je laat een kindje toch niet zo staan wachten….

We vertrekken naar het bos, zonder het kindje dat nog gewassen moet worden, de andere kinderen zijn “het liedje” nog steeds aan het zingen, ik vraag de leraar wat ze zingen en inderdaad wat ik dacht, “…. Heeft in haar broek gekakt”…. Ik vind dit zo erg voor haar en spreek er toch met de leraar over, dit is echt niet te tolereren het is een ongelukje misschien is ze ziek daar lach niet mee… Ik kan veel verdragen en geef geen commentaar over de andere aanpak dan bij ons, maar dit ging me toch te ver.

Het bos en de tuin zijn nog maar recent aangelegd, er moet nog veel gebeuren en verder groeien maar het zal iets moois worden. De vruchten kunnen dan gebruikt worden voor de lunch van de kinderen.

Op de terugweg stoppen we nog om te kijken hoe men hier de stoffen weeft. De kinderen staan stilletjes en geboeid te kijken.

Voor de lunch mogen de kinderen nog wat spelen, ze doen ons na en nemen elk één of meerdere kinderen op hun schoot. Ze roepen ons en tonen wat ze kunnen.

Andere kinderen spelen schooltje op school…. Leuk om te zien hoe ze de leerkrachten nadoen.

We lunchen terug buiten in de schaduw en een paar kindjes zijn er snel bij om alles mooi te vegen met de Afrikaanse borstel.

Na school heb ik nog energie genoeg om mijn wandeling naar het naburige dorp te doen en te genieten van het Afrikaanse leven met een lokale “club" (bier)