Rondreis in Zuid-Amerika (2006 - 2013) 2006: Stage te Asuncion - 2013: Ik ga terug !
29-04-2006
29/04/2006 Even tussendoor
Dit weekend vertrekken we opnieuw naar Cuidad del Este... deze keer met paspoort en vaccinatiekaart... kwestie van helemaal over de grens te geraken... op naar die ongelooflijke watervallen... ik ben benieuwd
ondertussen ben ik al 2 dagen ziek geweest... hoofdpijn... buikpijn... niet ideaal... maar ik ben er door... en da's het belangrijkste. Eigenlijk heb ik al chance gehad dat het tot nog toe bij die 2 dagen gebleven is. Dus er valt zeker niet te klagen.
Heb hier net foto's laten ontwikkelen... een heel pak eigenlijk... superleuk om aan mensen kado te geven... maar eigenlijk ook wel superduur... duurder dan in België alvast... en dat wil toch iets zeggen. En bovendien...
een heeeeeeeel grooooooooot nadeel...
ze zijn er hier van overtuigd dat de kleuren moeten aangepast worden voor het afdrukken... en dan vooral in de zin van dat ze mensen er bleker willen laten uitzien... het resultaat... precies zo van die postkaarten die al 10 jaar in een rek in de zon staan... verschrikkelijk. Ik had nochtans gezegd toen ik mijn kaartje afgaf dat ze zeker ABSOLUUT NIKS aan de kleuren mochten veranderen... maar het heeft niet veel zin gehad blijkbaar. Nu ja... de ergste heb ik gewoon teruggegeven en die gingen ze voor mij opnieuw doen... een beetje stoem eigenlijk. het lijkt me dat het keiveel werk is om voor elke foto de kleurbalans te gaan aanpassen... waarom dan niet gewoon simpel alles laten zoals het is.. zeker als ik het dan nog expliciet gevraagd had. We zullen seffens zien hoe het er uiteindelijk uitziet... nog even duimen dus...
Nog superleuk nieuws ook
Ik heb gisteren onverwacht bezoek gekregen in het ziekenhuis... van Fabricio Iván Ruiz Diaz Sanchez (met zijn mama natuurlijk) - het kamasutra-kindje van 19/04... - hij en zijn mama stellen het by the way super
en... ze hadden een kadootje mee... een keischattig paaskonijn... met een kaartje... "Gracias para poner me en el mundo. Que dios te vendiga. Te agredece" SUPER toch!!! omdat ze vonden dat ze toch iets voor mij moesten terug doen... ik had zo goed voor hen beide gezorgd... keilief!
Was al van plan een speciaal foto-boekje maken... en dat ga ik nu ZEKER doen
29-04-2006 om 16:07
geschreven door Sofia
26-04-2006
26/04/2006 Pediatrie
Ondertussen ben ik van dienst veranderd...
pediatrie wordt het nu... een hele aanpassing... echt wel alleen al de uren zijn anders... ik werk nu van 07 tot 17... 10 uur per dag... best vermoeiend... want dat spaans vraagt toch meer energie dan het gewone nederlands...
bovendien is het ook echt wel compleet anders...
waar er in gynaeco-obstetrie nooit veel patiënten waren... en veel lege bedden...
liggen op pediatrie alle bedden overvol... zit de wachtzaal ALTIJD overvol (liefst met veel krijsende babys) en is er een overvloed aan artsen en artsen-to-be
alleen... is er geen ruimte...
frustrerend... want je bent met veel artsen... en er zijn veel patiënten... alleen is er geen ruimte om patiënten te zien... dus kan er maar 1 dokter, 1 patient zien... en moet de rest wachten en toekijken...
en niet alleen dat is frustrerend..
ook de pathologieën en de vele problemen zijn niet altijd even goed voor de stemming...
Eergisteren bijvoorbeeld kregen we een straatkind binnengebracht. Louis 11 jaar. (ik heb het nagevraagd... niet de Louis die ik zocht.) Snijwonde in zijn keel... gevochten... bovendien echt ziek.... koorts... overgeven... buikpijn... eigenlijk een hoopje miserie.... maar in tegenstelling tot in België kan er niks gebeuren als de patiënt niet eerst zelf het materiaal gaat kopen... onmogelijk voor een straatkind dus... Gelukkig was de man die hem binnengebracht had zo vriendelijk om op eigen kosten het nodige te gaan kopen. Wonde gehecht... siroop gegeven... maar dan... hij ligt op een brancard te slapen... waardoor op die plek niemand anders meer gezien kan worden... alle bedden van het ziekenhuis zijn bezet... geen mogelijkheid om hem te interneren dus... de chef van wacht heeft alle mogelijke instellingen afgebeld met de vraag of ze hem daar niet konden opvangen... maar nergens was er plaats. Uiteindelijk heeft hij de politie gebeld... en die zijn hem komen halen... ze zouden hem naar een opvangcentrum brengen voor straatkinderen... Achteraf hoorde ik van de interna's dat de kans groot was dat hij daar nooit zou raken... de politie heeft hier blijkbaar de gewoonte hun frustraties eens goed bot te laten vieren op straatkinderen zonder identiteit om ze daarna terug ergens op straat te droppen... "waarom ze die dan in godsnaam belden" vroeg ik... "tsja waarom... niemand anders wou komen en hier kon hij niet blijven"
Een paar minuten later... nog een straatkind... nog een snijwonde... weer een vriendelijke mevrouw die hem komt binnenbrengen... die zijn materialen gaat kopen... en die gelukkig ook op hem wacht... na de verzorging wordt hij teruggebracht naar zijn straathoek...
Alle straatkinderen van de wereld redden is onmogelijk... eentje redden is evenzeer onmogelijk... maar het is verdomd moeilijk om dat elke keer te blijven zeggen als je er eentje vlak voor je neus hebt... en je niks meer kan doen dan hen even zo goed mogelijk te verzorgen en te behandelen... en het daarna terug weg moet sturen naar God weet waar omdat er plaats moet gemaakt worden...
en niet alleen de plaats is beperkt... ook de middelen en de organisatie zorgt dikwijls voor problemen...
Gisteren heb ik bijvoorbeeld de beentje van een kindje van een 1 jaar en 2 maand dat ongelooflijk hard verbrand was (meer dan 50%) een uur staan vasthouden terwijl het krijste van je kan niet meer... spijtig genoeg was er geen morfine in de buurt om zijn pijn te verzachten... het enige wat je kon doen, was liters fysiologisch vocht over hem uitkappen en hopen dat hij allicht zou gaan flauwvallen... maar dat deed hij spijtig genoeg niet... en die ambulance om hem naar het brandwondencentrum over te brengen kwam maar niet... Toen ik het niet meer kon aanzien, heb ik mijn taak aan iemand anders overgegeven en ben ik maar zelf op zoek gegaan naar morfine... met succes uiteindelijk... gelukkig... Uiteindelijk is na een uur wachten de ambulance gearriveerd... en kon hij worden overgebracht naar het brandwondencentrum. Niet alleen met brandwonden... maar ondertussen ook onderkoeld... In België hebben we toch geluk hoor...
26-04-2006 om 00:00
geschreven door Sofia
26/04/2006 zicht op paraguay
Paraguay...
als je in paraguay rondreist... zie je een eigenlijk een schilderij van horizontale lijnen in alle mogelijke schakeringen... met hier en daar een kleine uitzondering die de regel bevestigd. Iets helemaal anders dan de ecuadoriaanse andes... maar daarom niet minder mooi...
