Ik sta vroeg op vandaag want ik wil tot aan de kust wandelen, de route van de slaven zelf ook stappen, met de verzengende hitte hier doe je dat best ‘s ochtends vroeg dan is het nog niet drukkend heet. Om 6u 20 ben ik al op pad, in het begin valt de warmte en de vochtigheid nog mee, na een groot half uur stroomt het zweet van me af, wat normaal is in een moerassig en vochtig gebied. Ik neem de tijd om nog eens te stoppen bij de bezienswaardigheden. Er zijn niet alleen zaken ivm de slavenhandel maar ook voudo – beelden te zien.

Het is zondag, het valt op dat er heel veel mensen aan het sporten zijn, ze lopen de weg van het dorp naar de zee en terug, de slavenroute. Het is een lange rechte weg, het moet voor de slaven verschrikkelijk geweest zijn om deze te stappen, vastgeketend aan handen en voeten in een verzengende hitte stappen, ik ben zeker dat ze geen rekening hielden met het tijdstip van de dag, ook op het heetst van de dag werden ze gedeporteerd.

Ik wandel nog wat langs het strand en zie ook net zoals in Ghana de vissers met 30 man het net uit het water trekken. In de lokale bar ontbijt ik aan het strand, lekker genieten van een kopje koffie met brood.

De terugweg naar het dorp doe ik niet te voet ik neem een Zem, het is duidelijk dat ze de blanken in een toeristische stad wat te veel willen laten betalen, de prijs blijkt 1000 te zijn, ik zeg dat dit veel te veel is, dat ik hier al meer dan een maand ben en de prijzen ken, hij zakt wat naar 800 wat nog 2 keer de prijs is. Ik maak duidelijk dat ik maximaal 400 wil betalen, als hij niet akkoord gaat zeg ik wel te zullen stappen en vertrek, dan blijkt hij toch akkoord te gaan. Bij het onderhandelen moet je soms gewoon weggaan en dan gaan ze alsnog over stag, tenzij het echt veel te weinig is natuurlijk.

 ’s Middags wil ik nog op het gemak een paar dingen bezoeken in de stad, de kathedraal en nog een stichting waar er kunstwerken van de lokale bevolking te zien zijn. De kathedraal is gesloten en ik kijk wat rond, op het moment dat ik wil vertrekken, zwaait er iemand van ver naar mij, ja het is gesloten je hoeft niet weg te gaan, wil je de kathedraal zien, ik zal ze je tonen. De man die me aanspreekt loopt op krukken, blijkt dat hij polio heeft en zijn been heeft gebroken bij een val. Met veel plezier en enthousiasme toont hij me de bezienswaardigheden bij de kathedraal en vertelt me over de geschiedenis. In Bénin hebben ze ook hun kopie van de Lourdes grot, ik heb er het voorbije jaar en een half echt overal ter wereld gezien.

We praten nog wat, ik vertel dat ik hier als vrijwilliger werk, dat opent altijd deuren bij de locals, ze behandelen je met immens respect en dankbaarheid. Hij biedt me aan om nog wat interessante zaken van de stad te tonen, ik stem erin toe. En dan wordt ik meegetroond naar de meest speciale plaatsen, plaatsen waar toeristen niet standaard komen…

Eerst bezoeken we nog de stichting met de kunstwerken, een lokale gids geeft me uitleg bij de kunstwerken, er hangen zelfs foto’s van een Belgische fotograaf, heel bijzonder.

Daarna toont hij me wat voudo zaken, tempels, afbeeldingen en geeft me er uitleg over. De python tempel is een voudo tempel, ik probeer hem uit te leggen dat ik niet van al te toeristische zaken hou en geen zin heb om een python rond mijn nek te hangen. Ok, ik zal je mooie interessante zaken tonen die gratis zijn, ik zal je zelfs voorstellen aan de “opper voudo koning – meester” de belangrijkste man in de hoofdstad van de Voudo, ik zie wel of dit waar is.

We gaan allerlei kleine steegjes in en uit, ja inderdaad ik denk niet dat hier al veel toeristen of blanken gewandeld hebben, we passeren diverse voudo huizen – tempels, elk huis of familie aanbid zijn eigen koning – dier … De voudo gaat hier ook hand in hand met het christendom, de grond waar de kathedraal op staat werd geschonken door de lokale voudo koning, de kathedraal staat recht tegenover de hoofd-voudo – tempel van de Pythons, s morgens gaat men naar de kerk en erna naar de voudo tempel, beide geloven worden samen beleefd. Bij ons is voudo vooral gekend als iets negatiefs, een pop met naalden om iemand pijn te doen, maar dit is het niet, het is een soort geloof gebaseerd op de vier basis elementen : vuur – aarde – lucht en water, de basis van het leven.

De voudo huizen hebben hun schilderijen en er staat ook een soort kastje bij om de slechte geesten buiten te houden.

Mijn “gids” kent iedereen in het dorp, hij stelt me voor aan een vriend en ik krijg er prompt een glaasje lokale likeur, noem met “vodka van de palmnoten” lekker maar behoorlijk straf. Ik krijg de vraag of ik geen Afrikaanse kledij wil, zoals de lokale vrouwen, neen dank je, ik draag geen jurken noch rokken, nog iets dat ik hier moet uitleggen. Een broek wil ik wel, één van zijn vrienden heeft een naaiatelier, hij laat die komen, omdat het te warm is laat hij ook stof komen zodat ik niet naar de winkeltjes moet gaan om te kiezen. Het is ondertussen al 15u en ik wil rond 17u vertrekken naar huis om voor het donker thuis te zijn, kunnen ze dit nog maken. Mijn gids zegt, geen probleem als ik zeg dat het klaar moet zijn tegen 16u30 dan doen ze dat voor mij, dus laat ik 2 broeken maken.

We bezoeken een lokale voudo – tempel, waar ik weer getrakteerd wordt op eerst een glaasje heilig water en dan de lokale likeur. Ik mag mijn levenswensen – toekomstwensen vragen, je dient wel iets te doneren en je wensen uit te spreken tegen het geld dat je doneert, alleen positieve wensen zijn toegestaan. Op verschillende plaatsen moet ik ze “uitspreken” en uiteindelijk ook bij de heilige boom die in elke tempel staat, benieuwd of mijn wensen gaan uitkomen. Afsluiten moet ik doen met nog een glaasje likeur….

In het dorp is nog een bijzondere boom vol van gebeeldhouwde sculpturen in de stam, en weerom alle religies samen, er staan afbeelding over : voudo – christendom – dieren – slaven… wij kunnen hier nog wel wat van leren, men leeft hier vreedzaam samen ongeacht de religie of afkomst….

Uiteindelijk komen we bij het huis van de belangrijkste man van de stad, de opper voudo koning, mijn gids maakt me duidelijk dat ik hier zeker niets mag doneren. Het huis is versierd met veel symbolen en beelden, dan gaan we binnen en ontmoet ik “de voudo koning” hij zit op een troon, rond hem zitten andere personen, ik wordt een stoel aangeboden en moet vertellen wie ik ben en wat ik doe in Bénin en ervan vind. De voudo koning wil mijn gegevens, ik noteer ze op een briefje, maar heb de indruk dat hij niet kan lezen… er arriveren nog andere mensen, en één voor één knielen ze voor de koning gezeten op zijn troon, oei ik heb niet geknield zou dit onbeleefd zijn, gaan mijn wensen nu niet uitkomen. Ik ben er gerust in, je moet inderdaad wel waarde hechten aan de basis elementen van het leven, of ze je wensen kunnen laten uitkomen…. Das wat anders, ik denk dat je zelf het heft in eigen handen moet nemen. Het was wel de moeite om te zien, mee te maken.

Ondertussen is het al 17 uur, we gaan terug naar het huis van de vriend van mijn gids om mijn broeken op te halen, ze passen perfect, in nog geen 2uur gemaakt, knap werk. Voor de foto moet ik nog wat pigment pletten.

Mijn gids zoekt nog een Zem voor mij die me veilig aan mijn huis afzet. Een super vriendelijke man, ondanks zijn gebroken been en zijn polio, heeft hij me heel bijzondere plaatsen laten zien, plaatsen waar je normaal als blanke of als toerist niet komt, het kostte hem veel energie, om de trappen op te gaan deed hij dit soms op handen en knieën, mijn hulp wou hij niet. Hij heeft me 4uur lang de mooiste en bijzonderste plekjes van zijn stad getoond, hij vraagt er geen geld voor, uiteraard geef ik hem toch een mooi bedrag, hij verdient het en heeft het nodig met zijn ziekte, hij vertelde me dat hij niet altijd genoeg geld heeft voor de nodige medicijnen.

Het werd weer een heel bijzondere dag en ervaring, ik blijf ervan overtuigd, een stad verkennen met een open geest en zonder een toeristische gids, levert vaak heel bijzondere ervaringen op, weer eentje om nóóit te vergeten.