Ik hou van het leven in al zijn facetten en vormen. Ik hou van intensiteit en passie. Ik hou ervan mij volledig te smijten, ongeacht de gevolgen. En daarmee heb ik het niet over illegale of gevaarlijke praktijken, maar over emotionele investering. Ervaring leert dat zoiets destructief kan zijn, dat je er jezelf volledig in kunt verliezen, maar toch blijf ik het keer op keer doen, want de manier waarop je dingen beleefd als je dat kan, is ronduit uniek.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik hou van mooie momenten, van gewoon genieten, van jezelf laten gaan en gek doen, van wandelen en van luid en wellicht vals meezingen met een goede cd. Maar ik hou ook van de dieptes die het leven met zich meebrengt. Van verdriet, gemis en pijn. Van frustratie en niet weten wat je met jezelf moet aanvangen. Want het is enkel door die dieptes dat je hoogtes kunt herkennen.

Ik geloof ook in het leven. Ik geloof in tweede, derde, vierde en zelfs vijfde kansen. Zolang je ze vanuit je gevoel kunt nemen. Ik geloof ook dat sommige dingen niet meer te herstellen zijn. Dat loslaten soms de enige optie is, maar dat overkomt me niet vaak. Want er zijn zoveel kansen om zaken anders aan te pakken, om de toekomst te wijzigen om dingen te keren en te draaien dat je gek zou zijn om daar niet voor te gaan en te vechten.

Ik hou van impulsiviteit en creativiteit, van muziek en passie. Ik hou ervan om mezelf te verliezen in dingen, zolang ik daarna de weg naar huis maar terugvind. Ik weet dat ik daardoor destructief kan zijn, vooral op emotioneel vlak, maar dit is wie ik ben en ik vind dat fantastisch.

Ik zou mijn zijn, mijn leven, mijn keuzes en mijn manier van denken, handelen en voelen nooit willen ruilen met een ander. Pas op, er zijn momenten waarop ik heel even spijt krijg van zaken, waarop ik wou dat ik meer zo of minder zo was. Maar ik weet wat ik dan allemaal zou verliezen. Dat mijn beleving minder volkomen zou zijn. Hetzelfde geldt dan natuurlijk ook voor mijn verdriet, maar om daar mijn pieken voor op te geven?

Ik ben rationeel, heb mijn zaken min of meer voor elkaar en leef in deze realiteit. Niet altijd even conventioneel in mijn denken, maar wel bewust van de maatschappij en de mensen rondom mij en hoe ik daartussen kan functioneren. Ik ben weleens onbegrepen, heb weleens mensen die mij net iets té vinden of verwarrend of anders en daarom afstand houden. Maar dat hoort bij wie ik ben, en net zo goed heb ik mensen die juist die zaken aan mij appreciëren.

Ik hou van echtheid en openheid, al kan ik dat zelf niet altijd geven. Want niets zo confronterend als jezelf tegenkomen in de ogen van een ander. Want die zien het altijd toch net iets anders dan je zelf doet. Anderzijds zijn dat ook de zaken die je inzicht geven en ruimte voor groei. Zolang je ze kan plaatsen en een ander in zijn waarde laten. En op voorwaarde dat die ander dat ook bij jou doet natuurlijk.

Mijn beste vrienden zijn diegene die wellicht de meest kwetsende uitspraken hebben gedaan. Niet om mij te kwetsen, maar om mij te helpen vanuit hun visie. En ik ben blij dat ze dat doen. Want ook al zeggen ze dingen die ik op dat moment misschien liever niet wil horen, ze zijn eerlijk en oprecht. Soms hebben ze gelijk en soms hebben ze mij gewoon niet begrepen. Ik verwijt hen nooit en word niet kwaad. Ik laat bezinken en neem mee wat ik kan gebruiken. En ik hoop voor hen hetzelfde te kunnen doen. Vanuit mijn perceptie en op mijn manier en liefst zonder hen te kwetsen.

Ik hou van het leven en het leven houdt van mij!!!