Niets is zo moeilijk als reageren vanuit eerlijkheid. Om dat te kunnen, moet je volledig in balans zijn met jezelf en dat zijn we zelden. En zeker niet de hele tijd. Niet dat we niet proberen, maar het leven geeft ons zoveel uitdagingen op de weg, dat we onze balans verliezen en dan reageren we vanuit doordachtheid en niet vanuit wie we zijn. Dan reageren we op een bepaalde manier omdat we een ander niet willen kwetsen of omdat we ons sterk willen tonen of omdat we denken dat het beter is. En dat is jammer, want enkel een eerlijke reactie kan de juiste zijn.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het fijne aan eerlijke reacties en handelingen is dat je er nooit spijt van kunt krijgen. Als je weet dat je vanuit jezelf handelt, heb je daar altijd vrede mee, ongeacht de uitkomst. Ik ben mezelf lang verloren en mijn reacties bestonden enkel nog uit een samenstelling van gedachten, overwegingen en keuzes, maar nooit vanuit mezelf. Het probleem daarmee was dat ik ook nooit vrede kon hebben met mogelijke gevolgen. Elk gevolg leidde tot een verwijt naar mezelf. Mijn eigenwaarde daalde zienderogen en ik geraakte niet meer in balans.

Het mag vreemd lijken dat je zo snel jezelf kan terugvinden, maar het is ook logisch. Tenslotte is jezelf nooit weggeweest. Je hebt het verdrongen of opgesloten onder een waaier van bedenkingen, maar jezelf is nooit ver weg. Dus op het ogenblik dat je het toelaat, ben je zo weer terug. Dat wil niet zeggen dat het vanaf dan een constante blijft en je altijd in balans zult zijn. Het is iets waar je alert voor moet blijven en aan werken. Tal van andere mensen en externe factoren hebben een grote invloed op wie je bent en of je in balans blijft en het is niet altijd even eenvoudig om vast te houden.

Maar je moet het eigenlijk wel doen, want het is het meest vredevolle en fantastische gevoel dat er is. Al je acties zijn juist en goed en voelen ook zo aan. En soms krijg je een tegenreactie die niet leuk is, maar dat geeft dan niet. Je kan nooit voor iedereen goed doen of door iedereen geliefd worden. Maar als je in balans bent met jezelf heb je daar ook geen moeite mee. Dan zijn dat gewoon aanvaardbare feiten, niets meer en niets minder.

Jezelf terugvinden wil ook niet zeggen dat je gedurig filosofische of diepe gedachten moet hebben. Je kan evengoed eens gek doen of je met triviale zaken bezighouden. Want ook dat maakt deel uit van wie je bent. Het is leuk om inzichten te verwerven, jezelf te ontwikkelen en voorruit te komen, maar het is evengoed leuk om jezelf eens te laten gaan en gewoon in het moment te leven en te zijn. Het leukste is wanneer je een balans kunt vinden tussen beiden.

Vanaf het moment waarop ik mijn balans had teruggevonden, kon ik ’s nachts terug slapen. Niet veel en niet altijd even vast, maar wel rustig. De perfecte harmonie, want dankzij slaap krijg je de rust en energie die je nodig hebt om je balans vast te houden.

Ik heb weleens schrik om mezelf te geven voor andere mensen. Ergens is dat hetgene wat mij het meeste drijft en gelukkig maakt, maar anderzijds weet ik dat anderen bij mij een grote invloed kunnen hebben op mijn balans. Natuurlijk is dat enkel zo als ik het toelaat, maar ik verlies dat weleens uit het oog. Aan de andere kant heb ik het nodig om mij voor anderen te kunnen smijten om die balans te vinden. Op het ogenblik dat ik kan geven, voel ik mij sterker, beter, stralender… Wanneer dat niet zo is, verander ik al snel in een schim van wie ik kan zijn. Hoe ik dat kan vermijden, weet ik nog niet volledig. Misschien door erover te schrijven en mezelf er bewust van te blijven maken. En als het niet lukt, is dat nog geen ramp. Hoe ver ik ook van het pad afwijk, ik vind altijd de weg naar mezelf terug.