Het rapen zelf is ook wat lastiger geworden, de kippen willen allemaal op dezelfde plaats hun ei leggen, maar als er 850 in één plaats zijn is dat uiteraard onmogelijk, dus zitten ze samengedromd in hetzelfde hoekje, ondertussen ook in verschillende etages, ze kruipen gewoon boven op elkaar, en daartussen moet je de eieren zoeken. Ik ben al behoorlijk behendig geworden in het uiteenhalen van de kippen, ik vond ook al een vastgekleefd ei op de rug van een kip. Nu en dan proberen ze een keer naar je te pikken of soms komt er eentje aangevlogen en op je rug landen, één keer is er een kip op mijn hoofd komen vliegen, ondertussen ben ik er al in getraind om ze op tijd op te merken en ze weg te duwen voor ze op me landen.

Omdat er zoveel eieren zijn, zouden ze wat meer naar de markt moeten gaan, woensdag hadden we geen plateaus genoeg, dus gebruikten we ook deze van de oudere kippen en zelfs kartonnen plateaus. ’S Ochtends was het behoorlijk druk, Françoise en Aladji hebben zelfs geholpen met het kuisen van de eieren, het was te veel werk om het alleen te doen.

Elke avond noteren ze netjes het aantal eieren, ook het aantal gebroken eieren wordt bijgehouden, dit is het resultaat van 3 dagen.

Regelmatig ga ik naar huis met wat extra’s, geven ze me papaya, eieren of soms ook guave.

Aks ik tussen de kippen aan het werken ben, heb ik niet zoveel foto’s, het is niet evident om tussen de drukke kippen en het vele werk een foto te nemen, nu en dan poseert er toch een kip.

Nu en dan wordt het zaagsel in de hokken vervangen, dit weekend zal men het doen in één van de hokken, het oude zaagsel dat ondertussen meer mest dan zaagsel is gebruikt men in de moestuin, dus wordt het in zakken verzameld, Aladji start al een beetje met het opscheppen ervan.

Wanneer ik woensdag middag naar huis fiets, wordt ik aangesproken door 2 jonge mannen op een scooter, ze willen wat praten met mij. Blijkt dat ze info zoeken om in Europa te gaan studeren, ze vragen me of ik ze kan helpen, of het mogelijk is,… en weerom moet ik ze teleurstellen en proberen uit te leggen dat het voor hen zo goed als onmogelijk is om naar Europa te komen, al hebben deze echt wel goede bedoelingen, ze willen in Europa studeren en dan met hun diploma hier in Bénin een zaak beginnen. Ze “kennen” mij, ze hebben in het dorp een immobiliën kantoor en hebben me al vaak zien passeren vandaar dat ze me aanspraken, we spreken af dat ik ’s avonds na mijn werk hun kantoor ga bezoeken. Als ik rond 17u15 arriveer staan ze me buiten al op te wachten, waarschijnlijk bang dat ik mijn woord niet zal houden en hen geen bezoekje zal brengen. We praten nog wat over Europa en blijkt dat ze al bij de Franse ambassade geïnformeerd hebben over studeren in Europa, het kost heel veel geld zeggen ze, in Euro een 15.000, ik probeer uit te leggen dat dit wel klopt want het leven in Europa is duur, naar de universiteit gaan kost ook voor ons veel geld…. Ik vrees dat het voor velen hier bij een onrealiseerbare droom zal blijven, maar het siert hen echt wel dat ze blijven hopen, blijven proberen en ondertussen hier toch een klein bedrijfje hebben.

Dan is het mijn beurt om te informeren naar hun werk hier, het verkopen van gronden. Het is hier veel eenvoudiger dan bij ons, met heel veel vrijheid en zo goed als geen regels. Je kiest zelf hoeveel grond je koopt, een vergunning om een grond op te splitsen is niet aan de orde, de verkoop wordt in het gemeentehuis geacteerd en dat is het, daarna kan je doen wat je wil met de grond. Een vergunning om een huis te bouwen dat kennen ze niet, alle vrijheid hebben ze om te doen wat ze willen. Wat een luxe, toch in mijn ogen, als ik dit vergelijk met de lijdensweg dat het bij ons soms is om een vergunning te bekomen, tja ze hebben hier maar één probleem, het gebrek aan geld om iets te kopen, het is niet voor iedereen weggelegd om een groot stuk grond te kopen voor bv een boerderij.

’s Avonds voor het eten praat ik nog wat met mijn gast-papa, hij stelt me heel veel vragen over diverse onderwerpen, het leven in Europa, ziektes, ouderen en bejaardenhuizen, politiek, vliegen, ….

Soms als hij lokaal nieuws op zijn radio gehoord heeft, vertelt hij me dit, of vraagt me er dingen – info over. Ik heb de indruk dat hij het leuk vind om met een volwassen – iets oudere persoon te kunnen praten, de meeste vrijwilligers zijn jongeren rond de 18 – 20 jaar, met mij kan hij over andere zaken praten. Hij had gehoord dat de president de Fcfa wou afschaffen, dit is de west Afrikaanse frank die in een 12-tal landen gebruikt wordt, hij vroeg me of ik er iets van wist, of ik er info kon over vinden. Blijkt dat de munt gekoppeld is aan de Franse Frank en de Euro, men wil zich van deze koppeling losmaken en zo meer vrijheid hebben en meer kansen. De munt zal niet afgeschaft worden, als ik hem dat uitleg is hij toch wel opgelucht.