Het is vreemd hoe kleine zaken je terug een warm gevoel kunnen geven, hoe tijdelijk dan ook. Een eerste feit zijn de talloze vrienden die tijd en ruimte maken voor mij en mijn verhaal. Die mij mee op stap willen nemen, hun huis en hun hart voor mij openen, luisteren naar mijn zorgen, verdriet, frustraties, maar ook de inzichten die ik verwerf en hoe ik hiermee om wil gaan. De mensen die mij steunen op mijn pad en daar bewust voor kiezen. Bereid zijn om hun eigen zorgen even opzij te zetten en enkel te geven, want dat is wat ik nu nodig heb. Ik hoop dat ik hen iets teruggeef door mijn openheid, mijn waardering voor hun vriendschap en mijn visies op dingen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een tweede feit zijn de mensen die mij complimenten geven, zeggen dat ik er goed uit zie en dat ook menen, zeggen dat ik mijn leven voor elkaar heb, een fantastisch kind heb en een goede moeder ben, boeiend ben of leuk om mee te praten. Mensen die mij een andere kijk geven op mezelf die ik zelf al lang verloren was. Mensen die mij even door hun ogen laten kijken waardoor ik plots een jonge vrouw vol ambities en potentieel zie en niet een verloren hoopje verdriet. En hoe meer die mensen mij hun bril voorhouden, hoe meer ik mezelf terug zo ga zien en hoe beter ik me voel.

Een derde feit zijn de reacties die ik krijg op mijn blog. Helaas blijkt niemand de knop ‘reacties’ onder de artikels te vinden, maar veel mensen sturen mij privé een bericht of een mailtje om te zeggen dat ze volgen en houden van de manier waarop ik mijn verhaal neerpen. Een kopie van een artikel kreeg op Yunomi.be zelfs een speciale plek toegewezen omdat de reactie het zo goed vond. Ik was lang geleden vergeten dat ik ervan hou om te schrijven, om zaken aan papier toe te vertrouwen, om alles om te zetten in blijvende woorden.

Maar wat mij vooral een warm gevoel geeft, zijn die mensen van wie ik nooit verwacht had dat mijn verhaal hen zou boeien. Mensen die oprecht willen helpen en met mij begaan zijn ongeacht tijd, afstand of gebrek aan contact. Mensen die mij zeggen dat ik een geweldige meid ben omdat ze het menen en niet enkel om mij beter te doen voelen. Mensen die mij lezen omdat het hen boeit en niet uit leedvermaak of omdat ze van een leuke soap houden. Bij elke reactie, ieder contact, elke mail, sms of eenvoudig gebaar warmt mijn hart en kom ik terug dichter bij mezelf.

Ik weet niet hoe lang het duurt om je hart te helen, want het mijne doet nog ontzettend veel pijn. Ik weet niet hoelang het duurt voor gemis verdwijnt, want elke dag sterf ik een beetje. Maar ik weet wel wat er nodig is om door te kunnen zetten: vrienden! In alle maten, kleuren en vormen. Vrienden die praten en vrienden die je gewoon een schouderklop geven, vrienden met warme armen om in te schuilen en vrienden die je meenemen voor een stapje in de wereld. En die heb ik in overvloed!