Rondreis in Zuid-Amerika (2006 - 2013) 2006: Stage te Asuncion - 2013: Ik ga terug !
17-06-2006
17/06/2006 Tussendoor
Ondertussen zijn we weer een aantal dagen verder...
paraguay ligt uit de wereldbeker voetbal... ontgoocheling alom... donderdag om 15u00 moesten ze spelen tegen Zweden... en dat konden we natuurlijk niet missen... eerst wilden we op een groot scherm gaan kijken in het treinstation hier, maar daar aangekomen bleek dat wel meer mensen dat idee gehad hadden.. het giga-scherm was zelfs gewoon van nergens ook maar een beetje te zien... gelukkig kijken alle paraguayanen naar de voetbal... en kan je dus in elk cafetje en in elke winkel wel iets meepikken... uiteindelijk hebben we van een worstenverkoper 2 krukjes gekregen en hebben we ons geplaceerd aan de ingang van een keisjieke apotheek... na een tijdje zaten we daar met een heel groepje... best wel sfeer... en hoop... want heel lang bleef het 0-0... maar uiteindelijk werd het 0-1... ongoocheling alom... waar de straten normaal nooit stil zijn en er altijd wel iemand iets aan het verkopen is... was nu echt alleen het lawaai van de motor van de bus te horen... de voetbaltruitjes en vlaggen die de straten hier bont versierden in de kleuren van paraguay... werden vlug weggestoken...
Verder heb ik ondertussen ook nog een aantal punten gekregen... een 18/20 voor mijn stage van pediatrie en een 82/100 voor mijn stagewerk over de ziekte van Whipple ik moet zeggen... ik ben er echt wel content mee... een mens zou voor minder...
de mannelijke hormonen blijven hoge pieken draven... anneleen en ik hebben het al tegen elkaar gezegd... straks krijgen we nog een dikke nek... en dan een zware depressie als we terug in België zijn... want daar zal wel niemand om de 2 meter je toeschreeuwen hoe mooi je wel niet bent... we lachen er meestal eens mee en wandelen verder...
De dagen tot ik terug naar België kom tellen gaandeweg af... en eigenlijk kijk ik echt wel uit naar de dag dat ik mijn valies ga pakken en op de bus ga zitten om naar België terug te keren... eens in België zal ik dit hier ook wel weer missen... maar momenteel kijk ik er eigenlijk echt wel naar uit om weer even thuis te zijn in mijn huisje... met mijn vrienden... en met Belgisch eten... nog 3 weken... en dan sta ik terug op Belgische grond... fijn
Volgende week ga ik naar de INPRO stage gaan doen... een dagcentrum voor kinderen met een handicap... een beetje zoals Tapori in Ecuador was denk ik. Carmiña... de chef van mijn wacht... heeft dat voor mij geregeld... keileif! Dinsdag mag ik mijn eerste dag daar gaan doen.
Ondertussen zijn we ook nog bezig met de zoektocht naar Louis... het petekindje van Linos... nog altijd heb ik hem niet gezien, noch hem zijn pakje kunnen bezorgen... ik had al contact met zijn oom... maar die antwoord nu niet meer... en niemand kan mij zijn precies adres bezorgen... heb vandaag nu gebeld met weer iemand anders... en misschien kan die iets regelen dat ik hem morgen kan gaan bezoeken... zou fijn zijn... ik hoop erop
17-06-2006 om 22:30
geschreven door Sofia
14-06-2006
14/06/2006 Hectische wacht
Gisteren was ik terug van wacht... amai niet... ik dacht dat ik het niet zou halen. Er bleven maar kindjes toestromen... allemaal even ziek volgens de mama... allemaal even dringend... geen second op mijn gat gezeten... amper tijd gevonden om te eten... ik weet wel zeker dat ik geen pediatrie ga doen... man man... ik word gek van al die krijsende baby's... en in tegenstelling tot in België, heb je hier echt geen moment rust... want naast het consultatielokaaltje is het nebulatisatie-lokaaltje... of beter gezegd... de nebulisatiebank... met soms tot 3 - 4 mama's en hun kind... waar dus altijd krijsende kindjes zitten die genebuliseerd worden (heb nog geen enkel kind geweten dat niet spontaan begint te krijsen bij het zien en horen van de 'stoom' die uit het maskertje komt... je mag nog zoveel uitleg geven als je wil... allemaal verschieten ze zich een bult en doen alle moeite van de wereld om dat maskertje vooral niet op hun neus te hebben... en allemaal moeten ze dat minstens 3keer 10 minuten doen)... naast het nebulisatiebankje is de wachtzaal... waar alle ongeduldige moeders naar je staan te turen en proberen je aandacht te krijgen... om toch maar hun kindje voor te nemen... en dan van 17u00 tot 01u00... ben een paar keer gewoon naar buiten gelopen om wat frisse lucht te krijgen...
bovendien hadden we dan nog 2 super-ingewikkelde gevallen....
een prematuur van 33.4 weken die thuis geboren was... doorgestuurd van een gezondheidspost, weet ik veel waar, naar ons ziekenhuis... alleen waren bij ons alle couveuses ingenomen... we hebben gans het land rondgebeld.. en nergens was er ook maar 1 bedje vrij... daar sta je dan... met een mini-kindje dat het alsmaar moeilijk krijgt met ademen... dat zichzelf niet kan opwarmen... we hebben dan maar een defecte couveuse een beetje opgelapt... en als noodoplossing gebruikt... kindje ingepakt in watte... met daarna plastiek errond... 't was een vreemd zicht... maar het hielp wel... beetje bij beetje begon het er terug beter uit te zien...
een beetje later was er een mama met een kindje van 2 maand... zoals alle mama's vond ook zij dat haar kindje doodziek was... maar toen ik haar vroeg naar koorts... zij ze dat die er wel was geweest, maar nu niet meer... hoeveel kon ze niet zeggen... geen koortsstuipen... verder geen diarree... het gaf niet over... geen hoest, geen moeite met ademen,... niks speciaals eigenlijk... ze had wel een briefje mee van een ander ziekenhuis. Ik heb even de temperatuur genomen... bleek 37.6 te zijn... koorts... maar niks om superdringend in actie te moeten schieten... even vlug klinisch nagekeken... het kindje was wat hypoactief, maar voor de rest niks speciaals... het briefje was onleesbaar... voor mij... en voor de dokter van wacht... heb kindje en mama dus op de lijst gezet en hun beurt laten afwachten...
toen ze eindelijk aan de beurt waren (gelukkig maar 30 minuten later... soms kan dat uren duren), bleek dat de mama niet goed spaans sprak (maar guarani) ... en dat het kindje toch bleek gestuipt te hebben... bij het klinisch onderzoek was de fontanel zeer gespannen... plots werd alles keidringend... het kindje was stabiel... maar er werd meningitis vermoed... de lumbaalpunctie bevestigde ons vermoeden.
Ik moet zeggen dat ik er toch even serieus niet goed van was, dat ik dat kind zomaar in de wachtrij had geschoven. De dokters zeggen me nu wel dat het goed kan zijn dat er toen effectief nog niks klinisch te zien was en dat ik niks verkeerds heb gedaan... maar toch... (achteraf bleek dat een of andere niet te heel snuggere verpleegster in de een of andere landelijke gezondheidspost het kind gevaccineerd had die morgen... toen het eigenlijk al kwam consulteren voor koorts... de dokters vermoeden dat daardoor de meningitisbacterie is binnengekomen en zich heel snel vermenigvuldigd heeft... ofwel dat de weerstand van het kind de al aanwezige bacterie niet meer aankon... alhoewel niks zeker is)
2 uur later begon het kind plots terug te stuipen... dat hebben we snel onder controle gekregen... en daarna ging alles terug stabiel verder
nog 2 uur later stopte het met ademen... de tweede deze week (en we zijn nog maar dinsdag)... en alle beademingstoestellen zijn in gebruik... heel de nacht heeft er dus iemand naastgezeten die om de zoveel seconden even in de ballon van de beademing moest knijpen... niet ideaal... en bovendien niks van monitoring...
deze morgen was het er nog steeds even slecht aan toe... of slechter... het viel niet echt te zeggen...
grote chaos op de urgencias dus... want op zo'n dingen is die niet voorzien... en onder die oorlogsomstandigheden van defect en afwezig materiaal is dat ook niet vol te houden... alle proffen samen hebben dan nog eens alle ziekenhuisen van het land afgebeld met de dringende vraag voor overname... en toen ik deze middag naar huis kwam was er voor het kindje met meningitis toch al een plek gevonden...
Laat ons hopen dat voor de prematuur ook een beter plekje wordt gevonden.
Soms is het hier allemaal niet simpel... gelukkig zijn de collega's van mijn wacht supermensen... en hebben we veel aan elkaar in tijden van stress... overvemoeidheid... en machteloosheid.
