Er wordt vaak gezegd dat uit het oog ook uit het hart is, maar zelf geloof ik daar niet in. Talrijke voorbeelden tonen trouwens aan dat er niets minder waar is. Uit het oog maakt wel dat dingen makkelijker om dragen worden. Als je iemand niet meer ziet, vervagen bepaalde herinneringen en gevoelens zwakken een beetje af. Maar vergeten doe je niet. Mensen die reeds jaren uit elkaar zijn, praten nog steeds over hun ‘grote liefde’ met een affiniteit en tederheid alsof het gisteren was. Je kan er bewust voor kiezen om iemand niet meer te zien, maar je kan er nooit bewust voor kiezen om iemand niet meer lief te hebben.

Eén van de grote nadelen van een verloren liefde is je vertrouwen dat langzaam maar zeker verdwijnt. Hoeveel mensen blijven niet single omdat ze er gewoon niet meer in geloven. Omdat ze er zeker van zijn dat het toch terug zal mislopen, dat ze nog maar eens gekwetst zullen worden en afzien. En hoe ouder we worden, hoe meer dat gevoel aanwezig is. We zeggen zelf dat we onze naïviteit verloren zijn, maar eigenlijk is het ons vertrouwen en de moed om er nog eens voor te gaan. Onszelf honderd procent smijten, wordt een onmogelijke opdracht en daarmee houden we onze mislukkingen in stand. Want hoe willen we dat een relatie kan slagen als we niet bereid zijn om ten volle te investeren?

Sommige mensen settelen voor ‘the next best thing’. Iemand waarbij ze zich comfortabel voelen, die hen rust geeft en waarmee ze geen ruzies maken. Logisch, want de grote passie is niet aanwezig. Ik kan begrijpen dat je hiervoor zou kiezen. Het is eenvoudiger, minder pijnlijk wanneer het verkeerd loopt en gezien er geen pieken zijn, zijn er ook geen laagtes. Zelf echter weet ik dat ik niet voor zo’n relatie kan kiezen. Ik heb passie nodig, vurigheid, pieken en dalen, halsoverkop verliefd worden en de wereld vergeten. En tegelijkertijd is dat wat mij bang maakt. De kans om mezelf te verliezen, om in die mate opgeslorpt te worden door die passie dat ze destructieve vormen aanneemt. In die mate iemand lief te hebben dat het nooit meer helemaal verdwijnt.

Misschien is deze liefde niet mijn grote liefde, zwakt ze af tot ze verdwijnt, misschien is ze wel mijn grote liefde en blijft ze eeuwig in mijn hart aanwezig. Misschien brengt het lot ons weer samen en misschien ook niet. Mijn hart zegt dat dit mijn liefde is om mee te dragen door het leven, maar verdriet en gemis kan verwarrende gevoelens scheppen. Ik geloof niet dat tijd doet vergeten, maar wel dat tijd raad brengt en heelt.