|
Voor de trouwe bloglezers mijn verontschuldigingen dat ik wat achtergebleven ben. Heb een emotioneel zeer zware week achter de rug. Je wandelpartner zien met zijn kinderen en kleinkinderen zet je teveel aan het denken. Voor Tony was dit fantastisch, voor mij een slag met de hamer. Je beseft plots dat je de 2 eerste tandjes van je kleinkind gemist hebt. Dat je de nieuwe Job van je zoon gemist hebt, dat hij gedeeltelijk uithuist en ga zo maar verder.
Ik liep vorige week vaak met natte ogen rond en ik heb me 100 keer afgevraagd wat ik hier eigenlijk uitvoer. Zeker op dit eentonig circuit.
Teveel mensen hebben echter moeite gedaan om dit mogelijk te maken. De collega's, steun van vrienden en kennissen en niet in het minste mijn gezin.
Hiervoor wil ik doorgaan. Nog 8 dagen stappen en dan zie ik de tandjes, kan ik mijn vrouw terug vastpakken en met mijn kinderen bijpraten.
Ik zie jullie graag.
|
