Ik ga gewoon naar school, ik voel me niet ziek en heb geen reden om niet te gaan. Wel probeer ik erop te letten dat de kinderen niet aan mijn gezicht komen, wat niet evident is.

Een jongetje komt naast me staan en doet mijn gezicht na, één opgezwollen wang, hij denkt uiteraard dat ik gekke gezichten aan het maken ben, komt ervan als je dit vaak doet.

In school blijf ik vandaag bij de kleinste kinderen, help hen met de dagelijkse taken, water geven, schoenen dichtdoen, gaan plassen, veters knopen,….

Het eerste “lesuur” is scheuren en plakken", we maken letters in groot en klein formaat. De kinderen mogen dan de passende kleine letter op het grote blad kleven, op zich houdt dit niet veel in voor hen daar we ongeveer alles voor hen doen daar ze dit niet gewoon zijn, de aandacht op zich en het maken – krijgen van een blad met een werkje bezorgt hen al veel plezier.

Het tweede lesuur is iets zoals begrijpend lezen, er wordt uit een boek verteld over de tekeningen die erin staan, de kinderen schuiven hun stoel stilletjes en spontaan dichter bij de leerkracht, het boeit en duidelijk.

Sommige kinderen worden moe en vallen in slaap op hun stoeltjes.

En ikzelf voel me ook wat moe, de pijn in mijn kaak begint op te komen, de zwelling wordt erger.

Ik zet me in een hoekje in de klas, een paar kids komen op de schoot zitten en samen met hen die ik een dutje.

Na school heb ik vandaag eens geen energie meer over, ik doe een lange siësta, neem wat medicijnen in en na het diner ga ik vroeg naar bed in de hoop me morgen wat beter te voelen.