09-04-2006 om 00:00 geschreven door jg  

In De Haechtenaar van 19 april 1958 werd verder gebreid aan het vorig artikeltje:


Een antwoord uit Haacht op ons artikel van verleden week: "Een stukje folklore uit Tildonk".
Niets is voor de uitgever aangenamer dan een reaktie van de lezers. Ons onschuldig stukje over het Sas van Tildonk gaf aanleiding aan een Haachtse lezer om een voorvalletje aan te halen, eveneens uit de tijd van de mosselschepen op de vaart Leuven-Mechelen, waarvan sprake was is ons nummer van verleden week. De namen van de betrokken personen staan er vrij in vermeld en wij nemen ze eveneens zo over, omdat we overtuigd zijn dat we er niemand mee kwetsen. We durven het trouwens  wel verklappen, het stukje gaat uit van iemand van de familie van de betrokken personen. Het gebeurde speelde zich vele jaren geleden af op de Scharent te Haacht en de "helden" die er in voorkomen zijn of waren gekende personen van die wijk. Maar laat ons de zaak niet vooruitlopen en we geven hier dan het verhaal zoals wij het ontvingen.

We laten dus onze briefschrijver aan het woord:

"Bij het lezen van het artikel -Een stukje folklore uit Tildonk- in uw uitgave van 12 april, en waarin ook sprake is van mosselschuiten en het halen van mosselen aan de vaart, door mensen uit de buurt, kan ik U wel zeggen dat er aldaar ook van uit Haacht mosselen werden gehaald en wel meestal aan Tildonk-Sas. Dit bewijst volgende geschiedenis":

Op zekere dag ging Gust Feyaerts met kruiwagen en zeis, wat gras maaien in zijn weide in 't Broek. Hij kwam onderweg zijn gebuur Merneuf (Gust Van Langendonck) tegen.

Na een woord over het weder gewisseld te hebben reed Gust verder met de kruiwagen, terwijl hij aan Merneuf zegde, dat hij haastig was, want dat hij zinnens was straks om mosselen te gaan naar Tildonk-Sas. Doch Feyaerts wist permentelijk goed dat er die dag geen mosselschuit te verwachten was, maar hij wou eenvoudig aan zijn gebuur een poets bakken, omdat deze gaarne mosselen at en hij zocht hem een vruchteloze reis te laten maken naar Tildonk. Dan zouden ze zondag in de geburen eens hartelijk kunnen lachen met die grap.

En Merneuf beet direkt.

- Ah, zei hij, een geluk dat ge het zegt dat er mosselen zijn, dan ga ik er ook een portie kopen.

En hij vliegens naar huis.

In het naar huis gaan vertelde Merneuf aan Keuster (Jef De Keuster) en aan Dries Kulles (Jef Buls) en nog anderen, dat er mosselen te krijgen waren aan de vaart, en deze stapten, de ene met een emmer de andere met een zakje, naar het Sas.

Intussen had de maaier, die de mosselhistorie had uitgevonden, een vracht gemaaid en reed ermee huiswaarts, toen hij Jeppe Buelens (Jef Van der Elst) tegenkwam die naar de Waaistraat (steenweg op Wakkerzeel) stapte.

- Wel, Jeppe, naar waar "pakt" ge het ?

- Om mosselen naar 't Sas, zegde Jeppe, Keuster en den Dries zijn ook al weg.

- Awel, 'k ga algauw mijn gras naar huis voeren en een blauwen handdoek halen om er mosselen in te doen, zegde Gust, die eerst van al Merneuf had wijsgemaakt dat er mosselen waren.

En terwijl hij zijn kruiwagen opnam en verder duwde, dacht hij in zijn eigen "dan zal dat toch waar zijn dat er mosselen zijn, want waarom zouden anders den Dries en Keuster opstappen ?"

Maar mosselen waren er niet en gevochten hebben die mannen ook niet gedaan.

Maar jaren lang hebben ze er op de Scharent mee gelachen dat de "eerste leugenaar" zijn eigen verzinsels had geloofd.

08-04-2006 om 10:18 geschreven door jg  

Sas en sashuis van Tildonk (ets van Sigrid Joosen).

Deze keer laten we jullie meegenieten van een prachtig krantenartikel dat in De Haechtenaar van 12 april 1958 verscheen.
Hetgeen hieronder verteld wordt was in 1958 al 'folklore'!

Een stukje Folklore uit Tildonk

Het is, omdat wij het deze winter toch reeds zo dikwijls hoorden zeggen dat de klein café's en verder ook de bals "kapot" moeten door de grote baancafé's, door de cinema's, door de televisie, door de auto's, dat wij over de zaak zijn gaan nadenken.
Het feit is er dat wij, na de jongste wereldoorlog, een grote evolutie in het ontspanningsleven hebben meegemaakt. En het is evenzeer waar dat die grote café's, dat die auto's waarmee men zich zo vlug en zo gemakkelijk verplaatst, dat die televisie waar men zich maar moet bij neerzetten om de hele wereld te zien, natuurlijk schade doen aan de kleine stamineetjes en aan het vroegere ontspanningsleven. Dat is een vaststelling, maar geen beschuldiging. Immers dat is de wet van komen en gaan. En men moet met de tijd mee vooruit, daar is nu eenmaal niets aan te veranderen. Binnen 10 of 20 jaar zal het leven weer anders zijn en zullen die mensen, die er zich thans succesrijk doorslaan, weer naar andere methodes moeten grijpen.
Is niet alles de laatste 20 jaar grondig veranderd?
Wie ging over 20 jaar zijn verlof doorbrengen aan zee? Of beter gezegd: wie had er toen verlof? Men kon die rijke mensen, die naar zee gingen, op iedere parochie met de vingers tellen. Nu gaat er een massa mensen in verlof naar de kust of naar de Ardennen. En die vroeger naar zee gingen, gaan sindsdien naar de Azurenkust, naar Tyrol, enz. enz.
En ook dat is reeds aan 't veranderen. Wie een auto bezit, en die zijn er tegenwoordig meer dan anderen, die er geen bezitten, die rijden gans Europa rond tijdens de verlofperiode. En de mensen die vóór de oorlog naar zee gingen hebben de rondvaart van Europa reeds lang achter zich, en die nemen nu het vliegtuig en laten zich bruin branden op de Azoren-eilanden, of zij gaan naar de grenzen van Azië, naar Turkeye, naar Egypte, enz. enz.
Maar nu zijn wij reeds heel ver van ons onderwerp afgedwaald, en dat begon met de noodkreet "de klein café's moeten kapot".
Wij hoorden deze uitlating de laatste maanden reeds zo dikwijls dat wij ons tenslotte afgevraagd hebben "maar wat deed men dan vroeger, toen er geen auto's waren, toen er geen radio, zelfs nog geen gramofoons waren". Bestond er toen geen verschil tussen de mensen, of ging dan iedereen naar de staminee om te drinken of ermet de kaart te spelen ? En wat deden de rijke mensen toen? We vroegen dat aan een paar verbruikers die doodgewoon in een klein cafeetje aan 't babbelen waren over de "goede oude tijd, toen er nog geen auto's waren".
Toevallig waren dat geen Haachtenaars maar wel mensen van Wakkerzeel en van Tildonk. En die mannen vertelden ons toen iets wat wij niet wisten, maar dat waarschijnlijk velen van de oudere lezers van "De Haechtenaar" van Tildonk, Wespelaar en Wakkerzeel nog wel zullen weten. Dat kwam hier op neer:

Rond de jaren 1900 was het reeds de gewoonte van het stadsvolk 's zondags naar de buiten te gaan, terwijl die van de buiten naar 't stad gingen om iets te zien. Dat bestaat trouwens nu nog. Het "goed" volk nam die gelegenheid elke zondag van de zomer waar, terwijl de buitenmensen zich tevreden stelden met een of tweemaal per jaar de stad te bezoeken, zo bijvoorbeeld met Leuven-kermis, waar over 50 jaar eenieder die benen had naar toe ging. De Leuvenaars kwamen in de zomer echter geregeld met de plezierboten langs de vaart, en ook met een speciale trein naar Tildonk-Hambos. Hun einddoel was het café van het Sas, te Tildonk, bij Jules van 't Sas, zoals men toen zegde. Die Jules had daar in die tijd een schoon "affaire". We zouden het hedendaags kunnen vergelijken met een grote baancafé. Want niet alleen de plezierboten legden er aan. Ook met de speciale trein ging men er naar toe. En dan waren er nog de talrijke Leuvense studenten die er met hun roeibootjes heen kwamen. En ook de velo's, en die hadden toen alleen de welstellende burgers, hadden er rendez-vous aan de vaartkant. Iemand die nooit op het appèl ontbrak was Raoul Claes, een volksvertegenwoordiger uit Leuven, die onveranderlijk die gezondheidswandeling per fiets maakte.
En wat kwamen die mensen daar doen, zal men vragen? Wel men viste er, men zwom er, men maakte er een wandeling en wel heel dikwijls waren dat amoureuze wandelingen, want studenten en jonge juffers waren er genoeg. Men dronk er een Dobbele Sterke van 15 centiemen, of een Sterke van 10 centiemen, ofwel een Jack-Op, dewelke toen reeds vermaard was als een gezond bier, eveneens aan 15 centiemen. En natuurlijk dronk men er koffie en at men er pistolets. Neen, meer bood de spijskaart niet aan, maar men zal met ons bekennen dat, 60 jaar geleden, een pick-nick met koffie en pistolets al wel een hele gebeurtenis zal geweest zijn. Benevens Heinke van 't Sas, een jongman die bij Jules van 't Sas woonde en die er garçon speelde, had men er 's zondags nog twee andere garçons en 2 meiden. En die hadden hun handen vol om te serveren.
Men kan dus vrij van ons aannemen dat het er daar die dagen bij Jules van 't Sas heel druk en gezellig toeging. Dat personeel werd dan nog geholpen door de kinderen, jongens en meisjes, uit de buurt, die heel gelukkig en fier waren als ze iets mochten helpen aanbrengen of 's avonds behulpzaam konden zijn bij het afruimen. En hun onveranderlijke beloning bestond er in dat ze de overgebleven pistolets mochten naar binnen spelen. De jongetjes van 7, 8 jaar en ouder, maakten zich verdienstelijk met de studentenbootjes vast te houden, want anders liepen deze gevaar de stroom af te drijven. Voor dat geduldig vasthouden, een ganse namiddag, aan de oever van de vaart, kregen zij 25 centiemen. En 's avonds waren ze de koning te rijk.
Zoals gezegd ging het daar, zonder muziek nochtans, heel gezellig toe en iedere zondag trof men er een menigte mensen aan van Wijgmaal, Tildonk, Wakkerzeel en zelfs van Wespelaar, die hun zondagswandeling maakten tot bij Jules van 't Sas en die van op de vaartkant belangstellend dat gedoe van rijke mensen gade sloegen.

Een andere kuriositeit aan het Sas van Tildonk waren de stoomboten, die op petroleum draaiden, van de Brouwerij Artois van Leuven, die het bier langs de vaart vervoerden. Die stoomboten van Artois losten onder andere bier bij Dupont, aan 't Schuitje, ongeveer ter hoogte van de Beekhoeve. Genoemde Dupont was rentmeester van de graaf en het was een der eerste bierstekers uit de streek. Later werd de zaak overgenomen door Olivier Gordts van Wespelaar.

Van die stoomboten maakte Sooike Van Krieken, toen al een oud manneke, dankbaar gebruik om van Tildonk-Sas naar Kampenhout-Sas te varen. Sooike was dijkwachter en moest dagelijks over en weer langs de vaart gaan om te zien of alles in orde was. Maar in die tijd gebeurde er nooit iets zodat de taak van dijkwachter zeker niet te zwaar was, want praktisch bestond zijn ganse werk er in de visserskaarten van de vissers, die langs de vaart aan 't vissen waren, te kontroleren. En toen Sooike oud en versleten was kende hij zijn klanten zo goed dat de man met een gerust geweten van de "bierboot" van Artois gebruik maakte om, in plaats van de ganse dag langs de vaart te lopen, er over te varen. Op Kampenhout-Sas ging hij een pint drinken en nam een volgende boot om terug te komen. Toen we dat hoorden kregen wij waarempel heimwee naar die goede oude tijd, want zo een werkske zou ons, zelfs in deze tijd, nog wel afgaan.

Die boten van Artois gingen naar Antwerpen, via het Zennegat van Mechelen. Zoals men ziet is dat ook al folklore geworden, want sinds hoeveel jaar zou Artois daar reeds mee zijn opgehouden? De brouwerij Artois was echter niet de enige gebruiker van de vaart. Ook de fabrieken Remy, van Wijgmaal, vervoerden veel langs deze waterweg. Wij zegden reeds hoger dat Artois stoomboten gebruikte en dat was toen al een zeer modern vervoermiddel. De meeste boten immers werden nog gesleept door paarden en we vragen ons af of het spreekwoord "iets op sleeptouw nemen" zijn oorsprong niet vindt in deze handeling. Speciale ondernemers hielden zich bezig met dat slepen van de boten. Zo had een zekere Thomas, uit Leuven, steeds 28 koppels paarden in dienst en deze werden uitsluitend gebruikt voor het slepen van boten. Tildonk-Sas en Boortmeerbeek-Sas hadden een stalgast met een paard te hunner beschikking. Zij sleepten regelmatig de dinsdag en donderdag de mosselschepen. Indien 's morgens de schepen nogal vroeg in het Zennegat te Mechelen versast waren, bereikten paard en boot nog dezelfde dag de stad Leuven. Zij deden dat gewoonlijk binnen de 10 … 11 uur. Wanneer de boten in een Sas aankwamen verliepen er door het versassen een kleine 20 minuten. De mensen van uit de buurt maakten van dat kort oponthoud gebruik om een mand mosselen te halen. De prijs was toen 20 centen voor een mand.

Tot het "curiosum" van de vaart te Tildonk behoorde toen ongetwijfeld Franske "de Visser" van Leuven. De ouderen van dagen zullen hem ongetwijfeld nog goed herinneren. Haast iedere dag zat hij er met een lijn in het water. Hij was zo een verwoed visser dat hij de bijnaam van "de Visser" kreeg. Dat Franske was een gewezen schrijnwerkersgast van Leuven. In zijn jonge jaren, zo rond zijn 30e waarschijnlijk, won hij 100.000 fr in een loterij. En dat moet voor die tijd al een hele som geld geweest zijn. Franske had over die zaak goed nagedacht, en wel zo goed dunkt ons, dat we er allen een lesje zouden kunnen aan nemen. Want Franske wist zijn geld derwijze te plaatsen, dat hij 3 fr intrest per dag mocht oprapen. Een goed betaalde werkman verdiende in die tijd 2 … 2,50 fr per dag, maar dan een werkdag van 12 uur , wel te verstaan. Zodus, Franske was beter dan de beste werkman en hij moest geen slag meer werken. Vissen was zijn geliefkoosd tijdverdrijf en hij kwam jarenlang, omzeggens alle dagen vissen op de vaart te Tildonk, waar hij zo goed bekend was, als was hij geboren en getogen in die buurt. En hij was de mensen des te sympathieker, omdat hij er niet kwam om "de rijke mens" uit te hangen, maar integendeel joviaal, vriendelijk en gedienstig tegen eenieder was.

Ja, over de oude tijd is er veel te vertellen, en het zal de oude mensen ongetwijfeld genoegen gedaan hebben deze oude herinneringen eens op te halen.

07-04-2006 om 00:00 geschreven door jg  

05-04-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Deze foto dateert uit het schooljaar 1956-1957 en is nog genomen in de oude jongensschool aan het gemeentehuis. Het volgende jaar werd verhuisd naar de nieuwe school in de Postweg (later 7de Liniestraat).
De leerkracht was meester René, pas afgestudeerd aan de Mechelse Normaalschool (1955).

René Engelborghs, te Tildonk geboren op 13 november 1935 en veel te vroeg gestorven op 12 februari 1965, was heel geliefd bij de Tildonkse jeugd. Hij was jarenlang leider van de chirojongens en actief in de K.A.J.

(L > R)

Bovenste rij: Jules Cypers, Jozef Peeters, Roger Vosters, Jean-Blanca De Wilde, Camiel Moelants, Luc Roeckx

Middenrij boven: Roger Goovaerts, Jan Gordts, Mon Fillet, Danny Wollebrants, Etienne De Bie, Eduard Thijs

Middenrij beneden: Luc Verdrengh, Gust Gille, Luc Sunt, Paul Gordts, Jos Vandenhoudt, Willy Devue, Jean-Pierre Engelborghs

Onderste rij: Fred Gordts, Hubert Evers, Jean Goovaerts, Raymond Claes, Willy Truyens, Paul Janssens, Lucien Cleynhens, Remi Hermans, Albert Van Aerschot.

Links: meester René.

tempus fugit

03-04-2006 om 00:00 geschreven door jg  

02-04-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Foto: De notariswoning van Albert Maes aan de brug van Tildonk, afgebrand in september 1914 tijdens de gevechten tussen het Belgische en het Duitse leger.




TILDONKSE NOTARISSEN (1758-1920)

Tussen 1758 en 1920 verbleven er te Tildonk niet minder dan 12 notarissen:

- J. Bt. Van Cleynenbreugel, notaris te Tildonk van 1758-1770;
- Guillaume Lanciers, 1770-1794;
- Jean Corneille Wirix,  1794-1807;
- Servais Soetemans, 1807-1809;
- J. Bt. Godtseels, 1809-1814;
- Jean F. M. Gautier, 1815-1820;
- Engelbert Van Frachen, 1822-1828;
- Willem Gautier, 1829-1830;
- Jacobus Franciscus Verzyl, 1831-1843;
- Pierre Joseph Ectors, 1844-1871;
- H. Mombaerts, 1871-1891;
- Albert Maes, 1892-1920.

We vermoeden dat de eerste notaris zich kwam vestigen dankzij de opbloeiende economie alhier die een gevolg was van de aanleg van de vaart.
Van slechts drie van deze notarissen is het archief bewaard gebleven (J. Bt. Van Cleynenbreugel, Guillaume Lanciers en Jean F. M. Gautier). De rest van de archieven is verloren gegaan in 1914 toen de bewaarplaats te Leuven ten prooi viel aan de vlammen. In datzelfde jaar 1914  (26 augustus) werd het huis van de laatste Tildonkse notaris, Albert  Maes, in brand gestoken door de Duitse soldaten en bleef er achteraf slechts een ruïne over. Hij heeft dan nog enkele jaren praktijk gehouden o.m in het klooster, doch dat bleef niet houdbaar. Enkele jaren later verhuisde de notarispraktijk naar buurgemeente Wespelaar (naast het gemeentehuis), waardoor er een eind kwam aan meer dan anderhalve eeuw verblijf van notarissen te Tildonk...

01-04-2006 om 00:00 geschreven door jg  

28-03-2006 om 00:00 geschreven door jg  

het kruis...




KEN JE DORP  (oplossing opgave 5)

Dit kunstig smeedijzeren kruis bevindt zich op de neogotische kapel 'Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekte-Ontvangenis' in de Lipsestraat. Nog niet zolang geleden werd deze kapel met afbraak bedreigd. Doch de omwonenden, verenigd in de aktiegroep 'Red de kapel', verzamelden in een mum van tijd 150 bezwaarschriften. Nog dit jaar worden diverse activiteiten gepland om de restauratie ervan in gang te zetten. We houden je op de hoogte...

(slechts 5 antwoorden, allen juist)

Opgave 6 -> zie rechterkolom. Nu maken we het je wel héél gemakkelijk, je hoeft zelfs niet vanachter je pc uit. Het betreft deze keer een detail van een foto die al op de weblog staat.

26-03-2006 om 00:00 geschreven door jg  

26 maart 2006

'TILLOENK VRUGER'
bestaat vandaag 100 dagen !

26-03-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Foto: Het Hof van Dormaal, eertijds centrum van de heerlijkheid Lauwendries, waar naast de klassieke hoevegebouwen (woonhuis, schuren, stallingen en bijgebouwen) ooit ook een 'motte omringd door wateren' gelegen was. Reeds in de 14de eeuw werd de Lauwendries vermeld in de oude leenboeken van het hertogdom Brabant. In 1440 bestond de 'dingbank' (rechtbank) van Lauwendries uit acht laten en een meier.



Tildonk, een lappendeken van heerlijkheden tijdens het Ancien R�gime

In Tildonk kenden we het bestaan van niet minder dan 6 verschillende heerlijkheden:

De heerlijkheid Tildonk zelf (met als centrum 's Heerenhuys, nabij de kerk) De heerlijkheid Oudenborg (met als centrum het Hof Oudenborg; ongeveer gelegen waar nu Polle Uytterhoeven woont) De heerlijkheid Ter Borcht of Nieuwenborg (met als centrum het huidige Kasteeltje) De heerlijkheid Lauwendries (met als centrum de huidige Dormaalhoeve) De heerlijkheid toebehorend tot het kapittel van de Sint-Pieterskerk te Leuven De heerlijkheid van het Hof ter Hadocht

Er waren met andere woorden 6 verschillende heren die het hier voor het zeggen hadden. Zij hadden hun eigen territorium (eigen grondbezit plus een aantal cijnsgronden en leengronden waarop de heer belasting inde). Aan zulke heerlijkheid was meestal een laat- of leenhof verbonden met daarin laten of schepenen en leenmannen.

De heerlijkheid Tildonk bezat  een schepenbank en  beschikte over de volledige rechtspraak, wat betekende dat de heer er (in theorie) bijvoorbeeld ook de doodstraf kon gebieden.
De heerlijkheden Nieuwenborg en Lauwendries bezaten de lagere rechtspraak waarbij vooral geschillen betreffende grondeigendommen en goederen beslecht werden.

Uitzonderlijk is dat slechts op een boogscheut van mekaar niet minder dan drie motten* voorkwamen: Oudenborg, Nieuwenborg en het Hof van Dormaal!
De motten Oudenborg en Nieuwenborg ontstonden in de 12^de eeuw, ze lagen slechts 200 m van mekaar langsheen de Lipse. Hun ontstaan gaat terug tot het riddersgeslacht 'van Tildonk'.

* Een motte was een kunstmatig aangelegde woonheuvel waarop tijdens de Middeleeuwen de landadel verbleef in een houten en later stenen woontoren of donjon. Dit was het opperhof. Daarnaast lag er een neerhof dat de bedrijfsgebouwen (boerderij) omvatte. Beide delen waren door grachten omwaterd. Het geheel - ringgracht-heuvel-donjon - bood een behoorlijke passieve verdediging.

Wie dieper wil doordringen in de middeleeuwse structuren van Tildonk leze: Vandesande J., 'Motten en heerlijkheden te Tildonk', HOGT 2 (1987) 182-194; HOGT 4 (1989) 98-107, HOGT 5 (1990) 24-35.

24-03-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Foto: Autowijding 1954.
Daar staan ze blinkend in een rij, de pas verworven vierwielers, helemaal gereed om gewijd te worden door pastoor Nijs...

Handelsfoor en autowijding in de jaren ‘50

Halverwege de jaren vijftig van vorige eeuw was er blijkbaar een erg actieve kern van middenstanders aanwezig in Tildonk. Een plaatselijke afdeling van het NCMV (Nationaal Christelijk Middenstanders Verbond) werd opgericht en als eerste activiteit werd een handelsfoor op poten gezet. Spijtig genoeg valt er uit de berichten in de Haechtenaar niet te puren wie er zo allemaal deelnam aan deze handelsbeurs.

Meer en meer mensen, en vooral handelaars, konden zich toen een auto permitteren, een autowijding bleek dus een perfect nevenevenement. Een filmvoorstelling ‘Zo leeft Tildonk’ stond eveneens op het programma. Als vermoedelijke auteurs ervan denken we aan Jules Vanden Eynde* en Constant Janssens. Doch ongetwijfeld was de televisiedemonstratie dé echte publiekstrekker!

5/6/1954
NCMV - Afdelingsnieuws. TILDONK.

Verleden Vrijdag werd in bestuursvergadering de laatste hand gelegd aan de inrichting van de plaatselijke Handelsfoor, die zal doorgaan op 3, 4 en 5 Juli aanstaande in de lokalen van de Parochiezaal en de meisjesschool met de speelplaats.

Alle beschikbare ruimte is reeds ingenomen, en aan de officiële opening zal een feestelijk cachet gegeven worden. Zij zal doorgaan in het gemeentehuis. Op de foor exposeren alle mogelijke handels- en ambachten.

Vergeten wij niet te vermelden, dat deze foor samenvalt met de jaarlijkse autowijding, ter ere van St. Christoffel.

Aangezien er voorzeker véél middenstanders met hun, auto’s naar de wijding zullen komen, zijn wij er van verzekerd, dat zij er zullen aan houden, de door hun confraters van deze jonge, maar veel belovende afdeling, ingerichte foor te bezoeken en hun werk te gaan waarderen. Er heerst nu reeds een flinke, gezonde belangstelling en spanning in heel het dorp, daar iedereen benieuwd is naar de prestatie, die voor het flink aanpakkend bestuur, zal geleverd worden. We weten het, dat, wanneer de mannen van Tildonk iets beginnen, zij het goed doen, want zij willen eer van hun werk halen.

26/6/1954
NCMV - Gewest Demer en Dijle.

Afdelingsnieuws  - Tildonk.

Hier gaat de foor definitief door op 3, 4 en 5 Juli.

Zaterdag 3 Juli: officiële ontvangst der personaliteiten op het Gemeentehuis. Om 19,30 uur, doorknippen van het lint en officiële opening der foor door een afgevaardigde van het Ministerie van Middenstand. Daarna bezoek aan de Foor.

Zondag 4 Juli: Open vanaf 10 uur. In den namiddag Autowijding van St. Christoffel. Vanaf 18,30 uur: televisie-demonstratie.

Maandag 5 Juli: Open vanaf 17 uur. Om 19,30 uur, televisie. Om 21 uur: Filmvoorstelling: "Zo leeft Tildonk", levende opnamen van Tildonkse figuren en handelaars. Daarna trekking van de kosteloze tombola.

3/7/1954
NCMV - Gewest Demer en Dijle.

Afdelingsnieuws - Tildonk.

Wij herinneren er aan dat de Foor in Tildonk geopend wordt op Zaterdag 3 Juli om 19 uur, door een officiële ontvangst in het gemeentehuis.

Op Zondag 4 Juli om 3 uur heeft er ook een wijding plaats van auto's, moto's en velo's. Na de wijding rijden de verschillende voertuigen rond in de Parochie. We raden onze leden, die zulke voertuigen bezitten, aan ze te laten wijden, tot vermijding van ongelukken, om daarna van de gelegenheid gebruik te maken, de Handelsfoor van hun Tildonkse collega's even te gaan bezoeken. Het zal hun veel genoegen doen.

2/7/1955
NCMV, Gewest Demer en Dijle.

HANDELSBEURS Tildonk.

Wij herinneren eraan dat onze tweede, nog grotere handelsbeurs geopend wordt op Zaterdag 2 Juli te 18u, in de lokalen der Meisjesschool.

De beurs wordt gehouden in alle beschikbare zalen der gemeente, nl. Parochiezaal, Concordia, Alpia en Victoria. Er zal heel veel te zien zijn in het allermodernste materiaal. Er is kans een mooie prijs te winnen met de grote tombola, die er aan verbonden is. En de toegang is kosteloos.

Een reuze-reklaamstoet vertrekt op Zondag 3-7 om 11 uur en zal na een omloop van 65 km die 11 gemeenten aandoet, tegen 15 uur terugkomen, precies op tijd om nog mee te doen aan de jaarlijkse wijding der voertuigen.

Noteer dat er terzelfdertijd kermis is in het dorp en ook tentoonstelling van de werken der meisjesschool, en toeristen en bedevaarters zullen begrijpen dat een uitstapje naar het mooie Tildonk de moeite zal lonen.

De beurs blijft ook open op Maandag 2e kermisdag, en de grote tombola zal getrokken worden op Maandag 22 uur, bij sluiting.

* Van Jules Vanden Eynde (Wakkerzeel) beschikken we over Tildonkse filmbeelden uit 1954. Stuur een mailtje indien je geïnteresseerd bent.

22-03-2006 om 00:00 geschreven door jg  

18-03-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Samen in één klas, maar met duidelijke scheiding der geslachten: de jongens bovenaan, de meisjes onderaan…

17-03-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Foto: Dit typische houten gevelkapelletje bekroond met het Maria-embleem heeft ooit een kwart miljoen huisgevels in België (en buurlanden) versierd. De houten kapelletjes werden weliswaar in de schrijnwerkerij Debast in Lembeek vervaardigd, doch de afwerking gebeurde in het werkhuis in de Dreef (nu Pastoor Lambertzdreef) en ook de verspreiding en de administratie greep plaats vanuit Tildonk.
'Made in Tilloenk' dus toch...







Gevelkapelletjes 'Made in Tilloenk' !

Hier en daar treft men ze nog aan, de kleine gevelkapelletjes met daarin een beschilderd plaasteren lievevrouwenbeeldje met kindje Jezus op de arm.
Tussen 1956 en 1978 zouden er niet minder dan 250.000 gefabriceerd zijn. Doch weten de huidige Tildonkenaren nog dat al deze kapelletjes ooit vanuit Tildonk over gans België en de buurlanden verspreid werden?

Het was inderdaad E.H. Fernand Mariën (1908-1978), de directeur van het klooster, die de bewuste kapelletjes op de markt bracht. Zijn werkplaats was gelegen achter zijn woonst in de huidige Pastoor Lambertzdreef. Het bedrijfje noemde Regnum Mariae. Technische hulp ontving hij van zekere Michel de Wouters d'Oplinter en administratieve hulp van mevrouw Rosa Verbiest uit Wijgmaal. Hij gaf eveneens een 3-maandelijks tijdschrift uit, Corona Contact, dat de devotie tot Maria cultiveerde.
Deze typische kapelletjes met gekleurd gipsen mariabeeld werden doorheen het ganse land verkocht, zelfs in het buitenland. De kapellenactie verliep in twee stadia. Eerst was er een propagandazondag in de plaatselijke kerk, waar men na de mis kon inschrijven op zijn exemplaar. Een maand later volgde dan de plechtige wijding en de overhandiging van de kapellen. Regnum Mariae bood de kapellen gratis aan maar vroeg aan iedere intekenaar een vrijwillige bijdrage in de kosten.
Fernand Mariën was met de kapellenactie reeds begonnen toen hij nog onderpastoor was in Jette (1941-1955). Hij ging toen ook prediken in de vele kerken van het Vlaamse land, ondermeer in Tildonk. Hier stond de betrekking van directeur van het klooster vacant, hij was goed in talen, verkreeg de job en kwam op die manier in Tildonk terecht.

Roger De Broeck schreef een uitgebreid artikel in het juninummer 2001 van Ons Heem:  'De gevelkapelletjes van Regnum Mariae, een merkwaardige uiting van volksdevotie'.

16-03-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Foto: De bronzen gedenkplaat der "Gesneuvelde soldaten en gemartelde burgers van Thildonck" uit de Eerste Wereldoorlog hangt nu 87 jaar later nog steeds links naast de kerkpoort.

Vaderlandsche feesten te Thildonck

Niettegenstaande het ongunstig weder hebben onze Vaderlandsche Feesten verleden Zondag plaats gehad en veel bijval genoten. Het volk uit de naburige dorpen was in groot getal opgekomen om de feestelijkheden bij te wonen en om den stoet te bewonderen.

Werden in den stoet zeer opgemerkt, de groepen samengesteld uit jonge meisjes voorstellende feiten uit de geschiedenis; verschillende streken van België; feiten uit den oorlog en uit het bezette gebied. Veel bijval had de wagen van 't Rood Kruis en de wagen voorstellende het Meldeambt van het Kanton Haecht, hetgeen toeschouwers en meldeplichtigen op kluchtige wijze het "contrôle" herinnerde.

Eene kundig in brons gebeitelde gedenkplaat met de namen der gesneuvelde soldaten en vermoorde burgers is wel gelukt. Dank aan alle inwoners der gemeente die het hunne bijbrachten om dit aandenken aan onze geliefde verdwenenen op te richten.

Verscheidene passende redevoeringen werden uitgesproken op het soldatenkerkhof door de heeren August Magits en Alfons Andries, twee Oud-Strijders, die hulde brachten aan hunne gesneuvelde makkers, alhier begraven. 's Maandags had een verjaringsdienst plaats voor onze gesneuvelde soldaten en onze vermoorde burgers. Na den dienst, op het militaire kerkhof, nam de roemvolle held, de heer Jules D'Hondt, vereerd met de Engelsche oorlogsmedalie en door de Belgische regeering tot leraar in de Staatsmiddelbare school van Leuven benoemd als blijk van erkentelijkheid voor bewezen diensten aan de verbondene legers tijdens de bezetting, het woord in naam van den gemeenteraad en inwoners en bracht in treffende woorden hulde aan hen die hun leven gaven voor de overwinning.

De Haechtenaar, 9 november 1919

14-03-2006 om 00:00 geschreven door jg  

Café 'In Herent’s Thildonck'

Schoenmaker Henri Enis (°Herent) trouwde met Elisabeth Engelborghs (°Tildonk), dochter van Mieke Wit en de Wieze (Maria Verelst en Aloïs Engelborghs) uit de Mortelstraat.

Zij konden hun beider afkomst niet loochenen en doopten het café dat ze nadien uitbaatten op de Oude Markt te Leuven dan ook toepasselijk In Herent’s Thildonck!  (foto ca. 1925)

12-03-2006 om 00:00 geschreven door jg