Na een goede nachtrust krijg ik een lekker ontbijtje geserveerd, sandwich met ei, kip, worst, tomaat en sla heel lekker.

Ik zet me nog wat buiten tot het tijd is voor mijn oriëntatie – uitleg over Ghana en het project, ondertussen krijg ik nog wat tips en ervaringen mee van de Zweedse vrijwilligster.

Rond 9u begint dan de breefing over Ghana en het vrijwilligerswerk.

De eerste vraag is wat zijn je verwachtingen, ik antwoord ik heb geen verwachtingen ik kom hier met een open geest en zal proberen waar ik kan en mag een handje te helpen. Ik weet dat mijn klein beetje hulp Ghana of het dorp of de school niet zal veranderen. Ik zal al heel tevreden zijn als er door mijn hulp een aantal kinderen een kans krijgen. Eigenlijk doe ik dit ook een stuk voor mezelf, ik doe dit omdat ik denk en hoop dat dit me gelukkig, rijker, tevreden,… zal maken

Ik krijg ook de boodschap dat het vrijwilligerswerk voor alle leeftijden is en dat ze blij zijn dat er ook wat “oudere vrijwilligers zijn”, de meeste zijn jongeren net van school.

Iedere ghanees heeft een naam die verwijst naar de dag waarop men geboren is, mijn ghanese naam is, “yaa veerle”, geboren op een donderdag. De beroemdste ghanees Kofi anan was geboren op een vrijdag (Kofi is de naam voor jongens geboren op een vrijdag).

Na de breefing, die vlot verloopt daar ik al wat ervaring in Afrika heb, tijd om wat cedi (ghanese munt) te halen in de bank. Daarna gaan we met de tro tro naar het strand om te lunchen.

De tro tro is hier het meest gebruikte transportmiddel, minibusjes of omgebouwde camionnettes, de ene al wat ouder dan de andere. als ze vol zitten kunnen de grootste toch wel meer dan 20 personen meenemen, ge zit dan wel goed opeengepakt. Je kan op elke plaats waar je wil op-en afstappen. Eén persoon roept de hele tijd de naam van de bestemming en is de portier en ontvangt het geld.

Ik zie een tro tro afkomstig uit Nederland….

Aan het strand eet ik mijn eerste ghanees gerecht, der der een soort stoofpot van bonen, plantain (bakbananen) en een lokale vis op zijn geheel met kop erbij. Het smaakt heel lekker.

Het strand ligt er behoorlijk mooi bij, dit in tegenstelling tot wat er me verteld was door verschillende personen. Je moet betalen als je naar het strand gaat, als dit geld dan gebruikt er wordt om het proper te houden is dat een goede zaak.

Na de lunch koop ik een ghanese sim-kaart, hiermee kan ik veel goedkoper op mobiele data dan met mijn belgisch nr. Ik hoef dan niet naar stadjes te gaan om te kunnen bloggen of dergelijke.

De rest van de middag (tis dan al na 4u) ben ik vrij, tijd om wat in mijn dagboek te schrijven, mijn Blog te maken, mijn nieuw tel.nr. door te geven,….

’s Avonds krijg ik er een pindanotensoep met rijst als diner, lekker maar best wel pikant om te eten.

In het boekenrek had ik nog een interessant boek gezien, in het Nederlands dan nog wel, : “wie (niet) reist is gek”. Geschreven door iemand die veel reist en zegt waarom hij reist, wat er zo bijzonder aan is. Iemand die geen heimwee maar “wegwee” heeft. Ik wil dit boek wel lezen, krijg er misschien wel ideeën van voor een volgend avontuur. Ik koop het boek na wat onderhandelingen over de prijs, leesvoer voor de komende dagen / avonden / nachten.

Nog douchen en dan bed in, morgen vertrek ik naar het dorpje die voor 2 maand mijn thuis zal worden.

Vandaag was er wel stromend water in de badkamer, in het toilet en lavabo, niet in de douche. Dus wordt het “emmer douchen” wat water met het emmertje over je kappen, ik vermoed dat ik dit de komende maanden nog veel zal doen. Het is een onderdeel van deelnemen / integreren in het Afrikaanse leven.