Tijdens het werk praat ik wat met Aladji, hij is afkomstig uit het noorden van Bénin, daar is er weinig werk te vinden, dus is hij naar hier gekomen om te werken, om een betere job te vinden. Hij is 37 jaar oud en heeft 4 kinderen, de oudste is 7 jaar, de jongste is 7 maanden. De laatste keer dat hij zijn gezin zag was met Pasen, zijn jongste kind heeft hij nog maar één keer gezien. Als je een “goede” job wil moet je er veel voor opofferen. Zijn loon bedraagt 35.000 Fca (53 €) per maand, naar ik het begrijp is dit een relatief goed betaalde job, velen hebben minder, de kamer die hij op de boerderij heeft moet hij niet betalen. En toch is het nog steeds heel weinig, ok het leven hier is veel goedkoper dan bij ons, maar met dit loon kan je je enkel de basisbehoeften permitteren, het blijft nog steeds overleven. Wij zijn zoveel luxe gewoon, we beseffen niet altijd dat het luxe is, een pintje gaan drinken – kledij kopen – wat snoep – hobby’s …. Voor de meesten onder ons is dit standaard, we staan er niet meer bij stil – beseffen niet steeds – waarderen niet steeds, welke “ gelukzakken” we eigenlijk zijn, en toch klagen we nog zo veel over vanalles en nog wat, meestal onbenulligheden. Naar Afrika komen opent je ogen, doet je toch eens stil staan en nadenken over ons luxe leven – ik waardeer het meer en meer. We hebben het ook over de prijs van een smartphone, hier kan je er een kopen vanaf 30.000 Cfa, dat is een maandloon, dus in verhouding tot het loon hier zijn deze luxezaken heel duur.

Aladji vertelt me ook dat hij graag zelf een boerderij zou willen opstarten maar dat kost veel te veel geld, leningen krijgen is hier heel moeilijk, hij wil ook naar Europa komen om te werken. Ik begrijp heel goed dat men naar Europa wil komen om een betere job te hebben, ik had het erover met iemand die op de universiteit gestudeerd had, ik zei hem dat hij, los van het feit dat er geen economische vluchtelingen aanvaard worden, hij in Europa enkel de slechtste jobs zou krijgen, dat hij met zijn diploma waarschijnlijk enkel afwasser in een restaurant zou zijn. En toch was zijn antwoord : zelfs dat of de slechtste job bij jullie is nog altijd veel beter dan hier, als ik ooit de kans zou krijgen grijp ik die met beide handen zonder één seconde te twijfelen. Tja we kunnen ze het niet kwalijk nemen dat ze een beter leven willen, wij zouden waarschijnlijk hetzelfde doen, wie heeft er geen ver-familielid die in de tijd naar canada of Amerika geëmigreerd is voor een betere job, een beter leven. Veel afrikanen begrijpen wel dat wij geen jobs of plaats hebben voor hen, ze begrijpen ook dat er nog heel veel moet veranderen opdat hun leven hier wat beter zou worden, er zijn veel mogelijkheden in Afrika die onbenut blijven, langzaamaan worden er boerderij – projecten – fabrieken opgestart maar er is nog veel werk aan de winkel, de overheid… overal hoor ik hetzelfde verhaal… ze stoppen het geld in hun eigen zak – zijn corrupt – willen de mensen niet steunen….

Genoeg over de economie, maar dit mag ook wel eens gezegd worden, ik vind het interessant om van de verschillende lokale mensen hun ideeën en visie te horen.

William is de werknemer die de moestuin verzorgt, er komen dagelijks bedden bij, het ziet er mooi uit, ook wel een hard werk. Dagelijks geeft hij alles een paar keer per dag water met de gieter. Het water komt uit de grond, ze hebben een waterput die 10 à 12 meter diep is, een pomp erin zorgt ervoor dat ze overal waar nodig water hebben, op voorwaarde dat de elektriciteit niet afgesloten is, voor noodgevallen hebben ze een generator.

Rond 16u40 horen we het in de verte donderen en komen er zwarte wolken opzetten, ik wordt aangespoord om vroeger te stoppen zodat ik thuis ben voordat het onweer losbarst, het was bijna gelukt, de laatste kilometer heb ik toch nog in de gietende regen afgelegd. Als het hier regent dan is het een stortvloed, van de paar minuten in de regen kon ik mijn kleren letterlijk uitwringen, zo nat was ik.

De regen duurt niet lang en ik maak nog een wandelingetje door het dorp met een mooie zonsondergang erbij.

Ik stop bij een winkeltje en koop er een fles pastis (één van mijn favoriete drankjes), het is een Afrikaans versie, niet helemaal hetzelfde zoals bij ons, maar toch ook wel lekker. De prijs ervoor, ik durf het bijna niet zeggen, ze verkopen me de fles van 1 liter voor 1200 Fca (1,8 €) bij ons kost dit meer dan 10 keer zo veel.