|
KLIK HIER voor informatie van onze bloemenzaak "'t Groenhuys"
De legende van Valentijn
Sint Valentijn wordt algemeen beschouwd als de beschermheilige van geliefden. Omdat men aanneemt dat Valentijnsdag bestaat ter nagedachtenis aan een heilige die grote waarde hechtte aan liefde en romantiek, wisselen vele geliefden op deze dag geschenken en liefdesbrieven (of "Valentijntjes") uit. Het is niet helemaal duidelijk waar de oorsprong van deze traditie ligt, maar het is vermoedelijk een mengeling van heidense rituelen, Christelijk geloof, laat-middeleeuwse en Renaissance praktijken, 18de en 19de eeuws sentimentalisme en 20ste eeuwse commerciële belangen.
In de officiële Roomse Geschiedenis van Martelaren staan er op 14 februari twee Valentijnen genoteerd. Eén was een priester, vermoedelijk martelaar gemaakt onder de Romeinse keizer Claudius II Gothicus (268-270 n. Chr.), de tweede was een Bisschop van Terni (een provincie in midden Italië), die in dezelfde periode te Rome de marteldood stierf. Beider "Handelingen" (de geschreven verslagen van hun leven en dood) zijn echter onbetrouwbaar en het niet ondenkbaar dat deze twee personen in feite een en dezelfde waren. Geen van beiden lijkt overigens enige duidelijk connectie te hebben met geliefden of minnende paren. Een andere mogelijkheid is de populaire legende van de priester Valentijn, die jonge stellen in het geheim in het huwelijk liet treden. Omdat hij hiermee een keizerlijk decreet overtrad, dat soldaten verbood te huwen - omdat ongebonden mannen betere soldaten zijn - liet keizer Claudius II deze Valentijn onthoofden.
Een meer voor de hand liggende uitleg voor dit beschermheerschap is dat vogels omstreeks 14 februari met paren beginnen. Geoffrey Chaucer schreef al: "For this was on seynt Valentynes day, Whan every foul cometh ther to chese his mate" ("want het was op Sint Valentijnsdag, dat elke vogel een partner kiest"). Andere bronnen associëren brengen de gewoonte van het kiezen van een gezel op Valentijnsdag in verband met heidense tradities, als een overblijfsel van het Romeinse Lupercalia feest. Lupercalia, dat op 15 februari gevierd werd ter ere van de vruchtbaarheidsgod Lupercus (Faun), was een van de belangrijkste feesten van de Romeinse kalender,. Tijdens dit louteringsevenement was het de gewoonte voor nog ongehuwde jonge vrouwen hun namen in een grote kom te gooien, waarna de jonge ongehuwde mannen een naam moest trekken. Gedurende de feestelijkheden waren de twee jonge mensen elkaars partner en als er iets moois tussen hen opbloeide, hoefden zij het volgende jaar niet meer aan de trekking mee te doen. Toen de macht van het Christendom in Europa groeide, begon de kerk dergelijke heidense feestelijkheden te verbieden en werd Lupercalia vervangen door Valentijnsdag.
"Een Happy Valentijn gewenst voor alle Lisseweegse verliefden, verloofden en getrouwden"
14-02-2009 om 00:00 geschreven door tlissewegenartje 
|
.
.
