Bedoeling is om vandaag rond de middag naar Koforidua te gaan, de hoofdstad van de Eastern region, daar krijgt elke nieuwe vrijwilliger een rondleiding.

In de voormiddag help ik in de school. De kinderen spelen treintje met de stoelen.

Er is zo goed als geen speelgoed in de school, dus moeten ze wel de stoelen gebruiken als speelgoed.

In de voormiddag is er een pauze, de lagere school die aan de overkant van de straat is, heeft dan meestal ook hun pauze, de kinderen komen dan op hetzelfde grasveld spelen, en willen ook met de nieuwe “obrino” spelen.

Om het de kinderen wat makkelijker te maken heb ik mijn naam iets ingekort, in Ghana noem ik VEE. Veerle is veel te moeilijk om uit te spreken, op de camino moest ik mijn naam ook meestal een paar keer zeggen voor men die kon uit preken, de combinatie van een rl na elkaar blijkt niet eenvoudig te zijn. De kinderen spreken amper Engels, ik ga het ze dan ook niet te moeilijk maken en ben nu dus Vee.

Van zodra ik neerzit komen er direct een paar kinderen op je schoot zitten, ze vinden het nemen van selfies heel leuk.

Toen ik het eerste gesprek had met het schoolhoofd heb ik gevraagd of ik foto’s mocht nemen en deze op de blog zetten, dat mocht dus de privacy regels zijn in orde….

Kort na de middag zijn we met de tro-tro naar Koforidua geweest samen met een leraar en de andere vrijwilligsters.

Het is een grote stad op ongeveer een uur rijden. De klassieke rondleidingen werden gedaan, winkels, markt, bank, souvenirs stalletjes,….

We zijn ook nog naar een winkel voor schoolboeken geweest. In de school heeft men amper boeken, als de oudste kinderen oefeningen maken, moeten ze het werkboek met een aantal delen. Een van de vrijwilligsters had in het thuisfront wat geld ingezameld en hiermee konden er voor elk kind een aantal werkboekjes gekocht worden.