Zondag vandaag, tijd om na een week de was te doen. Water halen we met een emmer uit de waterput en dan wassen maar. Na bijna 4 maand mijn was met de hand gedaan te hebben op mjn camino heb ik er ondertussen al wat ervaring mee. Nu moet ik echter wel veel in een keer wassen, maar dan niet elke dag.
Tijd ook mijn blog en dagboek van de voorbije dagen bij te werken buiten in de schaduw is het aangenaam zitten.
In het weekend wordt er ook lunch voor ons voorzien, tenzij we op pad zijn. Deze middag kregen we gebakken banaan met de bonenstoofpot.
Omdat ik een hele dag niksen niet zo leuk vind, ben ik samen met de Nederlandse vrijwilligster sarah naar Osino gestapt en daar een terrasje gedaan en genoten van de bedrijvigheid rondom, een babbel met de locals, wat in mijn boek gelezen, kortom met volle teugen genieten en beseffen wat is het goed om hier te zijn.
Als we terugkeren naar huis is de zon al onder.
Ik kreeg al een paar keer de vraag krijg je iets voor je werk dat je zal doen, uiteraard niet daarom heet het ook vrijwilligerswerk maar je komt er wel (innerlijk) rijker van terug. In feite is het andersom, ik heb betaald om hier te komen als vrijwilligers. Het geld wordt gebruikt voor : het project zelf, de organisatie in België, de organisatie in Ghana, mijn overnachting, mijn eten,…. Dit zijn zaken die iets kosten en waar ze zelf het geld niet voor hebben. Uiteraard heb ik ook zelf mijn vlucht naar hier betaald. Mij lijkt het zeker ok dat je moet betalen hiervoor, zo krijg je enkel echt gemotiveerde mensen en vermijd je dat er mensen komen die dit als een gratis vakantie beschouwen. Je weet ook dat je samenwerkt met officiële organisaties zodat je inzet goed terecht komt.
|