Met wat hulp van pijnstillers heb ik deze nacht kunnen slapen, mijn gezicht zag er deze ochtend uit als een zombie ik ga jullie deze foto besparen.

Ik had ondertussen contact met mijn huisarts, en zolang ik geen koorts heb en Antibiotica neem komt alles wel goed.

Ik heb geen koorts, voel me alleen een zombie en lijk er ook wat op…, dus geen reden om thuis te blijven en op naar school.

Vandaag bekommer ik me terug over de oudere kinderen, de eerste les is een leuke activiteit buiten, spelen met de bal. En toch is het moeilijk om hun nieuwe spelletjes aan leren. We voetballen wat, dat is op zich al moeilijk om uit te leggen, hoeveel personen er in de goal mogen staan speelt geen rol, zolang iedereen zich maar amuseert en dat doen ze.

Ik probeer me wat op de achtergrond te houden om te vermijden dat de Kids mijn gezicht aanraken, en hoe ze het weten of doen begrijp ik niet, maar wonder boven wonder, ze behandelen me anders dan normaal, misschien schrikt mijn gezicht hen af, of zien ze toch de pijn. Ik herhaal het nog eens deze kinderen kunnen en begrijpen op hun leeftijd veel meer dan bij ons, ze zijn zo bijzonder.

En ja dan heb je uiteraard een paar favorieten al doe je dat beter niet….

Na de pauze gaat de volgende activiteit door buiten in de schaduw van de boom. Binnen is het behoorlijk warm, de schaduw doet deugd, we puzzelen wat of spelen andere spelletjes.

De lunch is ook op dezelfde plaats in de schaduw, en daarna zijn alle kinderen overal ter wereld dezelfde, ze spelen met wat voor handen is.

Ik zelf begin me terug wat moe te voelen maar ik ben hier voor de kinderen en vind alsnog genoeg energie om me met ze bezig te houden, één van hun favoriete spelletjes : selfies maken.

Na school wil ik niet opgeven en wandel nog naar het nabijgelegen dorp, koop de nodige dingen in de lokale apotheek, en kan genieten van de Afrikaanse drukte en hun lokale bier.

Mijn gezicht begint er lichtjes beter uit te zien, minder zwelling, gelukkig beginnen de medicijnen te werken.