Op de boerderij is het heel druk, ik start om 9 uur en normaal gezien mag ik om 11u30 stoppen, maar er zijn in de ochtend ontzettend veel eieren en dus werk ik wat langer door tot rond 12 u à 12u30. Ik heb het zo druk met in deze tijd alle eieren van de jonge kippen te rapen en te kuisen dat ik niet kan helpen bij de oudere kippen, in tegendeel soms komt Aladji mij ook een beetje helpen. Tegen de middag heb ik al een 1200 à 1300 eieren verwerkt, tijdens mijn pauze doet Aladji nog een ronde, ik doe dan de rest in de namiddag. Per dag hebben we nu een 1850 eieren, best wel de moeite als je er mee rekening houd dat we elk ei , één voor één ook nog moeten afkuisen. Dit is het resultaat van 2 dagen werk.

In de namiddagen is het iets rustiger op de boerderij, alhoewel er is altijd wel iets te doen, de drinkbakken helpen wassen en vullen van de oude kippen, helpen met eten geven, Ik doe ook wat werkjes die mij niet gevraagd worden, de vloer vegen, de bassins om de voeten af te vegen verversen, als je je ogen de kost geeft zie je wel wat werkjes om te doen.

Nu en dan kan ik in de namiddag en paar minuutjes pauze nemen en wat uitblazen en afkoelen in de schaduw in de moestuin. Soms komen Aladji en Francoise erbij zitten, ze hebben me al duizend maal uitvoerig bedankt voor mijn vele hulp, ze gaan mij missen als ik weg ben, ik ga hen ook missen dat is zeker. Ze hopen oprecht dat ze ooit nog eens zulke vrijwilliger als mij gaan krijgen. Ik probeer hen uit te leggen dat het normaal is dat ik hen help, dat ik veel werk, ik ben naar hier gekomen om te werken dus doe ik dat ook, ik zet mij in – ik werk alsof het voor mezelf is, ik weet wat werken is, wat werken op een boerderij of tuinbouwbedrijf is heb er ervaring in. En toch vinden ze dit bijzonder zeggen ze me dat niet iedereen is zoals ik, als jij er bent zijn we gerust – we zijn op ons gemak – we weten dat jij ondertussen weet wat je moet doen, zonder woorden doe ik mijn werk, we zijn een team geworden. Ik begrijp wel dat niet iedereen werkt zoals ik, zonder te stoefen over mezelf, ik heb deze opmerkingen al nog gehoord, vorig jaar kreeg ik ook deze reactie in Ghana, ook hier in de school zeggen ze hetzelfde. Tja, kan ik dit uitleggen, niet echt, misschien een beetje. Een mogelijks verschil met de anderen is mijn leeftijd, ik heb al ervaring met werken, en het ligt ook in mijn aard als ik voor iets ga, iets doe, zet ik me geen 100% in maar 200 %. (de Duitse vrijwilligsters zegden op een bepaald moment, jij hebt meer energie dan wij 2 samen). Het zit misschien ook wel in de natuur van de Belgen en zeker in de natuur van de West-Vlamingen we zijn werkers, stille noeste werkers, we zeggen niet veel maar we werken naarstig voort. Een mogelijks ander verschil is dat ik er heel bewust voor gekozen heb om hier te komen werken, vrijwilligers uit sommige andere landen krijgen geld van de overheid om dit werk te doen, als je er zelf voor betaalt (ja ik heb betaald om hier te komen werken) is dit een heel bewuste keuze en ga je er dan ook ten volle voor. Het doet wel goed om deze oprechte waardering en dankbaarheid te horen, dat is één van de redenen waarom ik het doe.

Ik help niet alleen fysiek maar probeer ook wat tips te geven om zaken te verbeteren, wanneer ik merk dat er op bepaalde plaatsen in het kippenhok veel gebroken en vuile eieren zijn, geef ik dat door, we kijken dan of we iets kunnen veranderen om dit te vermijden. Zo hebben we ook de ruimte voor de zieke kippen aangepast, een hoger net er rond want ze ontsnapten vaak en probeerden dan de eieren die ik aan het kuisen was te pakken.

De moestuin die ziet er heel goed uit, ze zaaien wat plantjes en zijn deze momenteel aan het uitplanten in de bedden. De sla groeit heel goed, mede dankzij de kippenmest die ze krijgen.

Deze week zijn er terug dames bezig met het maken van bloem van manioc, ze schillen de manioc, waarna ze deze dan wat persen, drogen in een oven in de grond en zeven, een heel karwei om te doen, maar blijkbaar levert het wel wat geld op en het zorgt voor extra werkgelegenheid voor de locale bevolking van het dorp. Dit is één van de zaken die ik echt waardeer op deze boerderij, ze proberen er alles uit te halen, gebruiken alle ruimte en mogelijkheden.

Ik kan niet zo veel vertellen over de boerderij, het is allemaal al gezegd, misschien kan ik mijn dag verloop eens neerpennen. 's morgens om 8 uur krijg ik mijn ontbijt, ik moet niet zelf koken, in mijn gastgezin hebben ze een werksters die kookt, poets en allerlei zaken doet. Het ontbijt bestaat uit koffie (oploskoffie), brood met choco en nu en dan krijg ik er een omelet bij. Heel vaak krijg ik wat fruit of eieren mee van de boerderij, een omelet van de eigen kippen smaakt lekker.

Om 9 uur begin ik te werken, ik werk tot mijn werk gedaan is, rond 12 u à 12u30. Het is hier bloedheet en immens vochtig, dus zweten doe je hier constant, als ik 's middags thuiskom zijn mijn kleren kletsnat van het zweet (soms kan ik ze letterlijk uitwringen), dus een douche is nodig, ik hang mijn kleren dan buiten om te drogen zodat ik ze in de namiddag terug kan aandoen. Het ondergoed mag niet buiten gehangen worden, dus in mijn kamer hangt er ook altijd wel iets te drogen, je moet hier per dag minstens 3 keer veranderen van ondergoed omdat het kletsnat is van het zweten. Na het eten neem ik een korte siësta, met deze temperaturen is het wel nodig, het is vermoeiend.

Om 3 uur begin ik terug te werken tot 5 uur. Het eerste dat ik doe als ik thuis kom is nog eens een douche nemen, ja hier heb je wel een 3-tal douches per dag nodig. Na mijn douche kuis ik mijn badkamer wat, de douche is niet afgesloten dus alles is nat, met de borstel veeg ik mijn kamer, ik wil niet dat iemand anders dit moet doen, ik vind het normaal dat ik deze zelf proper hou. 's avonds voor het eten, geniet ik soms van een biertje terwijl ik de bedrijvigheid op straat gadesla, ik geniet van de ondergaande zon op het dakterras …

We eten rond 19 uur à 20 uur, en daarna heb ik nog wat tijd om op mijn gemak te zijn, soms gaan we met de andere vrijwilligers nog iets drinken of ik geniet van het warme zalige afrikaanse leven op mijn dakterras. Ik geniet met een fris biertje, dat haal ik in de cafe recht over mijn huis, ik drink het op mijn dakterras daar is het wat rustiger, in de cafe staat de muziek nogal luid, op mijn dakterras kan ik ook van de muziek genieten. Hier is het toegelaten dat je een biertje koopt om dit mee naar huis te nemen, de volgende dag breng ik dan het leeggoed terug, ondertussen kennen ze me daar al. Het gebeurt regelmatig dat ze geen klein geld hebben om terug te geven, omdat ze me kennen en vertrouwen kan ik dan de 100 of 200 FCFA de volgende dag geven, of zeg ik geef me dan morgen het geld terug. Het leven hier is zo eenvoudig en ò zo zalig, wat zal ik het missen. Als ik 's avonds op mijn gemakt op het dakterras zit, staar ik naar de mooie sterrenhemel, denk na over mijn voorbije sabbattijd en begin nu ook echt wel te beseffen dat deze bijna voorbij is, echt voorbij, ik zal terug moeten gaan werken.

's avonds op mijn dakterras met mijn biertjes heb ik genoeg tijd om over de toekomst na te denken, meer en meer besef ik dat ik me hier echt wel thuis voel (hier = Afrika), ik waardeer het eenvoudige leven hier, ik voel met hier goed – op mijn gemak gewaardeerd geaccepteerd …. Ik voel me hier echt wel gelukkig … het zal waarschijnlijk niemand verwonderen als ik zeg dat ik zeker nog terugkeer naar Afrika, waar – wanneer – hoe – om wat te doen, daar ben ik nog niet helemaal aan uit, er broeien wat ideeën – dromen in mijn hoofd.