Onderweg kom ik één van de vele lokale benzine stations tegen. De benzine wordt verkocht in stalletjes, je zegt hoeveel je wil (een fles van 1 liter of meer) en dit wordt met een trechter waar er een doek in hangt in de tank van de moto of brommer gegoten. Er zijn ook wel een paar “echte benzinestations” maar deze zijn veel duurder en zo goed als niemand tankt er. De lokale benzine komt uit Nigeria en is minder geraffineerd en een stuk goedkoper, een liter kost 400 Frank, omgerekend in Euro is dit ongeveer 60 cent.

Het werk vandaag is net zoals donderdag, het markeren van een rechthoek op de stenen. Ik werk naarstig door en de verantwoordelijke Richard komt me zeggen dat ik wel eens mag of moet pauzeren want het is gebogen staan en lastig voor de rug. Ik krijg werkhandschoenen en ook oorbeschermers dit is wel nodig, als er 3 zaagmachines staan te draaien maakt dat oorverdovend lawaai, men heeft echt wel oog voor de veiligheid van de werknemers.

Na de lunch wordt er om 15 uur terug gestart, ik ben er 5 voor 15u en krijg de bemerking, je bent er al we starten straks ga alvast maar naar binnen. Ik weet ondertussen wat ik moet doen en start alvast. Richard zegt dat ik aan de andere kant moet werken want daar is er schaduw, ik krijg ook de opmerking dat ik langzaam moet werken, het is heet – hoge luchtvochtigheid en lastig werk dus doe het langzaam aan. Tja, traag werken ben ik niet gewoon… maar ik begrijp het wel, na een half uurtje loopt het zweet van me af, dus als ik de steen op de stapel leg doe ik dit op het gemakjes, de omstandigheden dwingen je inderdaad om met een aangepast tempo te werken.

De stenen worden aangekocht en komen uit de bergen in het noorden van Benin, nabij de grens met Burkina Faso. Ze worden met een vrachtwagen naar hier gebracht, dit blijkt niet evident te zijn, blijkbaar duurt het soms 10 dagen tegen dat ze arriveren, en het is maar ongeveer een 800 km ver.

Na het werk en een verkwikkende koude douche ga ik een biertje drinken nabij de rivier en geniet van het zicht. Een paar locals nodigen me uit aan hun tafel, het zijn studenten van 23 jaar, en vragen ook weer honderd uit over Europa en zoals ook steeds heb je kinderen… een man…. Ik krijg vele aanbiedingen om er hier één te vinden… ik laat dat wel passeren… zou ook dit keer met een vol vliegtuig kunnen naar huis gaan, iedereen wil mee naar België.

Ze willen ook weten hoeveel kinderen men in Europa heeft, wanneer ik antwoord gemiddeld 2, kijken ze me verwonderd aan en vragen oprecht, maar hoe doe je dat om maar 2 kinderen te hebben. Voorbehoedsmiddelen kennen ze duidelijk niet en willen er alles over weten. Ik vind deze toevallige gesprekken met de locals wel interessant, je komt er veel van te weten over hun manier van leven, ze zijn ook wel heel direct en open in hun vragen, nemen geen blad voor de mond, ik denk niet dat wij in België een gesprek zouden voeren met een wildvreemde over voorbehoedsmiddelen en hoe dit in zijn werk gaat.