Verliefdheid is niet meer dan een chemisch proces in de hersenen dat voor de aanmaak van bepaalde stoffen zorgt die ons een goed gevoel geven. Deze stoffen zijn verslavend en ons lichaam zal ze dus in steeds grotere mate aanmaken. Tot er een punt komt waarop ons lichaam weer in balans moet geraken.  De belangrijkste stoffen zijn PEA, het geen je energieker maakt, Dopamine, hetgeen je kortstondig euforisch maakt en Endorfines, het geen je rustig maakt. Daarnaast stijgt na een tijdje ook de productie van Oxytocine (wat vrouwen betreft) of Vasopressine (bij de mannen) en dit kan je beschouwen als de stoffen die je doen knuffelen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Liefdesverdriet is dus deels een afkick van deze stoffen. Ik zeg wel deels, want het graag zien van iemand omwille van zijn of haar kwaliteiten staat hier los van. Dat gevoel van gemis heeft te maken met het ontbreken van een wezenlijk deel van je leven. Daar kan je helaas weinig aan doen behalve ontwennen aan iemand zijn aanwezigheid.

De verliefdheid echter of het gebrek eraan, kan je trachten te compenseren. Er bestaan geen toverdrankjes die al deze stoffen combineren of opwekken en ook de dokter zal geen medicijn kunnen voorschrijven, maar er zijn wel enkele middeltjes.

Een eerste optie is ervoor te zorgen dat je terug verliefd wordt. Helaas is dit de moeilijkste optie, want wanneer je hart aan iemand toebehoort, is het eigenlijk geen optie om het aan iemand anders te schenken. Bovendien zal die tweede verliefdheid niet ‘echt’ zijn en bijgevolg je wonden niet verzachten.

Een tweede optie is chocolade. De lekkernij zorgt ervoor dat bepaalde stoffen (in kleinere mate weliswaar) opgewekt worden waardoor je een beter gevoel krijgt en de pijn mindert. Voor diegene die alles kunnen eten zonder een gram bij te komen, is dit ideaal, maar in het andere geval geen echte aanrader. Af en toe een stukje kan geen kwaad, maar de kilo’s die je nodig hebt om je verliefdheid te vervangen, zijn echt geen optie.

Een laatste optie is sport. Zeker de ietwat extremere of fellere sporten komen in aanmerking. Zelf heb ik teveel last van gewrichten, rug en knieën om volop aan het sporten te gaan, maar ik merk dat een goede wandeling wel deugd kan doen. Zeker wanneer deze in gezelschap kan gebeuren en gecombineerd met een goed gesprek.

Wat naar mijn gevoel ook helpt, is affectie. Een goede knuffel met vrienden, een compliment, jezelf verwennen zodat je terug een beetje verliefd kan worden op wie je bent, een aanraking… Als je van nature fysiek bent en voldoende vrienden hebt die dat ook zijn, is dat zeker een optie. Het zal er niet voor zorgen dat je iemand niet meer mist of graag ziet, maar het maakt het wel allemaal veel draaglijker.