In de namiddag is het wat minder druk, er zijn minder eieren te rapen, we vullen nog de drinkbakken en kunnen ook wat pauze nemen, dat doen we buiten in de frisse lucht.

Vandaag is er veel bedrijvigheid, de baas heeft opdracht gegeven om bloem te maken van Maniok, die dan in hun lokale winkeltje en op de markt verkocht zal worden. De maniok wordt geschild – gepeld, in stukjes gesneden en dan op een soort vuurtje – oven verwarmd – gedroogd, daarna zeven met de hand. Ik vind dit interessant om te zien, de dames die ermee bezig zijn, zijn ook blij met mijn aandacht en vragen, ze gaan gewillig op de foto en willen wat selfies. Ondertussen is de tuinman William bezig met het water geven aan de planten, tot 2 à 3 keer per dag doet hij dit, ook hij gaat bereidwillig op de foto.

Wat een andere en positieve aanpak ervaar ik hier op deze boerderij, men werkt veel en naarstig, men zoekt naar nieuwe dingen om te doen om zoveel mogelijk te benutten en werk te bieden, het voelt goed om hier mijn kleine steentje te kunnen bijdragen, en zeker als je merkt dat dit heel gewaardeerd wordt.

Er is vandaag een kip gestorven, wat ondanks de goede zorgen van iedereen soms onvermijdelijk is, het spreekwoord zegt “de een zijn dood, is de ander zijn brood”, ook hier geldt dit, Aladji maakt de kip klaar om op te eten, hij zal er een 4-tal dagen van kunnen eten. Ik ga ervan uit dat zijn weerstand deze al dan niet ernstig zieke kip kan weerstaan. Als de kip niet al te ziek was, dan vind ik het beter dat ze deze aan de werknemers geven dan dat ze die in een put stoppen, ik denk niet dat er hier een andere opvang is voor de gestorven dieren.

’s avonds geniet ik op het dakterras van een biertje en de mooie zonsondergang.