|
Zoals verwacht een korte nacht gisteren, ik wou nog mijn achterstand van de blog inhalen en zo werd het nogal laat, de vrijdag voor school doe ik de handwas dat vergt toch ongeveer 45 minuten tijd dus was het ook vroeg dag. Om 6u10 was ik buiten mijn was aan het doen uiteraard met de hand want wasmachines heeft niemand hier, zonder stromend water is dat niet mogelijk. Ik doe nu reeds sinds 10 juni mijn was met de hand, met een paar uitzonderingen als we op de camino eens de luxe van een machine gebruikten en uiteraard ook de 2 weken dat ik thuis was. En nog steeds heb ik moeite om hardnekkige vlekken uit mijn kleren te krijgen, maar bovenal heb ik heel veel bewondering en respect voor de wie dit dag in dag uit moet doen, en ook hun witte kledij ziet er echt wit en kraaknet uit. Net zoals op mijn pelgrimstocht naar compostela tellen hier de basisbehoeften en is al de rest luxe en bijzaak en maken je niet gelukkiger, in de toekomst zal ik deze luxe, wat voordien ook voor mij een evidentie was meer waarderen.
Vandaag neem ik de nieuwe matten mee naar school, niemand weet dag ik ze gekocht heb het zal dus een verrassing zijn, nog voor ik vertrek naar school krijg ik al 2 mooie bedankingen. De dame die voor ons kookt en het huishouden doet geeft me een dikke knuffel, de huisbaas die meestal niet veel zegt vraagt naar de matten als hij ziet en zegt “god bless you”.
Ook als we op school toekomen is iedereen enthousiast, de kids willen helpen dragen, de headmaster die meestal wel serieus is of een hand geeft als bedanking, geeft ons spontaan een knuffel, hij wil direct wat foto’s nemen om die naar het hoofdkantoor van syto te sturen, ook de leerkrachten zijn super blij, ik krijg veel “God bless you”.
Alle blije en dankbare gezichten te zien, ook van degene die niets met de school te maken hebben, doet deugd en maakt me rijker en niet armer, mijn geld is goed besteed de oude matten zijn echt wel versleten.
We hebben vandaag nog een leuke activiteit voor de Kids koekjes maken, iedereen mag wat deeg uitrollen en met een vormpje enkele koekjes maken.
Voor de lunch hebben de Kids nog wat speeltijd en sommigen vallen in slaap op de schoot, ikzelf val ook bijna in slaap…
Na de lunch speel ik wat met de kinderen en neem er eentje op mijn schouder als “patattenzak” en loop ermee rond, ik had beter moeten weten nu wil iedereen dit ook, dus één voor één krijgen ze hun beurt op de “kermisattractie bij de gekke tante, na meer dan 25 kinderen ben ik wel wat moe maar voldaan door de lachende gezichten en hun schaterlach.
Na school maak ik nog een wandeling door het bos aan de rand van ons dorp, ik neem een nieuw paadje en kom plots een graf tegen onder een mooie boom, een dame geboren in 1970, gestorven in juni dit jaar, wat jong nog… ik ben van 1972… , maar anderzijds denk ik dit is echt wel een mooie laatste rustplaats hier in het adembenemende bos. En een andere bizarre gedachte komt in me op, misschien niet goed geplaatst om hier te zeggen maar degene mijn Blog van compostela leesden weten ondertussen dat ik gewoon alles schrijf wat ik denk. Dus bij deze mijn bizarre gedachte : als het ooit zover is dat ik kom te gaan (hopelijk duurt het nog heel lang) dan is dit één van de plekjes waar een beetje van mijn as uitgestrooid mag worden. Ik heb ooit tegen een nichtje gezegd mijn as mag door al mijn dierbaren uitgestrooid worden op mooie plaatsen waar ik ooit op reis geweest ben of wou gaan, en eigenlijk meen ik dit wel ….
Uit respect plaats ik uiteraard geen foto van het graf dat ik zag.
Na mijn wandeling gaan we nog iets drinken met de vrijwilligsters en een paar van de leerkrachten, bij de terugkomst zien we nog gekleurde wolken door de ondergaande zon.
Morgen gaan we naar een feest van een 2 weken oude baby en willen iets origineels meedoen dus bakken we nog wat koekjes na het diner
|
