De mooiste dingen gebeuren altijd onverwacht. Op een dag zat ik met de handen in het haar omwille van een verhuis die maar niet wilde lukken. Ik had al tal van vrienden gecontacteerd voor een helpende hand, maar niemand bleek te kunnen helpen. Iedereen had al andere verplichtingen, had geen tijd, was ziek, oververmoeid, had geen vervoer om tot bij mij te geraken of gewoon geen zin. Sommige mensen gaven gewoon geen reactie. Geen probleem, dat kan gebeuren. Ik ben ook niet altijd in de stemming om met dozen te gaan zeulen. In een laatste wanhoopspoging zette ik een bericht op één van de vele sociale media waarop we allemaal honderden vrienden hebben die we zelden of nooit zien. Of toch een groot deel ervan. Een mengeling van heden, verleden, een ander leven en soms ook de toekomst. Uit onverwachte hoek kwam toen hulp, geheel onvoorzien en onverhoopt, maar daarom niet minder gewaardeerd. In tegenstelling zelfs, … En dat is hoe ik mijn beste vriendin heb leren kennen, door een simpele vraag op het juiste moment.

Slechts een voorbeeld van hoe de mooiste dingen op je weg komen wanneer je er eigenlijk niet mee bezig bent. Een plotse knuffel, een hernieuwde of nieuwe vriendschap, een lach, een schouderklop, een woord van begrip. Toen alles verkeerd leek te lopen en ik niet meer zag hoe ik verder moest gaan, kreeg ik een uitnodiging van iemand uit een ver verleden. Of ik een glaasje wilde komen drinken, een hapje eten, een babbeltje slaan. Omdat ik de afleiding wel kon gebruiken, herinneringen wel wilde ophalen en er gewoon een avond tussenuit zijn, accepteerde ik met veel plezier. Onverwacht en niet voorzien, zonder verwachtingen, dromen of hoop. Gewoon een leuke avond, niet meer, niet minder. Wat begon als een mijmering over lang geleden, groeide uit tot een echte vriendschap met wederzijds begrip, steun en plezier. Door een reikende hand op het juiste moment.

Wanneer de mensen die we kennen ons steunen, appreciëren we dat. Maar we verwachten het ergens ook. Het is vaak zelfs moeilijk om ons niet teleurgesteld te voelen wanneer ze het niet doen. Wanneer ze geen tijd kunnen maken of zelf dingen aan hun hoofd hebben, is het niet altijd even evident om dat te kunnen plaatsen en begrijpen. We willen dat ze er voor ons zijn, om ons verhaal te delen. Wanneer het echter mensen zijn die we niet goed kennen, amper zien of contact mee hebben, verwarmt dat ons hart veel meer. Niet omdat het meer waard is, maar omdat de oprechtheid van hun toenadering zo ontzettend groot is. Zij hebben geen onuitgesproken verplichting, ze zeggen niets omdat het zo hoort, ze laten gewoon van zich horen omdat er iets is dat hen aangesproken heeft. Een herkenning, een herinnering, een moment van begrijpen.

Maar mooie dingen gebeuren niet enkel in slechte momenten. Ook in je beste momenten zijn de mooiste dingen vaak onverwacht. Tijdens een wandeling met mijn zoontje in december kwamen we een oude dame tegen die ons aansprak. Hoewel ik in eerste instantie niet zoveel zin had in dat gesprek, bleef ik wel staan. Respect voor ouderen vind ik belangrijk en misschien heeft die vrouw geen familie of kleinkinderen en kleurt het haar hele dag om even met ons te spreken. Ze vertelde dat ze een kerst/nieuwjaarsgedicht had geschreven dat ze met mensen wilde delen. Ze had ze ingetypt en afgedrukt op kleine blaadjes. Nadat ze een kwartiertje met ons gebabbeld had, gaf ze een briefje mee. Het is een van de mooiste gedichten voor die periode van het jaar die ik al gelezen heb. Het is echt, integer, nooit melig en vol mijmeringen en gedachten die tot reflectie aanzetten. Ik gebruik het gedicht ieder jaar in één of andere vorm om zelf met anderen te delen. Mooie dingen komen uit onverwachte hoek op onverwachte momenten.

Vroeger zou ik blind geweest zijn voor zo’n momenten, voor die mensen end ie mogelijkheden. Vanuit een schrik voor het onbekende zou ik afstand genomen hebben nog voor iemand de kans zou krijgen om dichterbij te komen. Geen ongeplande afspraken, geen etentjes met mensen die ik niet goed ken, geen gesprekken met vreemde oude dames, geen openheid naar vage kennissen. Misschien ben ik heel wat misgelopen op die manier, maar misschien ook niet. Misschien kunnen die mooie onverwachte dingen pas komen wanneer je klaar bent om ze te herkennen en ontvangen. Misschien kan je ze niet missen omdat ze er pas zijn als je ze kunt zien. Ik hou van onverwachte dingen, ik grijp ze met beide handen en heb er nog nooit spijt van gehad. Als jij dat niet doet, misschien loont het dan om het te overwegen.