Rondreis in Zuid-Amerika (2006 - 2013) 2006: Stage te Asuncion - 2013: Ik ga terug !
26-05-2006
26/05/2006 We zijn er geraakt
Momenteel zit ik in een dorpje genaamd Oruro te wachten op mijn trein. De weg hiernaartoe is een grote hoogvlatke... bestaande uit een hele egale bruin-gele kleur... na 4 u staren moet ik toch wel zeggen dat het een beetje eentonig begon te worden. Toen we Oruro binnenreden leek het echt of we in de een of andere woestijnstad binnenreden... maar eens hier valt het eigenlijk best mee. Een heel leuk dorpje. En nog veel leuker... er waren geen wegblokkades... er waren nog tickets voor de trein... en onze plek in het hostal van Uyuni is al gereseveerd... wat wil een mens nog meer. Als alles goed gaat gaan we morgen vertrekken op een 4-daagse tocht door het uiterste zuidwesten van Bolivië... een plek met uitgedroogde zoutmeren , een zouthotel... en naar het schijnt adembenemende meren. We gaan er van genieten! Je kan wel bedenken... in een verlaten hoogvlakte waar amper mensen wonen is de kans om internet te vinden wel heel klein... gene paniek dus in België als jullie een tijdje niks horen he...
26-05-2006 om 20:01
geschreven door Sofia
25-05-2006
25/04/2006 Laatste dagje La Paz
Vanavond onze laatste nacht in La Paz... we gaan ervan genieten. Vandaag zijn we naar de ruines van Tihuanaca gaan kijken... het volk dat rond het titicacmeer leefde voor de komst van de incas. Superinteressant was het...bovendien hadden we een toffe gidse die veel uitleg gaf.
Morgen gaan we als alles goed gaat naar Oruro... en dan verder naar Uyuni... waar de zoutmeren zijn. Er zijn geruchten van stakingen en wegblokkades... dus niks is zeker... maar we zullen zien he... tot nog toe hebben we al altijd chance gehad...
25-05-2006 om 23:19
geschreven door Sofia
24-05-2006
24/05/2006 van het Titicacameer tot La Paz
Gisterennacht teruggekomen uit Copacobana... het stadje aan de rand van het Titicacameer...
Het titicacameer is immens... blijkbaar is het niet het hoogste... maar het grootste hoogste... het hoogste dat nog bevaarbaar zou zijn... en inderdaad... die 2 dingen kloppen wel... 3800m en ongelooflijk veel vierkante meters groot...
De busrit van La Paz naar Copacobana was adembenemend... het is wel degelijk ongelooflijk logisch dat het "alti plano" heet... je zit op 4000 meter hoogte... en rond je zie je vlakte vlakte vlakte... met heel ver ergens bergen te bekennen... (met dan nog wel witte toppen) vreemd idee... we hadden zelfs een discussie of de andes nu een oud of een nieuw gebergte zou zijn... want op de altiplano lijkt het vooral oud... allemaal mooi afgeronde toppen... maar ik denk toch dat mijn ex-aardrijkskunde leerkracht de andes toch nieuw vond... het licht is er ook ongelooflijk fel. Als je zonder zonnebril rondkijkt moet je na een tijdje gewoon je ogen toedoen... er is er precies gewoon te veel van... gelukkig heb ik in Asuncion op straat van de een of andere straatventer mij zo'n exemplaar aangeschaft...
op die vlakte staan bovendien... overal verspreid... kleine huisjes... niet logisch geordend volgens straten of wijken... maar precies gewoon kriskras door elkaar... alsof iemand dacht... wel hier zou mijn huisje wel mooi staan... en het daar dan maar bouwde... Welja... het leek zou... binnenin zal er wel iets van structuur of logica in zitten...
na een goeie 2 uur waren we al aan het Titcacameer... daar leek het al immens groot... en achteraf bleek dat het om een mini-uitlopertje ging...
een boottocht en 1.5 u bussen later waren we in Copacobana... met veel geluk net de laatste boot naar het Isla del Sol genomen... 1,5uur op het dak van een bootje.. je zit in de brandende zon... gekleed als een moufflon... muts, wanten, alles in... te bibberen van de koud... vreemd gevoel... en achteraf blijkt dan ook nog dat je verbrand bent... nog vreemder
dan kom je uiteindelijk aan op het strandje van Isla del Sol... en voor je doemt een enorme trap op... escalera del inca... 200 meter recht omhoog... met zware rugzak... tot een hoogte van 4000 meter... mij ging het nog redelijk af... alhoewel ik ook gepuft heb hoor... maar Anneleen... ik dacht dat ze terplekke zou dood gaan... ze voelde zich al niet goed op de boot... en die superzware inspanning was er echt te veel aan... zo goed als de hoogte haar de eerste dag afging... zo slecht ging het precies de tweede dag. Even vreesden we voor hoogteziekte... maar de volgende dag bleek dat het gewoon om de combinatie van hoogte met gastroenteritis ging... en dat het dus al veel beter ging eens alles uit de darmen was... gelukkig maar...
we hadden een superkamer... met terrasje en uitzicht op het meer en het isla de la luna... (spijtig genoeg was het die nacht net nieuwe maan... geen maan te zien dus... wel ontelbaar vele sterren)
De volgende dag een zalige wandeling gemaakt over de toppen van het eiland...met langs alle kanten meer meer meer... ongelooflijke uitzichten. Bovendien heb ik er een supergrappig (en ook wel een beetje pijnlijk) gezichtje aan over gehouden.. precies alsof ik weken ben gaan skieën... alles rood... behalve 2 cirkeltjes rond mijn ogen en een streepje naar mijn oor... verschrikkelijk lelijk... maar we zullen er maar mee lachen... in paraguay zal dat wel bijbruinen hopelijk.
's Avonds teruggekeerd naar Copacobana en de bus terug naar La Paz... was wel een beetje spannend.. zo in de bergen als het toch wel begint te schemeren... maar dan denk ik even aan Tante Lut en Tinne... en hoop dat zij een oogje in het zeil houden... en zie... zonder enig probleem kwamen we gisterennacht terug in La Paz aan... nog even moeite gehad om een hostel te vinden... maar uiteindelijk heerlijk geslapen.
en by the way... gelukkige verjaardag Astrid!
24-05-2006 om 17:07
geschreven door Sofia
22-05-2006
21/05/2006 Eerste dagje La Paz
La Paz... een echte Andesstad... heeft eigenlijk best wel veel weg van Quito
vandaag hebben we vooral geprobeerd te blijven ademen... en dat gaat eigenlijk heel vreemd... je hebt het gevoel dat je je longen volzuigt met lege lucht... en eigenlijk is dat ook een beetje waar... ik voelde me bij momenten precies zo'n vis die aan het wateroppervlak zuurstof komt slurpen... blurp blurp... een vreemd gevoel
Deze morgen een wandeling gedaan door de vele straatjes met marktjes hier... we hebben een goeie 2 km gewandeld... en ik was bekaf... verschrikkelijk... heb daarna een vol uur gewoon geslapen... ik kon gewoon niet meer... echt een superbizar gevoel. Deze avond gaat het precies al veel beter... die rode bloedcellen zullen hopelijk allicht goed aan het kweken zijn...
De indrukken van La Paz zijn super... echt zoals ik het me voorgesteld had... alle foto's die ik in de mobiele school al gezien heb en mijn ervaringen in Quito zullen natuurlijk ook wel geholpen hebben... echt zo weer indigina's op de straten... mooie vrouwen die hard werken... vele kleuren... koloniale gebouwen... kleine straatjes... bergop-bergaf... (die berg valt echt letterlijk op te vatten)... een andes stad is toch helemaal iets anders dan het vlakke paraguay en asuncion... hier gaat mijn hart toch nog extra naar uit... ik ben hier nog nooit geweest en toch voelt het als thuis komen... fijn...
Morgen vertrekken we naar Lago Titicaca... naar het schijnt het hoogste meer ter wereld... op de grens van Bolivie en Peru... het zou zo'n 400m hoger nog zijn dan hier... nog meer lucht happen dus... maar we overleven het wel... we doen het lekker op het gemakske.. een beke superslenteren... en af en toe tijd voor een cafe-stop en mensenkijken... dat kan je hier uren doen...
Foto's trekken vind ik hier moeilijk... mensen hebben het echt niet graag... ik vraag het telkens... een veelal zie je toch dat ze het echt liever niet hebben... ik zou het eerlijk gezegd ook niet zo leuk vinden als elke chinees in Leuven een foto van mij wou... een typische Belgische... maar er zijn toch al een paar mooie gelukt...
In tegenstelling tot paraguay stikt het hier wel van de toeristen... de mensen zijn het hier supergewoon... en op sommige plekken zou je bijna denken dat je ergens in Europa zit... al die blanke mensen met bergschoenen en fleece... best wel grappig... weer helemaal anders dan paraguay.
