Er zijn twee zaken die je sterk houden: kwaadheid en begrip. Op het eerste zicht misschien vreemd gezien die zaken zo ver uit elkaar liggen, maar het is wel een feit. Het goede is dat ik beide meedraag en dat motiveert mij om door te zetten. Daarnaast is een toekomst voor jezelf bedenken ook een goede motivator. Dus ook daar hou ik mij mee bezig.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wat de kwaadheid betreft. Deze is absoluut niet gericht op de jongen die mij na een jaar heeft verlaten. Mijn kwaadheid is wel ergens gerelateerd aan de situatie, maar staat los van hem. Ik kan niet kwaad zijn op iemand omdat hij het niet meer zag zitten. Ik ben zelf ook al uit een relatie gestapt omdat het voor mij niet meer ging en dat is een recht dat iedere mens heeft. Het is niet leuk voor diegene die achter blijft en gekwetst is, maar het is geen kwade wil. Hij heeft mij niet bedrogen, niet aan het lijntje gehouden, geen valse beloftes gedaan. Hij heeft geprobeerd en mij daardoor het gevoel gegeven dat het zou goedkomen, maar dat kan ik hem niet kwalijk nemen.

Ik kan niet begrijpen dat hij niet kan zien dat we het goed kunnen hebben samen en dat hij het geen nieuwe kans geeft, maar ik kan er niet boos om zijn. Ik heb mijn visie op de zaken en hij de zijne. Helaas voor mij stemmen die niet overeen. Ik hoop dat hij mij gaat missen, terug verliefd wordt op mij, van gedachten verandert, …maar als dat niet zo is, is dat zijn recht. Ik heb hetzelfde gedaan bij anderen en dat was ook mijn recht.

Het begrip is wel voor hem. Nu ik vanop een (kleine) afstand kijk, kan ik zien wat ik anders had moeten doen, waar ik de mist in ben gegaan. Ik zeg niet dat alles mijn schuld is, een relatie kent twee kanten en we hebben beiden fouten gemaakt. Maar ik kan wel begrijpen waarom het niet meer ging voor hem, waarom hij geen tweede kansen kan zien, waarom hij geen openheid kan geven naar mij toe. En dat begrip helpt mij ook in mijn verwerking.

Soms zorgt dat begrip voor veel frustraties, wanhoop en pijn, want alle begrip van de wereld kan zijn visie niet veranderen, maar dat is het punt waarom ik moet loslaten en zoals gezegd is dat niet mijn sterkste kant. Maar ik werk eraan. Voor diegene onder jullie die er ook moeite mee hebben om los te laten, raad ik het werkschrift leren loslaten aan dat verkrijgbaar is bij de standaard boekhandel.

Wat de toekomst betreft, probeer ik mij te focussen op mijn nieuwe huis. Op de meubels die ik er kan zetten, het leven dat ik er met mijn zoon kan opbouwen. Daarnaast stel ik mij een toekomst voor waarin ik kan vasthouden aan de ruimte die ik voor mezelf creëer, een toekomst waarin de problemen waarmee ik nu geconfronteerd word niet bestaan. Ik zal nooit zorgvrij zijn, want dat is niemand. Maar wat ik nu moet doormaken, is meer dan een mens verdient. En in die toekomst is er ruimte om iemand graag te zien, om te delen met iemand. Want ik heb zoveel gegeven dat ik een nemer ben geworden. Ik heb niets meer te geven, het is op. En dat is iets wat ik anders wil in de toekomst. Ik wil kunnen geven en nemen in balans.

Kortom, ik heb een goede dag vol inzichten, leuke afspraken en minder leuke acties. Maar acties die mij wel het gevoel geven vooruit te gaan en veranderingen teweeg te brengen. Soms moet je vervelende dingen doen zoals je huis eens grondig kuisen. Dat is niet fijn op het ogenblik dat je het doet, maar achteraf ben je immens gelukkig dat je het gedaan hebt.