Vanochtend weer een super lekker ontbijt gekregen : brood met omelet, pasta met groenten, verse ananas.

In de voormiddag krijg ik taalles twi, naast de officiële taal Engels, worden hier nog verschillende lokale Ghanese talen gesproken. Het Twi wordt door de overgrote meerderheid gesproken vandaar de taalles zodat we toch een paar woordjes kunnen zeggen.

Ik koop nog wat eten voor de lunch op de bus, een verse ananas, die smaken hier 1000 keer beter dan bij ons, lekker rijp en sappig.

Kort voor de middag wordt ik met de Uber-taxi, ja deze bestaat hier ook, naar de bus gebracht. Mijn reistas wordt gewogen en op basis van het gewicht moet je betalen.

Ik reis met de lange-afstandsbus naar juaso, een moderne bus met alle luxe en comfort (incl echte airco).

Voor ik opstap zeggen ze nog duidelijk tegen de chauffeur, deze “obroni” (dat is de lokale naam voor een blanke) moet je laten uitstappen in osino. En dan is het wachten tot de bus vol is, er zijn geen echte vertrektijden, men vertrekt pas als de bus vol is. Maar dat gaat snel, rond 12u30 vertrekken we al.

Ik moest dit laten weten via SMS aan de verantwoordelijke in Accra en in juaso, zo weten ze dat ik goed vetrokken ben, de vrijwilligers worden hier heel goed begeleid.

Na 2 uur wordt een korte pauze gehouden, als ik terug opstap zegt de chauffeur me, we zijn bijna in osino, daar moet je eruit.

Ietsje verder stopt de chauffeur al, omdat het direct zal beginnen te regen wil hij mijn reistas nu in de bus zetten zodat hij die niet in de regen moet uithalen uit de koffer. En ja hoor, als ik moet uitstappen is het aan het water gieten. Gelukkig staat het er vol verkoop stalletjes en mag ik er efkes schuilen. Men doet hier ook aan opvang en herbruik van regenwater

Ondertussen laat ik weten dat ik aangekomen ben zodat ze me kunnen oppikken, mijn ghanees telnr komt al goed van pas.

Met de gedeelde taxi (een taxi die pas vertrekt als hij vol is, 4 personen) gaan we naar het dorpje. Hier en daar stapt iemand uit en wat verder stapt er terug iemand op.

Ik verblijf er in het “vrijwilligers huis” er zijn nog 2 andere vrijwilligsters, net afgestudeerd aan de middelbare school, de ene uit Nederland de andere uit Zweden.

In het huis woont ook nog een leerkracht en een jongetje. Er is een dame die het huis onderhoud en ’s morgens en ’s Avonds voor ons kookt.

Ik heb een kamer voor mij alleen, er zijn 2 bedden maar voorlopig is het vrij, handig om de bagage op te zetten, er is geen kast.

In de kamer is een klein badkamertje met wc, lavabo en douche, maar geen stromend water, het wordt dus “emmer douchen” voor een tijdje.

De hele avond regent het hard, het is hier nog een maand regenseizoen. En binnen drupt het, het dak lekt hier en daar, dus komen de emmers goed van pas. Wonen in een dorpje in Afrika heeft zijn bijzondere kanten…