Inhoud blog

	Woensdag keer ik terug !
	02/08/2006 Terug
	17/07/2006 in België
	06/07/2006 In Argentinie
	05/07/2006 We zijn bijna terug...

Archief per week

	09/09-15/09 2013
	31/07-06/08 2006
	17/07-23/07 2006
	03/07-09/07 2006
	26/06-02/07 2006
	19/06-25/06 2006
	12/06-18/06 2006
	05/06-11/06 2006
	29/05-04/06 2006
	22/05-28/05 2006
	15/05-21/05 2006
	08/05-14/05 2006
	01/05-07/05 2006
	24/04-30/04 2006
	17/04-23/04 2006
	10/04-16/04 2006
	03/04-09/04 2006
	27/03-02/04 2006
	20/03-26/03 2006
	13/03-19/03 2006
	06/03-12/03 2006
	27/02-05/03 2006
	20/02-26/02 2006
	13/02-19/02 2006
	26/09-02/10 2005

Zoeken in blog

Sofia in Paraguay

Rondreis in Zuid-Amerika (2006 - 2013)
2006: Stage te Asuncion - 2013: Ik ga terug !

23-06-2006

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

23/06/2006 Luis gevonden

Na 4 maand van zoeken... en toen ik eigenlijk al dacht dat ik hem nooit meer zou vinden... heb ik gisteren uiteindelijk dan toch Luis ontmoet.
En het was echt een superontmoeting.

Luis (eigenlijk noemt iedereen hem Coco) is echt een zalig kind... zijn ogen stralen en glinsteren... hij geniet van de mooie dingen in zijn leven... we hebben ons samen een kriek gelachen... het was ongelooflijk

Hij woont inderdaad bij zijn tante... in Lambare...
Op 11 juni is hij net 10 geworden.

Hij zag er gezond uit, gaat naar school, zit in het 4de leerjaar.. is ongelooflijk goed in rekenen (een volledig schriftje vol oefeningen met "excelente" en "muy bueno")... en heeft zelfs een diploma van beste lezer van het tweede leerjaar...
hij is dol op voetbal... heeft mij vol overtuiging al zijn kunstjes laten zien en zijn grote droom is om voetballer te worden.

Als je hem vraagt of hij gelukkig is bij zijn tante en of hij graag bij haar woont... dan antwoord hij van wel.
Het ergste vind hij dat hij zijn broers zo weinig ziet... en metteen daarna dat hij niet naar de voetbaltrainingen kan.

23-06-2006 om 23:11 geschreven door Sofia

20-06-2006

20/06/2006 Het Paraguayaanse uur

Vandaag weeral te maken gekregen met het "paraguayaanse uur"...

het "paraguayaanse uur" houdt in...
je spreekt af met iemand... die zegt je... ok... ik kom... laat ons zeggen 12u... en dan komt die tegen 13u30 of nog later... en dat is dan normaal... zonder verwittigen... niks...
het "paraguayaanse uur" kan tot 2 uur uitlopen...
daarna ben je ook in hun termen gewoon "te laat"... en is verwittigen wel een noodzakelijk iets...

voor een goeie europese gelijk de deze... die gewend is van toch minstens binnen de 15 minuten rond het afgesproken uur toe te komen... zorgt dat af en toe voor nogal wat ergernis...
in het begin kan je ermee lachen...
maar het begint een beetje beu te worden...

we moeten bijvoorbeeld vanalles regelen met de huisbaas... is die al op 3 afspraken gewoon niet komen opdagen... en dan zit je dus al 3 uur te wachten, voor je hem opbelt om te vragen waar hij blijft... want ondertussen houden we zelfs al rekening met het paraguayaanse uur...

niet direct het leukste...

Tijd voor leukere dingen...
Gisterenavond heb ik heel de avond in de keuken gestaan... vandaag is het terug mijn laatste wacht... en ze hebben gevraagd of ik niet iets typisch belgisch wou klaarmaken... maar het mocht geen dessert zijn...
na een beetje navragen bleek dat ze hier hun groenten altijd koud eten... en dus heb ik maar een serie warme groentjes klaargemaakt...
- rode kool met appeltjes
- bloemkool in kaassaus
- appelmoes

ik had geen zin om patatten te koken... aangezien ik dat eigenlijk zelf niet lust...
bovendien bestaat het avondeten van de keuken hier uit rijst of patatjes met vlees... dus extra groentjes zullen van pas komen...

ik hoop dat ze het lekker gaan vinden... want het zijn toch heel andere smaken dan degene die ze hier gewoon zijn...
we zullen zien he...
en hopelijk is er ook wat tijd om er samen van te genieten... een beetje minder druk dan de vorige keer zou leuk zijn

20-06-2006 om 22:01 geschreven door Sofia

19-06-2006

19/06/2006 Fabricio 2 maand

De tijd gaat snel... ondertussen is het al 2 maand geleden dat ik plots een heel klein jongetje in mijn armen had...
Vandaag was hij samen met zijn mama en zus op bezoek... fijn om ze nog eens terug te zien... hij is gegroeid zeg... een groot, dik, gezond kereltje...

Het zijn eigenlijk echt zalige mensen. Ongelooflijk dankbaar.
Ze moesten iets met mij bespreken...
ze hadden eraan gedacht om mij als meter te vragen voor Fabricio...
maar anderzijds was ik binnenkort weg...
en zou ik waarschijnlijk niet direct terugkeren...
en ze wisten niet of dat wel ideaal was...
een meter aan de andere kant van de wereld...
Ze wilden weten wat ik ervan dacht...

ik had eigenlijk een beetje gevoeld dat die vraag misschien nog wel zou komen...
en na de verhalen van Louis en Linos... had ik eigenlijk al voor mezelf uitgemaakt dat dat misschien niet ideaal zou zijn...
het feit dat ze zelf al twijfelden... maakte dat gevoel compleet...
ik heb hen gezegd dat het voor fabricio inderdaad leuker zal zijn om een meter te hebben die dicht bij hem staat en waar hij zelf iets aan heeft... en dat ik wel die verre tante zal zijn die hem geholpen heeft om geboren te worden... dat we ook zo zeker in contact konden blijven...
en dat was precies het antwoord waar ze stilletjes toch een beetje op gehoopt hadden...

Maar 't is wel superfijn om te weten dat ze voor zoiets belangrijks aan mij gedacht hebben...

Morgen begint mijn stage op de INPRO... dat dagverblijf voor kinderne met een handicap

voor de week erna hebben we al verschillende adressen gekregen van dokters verspreid over het binnenland van Paraguay...
en die gaan we gaan bezoeken... een beetje zoals de interna's hier moeten doen... gaan we dat dus ook de geneeskunde van de "interior" gaan verkennen.
onze rotatie op pediatrie was eigenlijk afgelopen...
en dit is voor mij zeker en vast een goed alternatief voor nog een weekje op een dienst te staan waar we al geweest zijn...
..