Ik ben op dreef. Net thuis, tussen gekook en kindergezang van de jongste...
In mijn middagpauze de krant onder mijn ogen genomen en alweer vastgesteld hoeveel er wordt geblaat over van alles en nog wat. Er wordt met statistieken gegoocheld om zaken te staven die zo mogelijk zo ver in een onooglijk ver land gebeurd zijn dat er geen checken aan is. Waar is de tijd dat men zei: het staat in de krant, 't zal wel waar zijn. Het lijkt eeuwen geleden. En het maakt dat mijn interesse al gauw weer weg is om zoiets als een krant in mijn handen te voelen. Ik steek er de kachel mee aan en het brandt goed. Meer niet.
Ik heb het al lang opgegeven. Voor mij geen abonnementskosten. Er gebeurt al genoeg rondom mij waar ik mijn tijd moet insteken dat ik mijn tijd niet verspil aan het meebabbelen en discussiëren over zaken waar iedereen de mond van vol heeft. Dan zweef ik ergens boven en zie ik het getater in de verte, het raakt mijn koude kleren niet. Asociaal? Misschien. Maar een woord is maar een woord. Sociaal is zo'n discussie meestal ook niet. Meestal zijn de meningsverschillen zo groot dat halverwege niemand meer oor heeft voor wat de ander zegt, gezegd heeft of gaat zeggen. En dan zijn het woorden om de woorden.
En te denken dat er geen enkele discussie werd gevoerd deze middag. 'k Ben weer goe bezig.
Ik geef toe. Op zijn tijd kan het amusant zijn om te kijken waar je uit komt. Onder vrienden kan je meestal wel in lachen uitbarsten en de boel relativeren. Omdat je sociaal als vrienden een band hebt. Maar als je je ineens bewust wordt van het feit dat je al een tijdje vanop een afstand (en dat kan middenin die groep zijn) naar zoiets staat te luisteren, dan is het redelijk voorspelbaar wie wat wanneer zal zeggen en hoe de uitkomst van het gesprek zal zijn en dan is het interessante eraf. Zaken herhalen zich, worden herbesproken, herkauwd, anders verwoord. En iedereen vindt zichzelf belangrijk.
Maar waar blijft tegenwoordig de krachtige, opbouwende eendracht, de gemotiveerde beslissing, de positieve uitslag van al dat geblaat. Meestal weet je op voorhand dat je iets zult moeten helpen forceren om überhaupt vooruit te komen. Nietsvermoedend stuur je met kleine opmerkingen zaken een bepaalde richting uit als je zelf nog wat energie over hebt. Mocht je nu kwaadaardig van inborst zijn, dan onderbreek je ergerlijk veel om je irritatie door te geven. En dan erger je je of amuseer je je, naar gelang je gemoedstoestand van het moment, aan het feit dat je mensen gewoon een bepaalde richting kunt uitpraten.
Maar wat ik al menig keer ondervond is dat tussen al dat geblaat weinig echt gepraat wordt. En kom met deze conclusie alstublieft niet andraven tijdens de discussie want dan is het mooie van de discussie teloor gegaan en dat wordt meestal jammerlijker onthaald dan waar het eindelijk om draait. En vandaag de dag wordt meer van het gekwebbel verslag uitgebracht in alle vormen van de media dan dat er resultaten zijn. Je raakt ondergespoeld tussen al dat geblaat en vraagt je af of iedereen nu niet doorheeft dat je met deze negatieve kuddementaliteit nergens komt. Och, mijn schaapkes toch!
Zoveel assertiviteitscursussen gevolgd door zoveel mensen, en zo weinig inzicht in hoe je constructief met mensen omgaat. Het begin daarvan is verdraagzaamheid, empathie. Hoewel ik mezelf betrap dat ik me niet kan inleven in zinloze praters. Dat is een brug te ver.
Anders-zijn en anders-denken is niet per definitie verkeerd. Het is de definitie zelf die dat meestal wel is, die hopeloos achterhaald en zorgt voor de obstakels waar je aan vast blijft hangen.
Wat me bij het weer brengt (om eens een cliché aan te halen) en een van die andere loze uitspraken in het nieuws over die of die boom die te vroeg of te laat bloeit... Mensen, de natuur is de natuur! Waarom dat vastleggen in vakjes van hoe moeder natuur zich moet gedragen. Evolutie is er altijd al geweest. En als je doet alsof de mens die evolutie nu ten kwade beïnvloedt, is dat toch een contradictie op zich? De mens maakt naar mijn weten toch al een serieus tijdje deel uit van de evolutie en denken dat er een scheiding te trekken valt tussen De Evolutie en wat de mens daarop voor impact heeft? Mensen, we zijn er, dus zijn WIJ toch wel de evolutie.
Oké. Ik stop ermee. Het is ook gezever, dat van mij. Maar dan in mijn kop en niet uitgesproken zodat ik er anderen niet mee verveel tenzij je deze schrijfsels zit te lezen.
Eigenlijk heb ik wel veel gelachen vandaag. Echt veel. Dus wat ik hier gepend heb is verwaarloosbaar. 't Is goed geweest. Morgen verf ik mijn grijze haren weer wat jonger, en hoop ik dat mijn gezicht volgt.
En ik hou me recht met de volgende bedenking: als de weg je lang lijkt, bedenk dan dat het interessantste altijd onderweg gebeurt (als dat niet geval is, doe er dan iets aan!)
Yep. Hier weer. 't Is een uur om iets te posten. Oké. En straks nog wat relaxen. Tomorrow is another day en ik zie wel wat die brengt. Die van vandaag is wisselend geweest. Hoezo wisselend? Wel, zoals ik gewoon ben maar deze keer schrijf ik het weer op. Niet dat ik dit teruglees. Ik hoop het kwijt te zijn door het neer te pennen.
Ja. Is dit de oplossing? Nadenken, schrijven, kwijt. Joepie. Dat zou al een deel van de oplossing kunnen zijn. Ervaring leert me echter van niet. Zijn er nog zo onnozel om dit soort bedenkingen te maken. Ja, dat weet ik zeker.
En de sneeuw van deze morgen bekruipt me nu pas, in grote vlokken. De wind in die vlokken deze morgen was trouwens super. Vooral die vlagen, die kronkelingen. Magnifiek hoe je je daarin kan verliezen. Waarschijnlijk sneeuwt het daarom zo weinig, stel dat je je telkens verliest en terug moet samenrapen om 's morgens naar je werk te vertrekken.
Ik kom weer los in die gedachten van me. Het verbaast me keer op keer. Dat die gedachten blijven komen, dat de woorden telkens in andere volgordes door mijn hoofd razen. En ja, het was rustig vandaag. Knoop dat aan mekaar.
Wat staat er morgen op het programma? Het gewone. Maar dat zal ook ongewoon zijn zoals gewoonlijk. Toch als ik het bekijk. 't Is goed geweest, het bad loopt en straks rol ik in bed en leg de motor in mijn kop stil. Het moet morgen licht zijn, licht, stressy, interessant en vol korte onderbrekingen. En overmorgen weer anders. Tenzij ik geen fut heb en de riem er ineens af moet...
Alsof ik het leven zelf in de hand heb. Nope. Maar dat maakt het boeiend zeker?
Comic Sans MS lijkt me wel een goed lettertype om mee te beginnen. Al gaandeweg leer ik het wel...
Wie ben ik? Als ik het wist zou ik het mezelf vertellen. Al halfweg mijn leven en nog is het niet echt duidelijk. Ik draai mee, alle dagen, ik doe het zelfs heel goed. Ik heb adhd, pieker en peins me bij momenten zo zot als een achterdeur en moet dit weer kwijt. En de helft, wees eerlijker, driekwart van de 'normale' mens rond mij ziet het niet eens. Het is gewoon het aard van het beestje. Kwetsbaar? Heeeeeeeel. Maar dat hoort erbij als je wil genieten.
Ik ben er nu achter dat ik dit nodig heb. Een uitlaatklep met wat reacties hier en daar. Praten gaat me goed af, heel goed, schrijven gaat ook heel vlot. Maar wat is een mens ermee, de kachel brandt hier goed, dat is zeker. Woorden zijn brandbaar, explosief soms, vurig maar daarna simpelweg weer opgebrand.
Oké. Opnieuw. Dit zal dus een dagboek worden, een zoveelste. Met indrukken en verwerkingen. Alleen voor mezelf of voor mensen die mee willen lezen. Soit. Het zij zo.
Ah ja, ik schilder, kriebel wat gedichtjes en ben een kalligrafiebeginnertje voor wie wil meelezen. Steeds op zoek. Hoe lang ik dat zal doen, is een raadsel. Ik pruts maar wat aan, voel me oud en jong tegelijk. Ik ben ik. Eens zien wat er van komt als ik ik ben. Geluid stoort me voor het ogenblik, Paasmaandag ook.
Yep. Typisch ik dat yep-gevoel. Veel woorden ook. Maar ze moeten eruit en helpen me al een jaar of 40 door het leven. Met ups en downs zoals geen een. Heb ik plezier? Zeeeeer zeker! Bert Kruismans staat op het menu voor dit weekend. Lekker met vrienden ondereen lachen en zottebollen en daarna een cafépraatje en lekker mijn donsbedje in.
En nu dit hier weer. Vraag me niet waarom, er is die innerlijke drang om dingen op papier te zetten. In vlagen van een paar jaar en dan weer stil tot ik weer moet uitbarsten.
Voor wie het niet kan volgen, oké. Ik begrijp het volkomen. Heel begrijpend ben ik. Soms wel té, zegt men. Men. Men.
Als ik het hier wat meer gewoon ben zet ik er nog wel een schilderijke bij maar nu gewoon even dit
Het kind in mij stuiptrekt, struikelt, valt en schokt Het mokt
Mokt, schreeuwt, huilt, slaat en schopt Het stopt
Stopt, kietelt, kirt, grinnikt, grapt en trapt
trapt, huppelt, schatert, gekkebekt en vertrekt. Vee - 21/3/2008
Misschien volgt er morgen wat, misschien ook niet. Hangt van mijn mood af.
Alles ziet er anders uit ... (en nu allemaal) als de zon schijnt...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben vee
Ik ben een vrouw en woon in een klein onooglijk dorpke (België denk ik) en mijn beroep is interessant, collegiaal en bijzonder gevarieerd.
Ik ben geboren op 11/11/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schilderen, gedichten schrijven, praten, spelen, piekeren,....
er zijn veel zaken die ik kwijt wil, dan kunnen er weer veel nieuwe bij, en veel zaken die ik absoluut niet kwijt wil!
(om eens een cliché aan te halen) en een van die andere loze uitspraken in het nieuws over die of die boom die te vroeg of te laat bloeit...
Comic Sans MS lijkt me wel een goed lettertype om mee te beginnen. Al gaandeweg leer ik het wel...
