Dit blogje gaat niet over mezelf, maar heb ik geschreven naar aanleiding van iets wat recentelijk bij een vriendin is gebeurd. Ik hoop dat zij en andere mensen in haar situatie er wat mee kunnen. Het blogje heet bedrog…

Lieve schat,

Waarom mensen doen wat ze doen is niet altijd duidelijk. Zeker niet wanneer het om bedrog gaat. Misschien vinden ze het spannend, misschien waren ze even de weg kwijt, misschien zijn ze je gewoon niet waard. Misschien is de reden van hun bedrog gewoon niet belangrijk en moet je trachten het naast je neer te leggen. Net zoals het leven zijn mensen complex en niet altijd te doorgronden.

Ik weet niet wat ik in jouw situatie zou doen. Het is zo eenvoudig om de valiezen klaar te zetten. En aan de andere kant ook niet. Misschien moet je kunnen vergeven en vergeten, maar dat is niet altijd even simpel he. Tracht voor jezelf te bepalen wat je het ergste vindt. Het bedrog zelf of dat je er op die manier moet achter komen. Was het anders geweest, mocht je het gewoon rechtstreeks hebben gehoord en niet via een omweg? Ik weet dat ik makkelijker zou kunnen vergeven indien iemand zelf het lef zou hebben de waarheid te zeggen. Dat ik dan bereid zou zijn te luisteren en trachten te begrijpen. Het zou tenminste een teken van respect zijn.

Kan iemand je oprecht graag zien en toch bedriegen? Ik weet het niet, lieve schat, alles hangt van de omstandigheden af. Misschien wel. Misschien was het een tijdelijke vlaag van zinsverbijstering. Misschien zou het gestopt zijn om nooit meer te herbeginnen, misschien ook niet. Dat is zo moeilijk te bepalen. Ik heb, net als jij, geen glazen bol waarmee ik in de toekomst kan kijken.

Soms moet je confronteren, heb je gewoon geen keuze, soms kun je kiezen om jezelf dom te houden, om dingen te negeren. Maar kun je daarmee leven? Of barst de bom ooit. Want wat je weet, vergeet je niet meer en het zal altijd in je achterhoofd sluimeren.

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat ik liever een harde waarheid ken, dan een zachte leugen te leven. Dat fouten en problemen te overbruggen zijn indien ze je in alle oprechtheid verteld zijn. En op voorwaarde dat ze zich niet meer voordoen natuurlijk. Dat het daar dan ook stopt. Je kunt erover praten of kiezen ze te uiten om er daarna nooit meer op terug te komen. Wonden helen, maar dat kost soms tijd.

Ik heb geen goede raad om je te geven, geen woorden van wijsheid, slechts wat troost en een visie. Je bent niet de enige in jouw situatie, maar wel de enige die kan bepalen hoe je met die situatie omgaat. Ik kan niemand afbreken en verdoemen tot de eeuwige slechterik gezien ik geen motieven ken en ieder zijn eigen waarden en normen moet hanteren. Misschien is de spijt die getoond wordt oprecht en werd er enkel gezwegen om je niet te verliezen meid, maar dat was dan een verkeerde keuze. En spijt komt vaak te laat, nietwaar…

Leef, geniet, maak je eigen keuzes, zonder rekening te houden met de oordelen van anderen. Zij weten en voelen niet wat jouw hart je verteld, wat jou vreugde brengt.

Met liefs