Rondreis in Zuid-Amerika (2006 - 2013) 2006: Stage te Asuncion - 2013: Ik ga terug !
06-05-2006
06/05/2006 Rustdag
Anneleen en ik waren het busreizen even ongelooflijk beu... vandaar dit weekend... geen verre trip naar de één of andere exotische bestemming... maar lekker thuis uitrusten naast het zwembad... soms heeft een mens dat meer dan nodig... En zeker na die 2 weken op urgencias... amper tijd gehad om voor mezelf te zorgen
Ben momenteel bezig om de Da Vinci Code in het spaans te lezen... "El
codigo Da Vinci"... geleend van een toffe collega... Nery... en ik moet
zeggen.. het leest supervlot... veel vlotter dan ik gedacht had... en
bovendien... het is superspannend... ideale ontspanlectuur dus!
Gisteren hadden we weer een bijzonder geval op de spoedgevallendienst... een kindje van 1 jaar 1 maand... met ernstige ondervoeding... als je gezegd had dat het 3 maanden oud was, had niemand eraan getwijfeld... verschrikkelijk... het had zelfs geen kracht genoeg meer om te wenen... je zeg zijn gezichtje vertrekken... en zijn mond opengaan... maar er kwam geen geluid... evenmin traantjes... amper kracht genoeg om nog te ademen... wat het juist had... daar wordt nog over gedebateerd... is het nu marasmus of is het kwashiorkor... 1 ding is duidelijk... had tot gisteren gedacht dat ik zoiets nooit zou tegenkomen en dat het iets uit de boekjes was... vreemd hoe dat plots kan veranderen.
de vraag die zich daarbij stelt is "hoe kan dit gebeuren?" Bij het binnenkomen werd de mama metteen aangevallen... hoe onverantwoordelijk ze wel was... en dat haar kindje elk moment kan sterven... en dat dat haar schuld zou zijn... vooral dat laatste werd dan nog honderd keer herhaald... ik weet het niet zo goed... inderdaad... die mama had eerder moeten komen met haar kind... daar is geen twijfel aan mogelijk... maar waarom heeft ze dat niet gedaan... omdat ze haar kind graag zag doodgaan... ik betwijfel het...
de mama was 20... en had een ongelooflijk laag intelectueel niveau... bovendien kwam ze van heel diep in het binnenland... veel medische ondersteuning is daar niet... en ik kan me inbeelden dat er aan educatie rond zorg voor je pasgeborene ook niet zoveel tijd word besteed... het kindje leefde bijvoorbeeld nog steeds voornamelijk van borstvoeding... en daarbij kreeg het nog wat puree en wat bouillon... als er 1 dokter, familielid,... haar daarop had gewezen... dan was het misschien ook niet zo ver gekomen...
't is moeilijk... en hier willen ze dat precies niet zien... dat zoiets niet alleen de fout van de moeder is... ik zeg niet dat die moeder vrijuit gaat he... verre van... maar om haar als enige schuldige aan de schandpaal te zetten... dat vond ik ook niet eerlijk.
Het systeem is hier zo enorm log... het vraagt heel veel energie zowel van dokter als patiënt... en met dat syteem doen ze het hier in Asunción wel best, bewonderenswaardig zelfs, goed... maar het heeft zijn beperkingen
bijvoorbeeld: Als mensen hier met een ziek kind naar het ziekenhuis moeten komen (huisdokter bestaat hier niet) dan zitten ze hier dus effectief een ganse dag... te wachten met hun ene zieke kind... meestal moet de rest dan ook meekomen... aangezien ze anders alleen thuis zitten... en dan wordt het kind behandeld... maar meestal komt daarbij... kom morgen nog eens terug om de evolutie te zien... morgen... dat wil dus zeggen... om 06u30 in het ziekenhuis staan om een nummertje te krijgen... en daar dus weer een hele dag zitten om te horen of het goed gaat met je kind... samen met al je andere kinderen... (want wat doe je er anders mee) daar zit je dus als moeder... als je al werk hebt is elke dag dat je in het ziekenhuis zit een dag zonder inkomen... en een werknemer die geregeld niet komt opdagen... is rap vervangen...
bovendien kost het ook aan deze mensen superveel
heb hier al vele mensen zien binnenkomen die zeggen een gemiddeld maandinkomen te hebben van 600.000 guaranies... da's dus nog geen 100 euro per maand... en het leven is hier wel goedkoper... maar zo goedkoop nu ook weer niet... bovendien zijn de gezinnen hier dikwijls net iets groter dan in België een gewoon simpel hemogram bijvoorbeeld, kost hier al rap 30.000 guarani alles inbegrepen... maar daar blijft het niet bij... dan nog de medicatie... eventueel een RX van de longen (het regent hier longontstekingen... herfst... koud... 28 graden... ;-) ), eventueel een urineonderzoek... en de controle-onderzoeken
er word hier veel meer klinisch gedaan dan in België, maar voor sommige dingen moet je gewoon een technisch onderzoek doen... en dat kost geld...
het is niet zoals bij ons... even vlug naar de dokter... en de CM betaalt dat wel terug... nog maar eens... België is een droomland... en 't is spijtig dat vele Belgen dat amper beseffen...
06-05-2006 om 00:00
geschreven door Sofia
04-05-2006
04/05/2006 Lang geleden
Lang geleden dat ik nog iets van me liet horen...
lang geleden trouwens ook dat jullie nog iets van jullie lieten horen...
ondertussen ben ik mijn weg aan het vinden op pediatrie... fijn om te voelen dat je ergens je eigen job gevonden hebt in alle chaos.. fijn om een missie te hebben... ook gewoon fijn om de mensen te leren kennen... neit meer met vreemden te moeten werken. 't blijven wel lange dagen... zo 10 uur per dag in het spaans functioneren in een chaotische ruimte.. het vraagt veel energie... maar ik weet dat het maar voor even is... en dat maakt het te doen
ondertussen zijn we ook alweer op reis geweest 2 weekends terug naar Encarnacion... de jesuitenruines gaan bezichtigen... en daarna even in posadas binnen gesprongen... (zie fotos)
vorig weekend trokken we naar de watervallen van Iguazu... in cuidad del este heelhuids over de grens geraakt (mijn paspoort is ondertussen een ware stempelverzameling geworden... het land uit... het land in... en terug uit... best wel grappig) de watervallen waren fantastische.... eigenlijk echt niet te beschrijven... je moet maar naar de fotos gaan kijken op de fotosite... die zal mijn paps daar één van dezer dagen terug op zetten...
we hebben bovendien in brazilie de definitie van pizza hergedefinieerd gezien... pizza met pindanoten... pizza met banaan... pizza met chocolade... je kon het zo gek niet bedenken of ze hadden het!
en bovendien echt wel superlekker...
het syteem was ook wel een echte ontdekking... je betaalt 1 prijs... en heel de avond komen er obers rondlopen met gigapizza's met veel verschillende smaken... en je moet gewoon zeggen... dat stukje... super... tot je buikje rond is... een rare combinatie is wel dat ze bij pizza ook frietjes serveren... maar voor ons gaf dat niet... eindelijk nog eens frietjes!
't was eigenlijk echt een ongelooflijk weekend... even echt vakantie... superleuk hostal... superleuke mensen... en ongelooflijke watervallen
Ondertussen heb ik ook mijn fotos teruggekregen... 1 tip... in latijns-amerika foto's laten afdrukken is niet altijd een even goed idee... zelfs na verschillende herdrukken waren de mensen nog steeds lijkbleek... maar kom
heb ondertussen ook een fotoboek gemaakt voor Fabricio Ivan... mijn kamasutra-kindje de mama was er supergelukkig mee... van geen enkel van haar andere kinderen had ze zoiets... en eigenlijk achteraf gezien is dat ook normaal... vrouwen bevallen hier alleen... familie is niet toegelaten.. dus wie zou er fotos kunnen nemen... een heel speciaal kado dus... was er zelf supercontent van... en nog meer toen ik zag hoe gelukkig ze ermee waren... 't is fijn om zoiets te doen!
Ondertussen ligt ook vast dat we in onze vakantie naar Bolivie gaan trekken... op naar de Andes... en de koude... ik kijk er al naar uit...
