Dinsdag ga ik terug werken op de boerderij, 's ochtends krijg ik nog een hartig ontbijt met bakbanaan, brood, choco en koffie.

Deze week helpt ook Anna, één van de Duitse vrijwilligsters, op de boerderij dat maakt het werk wat lichter en zorgt ervoor dat we nog wat me de anderen kunnen helpen om de drinkbakken te kuisen en te verversen.

Het valt me op als ik 's ochtends toekom dat er immens veel eieren staan, sinds vrijdag zijn ze niet meer opgehaald, blijkbaar is er momenteel een overaanbod op de markt en wachten ze wat met verkopen, hopelijk zijn er plateaus genoeg om de eieren in te leggen.

's middags maakt mijn gast-mama nog eens verse Yam Pilée, een hele karwei om dat vers te maken dus is de lunch wat later, maar wel lekker.

In de namiddag is het wat rustiger op de boerderij, de kippen zijn ochtendleggers dus nog weinig eieren te rapen, we helpen wat met de andere werkjes en poetsen de drinkbakken van de oude kippen.

's avonds ben ik moe en ga voor een keertje tijdig naar bed.

De woensdag zijn we opnieuw met 2 om alle eieren te rapen en kuisen, we vinden ook nog wat tijd om de eieren van de oude kippen te kuisen, maar ook met 2 personen moeten we wel doorwerken. Ondertussen kuist Aladji de drinkbakken en ik zoek de eieren tussen de kippen.

Er zijn wat extra plateaus geleverd om de eieren in te leggen, niet al te proper maar we kunnen er niet veel aan doen. Ze hebben een extra klant gevonden die wat eieren wil afnemen en we gebruiken de plateaus van de klant. Ondertussen staan er al heel wat eieren te wachten klaar om verkocht te worden.

's middags komen ze van Syto langs, om te zeggen dat ik bijna naar huis moet, snif snif …. Zondag komen ze me rond 17u30 oppikken om naar de luchthaven te voeren.

Het namiddagwerk is zoals gewoonlijk, de laatste eitjes rapen, vloer vegen, drinkbakken kuisen, eten geven ….

Voor ik 's avonds naar huis vertrek krijg ik nog wat eieren en salade uit de moestuin mee, ik krijg heel vaak wat eieren en fruit mee.

Nu mijn tijd hier op zijn einde aan het lopen is, wil ik uiteraard nog wel een aantal personen zien , deze avond ga ik nog wat drinken met Anna en Johanna, we verliezen de tijd uit het oog en het is al 20u45 als ik terug ben, mijn gast-mama staat met het eten op mij te wachten, ze vindt het niet erg dat ik laat ben, het zijn je laatste dagen hier, het is normaal dat je nog wat wil praten met de vrienden die je hier gemaakt hebt. Ik krijg echte frietjes (wel niet gebakken zoals bij ons) maar ze smaken me wel. Ik praat nog wat met mijn gast-mama, ze is heel blij met mijn verblijf hier, alleen maar lovende woorden. Alles is goed voor jou, je doet zelf je was, je poetst zelf je kamer, ik zie en hoor van de mensen in het dorp en de ouders van de kinderen op school dat ze je allemaal graag hebben, dat je vriendelijk en actief bent, dat ze blij zijn dat je er bent, ik zie dat niet altijd met de andere vrijwilligers ...

En ja ik heb me hier echt wel goed geamuseerd, veel gezien en ook dingen geleerd, het enige waar ik een beetje voor vreesde was de Franse taal absoluut niet mijn sterkste kant, maar dit verliep hier ook heel goed, veel beter dan in andere Franstalige landen, als ik dit tegen haar zeg ben ik aangenaam verrast als ze mij vertelt dat zij zelf de echte Franstalige mensen (uit Canada of Frankrijk) ook niet begrijpt, dat ze steeds moet zeggen dat ze traag moeten praten want anders hoort ze één lang woord in plaats van een zin, als het te snel gaat kan ze de woorden er niet uitfilteren, en dat is nu exact hetzelfde wat ik in sommige andere Franstalige landen ook ervoer. Hier in Bénin is het Frans niet hun moedertaal, dat is de lokale Afrikaanse taal Fon, hun Frans is ook minder geëvolueerd ze gebruiken minder moeilijke woorden en praten traag en dat maakt het voor mij verstaanbaar.

Na het diner en mijn praatje met mijn gast-mama ga ik nog een biertje kopen om de avond af te sluiten, de serveuse had een paar dagen geleden gezegd dat ze eens met mij wou praten, waarom weet ik niet, dus zeg ik haar dat ik nu wel tijd heb om wat te praten. Wat ze me toen vertelde maakte me heel boos, ik twijfelde eerst of ik het hier wel zou neerschrijven maar toch doe ik het, het is wat hier gebeurt en ook dit mag of moet verteld worden, ik verbloem niets en schrijf wat ik zie, hoor en meemaak.

In één van mijn vorige schrijfsels heb ik verteld dat ik tolk moest spelen tussen één van de Nigerianen die een appartement huren van mijn gast-ouders en de serveuse, het ging er toen over dat hij met haar wou trouwen. Een paar dagen later was hij “verdwenen” , blijkbaar werkt hij nu ergens anders aan het werk of is terug naar Nigeria, zonder iets te zeggen tegen “zijn verloofde”. Dit wist ik al ze had me al gevraagd waar hij was, maar wat ik niet wist is wat ze me nu vertelde – toevertrouwde. De Nigeriaan had gevraagd of ze naar zijn kamer wou komen, ze wou dit niet, maar hij heeft haar gesmeekt – aangedrongen, en uiteindelijk is ze toch gegaan, maar eigenlijk wou ze niet gaan. Wat er daar gebeurde hoeft ik niet echt te vertellen kunnen jullie wel raden – inbeelden, ja ze hebben het bed gedeeld, maar ze wou dat eigenlijk niet, of hij haar nu al dan niet met geweld gedwongen heeft weet ik niet, ik weet wel dat ze er nu grote spijt van heeft dat ze dit niet wilde, de dag nadien is hij vertrokken zonder iets te zeggen. Bovendien was het haar eerste keer...

Ze is heel verdrietig , ze was verliefd en nu is hij vertrokken zonder iets te zeggen, maar ze is ook heel bang, wat als ik zwanger ben, zegt ze mij … Hoe kan ik haar helpen … Ik heb haar proberen duidelijk te maken dat zij geen fout gemaakt heeft, zij is geen slechte persoon, hij is een slechte persoon, hij heeft een fout gemaakt. Ze is jong en naïef, heeft nooit geleerd dat je ook neen mag zeggen, men krijgt over dergelijke zaken zo goed als geen opvoeding, ik kan haar niets verwijten, het is uit onwetendheid. Ik probeer haar duidelijk te maken dat niet alle mannen hier (en ergens anders soms ook wel) oprechte en goede bedoelingen hebben, zij ziet het verschil niet. Ik prent haar in dat als ze ooit nog eens verliefd is en een man vraagt haar mee te gaan, dat ze moet zeggen dat hij eerst met haar ouders moet praten, als hij dit niet wil doen dan is hij niet oprecht en alleen uit op een nachtje of avondje “plezier voor hem”. Haar hart is gebroken, ze staat er met de tranen in haar ogen, ik probeer haar wat te troosten, geef ze een knuffel … meer kan ik niet doen, haar duidelijk maken dat zij niet de schuldige is, maar vooral dat ze het recht heeft om neen te zeggen ...

Ik hoop haar wat troost gebracht te hebben, ben op zich blij en vind het positief dat ze er over durfde praten, dat ze iemand vond om haar hart te luchten … en misschien heb ik op deze manier ook een beetje kunnen helpen, mijn hulp hier is van allerlei aard.

Best wel een zwaar gesprek, als ik terug thuis ben, ben ik boos op de Nigeriaan, ik heb zijn nummer en stuur hem een paar berichtjes, ik zeg hem dat hij onbeschoft is, dat hij “zijn verloofde” misbruikt heeft en geen respect heeft voor andere personen en vooral geen respect voor vrouwen … zal dit zijn gedrag veranderen, ik denk het niet, maar ik wou het hem toch wel zeggen.

Ik heb ook nog contact met de gids die ik in Grand Popo ontmoette, hij runt een reisorganisatie gekoppeld met humanitaire activiteiten , van hem verneem ik dat er in Bénin (en waarschijnlijk in veel landen in Afrika) nog veel misbruik gemaakt wordt van de vrouwen, niet alle mannen zijn zo, maar het gebeurt wel meer.

Er is wel een positieve noot die ik kan schrijven, langzaamaan is men bezig met de sensibilisering van de vrouwen – jongeren en ook de mannen. Een paar dagen geleden heeft hij met een groep toeristen dorpen bezocht en gesproken over “voorbehoedsmiddelen – geboorteplanning – misbruik van vrouwen”. Ik vind dat wel een mooi initiatief, er is hoop, het is goed om te horen dat eraan gewerkt wordt, er is nog een lange weg te gaan.

Ook van mijn gast-mama had ik een paar weken geleden gehoord dat ze een seminarie gevolgd heeft om in de dorpen te gaan spreken en leren over deze zaken.

Dit stemt me wel hoopvol dat ze op de goed weg zijn, ik zie een lichtpuntje aan de tunnel ...

Na een nogal zware, indrukwekkende woensdag avond, ben ik blij dat ik donderdag mijn zinnen kan verzetten met de kippen en de eieren, de dagelijkse routine doet met goed. 's morgens zijn we met 2 om te helpen, we hebben nog wat tijd over om wat extra's te doen. Het was mij al opgevallen dat het kippengaas die voor de openingen – vensters hangt vol zit met stof, dit mag dringend eens gekuist worden, dus kuisen we al een paar openingen met de afrikaanse borstel, het verschil is duidelijk zichtbaar.

In de namiddag ben ik alleen, ik heb veel werk want ik moet ook nog de drinkbakken kuisen en hervullen, het is al na 17 uur als ik klaar ben met alles.

Ondertussen zijn er werkers gearriveerd om verder te bouwen aan het prieeltje.

's avonds ga ik nog iets drinken met de broers van het immobiliënkantoor.

Morgen ga ik in de voormiddag naar school om afscheid te nemen van de kindjes, in de namiddag wil ik nog een laatste keertje helpen op de boerderij, daarna zit mijn werk er hier op.