Inhoud blog

	Woensdag keer ik terug !
	02/08/2006 Terug
	17/07/2006 in België
	06/07/2006 In Argentinie
	05/07/2006 We zijn bijna terug...

Archief per week

	09/09-15/09 2013
	31/07-06/08 2006
	17/07-23/07 2006
	03/07-09/07 2006
	26/06-02/07 2006
	19/06-25/06 2006
	12/06-18/06 2006
	05/06-11/06 2006
	29/05-04/06 2006
	22/05-28/05 2006
	15/05-21/05 2006
	08/05-14/05 2006
	01/05-07/05 2006
	24/04-30/04 2006
	17/04-23/04 2006
	10/04-16/04 2006
	03/04-09/04 2006
	27/03-02/04 2006
	20/03-26/03 2006
	13/03-19/03 2006
	06/03-12/03 2006
	27/02-05/03 2006
	20/02-26/02 2006
	13/02-19/02 2006
	26/09-02/10 2005

Zoeken in blog

Sofia in Paraguay

Rondreis in Zuid-Amerika (2006 - 2013)
2006: Stage te Asuncion - 2013: Ik ga terug !

17-04-2006

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

17/04/2006 Pannekoeken

Vandaag (en gisteren eigenlijk ook) in de keuken bezig geweest... pannekoeken gebakken... fijn fijn...
morgen is mijn laatste wacht op gynaecologie... en ik ga al mijn collega'tjes pannekoeken met ijs en chocolade voorschotelen...
hopelijk genieten ze ervan...
in 2 keer een uurtje tijd heb ik in totaal 62 pannekoeken gebakken... niet slecht toch he... en 't zijn superlekkere... dat ook nog... ben fier op mezelf.

17-04-2006 om 00:00 geschreven door Sofia

16-04-2006

16/04/2006 Pasen valt in het water... of toch een beetje

Deze morgen had ik mijn wekker gezet... ik dacht... nu er hier een echte kerkelijke feestdag is in Paraguay terwijl ik hier ben... is het misschien de moment om nog eens een kerk op te zoeken...
de laatste keer dat ik er nog echt geweest was, was voor Tinne's begrafenis... en ik had precies nood om ook nog eens voor iets positiefs in een kerk binnen te stappen

Ik stond al om 08u30 in de kerk... amper volk... ik had gedacht... die paraguayanen zijn met alles super vroeg... die mis zal dus ook supervroeg zijn... maar niet dus... om 09u00 begon het spektakel... 't was wel plezant om eens zo'n mis in het spaans mee te maken... zoveel verschil met Belgische missen is er denk ik eigenlijk niet... er word superveel gezongen... maar dat doen ze in België de laatste jaren ook alsmaar meer he...
't was eigenlijk best leuk... en ik verstond het ook... de mensen keken wel een beetje vreemd dat ik daar zo plots tussen hen zag... maar al vlug werd ik een van de vele... en na een lichte aarzeling kreeg ik toch ook vredeshandjes en vredeskussen... best wel grappig... achteraf waren ze nog aan het lachen dat ze gedurfd hadden...

leuk.. grappig... achteraf nog even met de priester staan babbelen... ze hadden niet gedacht dat ze me nog eens zouden zien... (zie eerder... we waren er al eens als toerist geweest... toen ook al waren ze supervriendelijk...)

na de mis ben ik volgens de traditie hier paaseieren gaan inkopen... het is hier de gewoonte dat je op pasen (of in de periode errond) aan bepaalde mensen uit je omgeving paaseieren heeft... dus ik heb mijn voorraad ingeslagen... morgen worden ze uitgedeeld... wel moeilijk om te beslissen... zie geef je er wel eentje... wie niet... want om iedereen van een paasei te voorzien... daar is ons ziekenhuis te groot voor...

waarom dan de titel... wat is er in het water gevallen
wel... cf mijn vorige stukje... normaal zouden we op zondag teruggaan naar de familie van Zady... maar de oom die ons zou komen halen... die had even beslist dat hij naar een andere paraguayaanse plek op reis zou gaan... en dus zelf niet naar het feest zou gaan...
allemaal goed en wel... alleen was hij ons dat wel even vergeten zeggen...
wij zaten dus te wachten... maar er kwam maar niemand... proberen bellen... geen antwoord...
uiteindelijk dan toch doorverbonden geraakt... en toen te horen gekregen dat we dus niet zouden kunnen gaan...
superspijtig... want ik keek er echt al naar uit...

maar er zijn genoeg andere leuke dingen te doen ... zoals jullie even op de hoogte brengen...
bij deze dus

superveel groetjes vanuit paraguay...
en laat van jullie horen!

16-04-2006 om 23:38 geschreven door Sofia

15-04-2006

15/04/2006 Semana santa

Op witte donderdag naar Zady en haar familie geweest... het werd een superervaring...
samen aan een lange tafel gegeten... recepten en culturen uitgewisseld... getetterd... genoten van elkaars gezelschap...
de kindjes waren ook door het dolle heen met ons bezoek... we hebben een poging tot volleybal spelen gedaan... veel gelachen... we zijn naar de Rio Paraguay gaan kijken... adembenemend mooi... later volgen de foto's nog wel...

EN zondag mogen we terug... voor het opeten van de restjes... EN van het hoofd van een varken of koe... dat wisten ze nog niet helemaal... ik verwacht mij al aan vreemde taferelen... zal ook wel weer leuk worden...
Gelukkig ben ik geen vegetariër...

Wat wel heel vreemd is... eigenlijk is de semana santa ondertussen alweer gedaan... echt vreemd.

We zijn stille zaterdag... in België de dag voor de grote dag...
maar deze morgen kwamen we een madam tegen in de lift... ze was met superveel gerief aan het sleuren... en haar uitleg was... "tja... na die semana santa... 't is toch altijd zo'n gesleur"... de semana santa is dus blijbkaar gedaan..

Blijkbaar is hier de belangrijkste dag... de dag dat Jezus aan het kruis sterft... zijn verrijzenis is bijzaak.
En eigenlijk verschiet ik daar niet zo van... in Ecuador was er iets gelijkaardigs met de mensen.
Hier wordt precies de lijdende persoon vereerd... gezien als een held.
Waarom willen Paraguayanen bijvoorbeeld naar België komen. Je zou denken... wel al die mooie steden, oude gebouwen, die geschiedenis... maar neen hoor... als je het hen vraagt zeggen ze alsof het compleet de logica zelve is... "om eindelijk eens die graven van al die echte helden van die oorlog bij jullie te zien... want dat waren toch echte helden he" en dan kijken ze even dromend weg... vreemd.

In Ecuador was het net zo... je werd pas als goeie moeder gezien als je afzag... als je leed... als je alles opgaf voor je gezin... van 's morgens vroeg tot 's avonds laat afzien, geslagen worden door je man, honger lijden voor je kinderen, fysiek jezelf kapot werken... allemaal vanzelfsprekend... dingen waar je terecht fier mocht op zijn... want als je dat allemaal niet deed... dan was je pas een verschrikkelijk persoon...
Dat je als vrouw ook recht had op een ander bestaan... daar stonden ze zelfs niet bij stil... daar wouden ze zelfs niet van horen... ze droomden er wel van... maar in realiteit wilden ze hun eigen vereerd bestaan niet opgeven... een bestaan waarover ze kloegen... maar waar ze tegelijkertijd ook fier op waren... een vreemde samenhang van dingen... 1 van de dingen die ik nooit helemaal gesnapt heb aan ecuador en aan de meisjes waarmee ik daar gewerkt heb... iets vreemds... theoretisch is het wel te vatten... maar in de praktijk voelt het voor mij toch heel wrang.

15-04-2006 om 00:00 geschreven door Sofia

12-04-2006

12/04/2006 Rodolfo

Een supermooie foto van het kindje van mijn eerste bevalling...

Rodolfo is de naam

Ik had aan de mama beloofd dat ik haar een aantal foto's zou bezorgen... en toen ik ermee afkwam... stopte ze me prompt geld in mijn handen met de vraag of ik nog foto's wou maken en die wou afdrukken... dan zou ze die naar haar familie versturen.
Fijn om mensen gelukkig te kunnen maken met kleine dingen... en ik vond het zelf nog superleuk ook!

Verder staan er weer nieuwe foto's online van in Cuidad del Este... zoals altijd... klik op de tekening

Net als in België is het hier ook de week voor Pasen... de semana santa...
hier houdt dat in... vanaf vandaag... gedaan met werken... ideaal om op reis te gaan zou je zeggen... maar eigenlijk is het dat niet zo... de bussen zitten overvol met mensen die naar hun familie reizen... en vanaf donderdag rijden er gewoon geen bussen meer.
Morgen gaan we met Zadi... iemand van mijn werk... naar een tante van haar om langs een rivier het typische eten van hier te maken...
gaat leuk worden!

Herinneren jullie nog dat kindje waarover ik verteld heb met die omphalocoele?
Wel dat is vorige week vrijdag naar huis mogen vertrekken... er wachten hem nog heel veel operaties... maar dat zijn zorgen voor later... eerst mag hij er even genieten van thuis te zijn...

12-04-2006 om 20:05 geschreven door Sofia

08-04-2006

08/04/2006 in Cuidad del Este

Sinds vrijdagavond zijn we in Cuidad del Este. Even een weekendje er op uit.

En Sofie is superstom geweest...

ik ben mijn origineel paspoort vergeten mee te nemen...
en Cuidad del Este ligt dus helemaal op de grens met Brazilie en Argentinia en dichtbij de overbekende watervallen van Iguazu... maar daar kunnen we dus niet naar toe, want ik mag de grens niet over... ze zeggen hier wel dat je eigenlijk wel kan proberen, maar ik zou niet graag vastzitten in Brazilie met alleen maar een copie van mijn paspoort.

We gaan een andere keer terugkomen. Kwestie van geen risico's te nemen. Maar 't is wel superstom. Bovendien is Cuidad del este dus wel degelijk geen leuke stad... veel te warm... veel te druk... alles trop eigenlijk. Niet mijn ding.

Voordeel is wel: Louis woont hier... dus we moeten toch nog eens terugkomen om hem te zoeken... want we weten het juiste adres nog niet... en het is hier dus ook te groot eigenlijk.

We zien wel... seffens een doucheke... gaat deugd doen.

08-04-2006 om 22:08 geschreven door Sofia

05-04-2006

05/04/2006 Ik heb ZELF een bevalling gedaan!

Vandaag heb ik mijn allereerste bevalling zelf gedaan...

een vrouw die beviel van haar 8ste kindje...

EINDELIJK dan toch...
ze hadden het mij beloofd!
en het is werkelijkheid geworden.

Eigenlijk was het wel een beetje vreemd...
want eigenlijk stond Anneleen op de dienst van de bevallingen (ik sta momenteel bij de post-abortus patiënten in combinatie met de prive-patiënten),
maar de mensen van de bevallingen zeiden dat ze het aan mij beloofd hadden dus dat het nu ook zo moest zijn dat ik het zou doen...
gelukkig kwam ik toen ook toevallig langs om Anneleen mee te vragen naar een gezamelijke les...

Kreeg ik dus plots te horen dat ik mij moest haasten om mijn groen pakje aan te doen, want dat mevrouw elk moment kon bevallen... spurten werd het... maar gelukkig was ik nog helemaal op tijd klaar...

best wel spannend... best wel stress... maar blijkbaar was daar uiterlijk niet zoveel van te merken...

koppeke vast genomen... mooi gedraaid... naar onder... naar boven... en floep... daar was hij al...
nog even vlug die navelstreng afklemmen en doorknippen...
en hij kon mee met de pediater
Om 10u53 om precies te zijn, mocht ik als eerste in deze wereld dit jongetje in mijn armen nemen... een heerlijk gevoel

3450g (een giga-kind naar Paraguyaanse normen) en maar 49.5 cm lang... een klein dikkertje dus

daarna nog de nageboorte... maar ook dat ging vlotjes...

en naar het schijnt was ik er goed in... ze zeiden dat het leek of ik mijn hele leven niks anders gedaan had... grappig he

Spijtig genoeg zijn er geen actie foto's want daarvoor ging het allemaal te snel en bovendien had ik mijn fototoestel niet bij... maar toch een paar van achteraf...
1. nog even uitleggen hoe die borstvoeding weer in z'n werk ging en het kindje een beetje stimuleren... want die zuigreflex wou niet metteen in gang schieten

2. Samen met de pediater van dienst op de foto... leuk toch!

Een rare gewoonte is hier wel dat je voor alles wat je mag doen moet "betalen"... voor de jefa (de baas) moest ik haar middageten gaan kopen... en voor de andere 2 (R1 en R2 - degene die gezegd hebben dat ik het mocht doen) weet ik nog niet wat het gaat worden... wel een beetje vreemd eigenlijk... maar kom... dat is alleen maar voor de eerste... daarna moet het niet meer... of dat hoop ik alvast

Gisteren mocht ik bijvoorbeeld eindelijk eens instrumenteren... en toen bleek achteraf ook dat ik toen maar voor iedereen eten moest kopen... echt vreemd... en het geeft toch wel een beetje een raar gevoel... precies alsof mijn geld zomaar uit de lucht komt vallen en ik het maar op te rapen heb... vreemd