Geen regen deze morgen, wel zon en al behoorlijk heet, dus wordt er gewerkt in de boerderij Pelle, als ik arriveer hebben ze al een groot gedeelte onkruid gekapt, ik mag het onkruid samen rapen met de hark. Ze drukken me goed op het hart, niet te hard werken doe het langzaam neem veel pauzes want het is in de blakende zon en snikheet. Inderdaad het is werken in een sauna, ik doe naarstig voort, nu en dan passeert er iemand, telkens kijken ze en knikken goedkeurend bon travail. En ja ik neem toch regelmatig wat pauzes in de schaduw, het is zweten geblazen. Rond 10u30 komt Richard, de verantwoordelijke me zeggen, je mag gerust vroeger stoppen, doe het rustig, nog een beetje en stop maar. Om 11u komt hij nog een keer, ik ben nog steeds bezig en dan zegt hij, nu moet je echt wel stoppen, je hebt al veel gedaan en het ziet er echt heel goed uit wat je deed, ik ben tevreden, maar nu is het te warm. Blijkt dat ze al bezig zijn van 6u in de ochtend om de grote hitte te vermijden, dus stop ik ook maar.
Op de boerderij kweken ze ook vissen en roken die dan in een oven, als het heet is zetten ze de gerookte vis buiten in de zon om nog wat verder te drogen.
In de namiddag wordt niet gewerkt op de boerderij Pelle, het is te warm, dus ga ik terug naar mijn kippetjes. Als ik aankom zijn het deze keer de geiten die uitgebroken zijn, ook deze krijg ik direct terug achter de omheining.
Dat het heet is merk ik ook bij de kippen ze zoeken ook wat schaduw op, en ik zweet bij alles wat ik doe, zelfs bij het lichte werk, al zittend de eitjes kuisen.
Naar de boerderij Grâce à Dieu, ga ik met de fiets, het is een 2,5 km ver. In de namiddag werk ik van 3 tot 5 (ja dat is niet zo veel ik weet het), dit zijn ook de schooluren voor de kinderen, dus telkens als ik naar de boerderij fiets en terugkeer kom ik vele schoolkinderen tegen. Ze zwaaien vriendelijk en roepen Jovo Jovo bonjour- bonsoir. Jovo is het lokale woord voor blanke, zoals in elk Afrikaans land heeft men hiervoor een woord in hun taal, en het is niet negatief bedoeld als ze je aanspreken met Jovo, ook volwassenen doen dit. Ik zwaai en roep terug naar de kinderen, dat brengt steevast een lach op hun gezicht, sommigen lopen een stukje mee naast de fiets.
|
