Daarna installeren we buiten speeltoestellen, een schommel – een glijbaan en een draaimolentje. De leerkracht kuist alles af en ondertussen moet ik me in de klas met de kids bezighouden. Ze spreken geen frans, of slechts een paar woordjes en ik geen Fon, dus niet evident. Ik vind wel wat dingen om te doen, hun vingers tellen, ze vinden dat eenvoudig ding wel fascinerend, ook per 2 samen in de handen klappen vinden ze tof. En uiteraard vinden ze foto’s maken leuk en ze zien er zo schattig uit.

Daarna is er een beetje “les” wat zingen en dan leren ze ook wat basis woorden frans : sta recht, kom hier, ga naar je plaats, ga zitten. Eén voor één moeten ze dit doen en ook uitbeelden waarna er een ander kindje mag, ook ik moet meedoen. Ondertussen is het snikheet in de klas, het zweet loopt van me af, ook de kindjes zweten enorm.

Rond 10 uur is het plaspauze, een voor een moeten ze naar “het toilet “ waarna ze met hun handen achter de rug moeten wachten, want de handen zijn vuil en moeten gewassen worden, ze leren al zingend over de hygiëne. De juffrouw toont voor hoe ze hun handen moeten wassen en dan mogen de kinderen hun handen wassen.

Na het toilet is het etenstijd, de kleintjes eten met een lepel en ook nu sta ik versteld dat ze zo proper eten, ik ken wat Belgische kinderen die hier wat zouden kunnen leren. Eén kindje heeft wat rijst op de tafel achtergelaten, ze moet terugkomen en het opkuisen, heel stil zonder mopperen doet ze dit er blijft geen enkel korreltje meer liggen.

Tijd om een beetje te spelen, ze vinden de draaimolen reuze tof, ik zet ze er één voor één op en probeer erop te letten dat ze allen hun beurt krijgen.

Ook ik ga er een keertje op zitten, hilariteit alom de juffrouw, die voordien in de schaduw zat te kijken, komt al lachend helpen duwen, ja het kind in mij komt nu en dan nog een keertje boven.

Nog een kwartiertje les voordat het middagpauze is, ze moeten streepjes trekken tussen 2 lijntjes, ik merk op dat ze niet allemaal gewoon zijn om een stift vast te houden, ze zijn nog maar 3 à 4 jaar dus is het normaal.

De klas heeft ook nog wat speelgoed, ze zijn hier veel beter uitgerust dan vorig jaar in Ghana.

In de namiddag spelen ze de hele tijd buiten met de speeltoestellen, ook de oudere kleuters mogen nu meespelen, ik zie de grotere kinderen die hun broer of zus afzetten op school jaloers kijken.

Ik hou me de hele namiddag bezig met de kinderen op de toestellen te zetten, vaak willen ze er niet af om een ander kind erop te laten, maar ik laat me niet kennen en neem ze er toch af. Ik zie ook een paar kindjes stilletjes wat verderweg staan kijken, ze zijn te timide om ook hun beurt te vragen, de drukke kinderen springen er zelf op. Ik roep de timide kinderen erbij en zorg ervoor dat ze er ook op kunnen, het doet deugd om na een tijdje een lach te zien verschijnen op hun gezicht en te zien dat ze nadien met de andere kindjes helpen duwen. Soms hebben ze een duwtje in de rug nodig, ik vind het belangrijk om daar oog voor te hebben, om te zorgen dat ieder kind ook de kleinere – de schuchtere erbij betrokken worden. Als we na het opruimen van de spullen wachten tot elk kind opgehaald wordt, komt één van de schuchtere kindjes tegen mee aan leunen, wat aandacht vragen, een knuffel geven, nog maar eens het bewijs dat het belangrijk is om hen erbij te betrekken, een duwtje te geven om ze te laten openbloeien, ik merk dat ze die extra aandacht niet gewoon zijn en het waarderen, dat het hen deugd doet. Kortom een leuke dag op school die me veel voldoening gaf.